Flying away

Το ανατολικό Αιγαίο με καλεί... Σύντομα θα τα ξαναπούμε.

Yanko

Συνελήφθη ο Πάλε ποτέ

Η σύλληψη του Αδελφού Ράντοβαν ίσως βάλει μεταξύ άλλων τέλος και στις φήμες, σύμφωνα με τις οποίες ο πρώην σερβοβόσνιος ηγέτης κρυβόταν στο Άγιον Όρος.

Ούτως ή άλλως, μετά την υπόθεση Οτζαλάν, δύσκολα θα διάλεγε κανείς έλληνες για την υπόθαλψη διεθνούς καταζητούμενου...

Η φωτογραφία που κυκλοφόρησε παραπέμπει πάντως σε μοναχό ή κοσμοκαλόγερο. Κάποιοι είπαν ότι είδαν τον ψυχίατρο Κάρατζιτς να κυκλοφορεί σε μοναστήρια (της ανατολικής Βοσνίας, όχι της βόρειας Ελλάδας).

Το τραίνο της μεγάλης απογοήτευσης

Με αυτά που βλέπω πείθομαι όλο και περισσότερο ότι τα στελέχη του προαστιακού πρέπει να έχουν έναν πολύ άχαρο ρόλο. Το πιθανότερο καλούνται από τη διοίκησή τους να βγάλουν κέρδη φέτος, ει δυνατόν και σήμερα, όπως συμβαίνει και με πληθώρα νεοελληνικών "επενδύσεων" που βιάζονται να αποσβέσουν στο ένα έτος. Δεν εξηγείται αλλιώς το ότι, με τις κατά καιρούς κοντόφθαλμες "αναδιαρθρώσεις", τα δρομολόγια του μεταφορικού αυτού μέσου γίνονται όλο και χειρότερα. Ναι μεν ο χρόνος για Αθήνα και Πειραιά μειώθηκε κατά μισή περίπου ώρα, που και πάλι είναι 50% πάνω από αυτόν που χρειάζεσαι με το ΙΧ, αλλά για να πάει στο αεροδρόμιο (ή στην Κηφισίας) ο προερχόμενος από δυτική Αθήνα, Ελευσίνα, Μέγαρα ή Πελοπόννησο πρέπει να αλλάξει δύο (!) φορές τραίνο. Μία στα Άνω Λιόσια και μία στη Νερατζιώτισσα. Κι ας αφήσουμε στην άκρη το χιλιοειπωμένο, ότι η ωριαία συχνότητα σημαίνει μέσο χρόνο αναμονής 30 λεπτά. Ναι, αν ξέρεις τις ώρες των δρομολογίων μπορείς να "προγραμματίσεις" - αλλά με τόσες "αναδιαρθρώσεις" πολλοί εξ ημών έχουμε χάσει τα πασχάλια και δεν θυμόμαστε πια.

Το μόνο που μας σώζει είναι ότι ακόμη ο προαστιακός δεν είναι τόσο χρήσιμος. Ο λαός μένει στο λεκανοπέδιο και εργάζεται εκτός (στις Ελευσίνες, τα Κρυονέρια και τα Μαρκόπουλα). Η πρωινή αιχμή, σε πείσμα κάθε συγκοινωνιολογικής ορθοδοξίας (this is Greece!), έχει φορά από μέσα προς τα έξω. Σε λίγα χρόνια αυτό ίσως αλλάξει. Ένα δείγμα είναι οι καλοκαιρινές Δευτέρες. Οι κάτοικοι των εξοχικών που μπαίνουν στην πόλη για να δουλέψουν (ψωνίσουν κ.λπ.) δημιουργούν συμφόρηση και στην "προς τα μέσα" κατεύθυνση. Εκεί και τότε (όταν δηλαδή η "έξω Αθήνα" θα έχει ικανό αριθμό κατοίκων) ο προαστιακός εκ των πραγμάτων θα πρέπει να γίνει αυτό που λέει το όνομά του. Μέχρι τότε, υπομονή - ας συνεχίσουμε την κατανάλωση καυσίμου και την έκλυση CO2.

Καλό καλοκαίρι

Δικαίωμα σε ένα τέτοιο τοπίο έχουν όλοι. Νησί ή παραθεριστικός οικισμός, εξοχικό ή διανυκτέρευση (ή και απλή επίσκεψη), με καύσωνα ή σκέτη ζέστη, με νόστιμο και υγιεινό φαγητό στην παραθαλάσσια ταβέρνα ή (το συνηθέστερο...) έτσι-κι-έτσι, με ή χωρίς αισθητικές ή περιβαλλοντικές ανορθογραφίες, με βουτιές ή απλό χάζι - κάποια τέτοια στιγμή θα τη ζήσουμε (ελπίζω) οι περισσότεροι φέτος.

Τα χωριά και οι πόλεις μας κατά παράδοση δεν ήταν παραλιακά. Εδώ και κάποιες δεκαετίες όμως, εικόνες όπως η παραπάνω "μας ενώνουν" - περισσότερο κι απ' το αναστάσιμο φιλί της αγάπης. Διάλειμμα λοιπόν στην ομφαλοσκόπηση, τη γκρίνια και ενίοτε τη μικρότητα. Μακάρι σε τούτο το διάλειμμα ν' αργήσει να ξαναχτυπήσει το κουδούνι.

Δεν το έκανε εγκαίρως "Φιτζέραλντ"

Μεγάλη κατάρα το "μεσαίο όνομα" του Μπάρακ Ομπάμα. Τυχαίνει να είναι Χουσεΐν. Ο ίδιος έχει ξεκαθαρίσει ότι δεν είναι ούτε υπήρξε μουσουλμάνος. Η λάσπη όμως εκτοξεύεται καιρό τώρα και σίγουρα το φαινόμενο θα ενταθεί. (Έμαθα για κάποιο ύπουλο αφιέρωμα του περιοδικού New Yorker, που "και καλά" καταδικάζει τις ίδιες φήμες που εμμέσως αναπαράγει.) Ο υποψήφιος των Δημοκρατικών έχει μία μόνο ελπίδα, αν θέλει να επικρατήσει στις νοεμβριανές εκλογές: θα πρέπει να ανακαλύψει για τον αντίπαλό του, Τζον Μακέιν, κάτι εξίσου ή περισσότερο αποτελεσματικό. Πιστεύω ότι στο επιτελείο του ψάχνουν πυρετωδώς...

Yaktιm gemilerimi*

Άκουγε πολλή Χαρούλα Αλεξίου στη φυλακή ο εργατολόγος. Είναι αλήθεια ότι και τα ομορφότερα τραγούδια (όπως αυτό που, με σωστή γενικά φωνή, τραγούδησε ενώπιον των ΜΜΕ κατά την αποφυλάκισή του σήμερα 11/7/08), επαναλαμβανόμενα μπορεί να σου μαυρίσουν την ψυχή και ακόμη και να σε οδηγήσουν σε αυτοκτονικό ιδεασμό.

Οι στίχοι είναι του Βαρδή και το τραγούδι είναι απλό κι αγαπημένο. Διαβάστε το και τραγουδήστε το (από μέσα σας, διότι η φωνή σας μπορεί να υπολείπεται του Νικολιτσόπουλου). Μην το παρακάνετε πάντως...


Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα,
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες στα μάτια
κι αυτό τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Τώρα ο ουρανός δε με φοβίζει όσο κι αν βρέχει,
τώρα η ελπίδα μου ταυτότητα δεν έχει,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω.
Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,
αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Δεν το αντέχω να βουλιάζω μες στο ψέμα,
τώρα κατάλαβα πως ήμουν ένα δέμα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Θέλω να ζήσω τη ζωή μου έξω απ' τα μέτρα,
τώρα που σκλήρυνε η καρδιά μου σαν την πέτρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.

Τώρα ο κόσμος και οι φωνές δε με τρομάζουν,
τώρα τα χέρια μου ένα σύνθημα χαράζουν,
φεύγω, τώρα φεύγω,
φεύγω, τώρα φεύγω.

*Ο τίτλος (που αν δεν κάνω λάθος σημαίνει "έκαψα τα καράβια μου") από το ρεφρέν της τουρκικής απόδοσης του "Τρελή κι αλλοπαρμένη". Όνομα τραγουδιού Maskeli Balo, εκτέλεση από τους Athena.

Κορώνα Μελίτων, γράμματα Σιθωνία

Ιδού λοιπόν η νέα Ελλάδα! Κύριε Σουφλιά αφήστε τους πειραματισμούς με τα χωροταξικά. Κύριε Παυλόπουλε ο νέος Καποδίστριας κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει.

Επειδή ο τουρισμός είναι από τα σημαντικότερα προϊόντα της Ελλάδας, ιδού μια πιθανή διοικητική διαίρεση της χώρας που θα τον λαμβάνει υπόψη περισσότερο απ' ό,τι οι συμβατικές:

(1) Λεκανοπέδιο (έσω Αθήνα νοτίως Αττικής Οδού) - ΕΔΡΑ: Αθήνα
(2) Έξω Αθήνα (Κόρινθος, Λαύριο, Χαλκίδα και ό,τι ενδιάμεσο συν Σαλαμίνα-Αίγινα-Άνδρος-Κέα-Καρυστία) - ΕΔΡΑ: Μαρούσι
(3) Παραλιακή Πελοπόννησος (συμπεριλ. Ύδρα-Σπέτσες-Πόρος-Κύθηρα) και Ναυπακτία - ΕΔΡΑ: Ολυμπία
(4) Ορεινή Πελοπόννησος - ΕΔΡΑ: Τρίπολη
(5) Αιτωλοακαρνανία, Ήπειρος και Λευκάδα - ΕΔΡΑ: Ιωάννινα
(6) Κέρκυρα
(7) Κεφαλλονιά και Ζάκυνθος - ΕΔΡΑ: Ληξούρι [ιστορική δικαίωση]
(8) Ρούμελη (ό,τι απέμεινε) - ΕΔΡΑ: Λαμία
(9) Θεσσαλία (πλην Βόλου-Πηλίου-Σποράδων) και Πλαταμώνας, Βεργίνα, Δίον, Όλυμπος - ΕΔΡΑ: Λάρισα
(10) Θεσσαλονίκη
(11) Χαλκιδική - ΕΔΡΑ: θα γίνει κλήρωση μεταξύ "Μελίτωνα" και "Σιθωνίας"
(12) Καβάλα και Θάσος - ΕΔΡΑ: Καβάλα
(13) Λοιπή Μακεδονία - ΕΔΡΑ: Κιλκίς
(14) Θράκη - ΕΔΡΑ: Κομοτηνή
(15) Βόλος, Πήλιο, Εύβοια (πλην Καρυστίας) και Σποράδες - ΕΔΡΑ: Βόλος
(16) Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ικαρία, Λήμνος, Ίμβρος (αν την ξαναπάρουμε) - ΕΔΡΑ: Μυτιλήνη
(17) Σύρος, Τήνος, Μύκονος, Πάρος, Νάξος, Αμοργός, Σαντορίνη - ΕΔΡΑ: η βραχονησίδα Πόρτες
(18) Λοιπές Κυκλάδες - ΕΔΡΑ: Κίμωλος
(19) Ρόδος
(20) Λοιπά Δωδεκάνησα - ΕΔΡΑ: Δυτικά Ίμια (να πάρουν τα ανατολικά οι γείτονες να τελειώνουμε)
(21) Κρήτη - ΕΔΡΑ: Ζωνιανά

Σύντομα θα αναρτηθεί και χάρτης. Αν ξεχάστηκε κάτι συμπαθάτε με.

Η μύγα (τον κόσμο όλο)

Δυστυχώς ανάμεσα στους πολλούς υπάρχουν και αχάριστοι άνθρωποι. Στο άνοιγμα της πόρτας αυτοί αντιδρούν όχι με το να ομορφύνουν το σπίτι, αλλά με το να αλλάξουν την κλειδαριά (μη τυχόν και κάποιος τους ξωπετάξει).

Η πόρτα θα μπορούσε να είχε ανοίξει για κάποιον άλλο. Κάποιον από αυτούς που εμφανίζονται εκ των υστέρων και βάζουν λυτούς και δεμένους. Από αξιοπρέπεια δεν υποκύπτεις, από εγωισμό υπερασπίζεσαι την επιλογή σου.

Συμβιβάζεσαι και με τις απογοητεύσεις. Βλέπεις ότι έκανες casting error. Αρνείσαι όμως να ανακαλέσεις, ελπίζοντας μάταια σε μια ψευδαίσθηση θετικού αποτελέσματος. Πού'ν'το; Έρχεται. Promises, promises.

Τη μέρα που φεύγεις και παραδίδεις, ο άνθρωπος που ανακάλυψες (βαρειά λέξη, όταν η πυρίτιδα αποδεικνύεται πιτυρίδα) προσεταιρίζεται τους νέους ισχυρούς.

Κι όταν ξανασυναντιούνται οι δρόμοι, ανάμεσα στις γνωστές κολακείες ακούς και την αφ' υψηλού κριτική. Και εκτός από ακριβοθώρητος αποδεικνύεται και ακριβομίλητος. Προσπαθείς να καταλάβεις τι αποφεύγει. Και τότε επιτέλους συνειδητοποιείς ότι πρέπει εσύ να αποφύγεις - αυτόν. So be it.

Inflated greed

Όταν σε μία σύμβαση συγκεκριμένης διάρκειας (μίσθωσης ή άλλης υπηρεσίας) αναφέρεται ένα και μοναδικό τίμημα, χωρίς ρητή μνεία σε πληθωριστική ή άλλη αναπροσαρμογή, εξυπακούεται ότι το τίμημα παραμένει σταθερό αν δεν συμφωνηθεί στο μεταξύ κάτι άλλο.

Αυτό λέει η κοινή λογική. Ο πληθωρισμός (και όχι "πλυθωρισμός" όπως τον γράφει ιδιοκτήτης ακινήτου, εγγράμματος αλλά ίσως θολωμένος από τα διαφυγόντα έσοδα) δεν μπαίνει ντε και καλά παντού ως μαϊντανός. Ναι, κατά μέσο όρο αντιπροσωπεύει την απώλεια αξίας του χρήματος, αλλά επίσης εν μέρει είναι το αποτέλεσμα κερδοσκοπικών (ενίοτε αισχροκερδών) πρακτικών, ιδίως όταν δεν αντιστέκεται επαρκώς σ' αυτές ο καταναλωτής.

Γκέγκε; (που λένε και σε κάποια χωριά της Κορινθίας...)

Και λίγος Ζαγοραίος (για να ανέβει το επίπεδο μετά την ημικρανία)

Όταν ήμουν παιδί
πριν γνωρίσω το δάκρυ
είχα πλάσει μια αγάπη
φανταστική

ήταν τόσο αγνή
ζούσε μόνο για μένα
και ποτέ ένα ψέμα
δεν μου είχε πει

Μα όσο κι αν έχω ψάξει
δεν βρήκα καμιά να της μοιάζει
ούτ' εσύ ούτε αυτή ούτε η άλλη
ούτε και η χθεσινή

Μα όλες είσαστε ίδιες
στην καρδιά στην ψυχή στις συνήθειες
Μα καμιά μα καμιά σας δεν μοιάζει
μ' εκείνη την φανταστική

Με ευφροσύνη και σοφία

Το να γίνεσαι αποδεκτός από μια κλειστή μικροκοινωνία, χωρίς να εντάσσεσαι οργανικά - οικογενειακά σε αυτήν αλλά και χωρίς να πουλάς την ψυχή σου για να μιλήσεις τη "γλώσσα της", νομίζω ότι αποτελεί μια μικρή ιδιωτική κατάκτηση.

Η κυρία Σ. που πριν λίγες μέρες έφυγε (πρόωρα) ήταν για εμένα, εκτός από μητέρα μιας καλής φίλης, και ένα βαρόμετρο μιας τέτοιας μικροκοινωνίας. Πριν γίνω "γαϊδούρι" δηλ. ξεχασιάρης, ήταν πάντα το δεύτερο τηλέφωνο που έπαιρνα στις 17 κάθε Σεπτέμβρη. Πρέπει να ήταν πολύ υπομονετική μια και κατόρθωσε όχι μόνο να μεγαλώσει ένα κακομαθημένο αλλά γλυκύτατο μοναχοπαίδι (κάτι σαν κι εμένα αλλά στο θηλυκό) αλλά και να "νταντεύει" ώς το τέλος έναν υπερήλικα "αναρχοαυτόνομο" σύζυγο. Γεννήθηκε σε "χαμένη πατρίδα" που την άφησε πίσω για να κλείσει τον κύκλο της ζωής της στην "πτωχή πλην τιμία" χώρα μας. Αν υπάρχει ψυχή (ποτέ δεν το μαθαίνουμε εν ζωή), η δική της σίγουρα θα έκανε αυτές τις μέρες ένα τελευταίο πέταγμα πάνω από το Στενό...

Αντίο