Στα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια έγινα δύο φορές μάρτυρας του μεγάλου κινδύνου στον οποίο μπορούν να σε βάλουν τα θαλάσσια ρεύματα. Στο στενό Σάμου-Μυκάλης είδα μια βάρκα -με δικό μου άνθρωπο μέσα- να παρασύρεται, μέχρι που την πρόλαβαν με κολυμβητικό σπριντ κάποιοι μεγάλοι της παρέας. Λίγα χρόνια αργότερα, σε μια βόλτα με ταχύπλοο, σώσαμε έναν Ιταλό που αποκοιμήθηκε στο στρώμα, σε παραλία βάθους μισού μέτρου, και ξύπνησε στα ανοιχτά χωρίς να ξέρει κολύμπι.
Αυτά τα περιστατικά θυμήθηκα προχθές με το κοριτσάκι που βρέθηκε στα ανοιχτά του Αντιρρίου πάνω σε ένα πανέμορφο "σωσίβιο" με μορφή μονόκερω. Η μικρή, τρίχρονη ή τετράχρονη όπως γράφτηκε, φάνηκε εξαιρετικά ψύχραιμη και παρέμεινε πάνω στο φουσκωτό παιχνίδι, μέχρι που την διέσωσε το πλήρωμα τοπικού φέρρυ, με εξαιρετικά προσεκτικούς χειρισμούς ενός άξιου καπετάνιου.
Το βίντεο που δημοσίευσε το dete.gr είναι αρκετά κατατοπιστικό όσον αφορά μεγάλο μέρος των γεγονότων και των συνθηκών. Το παιδί είχε φτάσει αρκετές εκατοντάδες μέτρα από την δυτική ακτή του Αντιρρίου. Στο συγκεκριμένο στενό με τα συχνά 8 και καμιά φορά 12 μποφόρ, ήταν ευτύχημα που ο άνεμος εκείνη τη μέρα ήταν μάλλον ασθενής. Ο σταθμός του Ρίου στο meteo.gr επιβεβαιώνει ότι η μέγιστη ταχύτητα δεν ήταν ούτε 34 χλμ/ώρα, κάποια στιγμή το απόγευμα ως συνήθως, με μέση τιμή τα 7 και κάτι - ούτε ένα μποφόρ. Τα όποια κύματα μάλιστα φαίνεται να έρχονται από τον νότο, και αν ήταν αυτά τα καθοριστικά τότε θα έσπρωχναν το παιδί προς τα έξω κι όχι προς τα βαθιά.
Ωστόσο, για όσα δεν φαίνονται στο βίντεο, οι εκδοχές για το τι συνέβη ποικίλουν. Γράφτηκε λοιπόν σε διαφορετικά μέσα ότι το παιδί έπαιζε στο νερό είτε με τη μητέρα του, είτε με τον πατέρα του, είτε και με τους δύο γονείς. Και ναι μεν, με τον ανύπαρκτο άνεμο που ανέφερα, η δικαιολογία ότι "ο άνεμος πήρε το παιδί από το χέρι" (μαρτυρία "αυτόπτη", που μάλιστα αναδημοσιεύτηκε στην "σοβαρή" εφημερίδα Πελοπόννησος της Πάτρας) δείχνει αστεία ή τραγική, παρόλα αυτά το θαλάσσιο ρεύμα δίνει μια πολύ εύλογη εξήγηση. Πολλώ δε μάλλον όταν, μόλις λίγες μέρες νωρίτερα, ενήλικας βρέθηκε κάπου ανάμεσα στους πυλώνες της Γέφυρας για τον ίδιο λόγο.
Η συζήτηση λοιπόν αναπόφευκτα πηγαίνει στους γονείς/κηδεμόνες της μικρής. Εκεί, προσπερνώντας την ευκολία με την οποία ζητάνε "κρεμάλες" άνθρωποι που μάλλον δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι καταργήθηκε η θανατική ποινή, μπαίνουμε στα πιο δύσκολα θέματα, που αφορούν όλους μας - είτε έχουμε οι ίδιοι παιδιά, είτε ακόμη κι αν δεν έχουμε τύχει κάποτε να "προσέχουμε" κάποια για λογαριασμό άλλων. (Αλήθεια, αυτό το "δεν έχεις παιδιά, άρα μη μιλάς" ποτέ δεν το κατάλαβα, πέραν της κακίας που βγάζει. Γενικά αυτό το "μη μιλάς" το έχουν ορισμένοι πολύ πρόχειρο.)
Η τελειότητα, στον γονικό ρόλο ή σε οτιδήποτε, είναι ανέφικτη, κι όποιος το πιστεύει κινδυνεύει να τρελαθεί. Μικρότερα ή μεγαλύτερα περιστατικά έχουμε όλοι να διηγηθούμε, αν είμαστε ειλικρινείς. Από κει και πέρα, δεν μπορεί κανείς να μην προβληματιστεί από το συμβάν και συγκεκριμένα από τα εξής:
- Ακόμη κι αν δεν ξέρεις ότι η παραλία έχει ρεύματα [αλήθεια, υπάρχει κάποια πινακίδα που να προειδοποιεί τον περιστασιακό επισκέπτη;], ένα παιδί 3-4 ετών (που προφανώς δεν ξέρει να κολυμπάει μόνο του), ποιος πρέπει να σου πει ότι δεν το αφήνεις χωρίς επιτήρηση και χωρίς ετοιμότητα να επέμβεις μέσα σε 15 το πολύ δευτερόλεπτα (και πολλά ίσως λέω); Ο ρόλος του γονέα ή του έχοντος την εποπτεία είναι να είναι κομάντο, τίποτα λιγότερο, και η σχετική ευθύνη υπερβαίνει οτιδήποτε άλλο.
- Εντυπωσιάζει το ότι το λιμενικό, που έχει σταθμό στο Αντίρριο, δεν διαθέτει ένα μικρό φουσκωτό ή πλαστικό βαρκάκι (δεν μιλάμε καν για περιπολικό σκάφος) ώστε να περιπολεί και να έχει τη δυνατότητα επέμβασης σε τέτοια περιστατικά. Ευτυχώς ο καιρός ήταν καλός και ο καπετάνιος επιδέξιος (και όλο το πλήρωμα προσεκτικό), αλλιώς το φέρρυ-παντόφλα δεν είναι ό,τι πιο σίγουρο για μια τέτοια διάσωση.
- Συμφωνώντας απόλυτα στο βιβλικό "ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω", πρέπει να επισημάνει κανείς ότι το καθήκον της Αρχής που επεμβαίνει σε ένα τέτοιο συμβάν είναι, αφού ολοκληρωθεί η διάσωση, να συντάξει τη σχετική αναφορά συμβάντος και να διαπιστώσει αν συντρέχουν παραβάσεις του ποινικού κώδικα. Στο περιστατικό που είδε πολύς κόσμος ζωντανά στην παραλία και ακόμη περισσότερος στο βίντεο (και δεν συνέβη κάπου στην έρημο της Νεβάδας, όπου ο μοναχικός πατρόλμαν έχει τη δυνατότητα να το παραγράψει ως μη γενόμενο), το λιμενικό κανονικά θα πρέπει να εξετάσει στην προανάκριση αν εδώ έχουμε έκθεση ατόμου, και δη ανηλίκου, σε κίνδυνο. Και, όπως σε παρόμοιες περιπτώσεις η εισαγγελία δεν αφήνει να πέσει κάτω ούτε αυτό που πολλοί σπεύδουν να χαρακτηρίσουν ως "κακιά ώρα", έτσι (και γιατί όχι και αυτεπάγγελτα) θα είναι δίκαιο να περάσει τους γονείς από τη βάσανο της δικαιοσύνης. Δεν μιλάμε για αυτόφωρο, αρκεί μια τακτική δικάσιμος στην οποία με τη βοήθεια ενός επαρκούς δικηγόρου και με ικανά επιχειρήματα θα προσπαθήσουν να πείσουν την έδρα ότι δεν αξίζει να τιμωρηθούν από το δικαστικό μας σύστημα. Οι διαδικασίες αυτές έχουν και τον παιδευτικό τους χαρακτήρα, ακόμη και αν δεν καταλήξουν σε ποινή.
