Meg, Mun, Tax

Η εικονιζόμενη πινακίδα μπήκε πρόσφατα μαζί με μερικές άλλες σε κομβικά σημεία του οδικού δικτύου της Κορίνθου.

Πρώτη παρατήρηση: Οι δύο παραλίες αναφέρονται με ονόματα που δεν χρησιμοποιεί σχεδόν κανείς! Στα τέσσερα χρόνια που μένω σε αυτήν την πόλη έμαθα ότι πηγαίνουμε για μπάνιο στα Καλάμια ή στον Κανταρέ, όχι στον Μέγα Αλέξανδρο ή το Αρχαίο Λιμάνι. Βέβαια, όταν θα έχει ολοκληρωθεί το μεγαλοπρεπές σύμπλεγμα αγαλμάτων στο πέρας της Γ. Παπανδρέου, θα είναι περίπου αυτονόητη η χρήση του νέου ονόματος στην πρώτη περίπτωση. Τα Καλάμια άλλωστε είναι κακόηχα, μέχρι και η κόρη μου έχει μάθει να κοροϊδεύει και, όταν της λέμε "καλά!", ανταπαντά: "καλάμια!".

Στον Κανταρέ όμως ας μπει μια πινακίδα, αλλιώς ο επίδοξος λουόμενος Αρχαίο Λιμάνι θα ψάχνει και Αρχαίο Λιμάνι δεν θα βρίσκει. Παλιά υπήρχε μια πινακίδα που έλεγε Κανταρέ, θα την έφαγε κάποιο φορτηγό υποθέτω. Κακόηχο είναι και το Κανταρέ, θυμίζει νεοδημοκράτη βουλευτή-μετεωρολόγο ή αλβανό συγγραφέα.

Οι αγγλικές αποδόσεις είναι "να τραβάς τα μαλλιά σου". Τι πάει να πει "Meg." Alexandros; Συνώνυμος της Meg Ryan μήπως; Megas θα ήταν μια λύση, Alexander the Great (που τον ξέρει όλος ο κόσμος) θα ήταν καλύτερο και, με στενή γραφή, θα χωρούσε. Στις συντομογραφίες από παλιά έχουμε πρόβλημα εδώ στην Ελλάδα. Σε άλλο κομβικό σημείο της Κορίνθου, σημαίνεται το δημοτικό πάρκινγκ ως Mun., προφανώς (;) από το municipal, μόνο που τέτοια συντόμευση νομίζω δεν συνηθίζεται (οι φίλες μεταφράστριες παρακαλώ ας επιβεβαιώσουν). Και ας μην ξεχνάμε και τα κραυγαλέα παραδείγματα όπως το "Old Nas. Road" - δηλ. "Παλαιά Εθν. Οδός" ή "Nas-τα μάτια μας!" που έλεγε ο Καββαθάς - που νομίζω διασώζεται σε πινακίδα κάπου στην Ηλεία.

Όσο για το Archaio Limani και το ποιος το καταλαβαίνει, το μόνο ελαφρυντικό είναι αν αποτελεί αναγνωρισμένο τοπωνύμιο, που μεταγλωττίζεται αμετάφραστο, όπως π.χ. το Kato Rachoula.

Άφησα τελευταία την Εφορία και την αγγλική της μετάφραση. Όχι Tax Authority ή Financial Authority ή έστω Tax Office, αλλά νέτα-σκέτα Tax - αυτόν τον καιρό, οι δρόμοι οδηγούν στον φόρο, που είναι, όπως λένε και οι αγγλοσάξονες, η μόνη βεβαιότητα μαζί με τον θάνατο (death and taxes).

Hoo(k) pays the Bill?

Σε εννέα μήνες προλαβαίνουν να κυοφορηθούν (απ)αλλαγές.

Υπομονή και επιμονή για να φύγουν αυτοί που σήμερα γαντζώνονται (και ενίοτε τραυματίζουν).

Της Πόπης και του Χένρυ

Οι αποκαλύψεις της Πόπης (Παπανδρέου) για το κύκλωμα στημένων ποδοσφαιρικών αγώνων είναι άδικο να συγκρίνονται με τη χρονική σύμπτωση της ταινίας της Τζούλιας και του πακέτου οικονομικών μέτρων του 2010. Οι συνωμοσιολογικές εξηγήσεις - ότι δηλαδή ο ντόρος για άσχετα θέματα προκαλείται για να αποσπαστεί η προσοχή από τις επώδυνες ειδήσεις - δεν είναι πάντα οι ορθότερες.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, ο απερχόμενος υπουργός δικαιοσύνης εμμέσως πλην σαφώς άφησε να εννοηθεί ότι η κυρία Παπανδρέου καλό θα ήταν να δώσει αγώνα δρόμου για να ολοκληρώσει την έρευνα πριν από την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος. Υπήρχε σοβαρός λόγος γι' αυτή τη σπουδή.

Το προσχέδιο του εφαρμοστικού νόμου (για τον οποίο, παρεμπιπτόντως, ουδείς αμφιβάλλει ότι θα έχει τέλεια εφαρμογή) περιείχε άρθρο για την εξυγίανση του ελληνικού ποδοσφαίρου, στα πλαίσια της αναδιάρθρωσης των κρατικών μηχανισμών εποπτείας. Όπως η δημόσια διοίκηση και οι άλλες πτυχές της οικονομίας μας, έτσι και το δημοφιλές άθλημα προβλεπόταν να μπει σε καθεστώς διεθνούς επιτροπείας. Οι παρεμβάσεις δεν θα περιορίζονταν, όπως κάποιοι παλιότεροι θα υπέθεταν, μόνο στον ορισμό ξένων διαιτητών για να διευθύνουν ντέρμπυ (σύνηθες φαινόμενο γύρω στο 1970). Κάθε πτυχή του ελληνικού ποδοσφαίρου θα υπαγόνταν στον έλεγχο μιας ιδιότυπης τρόικας, αποτελούμενης από τη ΦΙΦΑ, την ΟΥΕΦΑ και - εδώ η έκπληξη - την αναβαπτισμένη (υπό τον κ. Μπιτσαξή) Γενική Γραμματεία Αθλητισμού.

Το δυσκολότερο εμπόδιο όμως, που τελικά οδήγησε στην αναβολή των ανακοινώσεων για το πλάνο εξυγίανσης (και την επιλογή να δημοσιοποιηθούν προς το παρόν οι γαργαλιστικοί διάλογοι), ήταν η εξεύρεση του κατάλληλου χρόνου και τρόπου γνωστοποίησης του προσώπου που έχει επιλεγεί για να διευθύνει την ποδοσφαιρική τρόικα. Ο πρώην υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, γνωστός λάτρης του (κανονικού, δηλ. soccer - όχι του αμερικάνικου με τα κράνη) ποδοσφαίρου, θεωρείται έμπιστος του επικεφαλής της ΦΙΦΑ κ. Μπλάττερ. Η εμπειρία του στη διαχείριση κρίσεων τον καθιστά, για πολλούς, τον κατάλληλο άνθρωπο για να δρομολογήσει την εξάλειψη των καρκινωμάτων που ταλανίζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο. Οι ικανοί spin doctors του Πασόκ είναι βέβαιο ότι θα καταφέρουν να αμβλύνουν τη δυσπιστία πολλών ελλήνων απέναντι στον Χένρυ - θα χρειαστούν όμως το χρόνο τους. Αν για ένα πακέτο οικονομικών μέτρων χρειάζονται 5 μήνες κλωθογυρίσματος, θα είναι εύλογο να περιμένουμε γύρω στα "τρία τέρμενα" για να πειστεί, μαλακά-μαλακά, ο έλληνας ότι τα ποδοσφαιρικά χάλια της Ελλάδας θα γιατρευτούν από αυτόν που συμβούλευε τον Ετζεβίτ πώς να εκμεταλλευτεί την κατάπαυση πυρός στο προγεφύρωμα της Κυρήνειας το '74.

Αγαπούλες!

"Ηρακλής Καβάλα", κλασικό (και προφητικό;) έργο του Μιχαήλ Ιβάνοβιτς Κοζλόφσκι (1799)

Με Van Τόγια κάτι θα γινόταν

Αυτοί έχουν Van Rompuy...

Εμείς, Φαν Ρόμπα...

Ο ινδός, ο μπαρμπα-Γιάννης, ο Λεβέντ κι ο Κορινθιακός

Ένα δαχτυλίδι περίπου σαν το εικονιζόμενο (χωρίς μονόγραμμα) ήταν από τα λίγα κοσμήματα που φορούσα. Ο παππούς μου ο μπαρμπα-Γιάννης, τον καιρό που έκανε μπίζνες στη βρετανική ανατολική Αφρική, μεταξύ Καμπάλα και Μομπάσα, το είχε αγοράσει από έναν ινδό. Μιλάμε για δεκαετία του 1920, κατά πάσα πιθανότητα - the rolling 'twenties.

Ο παππούς πέθανε σε βαθιά γεράματα στη Σάμο. Δεν πρόλαβα να τον ρωτήσω όλα όσα ήθελα, ούτε θυμάμαι κάποια ιδιαίτερα δραματική στιγμή από τις τελευταίες του μέρες. (Στην πραγματική ζωή σπανίζουν οι κινηματογραφικοί θάνατοι.) Κάποτε "κληρονόμησα" μέσω της (εν ζωή) μητέρας μου το περίφημο δαχτυλίδι. Για ένα διάστημα το σνόμπαρα, όπως συνηθίζω με τα κοσμήματα, αλλά στη συνέχεια έδεσε μια χαρά με τη βέρα μου. Αρχικά τα δυο τους έκαναν παρέα στο δεξιό μου παράμεσο. Φέτος είχα την εντύπωση ότι τα δάχτυλά μου πάχυναν λιγάκι (μαζί με τον υπόλοιπο εαυτό μου) και έκτοτε το ινδικό δαχτυλίδι μετακόμισε συμμετρικά στο αριστερό χέρι.

Τα φρόντιζα και τα πρόσεχα τα στενάχωρά μου. Το 2006 στο Μάρμαρις - απέναντι από τη Ρόδο - ο χρυσοχόος Λεβέντ στην εμπορική στοά μου τα έβγαλε (σχεδόν χωρίς να με ρωτήσει) και μετά από λίγο ως διά μαγείας μου τα επέστρεψε γυαλιστερά-γυαλιστερά. Παρόλο που δεν απέφευγε τα κλισέ των εμπόρων των μικρασιατικών παραλίων - όπως πολλοί άλλοι δήλωνε κούρδος και παρόλο που μεσημέριαζε ισχυριζόταν ότι εμείς του κάναμε siftah, σεφτέ - τον ευγνωμονώ για την καινούργια ζωή που έδωσε στα δαχτυλίδια. 

Σήμερα το μεσημέρι διαπίστωσα ότι τα δάχτυλά μου τελικά δεν είναι τόσο παχιά όσο νόμιζα. Ίσως η πολλή πληκτρολόγηση να έχει κάνει το θαύμα της. Να μου έλειπε τέτοιο θαύμα, όμως. Το δαχτυλίδι γλίστρησε από τον αριστερό μου παράμεσο και έκτοτε (θα) αναπαύεται στον αμμώδη βυθό του Κορινθιακού, χωμένο κάτω από την άμμο (που αδυνατεί να συγκρατήσει τον χρυσό 18 καρατίων) στην παραλία όπου πήγα για ένα γρήγορο μπάνιο. Οι αναμνήσεις από τον παππού και το μίκυ-μάους σπιτάκι του που τώρα μου ανήκει έχουν αξία πολλαπλάσια από ένα κομμάτι μάλαμα - έτσι λέω στον εαυτό μου για να ξεχαστώ...

Στο Βίτσι και στο Γράμμο, παρέα θα σου κάνω

Κοινοβουλευτική ανάσα αναμένεται να προσφέρει στην κυβέρνηση η συνεργασία με (κάποιες) δημοκρατικές δυνάμεις και συγκεκριμένα
- τη Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη και
- τη Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη

Οι 5+4 επιπλέον βουλευτές, σύμφωνα με αποκλειστικές φήμες, θα στηρίξουν τον Γιώργο Παπανδρέου στην επικείμενη ψήφο εμπιστοσύνης και με τον τρόπο αυτό θα απομακρύνουν το ενδεχόμενο κατάρρευσης της κυβέρνησης, ακόμη κι αν ακολουθήσουν κι άλλοι πασοκικοί βουλευτές το πρόσφατο παράδειγμα του ρεπόρτερ Γιώργου Λιάνη, που ανεξαρτητοποιήθηκε.

Το αντάλλαγμα για κάθε ένα από τα δύο (απο)κόμματα θα είναι από ένα υπουργείο. Επικρατέστεροι για θέσεις στο υπουργικό συμβούλιο θεωρούνται, για το μεν υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης ο Κώστας Κιλτίδης, για το δε υπουργείο Θαλασσίων Υποθέσεων ο Νίκος Τσούκαλης.

Ωστόσο, προκύπτουν σοβαρές αμφιβολίες ως προς τη μακροβιότητα του συγκεκριμένου κυβερνητικού συνασπισμού, δεδομένων των διαφορετικών πολιτικών καταβολών των επίδοξων εταίρων. Πολλοί φοβούνται ότι θα γίνουν μαλλιά-κουβάρια οι λαλίστατοι (ενίοτε αθυρόστομοι) της κάθε πλευράς (π.χ. ο Γρηγόρης "Στης-Βουλής-Τα-Έδρανα" Ψαριανός με τον Χρήστο Μαρκογιαννάκη). Ακόμη κι αν δεν συμβεί αυτό, το σοβαρότερο τεστ αντοχής αναμένεται προς το τέλος Αυγούστου με τις εκδηλώσεις μνήμης για τον εμφύλιο - εκτός αν ο Κώστας Κιλτίδης αντισταθεί στον πειρασμό να καταθέσει στεφάνι στο Βίτσι.

-Πώς λέγεται το φεγγάρι; -Moon. -Και το φεγγαράκι; ...

Red moon (καλή ώρα χθες βράδυ)

(Once in a) blue moon

Green moon
(που λέγαμε για τις 4/10/'09, αλλά και παλιότερα: Λουλούδι κόκκινο, φεγγάρι πράσινο...)

Yellow moon, φυσικά





















Και τέλος... Clapso Moon

Τα χάλια μας

Χτες πήρα την Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung και μου έγινε η καρδιά περιβόλι. Μακάρι να ήμουν σε θέση να υποστηρίξω με όλη μου την καρδιά ότι...

...οι τεύτονες δεν ξέρουν τι τους γίνεται και τα έχουν βάλει με τους μεσογειακούς (βλ. και το άλλο άρθρο της ίδιας εφημερίδας, "ένοχες οι φύτρες, ελεύθερα τα αγγούρια")...

...μας χρωστάνε εκείνοι, όχι εμείς σε αυτούς (αλήθεια, από το 1986 μέχρι τώρα που είμαστε net receivers ευρωπαϊκού χρήματος, ποιος το έχει πληρώσει αυτό;)...

...έχουν άδικο, δεν φταίμε όλοι και μάλιστα για γενεές 14 (βλ. Pseudos παρακάτω), ο μέσος έλληνας είναι σαν εμένα και τους φίλους μου που είμαστε μορφωμένοι και τίμιοι και καθόλου λαμόγια...

Δεν μπορώ να το κάνω όμως. Ίσως να είμαι ηττοπαθής, ευρωλιγούρης και όχι αρκετά μάγκας. Όταν πάω σπίτι θα δω το Μπραζιλέρο για να νιώσω λίγο καλύτερα.

Ακολουθεί αυτοσχέδια μετάφραση του άρθρου που με "χάλασε".


Gyros, Nekros, Pseudos
[Γύρος, Νεκρός, Ψεύδος]

Η κρίση χρέους στην Ελλάδα συνεχίζεται: Πρόσφατα η Αθήνα παραδέχτηκε, ότι ακόμη πληρώνονται οι συντάξεις 4500 ήδη νεκρών δημοσίων υπαλλήλων. [Σημείωση: Πρόκειται για συνταξιούχους ΟΓΑ, αλλά μικρή διαφορά έχει.] Πώς θα επιστραφούν αυτά τα χρήματα; Σίγουρα μέσω μιας επιστολής στα οικεία πρόσωπα, που διαχειρίζονται τον λογαριασμό των εκλιπόντων. Ιδού το αποκλειστικό (καθότι φανταστικό) ντοκουμέντο:

Από: Γραφείο του Πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου
Οδός Ηρώδου Αττικού 19, 10674 Αθήνα

Προς: Οικογένεια Απαθηκλείου, υπόψη Καφενείου "Ο Κώστας", Θεσσαλονίκη

Αξιότιμη Κυρία Απαθηκλείου,

Εύχομαι να φτάσει στα χέρια σας η επιστολή μου. Η διοίκησή μας γνωρίζει τον αριθμό του τραπεζικού σας λογαριασμού, όχι όμως και κάποια αξιόπιστη ταχυδρομική διεύθυνση.

Θα ήθελα κατ' αρχήν να σας συλλυπηθώ για την αποβίωση του συζύγου σας Νεκρού, παρόλο που το θλιβερό γεγονός συνέβη πριν από 19 ολόκληρα χρόνια. Στην μετεωρολογική υπηρεσία θυμούνται καλά την αφοσίωση με την οποία εκείνος επέβλεπε τον αυτόματο πωλητή αναψυκτικών του τετάρτου ορόφου. Για αυτόν τον λόγο κι εσείς είχατε στερηθεί τον άνθρωπό σας από το σπίτι σας για πολλές εργάσιμες μέρες έως τις 14:00 περίπου.

Λόγω των απαιτήσεων της Ε.Ε., του ΔΝΤ και της ΕΚΤ δυστυχώς δεν μπορούμε πλέον να σας καταβάλλουμε τη σύνταξη του άντρα σας. Θα σας ήμασταν ευγνώμονες αν μας επιστρέφατε ένα συμβολικό ποσό. Συνθηματική λέξη: "Επειδή γκρινιάζουν οι γερμανοί".

Ενδεχομένως να σας βοηθήσει ως προς αυτό το χαρτζιλίκι των παιδιών. Με την ευκαιρία, θα ήθελα να σας συγχαρώ για τη γέννηση του τέταρτου παιδιού σας, του μικρού Ψεύδους. Γίνατε μητέρα στα 67 σας - τέτοιες συνεισφορές τις έχει ανάγκη η πατρίδα μας αυτόν τον καιρό.

Με ελληνικούς (hellenischen) χαιρετισμούς,

Γιώργος Παπανδρέου.

Απ' τα τόσα δίδυμα, θα με πιάσει οίδημα

Πολλά ήταν τα δίδυμα επιφανών προσώπων που έγραψαν ιστορία. Ακολουθεί μια, αναγκαστικά επιλεκτική, αναφορά σε κάποιες δυάδες που σημάδεψαν την (σχετικά) πρόσφατη ελληνική και διεθνή πραγματικότητα.

(Κάντε κλίκ στο παρακάτω πλαίσιο για να το διαβάσετε ευκρινέστερα.)

Now or never, που λένε και στη Μινεσότα

Μια και σχεδόν όλοι σήμερα την πέφτουν στον ΓΑΠ (παρεμπιπτόντως, κύριε μεγαλοοικονομολόγε, πολύ γελάσαμε με τα αγγλικά που χρησιμοποιήσατε για να σας καταλάβει καλύτερα, χο, χο), θα προσπαθήσω να εξηγήσω γιατί τη σπάει σε τόσο πολύ κόσμο. Συνήθως αρέσκομαι σε ιστορικές αναδρομές, ab ovo, γιατί με βοηθούν να καταλάβω καλύτερα την αλυσίδα των γεγονότων. Το 1981, λοιπόν, λίγο μετά την πρώτη επικράτηση του Πασόκ πρέπει να πρωτοάκουσα για τον γιο του Αντρέα που είχε κι αυτός εκλεγεί βουλευτής. Τον ίδιο πάνω-κάτω καιρό και ένα περιοδικό, "του χώρου που συμπαθούσε τους Παπανδρέου", είχε ένα φωτογραφικό αφιέρωμα στην Οικογένεια. Προσπέρασα μάλλον αδιάφορα ότι υπήρχε γιος με το όνομα του παππού (τόσο ελληνικό) αλλά πιο πολύ θυμάμαι την μορφή της γιαγιάς Σοφίας (άγνωστο γιατί).

Μαζί με τις εξυπνάδες, όπως ακροστοιχίδες του τύπου Πατέρα Αναπαύσου Συνεχίζω Ολική Καταστροφή, θυμάμαι σχόλιο φίλου (και φέλλοου-μπλόγκερ σήμερα) ότι ο νεαρός είναι "ακόμα χειρότερος" από πατέρα και παππού. Τα ΜουΜουΕ και πολλοί οπαδοί της Δεξιάς τον έλεγαν παιντί, μιμούμενοι υποτίθεται την προφορά της αμερικανίδας μάνας. Ο ΓΑΠ ομολογουμένως, ειδικά όταν ψαλίδισε την πασοκομουστάκα και την πασοκομαλλούρα, κατέκτησε ένα προφίλ πολιτικού ήπιων τόνων, ευγένειας και λελογισμένης προοδευτικότητας. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς έκανε, πέρα από διάλογο, στο υπουργείο παιδείας και όσα άλλα διηύθυνε ως πρίγκιπας. 

Νομίζω ότι ο επικήδειος του 1996 (τα 'μαθες τα νέα πατέρα;), που συγκίνησε κόσμο και κοσμάκη (μεταξύ άλλων και τον πασόκο αφεντικό μου), του έδωσε πόντους. Ο ίδιος είχε συνταχθεί με τους εκσυγχρονιστές αλλά ήξερε ότι οι παλαιοπασόκοι δεν θα στρέφονταν εύκολα ενάντια στο γιο του ιδρυτή. Την ίδια εποχή σε κάποιο υπουργείο τον είχε γνωρίσει δεξιός συνεργάτης μου που είχε να λέει για την ευγένεια του ανδρός.

Το '99 ως Υπέξ ο Γιώργος βγήκε πιο δυναμικά στο προσκήνιο. Όπως συνήθως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, η δράση συνοδεύτηκε από αντίδραση. Το άνοιγμα προς τους γείτονες, με την αποδοχή ότι ένας θρακιώτης μειονοτικός μπορεί να αισθάνεται τούρκος ή ό,τι άλλο θέλει (χωρίς να παύουν να ισχύουν οι διεθνείς συνθήκες) ήταν μια τομή, που του έδωσε επαίνους τύπου bravo yorgo (τουρκικό πρωτοσέλιδο) - και κάμποση εθνικιστική κριτική εδώ. Η πολιτική των σεισμών ήρθε στο τέλος του ίδιου καλοκαιριού (κάποιοι λένε ότι το αμερικανικό κατεστημένο προγραμματίζει τους μεγάλους σεισμούς, άρα ο μπαγάσας ήξερε). Η βασική κριτική: αυτές ήταν οι επανορθώσεις μας προς την Τουρκία για το φιάσκο Öcalan. Δεν τεκμηριώνεται η κριτική εξ όσων γνωρίζω αλλά, όπως λένε κάποιοι, γιατί να αφήσεις την αλήθεια ή τη λογική να χαλάσει μια ωραία ιστορία;

Αν κάτι καλό συνέβη στην εξωτερική μας πολιτική τα χρόνια που εγώ παρακολουθώ, αυτό πιστεύω ότι ήταν ο χειρισμός της ομάδας ΓΑΠ στην υπόθεση ένταξης της Κύπρου στην ΕΕ. Ο αποθανών δεδικαίωται και ο Κρανιδιώτης παίρνει πολλά από τα εύσημα αλλά το πλήρωμα είχε και καπετάνιο. Το δημοψήφισμα, για το οποίο τόσος πολύς λόγος έγινε το 2004, και το ποιος υποστήριξε ποια θέση (by the way, και ο Καραμανλής, που κάποιοι τον παρουσιάζουν ως, μην τρελαθούμε, πατριωτικά ενάντιο, είχε δηλώσει ότι τα θετικά στοιχεία του σχεδίου Ανάν υπερτερούν των αρνητικών, ναι ή όχι;) δεν ήταν το κεντρικό σημείο. Η Κύπρος είναι μέσα, ο εκάστοτε ελληνοκύπριος νόμιμος πρόεδρος εκπροσωπεί την Κυπριακή Δημοκρατία, οι εισβολείς είναι στον αστερίσκο, κι αυτό είναι που μετράει. Και η προεργασία για αυτήν την κατάληξη κράτησε χρόνια.

Η συνέχεια είναι πρόσφατη και τη θυμάται περισσότερος κόσμος, καθένας από τη δική του οπτική γωνία. Σήμερα ο ΓΑΠ είναι πρωθυπουργός επί 20 μήνες. Θα παρατηρήσουμε ότι τον αντιπαθούν ταυτόχρονα πολλοί διαφορετικοί πολίτες για πολλούς διαφορετικούς λόγους:
- Δεξιοί όλων των αποχρώσεων, επειδή είναι γιος του (φτου κακά) Αντρέα, επειδή είναι γιος της Μάργκαρετ που μας έβλεπε ως ιθαγενείς, επειδή ο ίδιος είναι αμερικανάκι, Τζέφρεϊ (όπως υποτίθεται πως τον φώναζαν μωρό, αν δεν τον δήλωσαν έτσι και στο ληξιαρχείο), ανθέλληνας και αντίχριστος.
- Κουκουέδες, στη γνώριμη γραμμή του Κόμματος (πολλά κόμματα, δύο πολιτικές) και ίσως σε ανάμνηση του παλιού αντιπαπανδρεϊσμού (βλ. ο Παπατζής, αντικομμουνιστής παππούς Γεώργιος).
- Αριστεροπατριώτες (Θεοδωράκης-στάιλ), για συνδυασμό των παραπάνω λόγων, με την πρόσθετη απόδειξη ότι η υιοθέτηση του μνημονίου δείχνει πως ο ΓΑΠ είναι μπροστινός του διεθνούς καπιταλισμού.
- Παλαιοπασόκοι, που (ενώ μάλλον κι αυτοί ήξεραν) υποσχέθηκαν στην πελατεία τους λαγούς με πετραχήλια, στην άβολη συμμαχία με την ηγεσία του κινήματος που πλειοδοτούσε (κι εδώ ήταν το ολέθριο λάθος της) σε εμπόριο ελπίδας, ίσως από υπολογισμό (ξέροντάς τα όλα) μαζί με φόβο μη χάσει από τον (ξοφλημένο!) Καραμανλή. (Πραγματικά, το 2009 χάθηκε μια μεγάλη ευκαιρία να εκλεγεί ένα κόμμα λέγοντας περισσότερες αλήθειες από ποτέ.)
- Βενιζελικοί που θέλουν απλά να πάρουν τη ρεβάνς του 2007.
- Απολιτίκ της πλατείας και της καντίνας που θα κατηγορούσαν οποιονδήποτε τύχαινε να κυβερνά. Το Παπαχρέου αν μη τι άλλο είναι άδικο, το χρέος χτίστηκε από παλιά και όχι μόνο από τον νυν ούτε από τον τέως πρωθυπουργό. Επίσης τον κατηγορούν ότι βασίστηκε μόνο στην οικογενειακή σχέση, σε αντίθεση προφανώς με όλους αυτούς που ψηφίζουν (οι αγανακτισμένοι) επί δεκαετίες, που τυχαίνει να είναι σε μεγάλο βαθμό τέκνα, ανίψια, τζάκια γενικώς.
- Εγώ, διότι η διαδοχή από τον lord-of-the-rings Σημίτη (των Φώτων του 2004, θυμάστε;) ήταν χειρότερη (αισθητικά κι όχι μόνο) κι από Excalibur, και διότι μου φαίνεται προσποιητή όλη αυτή η προβολή των αθλητικών του δραστηριοτήτων (δεν λέω παραπάνω, χθες έφαγα κι εγώ μια τούμπα α-λα Καραμανλής παίζοντας μπάλα), και διότι είμαι πολύ πειραιώτης για να με πείσει (δεν θα τον έκανα ποτέ παρέα, άσε που ούτε μια λαμπάδα δεν ξέρει ν' ανάψει), και διότι τα ελληνικά του είναι χάλια (ο Γκάζι Καπλάνι είναι σκάλες ανώτερος), και για άλλους λόγους που ανέλυσα το 2007, έστω κι αν θεωρούσα ότι υπερτερεί (μπιγκ ντιλ) του σπουδαρχίδη Βαγγέλα, και διότι σήμερα είναι τόσο άτολμος.

Ο ΓΑΠ πρέπει επειγόντως - για το καλό το δικό του, και ίσως και της χώρας - να κάνει κάτι, διότι αν οι δικοί μου λόγοι να τον αντιπαθώ γεμίζουν τη μεγαλύτερη απ' όλες τις παραγράφους (εμένα που σε τελική ανάλυση μάλλον τον συμπαθώ, κι ας μην τον ψηφίζω συνήθως), σκεφτείτε τι κατεβατά θα βγουν αν εκπρόσωποι όλων των άλλων κατηγοριών αναπτύξουν το δικό τους σκεπτικό.

Yorgo, do something.

Σούπερ αποκάλυψη: Πίσω από τους "Δεν Πληρώνω" είναι...

Όλοι ξέραμε ότι οι έλληνες οδηγοί επί δεκαετίες πλήρωναν αγόγγυστα διόδια στον κρατικό φορέα "διαχείρισής τους", και παρατηρήσαμε ότι κάποιοι άρχισαν να αντιδρούν όταν ξεκίνησε η παραχώρηση των δρόμων σε ιδιώτες που προσέφεραν μάλιστα βελτιωμένες υπηρεσίες. Αυτή η παράδοξη συμπεριφορά αποδόθηκε από αρκετούς στον κρατισμό που έχει ριζωθεί στους έλληνες των τελευταίων δεκαετιών και κυρίως της α' πασοκικής εποχής και εντεύθεν. Ναι, καλά.

Η σημερινή μας αποκάλυψη θα διαβεβαιώσει και τους πιο δύσπιστους ότι η πραγματική αιτία του φαινομένου είναι αλλού. Θα θέλαμε να το αποκαλέσουμε ξενόφερτο, δυστυχώς όμως πρέπει με λύπη μας να αναγνωρίσουμε ότι κατά ένα μέρος έβαλε το χεράκι του και επιφανές μέλος της ελληνικής εν ΗΠΑ ομογένειας. Ο Αντώνης Κιντής των Red Hot Chili Peppers και οι 3 συνάδελφοί του, σε ανύποπτο χρόνο (2000), πριν ακόμη το αμερικανοκίνητο καπιταλιστικό σύστημα χρηματοδοτήσει τα μεγάλα έργα αυτοκινητοδρόμων, περνούσαν σε όλο τον κόσμο (και στους πολλούς έλληνες φίλους τους) το ίδιο βασικό μήνυμα, που οικειοποιήθηκαν μετά το 2008 οι "αρσιμπαρίστες". Για του λόγου το ασφαλές, προσέξτε το βιντεάκι (εδώ), στο δεύτερο λεπτό και τεσσαρακοστό τρίτο δευτερόλεπτο (2:43) και τη χαρακτηριστική φωτογραφία στο τέλος αυτού του άρθρου.

Αντώνη, αν ποτέ ο δρόμος φτάσει στη γη των προπατόρων σου, δεν νομίζω ότι θα καλέσουν εσένα να κόψεις την κορδέλα. Πιο πιθανό βλέπω τον συμπατριώτη σου το Yanni (Χρυσομάλλη)!

Όλοι στο Σύνταγμα - με ένα επίκαιρο τραγούδι

Την πήραμε τη δόση, να-νού, να-νού, να-νού
Την πήραμε τη δόση, τζουμ τριαλαλό
Αχ να 'ταν κι άλλη τόση, Δέλτα Νι και Ταφ
Αχ να 'ταν κι άλλη τόση, γεια σου ΔουΝουΤού


Μας πήραν τα λιμάνια, να-νού, να-νού, να-νού
Μας πήραν τα λιμάνια, τζουμ τριαλαλό
Της Κίνας τα χαϊβάνια, Δέλτα Νι και Ταφ
Της Κίνας τα χαϊβάνια, γεια σου ΔουΝουΤού

Μας πήρανε τις Δέκο, να-νού, να-νού, να-νού
Μας πήρανε τις Δέκο, τζουμ τριαλαλό
Μα έχουμε την Έκο, Δέλτα Νι και Ταφ
Μα έχουμε την Έκο, γεια σου ΔουΝουΤού

Μας πήρανε τους δρόμους, να-νού, να-νού, να-νού
Μας πήρανε τους δρόμους, τζουμ τριαλαλό
Σηκώσαμε τους ώμους, Δέλτα Νι και Ταφ
Σηκώσαμε τους ώμους, γεια σου ΔουΝουΤού


Μας πήρανε το Λόττο, να-νού, να-νού, να-νού
Μας πήρανε το Λόττο, τζουμ τριαλαλό
Τους βάλαμε μπουρλότο, Δέλτα Νι και Ταφ
Τους βάλαμε μπουρλότο, γεια σου ΔουΝουΤού


Μας πήραν τις νησίδες, να-νού, να-νού, να-νού
Μας πήραν τις νησίδες, τζουμ τριαλαλό
Μα είμαστε ατσίδες, Δέλτα Νι και Ταφ
Μα είμαστε ατσίδες, γεια σου ΔουΝουΤού


Μας πήραν το Κρανίδι*, να-νού, να-νού, να-νού
Μας πήραν το Κρανίδι, τζουμ τριαλαλό
Τους πήραμ' ένα ... [λογοκρίνεται!]

Του Ντομινίκ η κάψα, να-νού, να-νού, να-νού
Του Ντομινίκ η κάψα, τζουμ τριαλαλό
Του γύρισε σε κλάψα, Δέλτα Νι και Ταφ
Του γύρισε σε κλάψα, γεια σου ΔουΝουΤού


*Η στροφή αυτή είναι κλεμμένη από το αυθεντικό αντάρτικο (μεταδεκεμβριανό 1944) άσμα,  "Μας πήραν την Αθήνα"