15 Σεπ 2017

Οικοφοβία, Σαντορίνη και ποδόσφαιρο

Το εξαιρετικό κείμενο του Νίνο Ράσπουντιτς στην κροατική εφημερίδα Večernji List μου έμαθε μια καινούργια ελληνοπρεπή λέξη. Με προβλημάτισε επίσης, γιατί αναγνώρισα και στον εαυτό μου αυτήν την τάση, την αντιρροπιστική όπως την έχουν περιγράψει: να κακολογώ τα οικεία μου από φόβο μήπως παρασυρθώ στις υπερβολές του πατριωτισμού.

Την οικοφοβία μπορούμε να την εντοπίσουμε σε πολλά. Προσωπικά τη βλέπω ακόμη και στην προτίμησή μου να προτείνω εκδρομή ή περίπατο όταν οι συνθήκες επιβάλλουν cocooning. Πηγαίνοντας παραπέρα από τις δικές μου ιδιοτροπίες πάντως, έχω αρκετά παραδείγματα εκδηλώσεων αποστροφής ή και άρνησης των καταβολών μας. Το συναντώ σε αρκετούς που κάποτε βαφτίστηκαν αλλά σήμερα δηλώνουν άθεοι ή αγνωστικιστές και -παρόλο που παρεξηγούνται αν δεν τους ευχηθείς στη γιορτή του Αγίου τους, ή κραυγάζουν "Παναγίτσα μου" όποτε αισθάνονται έκπληξη ή κίνδυνο- δεν χάνουν ευκαιρία να είναι εξαιρετικά οξείς με σύμβολα ή λειτουργούς της "πρώην" δικής τους θρησκευτικής κουλτούρας. Στους πολλούς που (συχνά από απλή άγνοια και ευκολία) γκρινιάζουν για το πόσο χάλια είναι τα πράγματα στη χώρα τους (μας), αλλά και στους λίγους τύπου Helsinki Watch που παρεξηγούνται δημόσια όποτε ένας Έλληνας αποκαλέσει Σλαβομακεδόνα, και όχι Μακεδόνα σκέτο, τον πολίτη της πΓΔΜ. 

"Οικοφοβική" χαρακτηρίζει ο Ράσπουντιτς τη σπουδή των Lidl (και Danone, Nestle κ.ά.) να αφαιρέσουν τους σταυρούς από τον τρούλο σαντορινιώτικης εκκλησίας. "Τι είναι ο τρούλος της εκκλησίας χωρίς τον σταυρό στην κορυφή του; Γι' αυτόν άλλωστε και φτιάχτηκε", επισημαίνει - προσθέτοντας ότι στις "εβδομάδες ανατολής" της η αλυσίδα καταστημάτων δεν είχε κανένα πρόβλημα να απεικονίσει τρούλο τεμένους με ημισέληνο (δείτε και τη φωτό στο τέλος). "Ο χριστιανός, βουδιστής ή άθεος θα ήταν εντελώς ηλίθιος αν αυτή η συσκευασία τον εμπόδιζε να αγοράσει ραχάτ-λουκούμ ή ρεβύθια, και δεν μπορώ να φανταστώ μουσουλμάνο να ενοχλείται από μια αυθεντική φωτογραφία του ομορφότερου παραθαλάσσιου οικισμού στη συσκευασία ελληνικού γιαουρτιού", σημειώνει ο αρθρογράφος, που δεν παραλείπει να αναφερθεί και στις σχετικές δηλώσεις του -καθολικού- αρχιεπισκόπου (καρδιναλίου) της Πράγας.

Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο ντόρος έγινε στο πλαίσιο της γερμανικής προεκλογικής εκστρατείας, αλλά στην Ευρώπη των 28 (προσεχώς 27) όλο και κάπου γίνονται κάποιου είδους εκλογές τουλάχιστον μια φορά το τρίμηνο. Το ζήτημα της υποχώρησης απέναντι στον παραλογισμό με είχε πρωτοαπασχολήσει στην πρώτη έκδοση του μπλογκ πριν 11 χρόνια - εδώ, μια σχετικά πρόσφατη αναπαραγωγή εκείνου του άρθρου. Είναι ο ορισμός της τρομοκρατίας, είχα γράψει, αυτή η αυτολογοκρισία: από τον τρόμο μήπως στην μπουμπουνίσουν οι πάσης φύσεως (όχι απαραίτητα θρησκευτικοί) "αλλαχουαχμπάρ" γίνεσαι βασιλικότερος του βασιλέως στο να μην προσβάλλεις. Περιστατικά όπως η γελοιότητα της άλλης αλυσίδας σουπερμάρκετ, Aldi, υπάλληλος της οποίας αρνήθηκε να πουλήσει αλκοόλ και προστατεύτηκε από τον εργοδότη του -αντί να τον στείλουν σπιτάκι του που αρνήθηκε να εξυπηρετήσει πελάτη- μπορούν, αθροιζόμενα, να κεφαλαιοποιηθούν πολιτικά, από δυνάμεις που ολοένα εκμεταλλεύονται την απήχηση που έχει η ωμότητα όταν εμφανίζεται ως ευθύτητα. Και δυστυχώς προστίθενται σε διάφορα άλλα πρόσφατα "αυτονόητα", που όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς μας προτρέπουν να τα συνηθίσουμε. Όπως την απαγόρευση μετακίνησης οπαδών σε εκτός έδρας αγώνες, εξαιτίας της οποίας το ελληνικότατο επώνυμό μου φόβισε τους υπεύθυνους της NK Rijeka, με αποτέλεσμα να αρνηθούν να μου εκδώσουν εισιτήριο για τον αγώνα με τον Ολυμπιακό - από φόβο μήπως, ξερωγώ, αναγνωρίσουν το ελληνικό μου αξάν την ώρα που θα σχολιάζω, με πολύ ηπιότερο τρόπο από όσο οι ίδιοι οι αυστηροί Κροάτες, τα χάλια της ομάδας τους (μέχρι και από την ΑΕΚ έχασε χθες).