30 Ιουν 2009

Κάτω από κάθε πέτρα κρύβεται ένας ...Αρκάς;

Η Μασσαλία ιδρύθηκε από έλληνες της μικρασιατικής Φώκαιας (σήμερα Foça στα τουρκικά). Τουρκικές Αρχές και εταιρείες συμμετέχουν στο εγχείρημα ναυπήγησης & διάπλου αρχαιοπρεπούς πλοίου, ονόματι Kybele (Κυβέλη). Η εν λόγω διήρης ξεκίνησε προ διμήνου από τη Φώκαια και αύριο (1/7/'09) προγραμματιζόταν να φτάσει στη Μασσαλία, τονίζοντας τον δεσμό μεταξύ των δύο πόλεων. Στη συνέχεια μέσω διωρύγων και ποταμών (συμπεριλαμβανομένου του Δούναβη) η Κυβέλη θα περάσει από το Παρίσι και θα καταλήξει στη Μαύρη Θάλασσα και την Κωνσταντινούπολη, πολιτιστική συμπρωτεύουσα Ευρώπης του 2010.

Οι τουρκικές αναφορές στην αρχαία Ανατολία συνήθως αποσιωπούν την "ελληνικότητα" - το ίδιο έγινε και με την Κυβέλη (με την τιμητική εξαίρεση του Γάλλου πρεσβευτή, που σε μια τελετή στη Φώκαια δεν παρέλειψε να μιλήσει για Έλληνες). Αυτό όμως δεν αποτελεί είδηση (ευτυχώς, δεν βρήκα αναφορά σε "αρχαίους Τούρκους του Αιγαίου").

Επίσης, το αρχικό πρόγραμμα, που προέβλεπε πολλές στάσεις σε ελληνικά λιμάνια, δεν πρέπει να πραγματοποιήθηκε (υπάρχουν φωτογραφίες μόνο από Κέα και Αίγινα, για την ώρα) - η δημοσιότητα ήταν χαμηλή. Αναμενόμενο, μάλλον, και αυτό.

Η είδηση, για εμένα, ήταν η ταυτότητα του βασικού υποστηρικτή αυτής της πρωτοβουλίας. Ο Λουκιανός Αρκάς (Lucien Arkas), με γραφείο (και) στον Πειραιά (!), κατέχει μια σημαντική εταιρεία θαλασσίων μεταφορών με έδρα τη Σμύρνη. Στην ηλεκτρονική μπροσούρα της Arkas περιγράφεται συνοπτικά η ιστορία της οικογένειας και των επιχειρήσεών της, με ρίζες σε Κέρκυρα, Σμύρνη και Μασσαλία (εξ ου και το προσωπικό του ενδιαφέρον για την Κυβέλη).

Ο κ. Αρκάς είναι σίγουρα ο επόμενος αποδέκτης του ερωτήματος "Μήπως είστε Έλληνας και δεν το ξέρετε;" που ενίοτε "απευθύνω" σε γνωστές προσωπικότητες (π.χ. ο Νικ Κέηβ ή "Νίκος Σπηλιόπουλος", εδώ). Δυστυχώς δεν έχω πρόχειρο τον Οδηγό Σμύρνης του 1920 που είχε επανεκδώσει προ ετών το Ποντίκι, όπου ίσως θα εμφανιζόταν κάποια επιχείρηση της συγκεκριμένης οικογένειας.

Περισσότερες πληροφορίες στην "Πύλη της Αίγινας", στην τουρκική ιστοσελίδα του "Ταξιδιού στην Ιστορία" και στους ιστοτόπους της εταιρείας Arkas.

UPDATE - 5 Μαρτίου 2013. Αυτή η μάλλον εγκυκλοπαιδική ανάρτηση έγινε ξαφνικά πολύ δημοφιλής, καθώς μνημονεύτηκε σε ιστοσελίδα που δημοσίευσε ό,τι στοιχεία μπόρεσε να βρει για τους "49" της Λίστας Λαγκάρντ, που πρόσφατα γράφτηκε ότι κλήθηκαν από το ΣΔΟΕ για εξηγήσεις. Προφανώς κανείς άλλος στην Ελλάδα δεν είχε ασχοληθεί με τον κ. Lucien Arkas παρά μόνο "η ταπεινότητά μας" :)

29 Ιουν 2009

Δεν μας έλειψαν οι Smooth Criminals όλα αυτά τα χρόνια. Ο τότε Jacko μας λείπει, όσο και η εφηβεία...

Γλωσσολογική ερώτηση

Όταν μιλάμε με ξένους, πώς μεταφράζουμε τον όρο "αρβανίτικα", που χρησιμοποιούμε για την απολιθωματική γλώσσα των Αρβανιτών (πληθυσμών που έφυγαν από την Αλβανία πριν πολλούς αιώνες για να καταλήξουν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και κυρίως σε ακτίνα 100 χλμ. από την Αθήνα);

Νέες συντεταγμένες

Ο φίλος Mike (ιστολόγια "Κόρινθος" και "Ο Κορίνθιος") μετακομίζει στο http://www.mystigma.com. Εύχομαι μακροημέρευση στην καινούργια αυτή ιστοσελίδα και αναμένω με ενδιαφέρον το "στίγμα" που θα δίνει, συχνότερα ελπίζω πια, ο Μιχάλης.

Απεξάρτηση, τώρα!

Παγκόσμια ημέρα κατά των ναρκωτικών, πριν λίγες μέρες, ενώ επίκειται η εφαρμογή ευρείας κλίμακας αντικαπνιστικών μέτρων (από μεθαύριο 1/7/'09).

Δόξα τω Θεώ δεν έχω δοκιμάσει απαγορευμένες ουσίες και ελπίζω να μην το κάνει κανείς απ' την οικογένειά μου. Αντικαπνιστής ήμουν πάντα - αν και αμφιβάλλω για την αποτελεσματικότητα υπερβολικών μέτρων, ειδικά όταν δεν είναι σαφής ο μηχανισμός επιβολής τους - ομολογώ όμως ότι ενίοτε κάνω "τράκα" 2 ή 3 τσιγάρα από φίλους (δεν αντέχω περισσότερα: όποτε αγοράζω πακέτο, μπαγιατεύει ή το χαρίζω).

Μετά το πρόσφατο κραυγαλέο κρούσμα παραπληροφόρησης, πήρα την απόφαση να απεξαρτηθώ από τις ελληνικές εφημερίδες. Ούτως ή άλλως τις αγόραζα συνήθως μόνο Σάββατα, Κυριακές και Δευτέρες. Το σπίτι μου, το αυτοκίνητο και το εξοχικό έχουν γεμίσει με σιντί - ντιβιντί - βιβλία που σε μεγάλο ποσοστό προέρχονται από προσφορές ελληνικών εφημερίδων. Οι ανάγκες ενημέρωσής μου καλύπτονται κυρίως από άλλα μέσα (διαδίκτυο και ραδιόφωνο, κυρίως). Για εμβάθυνση, αλλά και εξάσκηση της ξένης γλώσσας (μόνο για το ΑΣΕΠ τα πήραμε τα "χαρτιά";), υπάρχει πάντα ο διεθνής Τύπος - δεν είναι "άγιες" οι ξένες εφημερίδες, αλλά υπάρχουν "εκεί έξω" επιλογές που σπανίζουν εδώ.

Είμαι στην αρχή της προσπάθειας απεξάρτησης και ελπίζω να πάει καλά. Χρειάζεται αγώνας. "Κάτι" με τραβούσε εδώ και χρόνια στο πλησιέστερο περίπτερο ή ψιλικατζίδικο κάθε πρωί Σαββάτου και Κυριακής. "Γλυκό" το γνώριμο ύφος των 3-4 εφημερίδων που εναλλάξ προτιμούσα. Συχνά όμως "χαμηλή" η ποιότητα, μικρότερη η ποσότητα "ουσίας", συχνά εμφανής η "νόθευση". Και όχι μόνο με την πρόσφατη "μαϊμουδιά".

Δεν μιλάω φυσικά για τις λούμπεν κίτρινες ή φαιές φυλλάδες που εδώ και χρόνια έχουν το κοινό που τους αξίζει. Με πόνεσε όσες φορές οι "έγκριτες" έκαναν "φάουλ". Το μόνο μου δημοσιευμένο λογοτεχνικό πόνημα λεγόταν "Δεκαπέντε Κομμάτια" - θυμάστε την υπόθεση Φραντζή;

Η επιλογή μου αυτή είναι καθαρά προσωπική. Δεν είναι καν οικογενειακή - η σύζυγός μου ξέρει πως μπορεί να διαβάζει όσες ελληνικές εφημερίδες θέλει, αρκεί να μην τις φέρνει κοντά μου. Δεν θέλω να βλέπω τα λογότυπά τους. Δεν θέλω καν να ακούω για αυτές και το περιεχόμενό τους. Θέλω υποστήριξη!

Και με τη βοήθεια αυτής της τελευταίας λέξης ερχόμαστε στο κιτς. Στην υποστήριξη που "χρειάζεται το λειτούργημα του Τύπου". Που συνήθως μεταφράζεται σε λεφτά του φορολογούμενου (κρατική διαφήμιση, επιδοτήσεις κ.λπ.) προς εγχειρήματα που δεν βγάζουν τα λεφτά τους. Θα απαλλαγούμε απ' αυτή την αρρώστια; Όχι σύντομα, φοβάμαι. Από τα χέρια μου, πάντως, οι ελληνικές εφημερίδες θα κάνουν καιρό να ξαναδούν ευρώ (κι όχι ένα €, αλλά 2 ή και 4+ που κοστίζουν ανά τεμάχιο ορισμένες κυριακάτικες εκδόσεις). Θα πρέπει πρώτα να με πείσουν ότι δεν με θεωρούν ηλίθιο.

27 Ιουν 2009

Bumpy ride

Μόλις πληροφορήθηκαν τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο κ. Μιλόσοσκι (ΥΠΕΞ ΠΓΔΜ) για να έρθει στην Ελλάδα με αεροπλάνο-σαράβαλο (;), στο οποίο αναγράφεται το συνταγματικό όνομα της χώρας του, ομάδες ελλήνων εθελοντών έσπευσαν να του διαθέσουν εναλλακτικό μεταφορικό μέσο (βλ. φωτό), ώστε να μεταβεί οδικώς στη σύνοδο ΟΑΣΕ της Κέρκυρας μέσα από μια μαγευτική διαδρομή (Γευγελή - Ηγουμενίτσα μέσω Πίνδου).

26 Ιουν 2009

Κοιτάμε μπροστά!

Με το βλέμμα προσηλωμένο αταλάντευτα στο μέλλον, η ελληνική Δικαιοσύνη - και μάλιστα σε επίπεδο Αρείου Πάγου - ασχολείται με την αναψηλάφηση της Δίκης των 6, μετά από αίτημα απογόνου ενός εκ των καταδικασθέντων (και εκτελεσθέντων) ως πρωταιτίων για τη μικρασιατική Καταστροφή.

Είμαι αντίθετος στο βενιζελοπλαστηρισμό που έχει κυριαρχήσει στην Ελλάδα από τη δεκαετία του '20 έως και σήμερα. Επί της ιστορικής ουσίας συμφωνώ ότι η εκδικητική θανάτωση του Γούναρη και των λοιπών ήταν βιαστική και μονομερής, διότι δεν άγγιξε εκείνους που έβαλαν την Ελλάδα στην αβέβαιη περιπέτεια αλλά μόνο αυτούς που την κακοδιαχειρίστηκαν αφότου είχε βαλτώσει. Εκείνα τα χρόνια της μέθης, λίγοι είχαν επισημάνει το ανέφικτο του μικρασιατικού εγχειρήματος και φυσικά δεν εισακούστηκαν.

Αυτές είναι οι προσωπικές μου απόψεις. Μπορεί να γίνει συζήτηση σε βάθος, αυτή όμως αφορά όσους ασχολούνται με την ιστορία. Το τι νόημα έχει να ξαναδικάζονται (σε πραγματικό δικαστήριο και όχι σε νομικό/φιλολογικό κλαμπ) οι "6" μετά από 87 χρόνια - όταν σήμερα υποθέσεις "σέρνονται" για χρόνια, όταν πιο πρόσφατες περιπτώσεις πιθανής (κ)α(κο)δικίας θα άξιζε ίσως να πάρουν προτεραιότητα - το αφήνω στην κρίση του αναγνώστη.

Στη φωτό: ο Άγιος Βουκόλος ή "Αη-Βούκλας", η μόνη ορθόδοξη εκκλησία της Σμύρνης που γλίτωσε (αν και δεν λειτουργεί πια) από τη φωτιά και τη μανία του '22.

25 Ιουν 2009

Στο καφέ αμάν, αχ γιαντίμ αμάν

Η Μίζενς ΕΠΕ παρουσιάζει την διασκευή της ιστορικής ταινίας...















"OUT OF ROSENHEIM"

...γνωστής στην Ελλάδα και ως "Café Bagdad" (η διασκευή τιτλοφορείται "Καφέ Αμάν Αμέρικα").

Υπόθεση:

Η πληθωρική γερμανίδα τουρίστρια Ζιμόνε, μετά από καυγά με το σύζυγό της ενώ περιμένει το πλοίο για τα νησιά, περιπλανάται μόνη στα σοκάκια του Πειραιά.

Η ιδιοκτήτρια του "Καφέ Αμάν Αμέρικα" Οντέτ, κάπου στα Καμίνια, εκνευρίζει τον σύζυγό της, που αποφασίζει μέχρι νεωτέρας να γυρίσει στο σπίτι της (φουκαριάρας) μάνας του.

Η Ζιμόνε γίνεται θαμώνας του "Καφέ Αμάν" και προσπαθεί να το σουλουπώσει. Η Οντέτ αντιλαμβάνεται ότι πρέπει, σε αντάλλαγμα, να ανταμείψει την επισκέπτριά της. Το ρόλο του διερμηνέα και μεσολαβητή αναλαμβάνει ο Μιχάλης, παλιός γκαστ-αρμπάιτερ. Θεωρεί αυτονόητο ότι θα κρατήσει ένα μέρος της αμοιβής για τον εαυτό του. Οι διαφορετικές απόψεις των άλλων δύο τον οδηγούν σε ένα συναρπαστικό ταξίδι που καταλήγει στη βαυαρική πόλη Ρόζενχαϊμ.

Άσχετο: Σήμερα 25/6/'09 ανακοινώθηκε η σύλληψη του Μ. Χριστοφοράκου στο Rosenheim.

24 Ιουν 2009

Train of thought

Δυστυχήματα σε δίκτυα μεταφορών συμβαίνουν διαρκώς. Οι υπέρμαχοι των μέσων μαζικής μεταφοράς (ΜΜΜ) παραπονιούνται για τη δημοσιότητα που λαμβάνουν τα αεροπορικά ή σιδηροδρομικά συμβάντα, όταν οι νεκροί από ατυχήματα αυτοκινήτων είναι πολλαπλάσιοι. Τα ΜΜΜ είναι όντως συνολικά ασφαλέστερα, αλλά ακριβώς επειδή η ατομική ευθύνη του μετακινούμενου (επιβάτη) είναι μικρή έως μηδενική, ο πήχυς μπαίνει ψηλότερα: ο λειτουργός του τραίνου, πλοίου, αεροσκάφους ή λεωφορείου παίρνει στα χέρια του ζωές ανθρώπων.

Αφορμή για την παραπάνω υπόμνηση, η σύγκρουση συρμών στο μετρό της Ουάσιγκτον στις 22/6/'09, με εννέα (τουλάχιστον) βεβαιωμένους νεκρούς. Τα τραίνα λειτουργούν αυτοματοποιημένα, ο "μηχανοδηγός" επιβλέπει και επεμβαίνει στις έκτακτες ανάγκες. Διερευνάται μεταξύ άλλων το ενδεχόμενο αστοχίας του ηλεκτρονικού συστήματος, αλλά μάλλον είναι νωρίς για πόρισμα.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το συμβάν είναι σοβαρό και αφορά όλους όσοι χρησιμοποιούν συστήματα ασφαλείας. Με τις ανθρώπινες ζωές δεν επιτρέπεται να παίζεις. Ας μου επιτραπεί ωστόσο να επεκταθώ και σε μια άλλη πτυχή, που δεν αποκλείεται να τη βρούμε μπροστά μας αν λειτουργήσουμε κάτω από συναισθηματική φόρτιση (τροφοδοτούμενη και από τον εντυπωσιασμό των ΜΜΕ, που τον γνωρίζουμε καλά και στη χώρα μας).

Άραγε, οι προβληματισμοί για την ασφάλεια των συστημάτων θα "παντρευτούν" με τις κρατικιστικές τάσεις που πληθαίνουν τον τελευταίο καιρό; Μήπως δηλαδή θα δούμε (στην Αμερική αλλά και αλλού) πιέσεις για προσλήψεις (με κρατική επιδότηση) κλασικών μηχανοδηγών, για "μεγαλύτερη ασφάλεια" (που βέβαια μένει να αποδειχθεί...) και καταπολέμηση της ανεργίας ταυτόχρονα; Διότι, μπρος στην ανάκαμψη και το αίσθημα σιγουριάς, τι είναι το κόστος (και η κηφηνοκαλλιέργεια);

23 Ιουν 2009

99,5 & Ε.Τ.

Η συχνότητα των 99,5 MHz (ως Planet) είχε φιλοξενήσει τους συντελεστές της Λάσπης (της) πριν από 7 χρόνια, σε μια σειρά εκπομπών του φίλου Στέφανου Φ. Τον τελευταίο καιρό λόγω Φοίβου Καρζή ήμουν τακτικός ακροατής στην πρωινή ζώνη του City. Σήμερα το πρωί ο σταθμός "παίζει" μόνο τις ανακοινώσεις διοίκησης και συνδικαλιστών, ανάμεσα σε μουσικά κομμάτια. Λιγάκι σαν Μεγάλη Παρασκευή.

Ελπίζω όλοι οι εργαζόμενοι που πλήττονται από το αιφνιδιαστικό "λουκέτο" να βρουν σύντομα το δρόμο τους. Είναι μια δύσκολη εποχή για τα ΜΜΕ, καθώς στην "κρίση ταυτότητας" (ίσως ακραία, θα έλεγε κανείς ότι ο Τύπος όπως τον ξέραμε "έχει πεθάνει, απλά δεν το γνωρίζει") προστίθεται η τρέχουσα οικονομική συγκυρία.

Ο Ελεύθερος Τύπος, μετά από μια πρώτη χρονιά αναζήτησης στίγματος (1983-'84), γρήγορα ταυτίστηκε με τη ΝΔ (οι μη συμπαθούντες τον αποκαλούσαν "Ρύπο"). Πριν δύο χρόνια στα χέρια της Gianna's άλλαξε σχεδιασμό, "μαλάκωσε" αλλά για κάποιο λόγο έχασε περισσότερο κοινό απ' όσο πήρε. Αυτάρεσκα (αναμενόμενο) η διοίκηση υποστηρίζει ότι η ποιότητα δεν είναι ελκυστική σε αυτή τη χώρα. Προσωπικά θα έλεγα ότι το νερόβραστο δεν είναι ελκυστικό σε καμία χώρα.

ΥΠέροχο, ΕΞαίσιο

Πίσω από κάθε φαγητό, φρέσκο ή συσκευασμένο, κρύβονται εν τέλει οι μάγειροι. Προσωπικά δεν έμοιασα στον πατέρα μου ως προς αυτό το ταλέντο. Κάποιοι όμως πιστεύουν ότι η τέχνη της μαγειρικής κληρονομείται.

Και πράγματι, υπάρχει ένα περίτρανο παράδειγμα: η ταλαίπωρη μητέρα με τα νόστιμα ντολμαδάκια - και η φιλόδοξη κόρη, που προτιμά να τα σερβίρει γιαλαντζί.*

*Εκ του τουρκικού yalancı = ψευδής

22 Ιουν 2009

Λέω να την κόψω...

...την ανάγνωση ελληνικών εφημερίδων. Αναγνωρίζω ότι η συγκυρία είναι ευαίσθητη (σήμερα η Γιάννα κλείνει "Ελεύθερο Τύπο" και "City FM") αλλά το κυριακάτικο φεστιβάλ κονσέρβας (21/6/'09, με ανακριβή ρεπορτάζ από την μη-επίσκεψη Erdoğan στην Αθήνα) δεν χωνεύεται εύκολα.

21 Ιουν 2009

"Πατάτα" σε κονσέρβα!

Λέγεται ότι την 16η Αυγούστου 1940, ανταποκριτής εφημερίδας έγραψε για τον λαμπρό εορτασμό της Τήνου, χωρίς ούτε μία λέξη για τον τορπιλλισμό της Έλλης.

Δυστυχώς δεν έχω δει το σχετικό απόκομμα. Δεν πειράζει όμως. Σήμερα 21/6/'09, στη σελίδα Α11 του κυριακάτικου Βήματος, η ιστορία της "πατάτας" επαναλαμβάνεται.

Σε τετράστηλο γκρι πλαίσιο, περιγράφονται μέχρι και τα χαμόγελα (!) στα πρόσωπα των συμμετεχόντων στην ελληνοτουρκική συνάντηση κορυφής (Καραμανλής, Ερντογάν) - η οποία όμως δεν έγινε ποτέ!

Ως γνωστόν (σε όλους, πλην των συσκευαστών της ενημέρωσης-κονσέρβας), ο τούρκος πρωθυπουργός την τελευταία στιγμή ακύρωσε την επίσκεψη. Επίσημη εκδοχή: λόγοι υγείας. Ο τουρκικός τύπος (εδώ) σε μία περίπτωση εξειδικεύει το πρόβλημα (υπερκόπωση & υπέρταση) και σε άλλη (Τζουμχουριγέτ) μιλά για δυσαρέσκεια της Άγκυρας στην επιμονή Καραμανλή για ονομαστική αναφορά της Τουρκίας, στο ανακοινωθέν της Ε.Ε. περί λαθρομετανάστευσης. Μια δική μου τρίτη εικασία είναι τα εσωτερικά προβλήματα του Ερντογάν - πριν λίγες μέρες κατήγγειλε σχέδιο ανατροπής του και ίσως να μη θέλει να φύγει εκτός χώρας.

20 Ιουν 2009

19 Ιουν 2009

Ο Νεκτάριος, 41 ετών, ήταν πίσω απ' αυτό το παρμπρίζ

Παραφράζοντας ένα παλιό πολιτικό σλόγκαν:

"Νέα τρομοκρατία, για πάντα τρομοκρατία"

(Δυστυχώς δεν τελειώσαμε μαζί της)

18 Ιουν 2009

Allez a la...

Όπως είχε πει κι ένας παλιόφιλος: "Μην υποβάλλετε παραιτήσεις, μπορεί να γίνουν αποδεκτές"!

16 Ιουν 2009

Έξοδος (κινδύνου)

Στο σκαμνί οι δημοσκόποι με αφορμή τις φετινές έρευνες "εξόδου"! (Ο Γ. Καρατζαφέρης περιμένει ακόμη την "απολογία" τους.)

Αυτές οι έρευνες θα υπάρχουν όσο υπάρχει ο ανταγωνισμός των καναλιών να δώσουν "αποκλειστική πρόβλεψη" του αποτελέσματος. Δεν τις γεννήσαμε στην Ελλάδα (εξ ου και η χρήση του ξένου όρου "exit poll" - που σε ένα παλιό άρθρο της Λάσπης είχαμε προτείνει να μεταγλωττιστεί σε ..."έκζυπο"). Και συν τοις άλλοις δίνουν πρόσθετες πληροφορίες που δεν αποτυπώνονται στο επίσημο αποτέλεσμα: π.χ. πώς διαφοροποιείται η ψήφος του δείγματος ανά φύλο, ηλικία, κοινωνικο-οικονομική "τάξη" κ.λπ.

Δυστυχώς το μάθημα του 2000 το ξεχάσαμε & το ξέχασαν οι δημιουργοί εντυπώσεων. Κάθε στατιστική έρευνα έχει ένα εύρος +/- που λέγεται διάστημα εμπιστοσύνης για πιθανότητα Χ%. Αν π.χ. προβλέψουμε ότι η Φιλελεύθερη Συμμαχία (λέμε τώρα) θα πάρει 17% με διάστημα εμπιστοσύνης +/- 1% για πιθανότητα "95%", αυτό σημαίνει ότι:
  • κατά 95%, το "ακριβές" ποσοστό της Φ.Σ. θα είναι μεταξύ 16% και 18%
Φυσικά ο Ευαγγελάτος, ο Χατζηνικολάου και όλοι οι καλοί άνκορμεν, δεν θα μπερδέψουν τον κόσμο με "στατιστική θεωρία" (αν μπορεί να πει κανείς ότι αυτό που έγραψα ΣΕ ΜΙΑ ΓΡΑΜΜΗ είναι καμιά τεράστια θεωρία - και ούτε είναι ΤΟΣΟ αδαείς και αμόρφωτοι πια οι Έλληνες). Θα πουν ότι:
  • η Φ.Σ. θα πάρει "17%" ή "μεταξύ 16%-18%"
Μέχρι εδώ καλά. Συνήθως πέφτουν μέσα. Φέτος οι περισσότεροι υπερτίμησαν τη μέση διαφορά Πασόκ-ΝΔ, υποτίμησαν τον ΛΑΟΣ και τους μικρούς, και υπερτίμησαν (πάλι) τους Οικολόγους-Πράσινους και λίγο την Αριστερά. Το ότι οι περισσότεροι γενικά συμφωνούσαν στα ίδια λάθη, δείχνει "συστηματικό σφάλμα" που -όπως έγραψα ήδη- δεν θεωρώ άσχετο με την αποχή και το πώς ανάγουμε (σταθμίζουμε) το δείγμα στο σύνολο του πληθυσμού.

Το "λάθος" που έκαναν οι άνκορμεν αλλά και εμείς ως κοινό, δεν διαφέρει από αυτό που έγινε το 2000. Τότε, θυμίζω, οι δημοσκοπήσεις εξόδου έδειχναν τα 2 μεγάλα κόμματα με εύρη που αλληλεπικαλύπτονταν. Π.χ. (δεν θυμάμαι τα ακριβή νούμερα), 40,5-42,5 ο ένας και 41-43 ο άλλος. Εκεί, η μόνη σωστή εκτίμηση είναι "θα είναι ντέρμπυ" και "η στατιστική σηκώνει ψηλά τα χέρια"! Τι κάναμε όμως; Ζάπινγκ! Διαβάσαμε τα 5 ή 6 γκάλοπ, βγάλαμε (με τη βοήθεια ίσως και των ενθουσιωδών τηλεαστέρων) τον "μέσο όρο των μέσων όρων" και συμπεράναμε (αυθαίρετα!) ότι η ΝΔ κερδίζει! Η συνέχεια (με Κενταύρους και γαϊδάρους...) είναι γνωστή.

Φέτος, που υποτίθεται ότι η διαφορά Πασόκ-ΝΔ θα ήταν "καθοριστική" (για τι πράγμα ακριβώς; Τέλος πάντων...), φαγωθήκαμε να δούμε αν θα ήταν 3, 4 ή 6 μονάδες. Τα "έκζυπα" από μόνα τους δεν δίνουν τέτοιες απαντήσεις. Το μόνο που θα μπορούσαμε εύλογα να συμπεράνουμε ήταν: το Πασόκ σίγουρα θα κέρδιζε και ότι οι 4 μικρομεσαίοι θα έμπαιναν στην ευρωβουλή (πρώτα ΚΚΕ, μετά ΛΑΟΣ, μετά ΣΥΝ & Ο-Π - ασαφές με ποια σειρά οι 2 τελευταίοι). Τίποτε άλλο! Εμείς (με βοήθεια τηλεόρασης, πάλι) βγάλαμε μέσους όρους κ.λπ. - και να η συζήτηση για το αν η διαφορά είναι +6 ή μικρότερη! Η συνέχεια, προβλέψιμη και πάλι: Γιατί τα πρώτα αποτελέσματα του ΥΠ.ΕΣ. δείχνουν +2; (Διότι αργεί να ενσωματωθεί όπως πάντα η Β' Αθήνας). Μήπως σκόπιμα κρύβουν τη διαφορά για να μη βγει εντελώς κλαμμένος στο Ζάππειο ο Καραμανλής; (Εδώ τι να απαντήσεις...;)

Δεν προσπαθώ να υπερασπιστώ τους επιχειρηματίες των εταιρειών δημοσκοπήσεων, υπόκεινται ίσως σε σκοπιμότητες και είναι αλήθεια ότι πολλοί χρίζουν τον εαυτό τους "πολιτικό αναλυτή". Εμείς όμως - οι θεατές/πολίτες - έχουμε τον κύριο ρόλο στην νοητική "επεξεργασία" των όσων βλέπουμε και ακούμε. Πριν "πυροβολήσουμε" τις δημοσκοπήσεις ως εργαλείο, ας σκεφτούμε λίγο.

Στο τέλος, μικρό το κακό. Το άλλο πρωί τα πραγματικά αποτελέσματα είναι διαθέσιμα και κάθε κατεργάρης μπαίνει στον πάγκο του. Και η βραδιά δεν έχει και πολλή πλάκα χωρίς "τζερτζελέ", "ίντριγκα", υπερβολές, νεύρα, ανακρίβειες κ.λπ. Φίλος μου έστειλε μήνυμα γύρω στις 8μμ της Κυριακής 7/6, παρομοιάζοντας τις αρχικές "εκτιμήσεις" (+6) με το περίφημο 73-38 (ΟΣΦΠ-ΠΑΟ)! Ε, δεν ήταν τελικά έτσι, ούτε όμως και διαφορά Βερολίνου (νίκη στο καλάθι). Κάπου στη μέση "έκατσε"...

15 Ιουν 2009

Σο_ _ _οί πειρατές - όχι, δεν εννοώ "Σομαλοί"!

Δεν έχουν άποψη για το αν η χώρα τους θα έπρεπε να είναι μέλος της Ε.Ε. - και τι μ' αυτό; Οι "μονοθεματικοί" Πειρατές πήραν 7% στη Σουηδία στις πρόσφατες ευρωεκλογές (στους κάτω των 30 ετών, ήταν πρώτο κόμμα!) και εξέλεξαν 1 αντιπρόσωπο. Εδώ και λίγα χρόνια έχουν φέρει στο πολιτικό προσκήνιο την (προγενέστερη) ιδέα για ριζική αλλαγή του καθεστώτος πνευματικής/βιομηχανικής ιδιοκτησίας (κοπυράιτ, πατέντες), κατά τρόπο που να ανταποκρίνεται στη σύγχρονη πραγματικότητα. Το "κίνημα" έχει "πλοκάμια" και σε άλλες χώρες.

Στην Ελλάδα, και ιδιαίτερα στη μουσική "βιομηχανία" της, υπάρχει η ενδιαφέρουσα και μακρά ιστορία της ΑΕΠΙ (Ανώνυμης Εταιρείας Πνευματικής Ιδιοκτησίας). Η έμφαση, πάντως, των σουηδών Πειρατών είναι σε ζητήματα πληροφορικής και φαρμακοβιομηχανίας - όπου, όπως υποστηρίζουν, σημειώνονται οι μεγαλύτερες στρεβλώσεις, εις βάρος του πολίτη και ιδίως αυτού που έχει ανάγκη.

Το κάτωθι λογότυπο μπορεί κανείς να το "κατεβάσει" ελεύθερα από την ιστοσελίδα των Πειρατών. (Το παρόν ιστολόγιο ομολογώ ότι θα ήταν φτωχότερο χωρίς τη χρήση εικόνων που "αλιεύτηκαν" από αλλού.)

14 Ιουν 2009

Monkey business

Σάββατο 6:30 το πρωί. Εμείς οι white collars πάμε στα κρεβάτια μας Παρασκευή βράδυ, με την ελπίδα ότι θα αναπληρώσουμε το χαμένο ύπνο των καθημερινών. Ο εργολάβος της διπλανής οικοδομής είχε άλλη γνώμη. Την ώρα που προανέφερα (επαναλαμβάνω: Σάββατο 6:30πμ) άρχισαν τα γκαπ και γκουπ. Δειλά διαμαρτυρήθηκε και ένας γείτονας. Δεν ίδρωσε κανενός το αυτί. Τον χάσαμε τον ύπνο μας. Με τέτοιες αντικοινωνικές συμπεριφορές αναρωτιέται κανείς ποιο είναι το σωστό. Να αρχίσεις τις καταγγελίες με όλα όσα συνεπάγονται; Να αναζητήσεις τον κ. Πίθηκο και να προσπαθήσεις - απέναντι στις δικαιολογίες και το "έλα μωρέ" - να του εξηγήσεις τι σημαίνει κοινή ησυχία; (Γιατί, αυτός όταν αποφάσισε να δουλεύει όπως δουλεύει, ήρθε να μας βρει να μας εξηγήσει τι και γιατί θα κάνει;) Να γίνεις χούλιγκαν και να αρχίσεις να αφήνεις τα σκουπίδια σου στην οικοδομή; Ή απλά να πεις τον πόνο σου; Αυτό το τελευταίο κάνω, προς το παρόν. Για μετά, βλέπουμε...

11 Ιουν 2009

Μετανάστες και Ελλάδα

Σκόρπιες αναμνήσεις με χρονολογική σειρά:
- Δεκαετία 1970: Κάποιοι "πακιστανοί" και αφρικανοί στη δούλεψη μικρομεσαίων ή και αλλού.
- Δεκαετία 1980: Φιλιππινέζοι/-ες οικιακοί/-ές βοηθοί σε σπίτια ευπορότερων. Αρκετοί πολωνοί, πολλοί εκ των οποίων καταλήγουν σε Αμερική, Καναδά και αλλού. Ο πατέρας μου είχε προσλάβει 3 ή 4 φορές τουλάχιστον "πολωνέζα" για τη "λάτζα" στο μαγαζί.
- 1990 ή '91: Ο τότε ΥΠΕΞ Σαμαράς σε επίσκεψη στην Αλβανία υπόσχεται σε "βορειοηπειρώτες" ότι θα "ανοίξουν τα σύνορα", μέσα σε επευφημίες. Μεταναστευτική πολιτική "Γκρηκ στάιλ"...
- 1991: Η Ομόνοια αρχίζει να γεμίζει με αλβανούς και άλλους βαλκάνιους (παπατζήδες, αργόσχολους, αναζητούντες απασχόληση κ.λπ.).
- 1992-93: Μένω στο πολυφυλετικό Λονδίνο, σε γειτονιά με περίπου 70% μη αγγλοσάξονες (σε μεγάλο βαθμό μικρομαγαζάτορες, ιδίως πακιστανούς/ινδούς). Ο πιο επικίνδυνος τύπος που συνάντησα ποτέ ήταν ένας μεθυσμένος "εγγλεζάρας". Φυσικά υπήρχαν και άλλες γειτονιές (π.χ. Hackney) όπου απλά "δεν πατούσες" (no-go area).
- 1996: Μετακομίζω από τον Πειραιά της παιδικής ηλικίας στην Καλλιθέα, όπου υπάρχει έντονη παρουσία πρώην σοβιετικών, ποντίων και μη, που πλαισίωσαν την προϋπάρχουσα ποντιακή κοινότητα. Ακούω και διαβάζω συχνά για ρουμάνους διαρρήκτες (στην περιοχή και αλλού). Σιγά-σιγά ανοίγουν ρώσικα μαγαζιά, όπως και διάφορα ασιατικά στο κέντρο Αθήνας (Ζήνωνος κ.λπ.).
- Τέλος '90s: Οι γονείς μου αποκτούν σχέσεις με αλβανική οικογένεια και γινόμαστε νονοί στις βαπτίσεις των μελών της - όχι σπάνιο φαινόμενο στην Ελλάδα τότε. Οι βαλκάνιοι και άλλοι απαντώνται και στην επαρχία (αγροτικές, οικοδομικές και λοιπές εργασίες) και πολλοί ομολογούν ότι χωριά ολόκληρα "κρατιούνται ζωντανά" χάρη στους μετανάστες αυτούς.
- 1999-2000: Μένω στη Θεσσαλονίκη. Η σουβλατζού της γειτονιάς και πολλοί άλλοι είναι εκ Βουλγαρίας. Κάποιες φορές στο λεωφορείο έκαναν "ντου" από την αστυνομία, έλεγχαν χαρτιά και έβαζαν μετανάστες στα τζιπ, από πρώην ΕΣΣΔ συνήθως, προς άγνωστο προορισμό.
- Δεκαετία 2000: Το φαινόμενο των αφρικανών πωλητών πειρατικών CD. Η Αχαρνών στην περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα (και σε κάποιο βαθμό η Κυψέλη, τα Κάτω Πατήσια, το Μεταξουργείο κ.λπ.) αρχίζει να "χρωματίζεται": είναι οι πολυκατοικίες που ξέραμε και τα τρόλλεϋ στους δρόμους, αλλά με μεγάλο ποσοστό αφρικανών/ασιατών, σε περιβάλλον "εύφλεκτο" (νυχτομάγαζα κ.λπ.). Κάπου εκεί και η υπόθεση Τσενάι και η αντίδραση πολλών ελλήνων στο φαινόμενο αλλοδαπών σημαιοφόρων (αριστούχων).
- Μετά το 2001: Συζητήσεις για τζαμί στην Αθήνα, όχι για τους μειονοτικούς στο Γκαζοχώρι αλλά για τους "αφανείς" (;) μετανάστες. Όλο και συχνότερα νότιοι ασιάτες (ινδοπακιστανοί;) στα φανάρια πουλάνε λουλούδια ή "καθαρίζουν" παρμπρίζ. "Καραβιές" μεταναστών στο ανατολικό Αιγαίο και τον Έβρο. Φαινόμενο τουλάχιστον εξίσου έντονο στη λοιπή νότια Ευρώπη (Μάλτα, Ιταλία, Ισπανία).
- 2004-2007: Μένω στην Πάτρα, σε μια γειτονιά-βιτρίνα που όμως συνορεύει με αλάνες, σιδηροδρομική γραμμή και παρατημένες βιομηχανίες - καταφύγιο για δυτικο-/κεντρο-ασιάτες που ξεροσταλιάζουν στο παρακείμενο λιμάνι προσπαθώντας να πάνε Ιταλία. Σταδιακά αυξάνονται και γίνονται περισσότερο ορατοί. Κάποιοι εγκληματούν, άλλοι σκοτώνονται τζάμπα (π.χ. ηλεκτροπληξία από ρεύμα που πάνε να κλέψουν από κολώνες ΔΕΗ για τον καταυλισμό τους).
- Εδώ και πολλά χρόνια η σύνθεση των δημόσιων σχολείων αντανακλά (φυσικό είναι) τη σύνθεση του πληθυσμού, αφαιρώντας τους ουκ ολίγους που προτιμούν ιδιωτικά. Ποσοστά 50% αλλοδαπών είναι συνήθη. Επίσης, εδώ και πολλά χρόνια οι αγγελίες γάμων περιλαμβάνουν αρκετούς μικτούς, που είναι δύσκολο να δεχτώ ότι όλοι αφορούν "γάμους ευκολίας" (εικονικούς για να νομιμοποιήσουμε έναν ακόμη ξένο στην Ελλάδα). Οι γραφικές περιπτώσεις βέβαια ("προσεχώς βουλγάρες", αλλοδαπές νύφες στη δυτική Πελοπόννησο κ.λπ.) προβάλλονται δεόντως.
- Πέρα από τις αστείες (γνώμη μου) συζητήσεις για τους δήθεν μαζικά ελληνοποιηθέντες ξένους που ...έδωσαν τη νίκη Σημίτη το 2000, συζητιέται σοβαρά (σε θολό όμως τοπίο) το ζήτημα παροχής δικαιώματος ψήφου σε μετανάστες.
- Δεκέμβριος 2008: Λίγο πριν το φόνο Γρηγορόπουλου από αστυνομικό και τις ταραχές που ακολούθησαν, προηγήθηκε ένταση με μετανάστες που ζητούσαν άσυλο. Αναφέρθηκε ότι πολλοί εγκληματήσαντες του Δεκεμβρίου ήταν ξένοι που βούτηξαν ηλεκτρικές συσκευές (βλ. κορεάτες στο L.A. παλιότερα).

Κάπως έτσι αντιλαμβάνομαι ότι έφτασε η Ελλάδα σε επίπεδα πληθυσμού μεταναστών που αγγίζουν τα όρια αν(τ)οχής. 15% ή 20% του συνολικού πληθυσμού; Κάπου εκεί είναι, κανείς δεν ξέρει ακριβώς (μέρος του προβλήματος κι αυτό). Το ζήτημα βέβαια δεν είναι (μόνο) το 7% του ΛΑΟΣ ούτε (μόνο) το παρακολούθημα που λέγεται ακροδεξιά βία και "Χρυσή Αυγή". Τα σπασμωδικά μέτρα του Προφέσορα Παυλόπουλου και του Μαρκόγιαννου - τσάρτερ (!) για επαναπροώθηση 50 πακιστανών - δεν δείχνουν σοβαρότητα.

Κατά τη γνώμη μου:
  • Το ζήτημα είναι καταρχήν ευρωπαϊκό και ως τέτοιο πρέπει να το δούμε (εμείς και οι άλλες χώρες-βούρτσες), ζητώντας συνολική κοινοτική συνδρομή (με απτές ενέργειες στη δημόσια τάξη, τη φύλαξη συνόρων, την επαναπροώθηση, και όχι με "φράγκα"-επιδοτήσεις).
  • Ταυτόχρονα η εσωτερική πολιτική πρέπει να περάσει μηνύματα θετικότητας, ένταξης, αποφυγής μίσους και βίας. Τα χρειάζεται η κοινωνία.
  • Δεν υπάρχει "από πίσω" κανένας Τζωρτζ Σόρος που θέλει τον αφελληνισμό μας (κι αυτό το άκουσα) ούτε το μεγάλο σχέδιο του μεγάλου Ισλάμ, υπάρχει ο υπερπληθυσμός και η αθλιότητα του τρίτου κόσμου που πιέζει εμάς τους σχετικώς ευημερούντες.
  • Πράγματι δεν νομιμοποιούμαστε να κάνουμε τους αντιρατσιστές εμείς που δεν μένουμε στα ημι-γκέτο της Αθήνας ή στην οδό Ευρώτα της Πάτρας. Αν θεωρούμε "αδέρφια μας" τους μετανάστες ας τους πάρουμε σπίτια μας. Αλλιώς, να βγάλουμε το σκασμό.
  • Αναπτύσσεται όμως μια διαφορετικού τύπου πολιτική ορθότητα που τονίζει το "λαθρο-" στη λαθρομετανάστευση. Η αίσθησή μου είναι ότι στην πραγματικότητα η αντίδραση (πολλών) αφορά τον ξένο εν γένει. Ενοχλεί πολλούς π.χ. το ότι στην παιδική χαρά (αν ακόμη πηγαίνουν και δεν προτιμούν παιδοτόπους κ.λπ.) ακούν ξένες γλώσσες - δεν νομίζω ότι εξετάζουν εκείνη την ώρα το αν η ουκρανή ή άλλη αλλοδαπή μαμά έχει νόμιμα χαρτιά.
  • Καταλαβαίνω τον συμπολίτη που αντιδρά. Του έχει πέσει λιγάκι βαρύ όλο αυτό. Ταχέως και χωρίς να διαφαίνεται κάποια συνειδητή κρατική πολιτική. Ακόμη και χώρες "με πολιτική" (Βρετανία, Γερμανία) δεν απέφυγαν βίαιες ρατσιστικές εκδηλώσεις (το British National Party, τους νεοναζί). Δεν είναι δα και παράλογη εδώ η ανασφάλεια. Διαφωνώ και δεν θέλω να διακατέχομαι απ' αυτήν ούτε να παρασυρθώ σε ρεύματα ξένα με τον τρόπο σκέψης μου. Έμμεσα όμως δεν μπορώ να μην επηρεαστώ (π.χ. η πληθυσμιακή σύνθεση μιας γειτονιάς, δεν θα είναι κριτήριο για την επιλογή μελλοντικής κατοικίας;).
Ελπίζω να μη γίνουμε μπάχαλο.

9 Ιουν 2009

Μια άπο-Ψ για την απο-Χ

Πέρα από το πώς εκμεταλλεύεται κανείς πολιτικά το φαινόμενο της αποχής, ήταν αναπόφευκτο να γίνει συζήτηση και για το φαινόμενο καθαυτό. Όσοι κι αν είναι κάθε φορά οι διπλοεγγεγραμμένοι, ποσοστό 50% δεν είχαμε ξαναδεί. Ανεκδοτολογικά ξέρουμε ότι αυτό το ποσοστό περιελάμβανε και (α)πολιτική στάση συνειδητής αποχής αλλά και αντικειμενική αδυναμία, απροθυμία ή δυσχέρεια ("είναι τριήμερο και έχω κανονίσει ή/και δεν θέλω να το χάσω").

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι επρόκειτο για ευρωεκλογές, ούτε ότι ως κοινωνία διαρκώς απομακρυνόμαστε από τη φανατική ενασχόληση με την πολιτική όπως αυτή κορυφώθηκε τη δεκαετία του '80. Επίσης η "υποχρεωτικότητα" (!) του εκλογικού δικαιώματος ήταν πάντοτε ανενεργή ή και ανύπαρκτη (δυστυχώς στην ιστοσελίδα του ΥΠ.ΕΣ. δεν το βρήκα να συμπεριλαμβάνεται στις "συχνές ερωτήσεις", ούτε είμαι νομικός για να ξέρω αν το άρθρο 51 του Συντάγματος έχει ισχύ στις ευρωεκλογές), και αυτό το συνειδητοποιούν οι πιο χειραφετημένοι και δεν "ψαρώνουν".

Το είπα και σε προηγούμενη ανάρτηση ότι δεν συμφωνώ με αυτούς που απέχουν συνειδητά. Είναι όμως δικαίωμά τους, έχουν τους λόγους τους, στέλνουν ένα κάποιο μήνυμα και δεν είναι απαραιτήτως αδιάφοροι. Αν είναι να έρθουν πίσω στο δρόμο της συμμετοχής, δεν θα το κάνουν ούτε υπό την απειλή κυρώσεων, ούτε επειδή θα νιώσουν ενοχές ή την ανάγκη να αποδείξουν ότι δεν είναι "ιδιώτες" (idiots). Θα πρέπει να κερδηθούν. Ναι, βρίσκω γελοία την προσέγγιση του Star με το ρεπορτάζ παραλίας και την "Μις [ή μάλλον Miss] Εκλογές", όπως θεωρώ ανεύθυνα (πέρα από τις σκοπιμότητές τους) και άλλα ΜΜΕ που λειτούργησαν σαν παπαγαλάκια της αποχής φέτος. Εξίσου ισχυρό μήνυμα όμως στην αντίρροπη κατεύθυνση, φοβάμαι πως δεν υπάρχει σήμερα.

Η αποχή είναι ένα από τα πρόσωπα της ιδιωτικής σφαίρας που χτίζουμε "ανεπαισθήτως", σχεδόν από τότε που γεννηθήκαμε. Ιδού και μερικά άλλα τέτοια "πρόσωπα": τα αστικά διαμερίσματα, το προαστιακό σπίτι ή εξοχικό, το Ι.Χ., το κινητό τηλέφωνο, το walkman/i-pod, η Νόβα (και παλιά το βίντεο), το PC, και "last but not least" το σύνδρομο Nimby ("μακριά από μένα" - ΟΚΑΝΑ, ΧΥΤΑ, ξενώνας φορέων HIV, αλλοδαποί κ.λπ.). Κάποια απ' αυτά, ως μέσα/τεχνολογίες, μπορούν να συμβάλουν σε αυξημένη κοινωνικότητα και "κοινοτικότητα". Δεν τα ανέφερα για να τα δαιμονοποιήσω, τουλάχιστον όσα αφορούν μέσα ή διευκολύνσεις - σε πολλά απ' αυτά είμαι σχεδόν "φανατικός οπαδός". Αλλά είμαι σίγουρος ότι η ελευθερία του ατόμου, την οποία υποβοηθούν αυτά τα μέσα, διοχετεύεται κυρίως στο δρόμο της αποξένωσης και όχι της συμμετοχής. Ειδικά στην Ελλάδα, όπου μεγάλο μέρος του πληθυσμού της προηγούμενης γενιάς έκανε το παν για να φύγει από ένα χωριό όπου όλοι γνώριζαν όλα για όλους, η αξία που προσδίδεται στην ιδιωτική σφαίρα (privacy, ελληνιστί) μπορεί να υπερτονίζεται. Και οι ρυθμοί ζωής πολλών ανθρώπων, ιδίως στην πρωτεύουσα, σίγουρα δεν βοηθούν την επικοινωνία με τους γύρω μας, ούτε τη συμμετοχή. (Φυσικά αυτό αποτελεί ταυτόχρονα μια βολική δικαιολογία!)

Στις επόμενες εθνικές εκλογές, εφόσον διεξαχθούν σε εύλογη ημερομηνία (και, μια και τό 'φερε η κουβέντα, γιατί πρέπει να είναι πάντα Κυριακή;!), ας ξαναδούμε τα ποσοστά της αποχής - και τα ξαναλέμε.

8 Ιουν 2009

Ευρωεκλογές τέλος

Αν και είναι πολύ νωρίς, πιστεύω ότι ο πρωθυπουργός (παρά το -10% που έπεσε η ΝΔ από τα ποσοστά του 2007, σχεδόν ομοιόμορφα σε όλη τη χώρα) δεν θα αμφισβητηθεί ακόμη - θα του δοθεί η ευκαιρία να αντιμετωπίσει εκείνος τον σημερινό νικητή (Γ. Παπανδρέου). Πόσο πρόωρες όμως θα είναι οι εθνικές εκλογές;

Όσον αφορά τις επιδόσεις του δικομματισμού, επαληθεύεται η πρόγνωση για διαφορά 4 μονάδων (πραγματική 4,4) και άθροισμα κοντά στο 70% (πραγματικό 69%). Εντυπωσιακή η αρχική "συμφωνία" όλων των exit polls στις αρχικές εκτιμήσεις τους για τη διαφορά: έδιναν 6%. Φταίει η μεγάλη (σχεδόν 50%) αποχή; (Επηρεάστηκαν οι σταθμίσεις;)

Στους "μικρομεσαίους" πράγματι υπήρξαν δύο ταχύτητες, αλλά οι Οικολόγοι-Πράσινοι ήταν στη χαμηλότερη (3,5%, εκλέγοντας πάντως τον έναν ευρωβουλευτή που δεν είχαν) και ο ΛΑΟΣ - ίσως ο πιο "χαμογελαστός" αυτών των εκλογών - στην ψηλότερη: τέταρτο κόμμα, με 7%! Το ΚΚΕ άντεξε στην τρίτη θέση, ενώ ο Σύριζα δεν τα πήγε καλά (πέμπτο κόμμα, έπεσε κάτω από το ποσοστό των εθνικών εκλογών).

Από τους "μικρούς" ξεχώρισαν Παπαθεμελής και Κυνηγοί - ξεπέρασαν το 1,2%, κάτι που δεν κατάφερε η Δράση (σχεδόν 0,8%) ούτε κανείς άλλος. Οι "άλλοι" Οικολόγοι πάντως (Παπανικόλας και Βεργής) υπερέβησαν το 0,6% έκαστος. Στο σύνολό τους οι μη εκπροσωπούμενοι συγκέντρωσαν άθροισμα πάνω από 7%!

5 Ιουν 2009

Δελτίο καιρού

Φέτος δεν απαγορεύονται οι δημοσκοπήσεις. Η αγωνία είναι μικρότερη αλλά, αντίστοιχα, οι απαιτήσεις ακρίβειας μεγαλώνουν για εμάς που παραδοσιακά κάνουμε προγνωστικά εκλογικών αποτελεσμάτων.

Τα ερωτήματα είναι:
(1) Ποιο το άθροισμα ποσοστών ΝΔ+Πασόκ; Πιστεύω ότι θα είναι πιο κοντά στο 70% παρά στο 65%.
(2) Ποια η διαφορά Πασόκ-ΝΔ; Τη βλέπω στο 4%.
(3) Τι θα κάνουν οι "μικρομεσαίοι"; Διαισθάνομαι δύο "ταχύτητες": στη μία οι Οικολόγοι-Πράσινοι και το ΚΚΕ, στη δεύτερη (χαμηλότερη) ο Σύριζα και ο Λαός.
(4) Τι θα κάνουν οι "μικροί"; Δύσκολα θα πλησιάσουν το όριο του 3%, μεταξύ τους ένα σχετικό προβάδισμα δίνω στη Δράση.

Για να μη θεωρηθεί ότι υπεκφεύγω γενικολογώντας, παρακάτω δίνω και "νούμερα" - αναμένω και τα δικά σας. Η απάντηση, για όλους τους "προγνώστες", την Κυριακή το βράδυ!

ΠΑΣΟΚ 37
ΝΔ 33
Ο-Π 7,5
ΚΚΕ 7
ΣΥΝ 5,5
ΛΑΟΣ 5
Λοιποί 5

Όταν καπνίζουν οι κάννες...

Αθήνα, Νοέμβριος 1973. Το "καυτό" σαββατοκύριακο 17-18, τα τανκς αλωνίζουν στην πόλη. Το Πολυτεχνείο έχει εκκενωθεί και ο Στρατός κάνει (αιματηρή) επίδειξη δύναμης, μια βδομάδα πριν το πραξικόπημα Ιωαννίδη.

Μια φωτογραφία εκείνων των ημερών από την πλατεία Ομονοίας δείχνει αστυνομικό να προσφέρει τσιγάρο σε στρατιωτικό, και ο τελευταίος να το αρνείται. Αυτή η σκηνή, του ένοπλου-ένστολου που δίνει το καλό παράδειγμα, δεν προβλήθηκε τότε όσο θα έπρεπε...

Οι συνθήκες στρατιωτικού νόμου - με το "μοναδικό" συνδυασμό πειθούς και επιβολής - προσφέρουν την ευκαιρία να περάσουν κοινωνικά μηνύματα όπως αυτό της αποδοκιμασίας του καπνίσματος. Φυσικά, οι δικτατορίες έχουν τα γνωστά & οδυνηρά "κακά" - και γι' αυτό ιστορικά κρίθηκαν καταδικαστέες. Στη δημοκρατική μας κοινωνία, το βάρος πέφτει στην πειθώ. Για να δούμε, πώς θα τα πάμε ως χώρα στο ζήτημα "περιορισμός καπνίσματος" από την 1η Ιουλίου και μετά...

4 Ιουν 2009

194 ποδηλάτες, 124 συνοδοί!

Στη Γαλλία ξεκινά ο "Ποινικός [Ποδηλατικός] Γύρος της Γαλλίας" - μια ανθρωπιστική πρωτοβουλία των ιθυνόντων γαλλικής φυλακής. Φυλακισμένοι ποδηλάτες, με αυστηρή επιτήρηση (και συνοδεία ειδικών από τον χώρο του αθλητισμού), θα κάνουν μια διαδρομή ανάλογη αυτής των επίσημων γαλλικών ποδηλατικών γύρων (από Λιλ, γύρω-γύρω με κατάληξη στο Παρίσι).

Λεπτομέρειες στο site του BBC.

3 Ιουν 2009

Ευρωεκλογές ΙΙΙ: Οι μικροί

Είμαστε μια κοινωνία που διαρρηγνύει τα ιμάτιά της υπέρ των "μικρών" (των νέων, των αδυνάμων κ.λπ.), άσχετα με το πόσο ουσιαστικά τους βοηθά ή όχι. Αυτό έδειξε και η έκρηξη συμπάθειας προς την 23χρονη (ούτε καν ανήλικη!) κόρη του κ. Καραβέλα.

Στο πνεύμα αυτό, σπεύδω να προβάλω κι εγώ τους "μικρούς" των φετινών ευρωεκλογών, με λίγα λόγια για τον καθένα τους (αν και οι περισσότεροι έχουν ιστοσελίδες, μπείτε και δείτε!):
- ΔΡΑΣΗ (www.drassi.gr) , ίσον Στέφανος Μάνος - ο άνθρωπος των έργων, αν και έχει μαζί του τον Μπουτάρη που μέσω Αρκτούρου καθυστέρησε την ολοκλήρωση κάποιων απ' αυτά, καθώς και τον Κοντογιαννόπουλο που δεν ξέρω ποιο ακριβώς έργο έχει να επιδείξει. Όλο κλαίγονται (για τη μη προβολή τους). Άραγε ε-κλέγονται;
- ΑΝΤΑΡΣΥΑ (www.antarsya.org), συνεργασία ακροαριστερών σχημάτων που στο μέλλον θα μπορούσαν, ίσως, να γίνουν συνιστώσες του Σύριζα (στις προηγούμενες εκλογές είχαν κατέβει ως ΜΕΡΑ, γενικώς αρέσκονται στις "έξυπνες" ακροστοιχίδες). Επιφανέστερος των ανθρώπων τους ο δημοσιογράφος Πέτρος Παπακωνσταντίνου.
- "Φύσημα" ή ΦΙ(λελεύθερη) ΣΥΜΜΑ(χία) (www.greekliberals.net), φιλελεύθεροι (κεντροδεξιοί ελευθεριακοί, θα έλεγα) με ευρωπαϊκές συγγένειες και αναφορές, δεν καταλαβαίνω ποιες είναι οι διαφορές τους από τον Μάνο και γιατί δεν συνεργάστηκαν.
- ΚΟΜΜΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΝΗΓΩΝ (www.kek.com.gr), γνωστό από παλιά με "σημαία" τη φύση, το κυνήγι, το ψάρεμα και την παράδοση, παραδοσιακό αποκούμπι για δεξιούς μπουχτισμένους από τη ΝΔ αλλά και άλλους.
- ΕΝΩΣΗ ΚΕΝΤΡΩΩΝ (www.enosikentroon.gr), ίσον Βασίλης Λεβέντης, ο ένας και μοναδικός!
- ΑΣΚΕ (www.aske.gr), ίσον Νίκος Καργόπουλος, ο μακροβιότερος "αποστάτης" του Πασόκ (είχε φύγει από το πράσινο μαντρί πριν το 1985). Δεν έχει καμία σημασία πια το ποιον σοσιαλισμό πρεσβεύει, αξίζει να τον προσέξετε, μόνο και μόνο για την επιμονή του.
- ΠΑ.Μ.ΜΕ. (pammet.blogspot.com), ίσον Παπαθεμελής-Ζουράρης. Μακεδονία & πατριωτισμός & ορθοδοξία (& απόλαυση, αν βεβαίως μπορείτε να παρακολουθήσετε τα "ψαγμένα" ελληνικά του κ. "Free Zoniana").
- Τα "άλλα" σφυροδρέπανα: Μ-Λ ΚΚΕ (www.m-lkke.gr), ΕΕΚ-Τροτσκιστές (www.eek.gr), ΟΑΚΚΕ (www.oakke.gr). Κόμματα δραστήρια από χρόνια, με το δικό τους κοινό. Το Μ-Λ ΚΚΕ είχε παλιότερα το αντίπαλο δέος του, ΚΚΕ (μ-λ), που τώρα έχει ενταχθεί κάπου αλλού. Για τον Τρότσκι διαβάστε μόνοι σας. Η ΟΑΚΚΕ θυμάμαι το 1986 ήταν ο μόνος ελληνικός πολιτικός φορέας που είχε βγάλει ανακοίνωση εναντίον της επίσκεψης ενός σοβιετικού πολεμικού πλοίου στον Πειραιά!
- Οι "άλλοι" οικολόγοι: Βεργής (www.ecologists.gr) και Παπανικόλας (www.oikologoi.gr). Αν αγαπάτε το περιβάλλον αλλά τρέμετε τον Τρεμόπουλο (μήπως ξεπουλήσει τη Μακεδονία και τη Θράκη, όπως και ο Γιωργάκης άλλωστε) υπάρχουν κι αυτοί (κι έχουν πλάκα).
- Οι "συνεχιστές": του Καποδίστρια (www.koinwnia.com) και του Ελ. Βενιζέλου (www.liberalparty.gr). Επίκαιροι, τώρα με τους Μεγάλους Έλληνες του Σκάι. Η "Κοινωνία" έχει χριστιανικές αναφορές, οι "Φιλελεύθεροι" μάλλον ...κρητικές.
- Η Χρυσή Αυγή (xryshaygh.wordpress.com), για όποιον νιώθει εθνικοσοσιαλιστής.
- Το Ουράνιο Τόξο (www.florina.org), για όποιον νιώθει "καταπιεσμένος (σλαβο)μακεδόνας".
- Το "Λευκό" (που ξεχωρίζει από το λευκό ψηφοδέλτιο).
- Το Ελληνικό Κίνημα Άμεσης Δημοκρατίας, το Πατριωτικό Ανθρωπιστικό Κίνημα, και το Κόμμα Νέων - ειλικρινά πρώτη φορά ακούω για όλους αυτούς.
- Τελευταία άφησα την Ελληνική Ενότητα, με την απορία, μήπως ο επικεφαλής της λίστας τους (που τελικά δεν ανακηρύχθηκε από τον Άρειο Πάγο) είναι ο απριλιανός Ντερτιλής...

2 Ιουν 2009

Θρίλερ!

Μειώνεται καθόλου η ψαλίδα;

Τι βλέπετε εσείς;

Ολοφάνερο

Καταγγέλλω "δάκτυλο Σύριζα" στη φετινή καμπάνια που κάνει το Ευρωκοινοβούλιο για να πείσει τον κόσμο να πάει να ψηφίσει στις εκλογές του. (Παρεμπιπτόντως: οι δικές μας αποχές δεν είναι τίποτα ως ποσοστό, πού να δείτε τις σλοβάκικες...)

Από τη μια το αστέρι...










Από την άλλη το ρήμα "αψηφώ" (λογοπαίγνιο του ΣΥΝ απ' τα παλιά)...

Η μικρή εξερευνήτρια

Η Ντόρα στις επτά θάλασσες, ψάχνει το έγγραφο που στάλθηκε από την Ουρουγουάη.

Βιβλία που αγαπήσαμε

Η ΖΩΗ ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΚΑΡΑΒΕΛΑ (Κ. Θεοτόκης)

Ήρωας της νουβέλας είναι ο Θωμάς Καψάλης (που είναι γνωστός με το παρωνύμιο Καραβέλας) ένας εξηντάχρονος άνδρας, ο οποίος μένει χήρος και σταδιακά γίνεται υποχείριο της παντρεμένης γειτόνισσάς του, Μαρίας και των συγγενών της, οι οποίοι έχουν σαν σκοπό να καρπωθούν την περιουσία του. Ο Θεοτόκης μας παρουσιάζει με ρεαλισμό το ερωτικό πάθος του Καραβέλα για τη Μαρία και το μέγεθος της κακίας που μπορεί να κυριεύσει μια κλειστή επαρχιακή κοινωνία. Όλες οι ενέργειες της Μαρίας και των συγγενών της ξεκινούν από την απληστία τους και οδηγούν σταδιακά τον Καραβέλα στην αποκτήνωση. Ο συγγραφέας μέσα από την αφήγησή του ηθογραφεί την αγροτική κοινωνία της εποχής του, χωρίς την ειδυλλιακή εικόνα που μας δίνουν άλλοι πεζογράφοι που ασχολούνται με την ηθογραφία. Έτσι, προκύπτει μια αρνητική εικόνα για την κοινωνία, η οποία
ορίζεται αποκλειστικά από τη δύναμη του Κακού.

Ταινίες που αγαπήσαμε

Όταν οι Καραβέλες φεύγουν...

1 Ιουν 2009

Debate στο διαδίκτυο

Την Τετάρτη 3/6/'09 και ώρα 14:00 γίνεται διαδικτυακό debate. Αξίζει να το παρακολουθήσει κανείς αν βρει το χρόνο. Εγχειρήματα που να φέρνουν έστω και λίγο πιο κοντά τους πολίτες με τους πολιτικούς είναι κατ' αρχήν αξιόλογα. Όπως θα δείτε από τον ιστότοπο - και όπως με διαβεβαίωσε φίλος που γνωρίζει καλύτερα τα πράγματα - φαίνεται σοβαρή δουλειά και μπράβο σε όσους συμμετείχαν!

Με κίνδυνο να χαρακτηριστώ "μαύρο πρόβατο" θα ήθελα, ωστόσο, να κάνω κάποιες επισημάνσεις (και ευπρόσδεκτες οι διευκρινίσεις όσων "ξέρουν καλύτερα"):

(1) Εν τέλει το debate μάλλον (και μακάρι να κάνω λάθος) θα το συναποτελέσουν οι παράλληλοι μονόλογοι 6 υποψηφίων. (Ευτυχώς θα έχουν και τους Οικολόγους-Πράσινους και μάλιστα τον Τρεμόπουλο αυτοπροσώπως.) Ένα format δηλαδή καταδικασμένο για το οποίο (για τα τηλεοπτικά debates τουλάχιστον) υπάρχουν σκέψεις να εγκαταλειφθεί. Ο "ζωντανός διάλογος" (με διακοπές ομιλητών, χωρίς το ρολόι στο χέρι κ.λπ.) ενίοτε δείχνει απολίτιστος (δεν είπαμε να ρίχνουν τα νεροπότηρα α-λα Ζιρινόφσκι!) αλλά ειδικά σε αυτό το επίπεδο εκπροσώπησης, εμένα προσωπικά μου λείπει...

(2) Δεν θα έχουν πρωτοκλασάτους από ΝΔ-Πασόκ (δηλ. αρχηγούς ή έστω τους επικεφαλής των ευρωψηφοδελτίων), ούτε τη μεγάλη φίρμα της φετινής αναμέτρησης (την κα Τζαβέλλα). Επί της ουσίας φυσικά δεν είναι κακό αυτό (ούτε πρέπει να "φταίνε" οι διοργανωτές για τις "ανειλημμένες υποχρεώσεις" των κομματικών στελεχών), απλά δυσκολεύομαι να "διαφημίσω" με την καρδιά μου αυτό το debate! Τι να πω σε όποιον με διαβάζει; "Μη χάσεις τη Ρόδη Κράτσα και τον Σταύρο Λαμπρινίδη την Τετάρτη!";

(3) Υπάρχει ένα θέμα αντιπροσωπευτικότητας ανάλογο αυτού των διαδικτυακών ψηφοφοριών. Οι ερωτήσεις του πολίτη αξιολογούνται/ψηφίζονται από άλλους πολίτες. Τώρα, αν οι άλλοι πολίτες-αξιολογητές είναι μέλη μεγάλων μπλοκ, ένα τέτοιο μπλοκ μπορεί να προμοτάρει ή να θάψει μία ερώτηση, δίνοντας σωρηδόν θετικές ή αρνητικές ψήφους. Σε ανάρτησή μου πριν από δύο χρόνια, με αφορμή διαδικτυακή συνέντευξη του Γ. Παπανδρέου, είχα μιλήσει για "ιντερνετικά σεκιούριτι" και κάποιοι ενοχλήθηκαν (άδικα όμως). Ελπίζω ότι η Επιτροπή Εποπτείας και Διαφάνειας του deb8, μεταξύ άλλων, εντοπίζει και διορθώνει (πώς;) τέτοιες στρεβλώσεις (bias).