31 Μαρ 2011

Ε ντε λα μαγκέν

Βλέποντας χτες βράδυ τον κ. Μούσα Κούσα, Υπέξ της Λιβύης, που όπως ειπώθηκε αυτομόλησε και πήγε στο Λονδίνο, θυμήθηκα αυτομάτως τη θρυλική καλλιτέχνιδα με το όνομα Μπέλα Μπούλα!

Θα έπαιξε ρόλο και το γεγονός (ή ιδέα μου ήταν;) ότι ο κ. Μούσα Κούσα μοιάζει λιγάκι με τον καλτ τραγουδιστή Σπύρο Ζαγοραίο.


27 Μαρ 2011

Η πόλη του Κιαμήλ

Στον υπό διαμόρφωση χώρο μεταξύ Αγ. Νικολάου και Ποσειδωνίας της Κορίνθου, το αντίγραφο του Ποσειδώνα (ή Δία κατ' άλλους) του εθνικού αρχαιολογικού μουσείου σίγουρα είναι πιο καλόγουστο από το "χέρι με τα περιστέρια" του Ισμαήλ Τζεμ της ομώνυμης πλατείας του Kuşadası. Ωστόσο, η γενικότερη αισθητική του χώρου μοιάζει αρκετά στις 2 παραλιακές πόλεις, ενώ τα όργανα γυμναστικής που τοποθετήθηκαν εκεί πρέπει να έχουν συμβάλει σε αυτή την εντύπωση, μια και είναι σχεδόν ίδια με αυτά που είδαμε το 2009 στη Σμύρνη ενώ, όπως διαπιστώσαμε από τις επιγραφές πάνω τους, είναι όντως made in Turkey από την εταιρεία Doğa (=φύση). Μπορεί να είναι και έξυπνη η τακτική: επαφές με την Ιταλία (Πεσκάρα, Ραβέννα κ.λπ.) αλλά υλοποίηση των ιδεών με αγορές από τη φτηνή (και μάλλον kitschy) ανατολική γείτονα.















Πλατεία Ειρήνης και Φιλίας Ισμαήλ Τζεμ στο Kuşadası

















Κόρινθος, ο ποδηλατόδρομος που καταλήγει στο άγαλμα Ποσειδώνα (ή Δία)

















Κόρινθος, τα τουρκικής προελεύσεως όργανα γυμναστικής

26 Μαρ 2011

Σύλλογος μεγάλος;

Όταν το θέλουμε, τα πράγματα μπορούν να γίνονται πολύ απλά. Και αποτελεσματικά.

Ήταν Ιανουάριος του 2005. Ο αντιπρόεδρος με πήρε τηλέφωνο. Μου ζήτησε να συμμετάσχω σε μια εκδήλωση στην Πάτρα, "εκμεταλλευόμενος" το ότι έμενα εκεί. Έφτιαξα ένα σχέδιο παρουσίασης, την έστειλα, την κοίταξαν στα γρήγορα, μου έδωσαν το ΟΚ, κι όλα καλά. Κι ας μην ήμουν μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου ή κάποιας επιτροπής. Αυτά που είχα να πω προφανώς κρίθηκε ότι συνάδουν με τις γενικότερες θέσεις μας.

Στη χρυσή δεκαετία του 2000, η γενιά των περίπου συνομήλικών μου κατάφερε κάτι που δεν ήταν τόσο εύκολο όσο φαίνεται - μια και είναι δύσκολο να το κάνεις χωρίς να ενοχληθούν αναποτελεσματικοί οργανισμοί, που μισθοδοτούν πολλά από τα μέλη. Ανοίχτηκε στην κοινωνία, πήρε θέσεις ξεκάθαρες, βγήκε μπροστά χωρίς να γίνει εσμός ακτιβιστών ή "μαϊντανών". Τα χρόνια εκείνα, που δεν είναι και τόσο μακρινά, θα ήταν αδιανόητο να γίνεται η σημερινή κοσμογονία, με ζέοντα θέματα στο προσκήνιο (βλ. απελευθέρωση οδικών μεταφορών, διόδια, αστικές συγκοινωνίες), και να μην εκφράζονται άμεσα και "κοφτά" οι απόψεις των επαγγελματιών που πρώτα και κύρια εκείνοι (ως επιστήμονες) έχουν "κάτι" να πουν στα συγκεκριμένα ζητήματα. (Αντί γι' αυτό, "πήξαμε" στους νταλικέρηδες, τους συνδικαλιστές και τους τζαμπατζήδες με τις Καγιέν.)

Στη γενιά του 2000 ανήκουν ο Γιώργος (τον αποκαλώ πάντα "πρόεδρο", για την πλάκα μας), ο Πάνος, ο Γιάννης και όλοι όσοι δούλεψαν μαζί τους. Έχουν όλοι τους τον θαυμασμό μου, που ελπίζω να μη μετατραπεί σε νοσταλγία για κάτι που δεν θα ξαναγυρίσει ποτέ.

23 Μαρ 2011

Επέτειοι σε Ιταλία και Ελλάδα

Δεν ήταν ιδέα μου, λοιπόν. Το είχα δει στο RAI αλλά επιβεβαιώνεται και στο βιντεάκι.

Η μεγάλη ιταλική εταιρεία παροχής ηλεκτρισμού Enel δημιούργησε ένα διαφημιστικό για τα 150 χρόνια της ενωμένης Ιταλίας (γιορτάζονται αυτές τις μέρες), στο οποίο η "φωτισμένη" (από το αιώνιο ιταλικό φως, ας πούμε) έκταση της χώρας συμπεριλαμβάνει, ολοφάνερα, και τη (γαλλική, κανονικά) Κορσική. Δεν έμαθα αν το σποτ προκάλεσε κάποιο διπλωματικό επεισόδιο, απ' αυτά που θα συνέβαιναν αν κάποιος ελληνικής παραγωγής χάρτης ενέτασσε καμιά Ίμβρο ή Κύπρο στα όρια της επικράτειας (ή και αντιστρόφως, αν εξ ανατολών υλικό "έδινε" τμήματα ελληνικής γης στην Τουρκιά).













Εμείς τα 150 χρόνια μας τα γιορτάσαμε (1971) κάτω από περίεργες συνθήκες, απ' ό,τι λέγεται (εγώ ήμουν πολύ μικρός για να θυμάμαι), ομοίως και τα 100 (την περίοδο της μικρασιατικής εκστρατείας). Ας ελπίσουμε ότι στα 200 θα είμαστε καλύτερα. Η φετινή, 190ή επέτειος δυστυχώς χαρακτηρίζεται, αφενός από τις δύσκολες διαφαινόμενες οικονομικές προοπτικές, αφετέρου από τις (όχι άσχετες με τη δυσπραγία, η οποία μαυρίζει την ψυχή) ανούσιες, ξαναζεσταμένες συζητήσεις για το αν η επανάσταση άρχισε στις 25 Μαρτίου (όχι, νωρίτερα άρχισε, αλλά τι μ' αυτό;) και άλλα θέματα, που ναι μεν έχουν αντικείμενο και ενδιαφέρον, πλην όμως δεν βλέπω γιατί να μας σκοτίζουν στο πλαίσιο μιας "εορτής".

Νομίζω ότι το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε στις 25/3 είναι να δοθούμε σε πράγματα που μας ευχαριστούν - είτε αυτά είναι κλαρίνα, εμβατήρια, παρελάσεις και μπακαλιάρος, είτε είναι τριήμερο city break ή οτιδήποτε άλλο αποφασίσουμε. Όποιος θέλει να συζητήσει σοβαρά για τις πτυχές της ελληνικής επανάστασης, μπορεί να το κάνει οποιαδήποτε στιγμή, είτε "καφενειακά" (βασισμένος σε τηλεοπτικές εκπομπές ή, ακόμη συνηθέστερα, στην άφθονη κριτική που αυτές υφίστανται), είτε ακολουθώντας τον δυσκολότερο δρόμο του διαβάσματος, κατά προτίμηση πολύπλευρου, και της κριτικής επεξεργασίας.


21 Μαρ 2011

Τρεις "ροχάλες"...

...και μάλιστα ταυτόχρονες.

Η μία από σύλλογο.

Η άλλη από ινστιτούτο.

Η τρίτη από παλαιότερο εργοδότη.

Σημαντικοί οργανισμοί και οι τρεις, με αξιόλογους ανθρώπους στο τιμόνι τους. Γι' αυτό και η απορία γίνεται ιδιαίτερα έντονη. Αν και είναι έντονος ο πειρασμός εύκολων, λογικών (και ίσως εν τέλει αληθινών) εξηγήσεων για τον καθένα τους.

Οι μεν μάλλον μίλησαν με καλοθελητές "φίλους" και ενοχλήθηκαν. Η κριτική ποτέ δεν εκλαμβάνεται ως κάτι 100% ανώδυνο, ακόμη κι αν είναι "1000%" δίκαιη.

Οι δε φαίνεται ότι κάποιες φορές παίρνουν φόρα και ξεχνάνε να προσέξουν γύρω τους και να κόψουν ταχύτητα, κάτι που καμιά φορά σώζει ζωές.

Οι τρίτοι, όχι για πρώτη φορά, εφάρμοσαν διαχωριστική πολιτική, διακρίνοντας ανάμεσα στους δικούς τους και στα ξένα σώματα.

Δεν πειράζει. Ας είναι όλοι τους καλά. Μακριά (πολύ μακριά, ελπίζω) κι "αγαπημένοι" (μεταξύ τους, διότι με αυτόν που εισέπραξε τη "ροχάλα", ας μην το περιμένουν).



Like a virgin

Στη Φουκουσίμα ("νησί της καλής τύχης", στα ιαπωνικά) η περιπέτεια δεν έχει τελειώσει. Μέχρι τώρα συμπεραίνεται ότι το ατύχημα είναι "χειρότερο" από του Three Mile Island (ΗΠΑ, 1979) αλλά λιγότερο δυσμενές από του Chernobyl (τότε ΕΣΣΔ, 1986). Σεισμοί 9 R δεν συμβαίνουν παντού (μόνο γύρω απ' τον Ειρηνικό), ούτε κάθε τρεις και λίγο. Όταν όμως μιλάμε για τη ραδιενέργεια και τις επιπτώσεις της, ποτέ δεν μπορούμε να νιώσουμε ασφαλείς.

Ένα μεγάλο μέρος της δημόσιας συζήτησης που ξεκίνησε με αφορμή τη Φουκουσίμα στοχεύει σε διαφόρων ειδών εντυπώσεις. Το ότι σε κάποιες χώρες θα "ελεγχθούν" οι σταθμοί παραγωγής πυρηνικής ενέργειας προφανώς ανακοινώθηκε καθησυχαστικά. Η "αντιπυρηνική" στάση ορισμένων πολιτικών, των οποίων τα κόμματα συμμετείχαν επί μακρόν σε κυβερνητικά σχήματα (που νομίζω ότι δεν έκαναν και τίποτε ουσιαστικό για να μειώσουν την εξάρτηση των χωρών τους από τα ατομικά ηλεκτροπαραγωγά εργοστάσια, βλ. Πράσινοι Γερμανίας), είναι σαφώς υποκριτική.

Στη δε Ελλάδα, το να συζητάμε για πυρηνική ενέργεια θυμίζει παρθένους που μιλάνε για σεξ - έχουν κάθε δικαίωμα να πουν τη γνώμη τους, αλλά κανείς δεν τους παίρνει και πολύ στα σοβαρά. Διάφορες αντιδράσεις (π.χ. οικολόγοι, αριστεροί ή απολιτίκ τοπικοί που αντιτίθενται στις ανεμογεννήτριες) ή η απουσία αυτών (π.χ. ενώσεις καταναλωτών που δεν στιγματίζουν διάφορες πρακτικές των εμπλεκόμενων στην αγορά πετρελαιοειδών, για τις οποίες βοά ο κόσμος) αφήνουν την εντύπωση ότι το πετρέλαιο μια χαρά μας βολεύει όλους, λες και το παράγει η χώρα μας ή είμαστε όλοι τόσο σίγουροι ότι τα κοιτάσματα του Κατακόλου συγκρίνονται με της Βενεζουέλας. Συνεπώς, το ότι στην Ελλάδα, μετά τα της Ιαπωνίας, θα παγιωθεί (κατά πάσα βεβαιότητα) η κατάσταση "ταμπού" για την πυρηνική ενέργεια, μάλλον είναι βούτυρο στο ψωμί "αυτών που ξέρουμε".


14 Μαρ 2011

Ο Ρέηγκαν εμπνέει την ΑΝΤΑΡΣΥΑ!

Είναι δύσκολο να εκφραστείς με πραγματική πρωτοτυπία σήμερα στην πολιτική επικοινωνία (ή οπουδήποτε αλλού). Συχνά ανακαλύπτεις ότι κάποιος άλλος έχει κάνει τις ίδιες διαπιστώσεις, ενίοτε έχει χρησιμοποιήσει και τις ίδιες "ατάκες".

Σε πασοκική προεκλογική συγκέντρωση του 1985, αν δεν κάνω λάθος, η μπιρσίμεια τηλεοπτική μετάδοση συμπεριέλαβε συνθήματα "γραμμένα" στην οθόνη, την ώρα που έδειχνε το αλαλάζον πλήθος. Ένα απ' αυτά ήταν το "ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ". Λίγο καιρό αργότερα ανακάλυψα ότι ο τότε αμερικανός πρόεδρος Ρόναλντ Ρέηγκαν (ναι, αυτός που η κεντροαριστερά και όχι μόνο τον αποκαλούσε καουμπόη) το είχε χρησιμοποιήσει στην πρώτη (1980) επιτυχημένη προεδρική εκστρατεία του: "The time is now".




















Σιγά το πράγμα, θα μου πείτε. Προφανώς χιλιάδες πολιτικοί σε όλο τον κόσμο έχουν χρησιμοποιήσει αυτή τη μάλλον απλή φράση. Πιστεύω όμως ότι η αμεσότητα του Ρέηγκαν, ανεξαρτήτως ιδεολογικών υποβάθρων (που δεν έχουν και τεράστια σημασία), πρέπει να έχει επηρεάσει πολλούς, κι ας μην το παραδέχονται.

Πιο πρόσφατο παράδειγμα ήταν το σύνθημα που είδα σήμερα γραμμένο, από αριστερό ελληνικό κόμμα. Και αυτά τα λόγια, από το στόμα του Ρέηγκαν είχαν βγει (μπράβο έμπνευση!). Θυμάμαι μάλιστα μια διπλή γελοιογραφία της δεκαετίας '80. Το πρώτο σκίτσο έδειχνε τον πρόεδρο να λέει την εν λόγω φράση: "If not us, who? If not now, when?" Στο δεύτερο, λίγα χρόνια αργότερα, προσγειωμένος στην πραγματικότητα προφανώς, συνέχιζε: "Someone else. Some other time."


10 Μαρ 2011

"Όλες είσαστε ίδιες";

Από πού να το αρχίσω;

Από τα στοιχειώδη. Η χειμερινή συντήρηση οδών δεν είναι καθόλου εύκολη δουλειά. Ακόμη και η μεσογειακή Ελλάδα έχει βουνά και βοριάδες και πλήττεται από χιονοπτώσεις, ενίοτε σφοδρές. Οι προγνώσεις μπορεί να σου δώσουν μια (καλή και έγκαιρη) ιδέα για την αναμενόμενη έκταση, ποσότητα και διάρκεια αλλά σπανίως για την ένταση χιονόπτωσης. Οι δε δρόμοι, αν δεν επιβληθεί μια γενική απαγόρευση κυκλοφορίας (πράγμα πολύ δύσκολο να αποφασιστεί από τον αρμόδιο, που είναι η Αστυνομία, ειδικά σε ημέρες μαζικής εξόδου-επιστροφής εκδρομέων), δεν είναι άδειοι: έχουν Ι.Χ., λεωφορεία και φορτηγά, που οδηγούνται από ανθρώπους, όχι πάντοτε συνετούς. Κανένας και ποτέ δεν θα μπορέσει να αποτρέψει
- εκείνους που κινούνται κατά την αναμενόμενη ώρα αιχμής των καιρικών φαινομένων και λένε "έλα μωρέ, θα προλάβω" ή "επικηρύξτε τους μετεωρολόγους, δεν ξέρουν τι λένε"
- εκείνους που δεν προνοούν για (ή αγνοούν) το σωστό εξοπλισμό και τη σωστή χρήση του
- εκείνους που αντικοινωνικά πάνε να διορθώσουν το ένα λάθος με δεύτερο λάθος (παράδειγμα: εμ δε φοράω αλυσίδες όπου χρειάζεται, εμ αρχίζω τα ζιγκ-ζαγκ και "μένω" στη μοναδική ανοιχτή λωρίδα, κλείνοντας εντελώς το δρόμο)
Διαβάστε και δύο σχετικά κείμενα του Μανδραβέλη και του Σπηλιόπουλου. Τι παραπάνω να πω εγώ;

Αυτοί είναι οι οδηγοί, σε πολλές χώρες αλλά μάλλον λιγάκι περισσότεροι στη δική μας.

Και πάμε τώρα στο διαχειριστή του δρόμου. Δεν θα πω στον ιδιώτη "παραχωρησιούχο" μόνο, διότι έγινε (και συνεχίζεται) πολύς θόρυβος. Διαχειριστής δρόμου είναι και η (δημόσια) Εγνατία, όπου την ίδια μέρα όπως και στην Αθηνών-Λαμίας (Καθαροδευτέρα 7/3/2011) ταλαιπωρήθηκε με το χιονιά αρκετός κόσμος. Το τι έκαναν και τι όχι οι δύο αυτοί διαχειριστές ("Νέα Οδός" και "Εγνατία Οδός") στη συγκεκριμένη περίπτωση δεν γνωρίζω αρκετά ώστε να το παρουσιάσω και να το κρίνω. Ο μεν ένας εκλήθη από το εποπτεύον υπουργείο να δώσει εξηγήσεις - σε ένα κλίμα όχι ιδιαίτερα φιλικό, καθώς είναι σε εξέλιξη και οι διαπραγματεύσεις για τα έργα παραχώρησης, που εκ των πραγμάτων φέρνουν "απέναντι" τα δύο μέρη και οδηγούν σε γενικεύσεις, του τύπου "υπεύθυνοι είναι οι παραχωρησιούχοι" (θα τα πούμε και παρακάτω γι' αυτό) -, για τον δε άλλο πραγματικά δεν ξέρω αν έγινε κάτι ανάλογο (ήταν ανάξια λόγου η ταλαιπωρία εκεί, ή κόρακας κοράκου κ.λπ.;). Ωστόσο, είτε είναι ιδιώτης είτε δημόσιος φορέας, κανένας διαχειριστής δεν έχει "υπογράψει συμβόλαιο με το Θεό" ώστε να εγγυάται ότι ο δρόμος θα μείνει ανοικτός ό,τι καιρό κι αν κάνει και όσα "παρατράγουδα" κι αν συμβούν με χρήστες σαν κι αυτούς που περιέγραψα παραπάνω (δεν χρειάζονται πολλοί - μία διπλωμένη νταλίκα ή δύο "γιωταχήδες" αρκούν). Σίγουρα οι συμβάσεις παραχώρησης δεν έχουν τέτοιο όρο - και δεν θα μπορούσαν να έχουν. Αν έρθει φαινόμενο τύπου blizzard (Buffalo 1977) ή ακόμη και η "μετεωρολογική βόμβα" της Αθήνας (Τσικνοπέμπτη 2004), χαιρέτα μου τον πλάτανο. Η κακοκαιρία της καθαροδευτέρας, βέβαια, δεν είχε την ένταση των δύο που μόλις ανέφερα. Ούτε όμως επρόκειτο για ένα απλό "χιονάκι". Κάπου ανάμεσα βρισκόταν - σίγουρα η χειρότερη των τελευταίων 3 χρόνων. Ποτέ η χειμερινή συντήρηση δεν είναι ρουτίνα, άλλωστε.

Μόνο την επικοινωνιακή διαχείριση, όπως τουλάχιστον "βγήκε" προς τα έξω, μπορώ να κρίνω. Θα περίμενα μια εικόνα στενότερης επαφής με τους δημόσιους φορείς. Στο κάτω-κάτω, το οποιοδήποτε παραχωρηθέν έργο είναι δημόσιο και για τη λειτουργία του συνεργάζονται πολλοί, διότι δεν έχει όλα τα μέσα ο καθένας μόνος του. Ο ιδιώτης, για παράδειγμα, δεν έχει τη δυνατότητα επιβολής κυκλοφοριακών ρυθμίσεων ή απαγορεύσεων (βλ. Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας), μόνο να τις εισηγηθεί μπορεί και να τις υποστηρίξει τεχνικά, αλλά παραμένουν αρμοδιότητα της Αστυνομίας (συνήθως κατόπιν εγκρίσεως του υπουργείου Υποδομών). Οι δηλώσεις και το δελτίο τύπου "φώναζαν": Εμείς δεν έχουμε ευθύνη, οι άλλοι φταίνε. Δεν τα λες αυτά, κατά την ταπεινή μου γνώμη, παρά μόνο αν είσαι απόλυτα σίγουρος για τα γεγονότα, κάτι που επίσης δεν το "βγάζει" η ανακοίνωση - ήδη αρκετοί συνάδελφοι συγκοινωνιολόγοι σχολίασαν καυστικά τα κυκλοφοριακά δεδομένα που δεν "στέκουν" (τριλώριδος δρόμος ακόμη και χωρίς χιόνι δεν μπορεί να εξυπηρετήσει 12.000 οχήματα την ώρα, το πολύ 6.000 και κάτι, και ανάλογο λάθος φαίνεται να έχει γίνει και στους ημερήσιους φόρτους).

Δυστυχώς ακόμη και δημοσιογράφοι που θεωρούνται σοβαροί έβαλαν στο ίδιο τσουβάλι συλλήβδην τους παραχωρησιούχους. Δεν ξέρω αν κάποιος θα τους απαντήσει ότι "δεν είναι όλοι ίδιοι". Και να το κάνει, δεν ξέρω αν θα ακουστεί, στην τρέχουσα πλημμυρίδα πληροφόρησης. Οι ρετσινιές μάλλον θα μείνουν και θα είναι άδικες, αν μη τι άλλο, όχι τόσο για εμάς τα μεσαία στελέχη (που ακόμη -για πόσο;- αντέχουμε να τροφοδοτούμε το κράτος με φόρους άμεσους, φόρους έμμεσους, έκτακτες εισφορές και λοιπά) όσο για τα παιδιά σαν τον δικό μας εκχιονιστή, που ήρθε κάμποσες ώρες νωρίτερα στη βάρδιά του, επειδή (μέσα στη νύχτα) διαπίστωσε ότι οι δρόμοι στην κωμόπολή του γίνονταν σιγά-σιγά αδιάβατοι από το χιόνι, και ανησυχούσε μήπως αποκλειστεί και δεν μπορέσει να βοηθήσει, στον αγώνα όπου η "νίκη" ποτέ δεν είναι δεδομένη και ποτέ δεν γιορτάζεται.















"Τι θα πει πως φταίει ο χοντρός; Φταίει κι ο χοντρός κι ο λιγνός!"

4 Μαρ 2011

Ποιος, yavrum, ποιος;

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες, στη Eurovision φέτος θα συμμετάσχει και η "Τουρκική Δημοκρατία Βόρειας Κύπρου" - και, όπως έχουν τα πράγματα, η Ελλάδα δεν έχει κανένα λόγο να θέσει βέτο.

Το τραγούδι θα έχει έντονο πολιτικό μήνυμα, εμπνευσμένο από την ατάκα του Ερντογάν που προσέβαλε τους τουρκοκύπριους. Ο τούρκος πρωθυπουργός απευθυνόμενος στον "ανώνυμο τουρκοκύπριο" είπε: "Ποιος είσαι εσύ, μωρέ;" - για να εισπράξει την δέουσα απάντηση:

"Εμείς είμαστε τουρκοκύπριοι. Εσύ, ποιος είσαι;"














Για να καταστήσουν ακόμα σαφέστερη την αγανάκτησή τους απέναντι στην Τουρκία, οι τουρκοκύπριοι αποφάσισαν να αναθέσουν την ερμηνεία σε ελληνίδα ερμηνεύτρια.

Εξυπακούεται ότι το τραγούδι θα είναι στο ρυθμό 9/8 του ζεϊμπέκικου - όπως και το προκριθέν από την Ελλάδα. Ίσως θα είναι η πρώτη και τελευταία φορά που θα αναμετρηθούν δύο τραγούδια αυτού του ρυθμού σε έναν μουσικό διαγωνισμό όπου κυριαρχεί η δυτικότροπη μουσική και απουσιάζει το ανατολίτικο τέμπο.

Το άσμα-έκπληξη, εδώ.