31 Ιαν 2008

Κούκου!

Για να μην είμαστε μονόπλευροι όσον αφορά τα πτηνά, πληροφορούμε όσους δεν το γνώριζαν ότι στο Τρίμπεργκ της Γερμανίας βρίσκεται το μεγαλύτερο ρολόι-κούκος του κόσμου!

Κοτ, κοτ, κοτ...

Νέο, άφθαρτο, ελπιδοφόρο αλλά προς το παρόν "στ' αυγά του"...

28 Ιαν 2008

Χριστόδουλος Παρασκευαΐδης

Πάντα θαύμαζα τους ανθρώπους που θυμόντουσαν και διέδιδαν ανέκδοτα. Στα παιδικά μου χρόνια είχαμε έναν προμηθευτή στο ζαχαροπλαστείο του πατέρα μου, ήταν γνωστός ως "ο Γιώργος της [σοκολατοβιομηχανίας] ΙΟΝ" και τον θυμάμαι πάντα γελαστό. Κάτι αντίστοιχο έχω στο οικογενειακό μας περιβάλλον (ο Κώστας Μ.), ένα γελαστό παιδί κι αυτός. Και ο εκλιπών αρχιεπίσκοπος Αθηνών (τα "Μακαριστός", "εκοιμήθη" και "πάσης Ελλάδος" τα αφήνω για τα δελτία ειδήσεων) ήταν αυτής της κατηγορίας. Ανεξάρτητα από το τι πίστευε ο ίδιος, τι πιστεύαμε γι' αυτόν, το αν θεωρούσαμε ότι χρειαζόμαστε περισσότερη εκκλησία στη ζωή μας ή "λιγότερη και καλύτερη", ας τον θυμόμαστε με το γέλιο του, που τον τελευταίο καιρό η ασθένεια το είχε μετατρέψει σε καρτερικό μειδίαμα.

26 Ιαν 2008

Τα πολλά κεράσια και το μικρό καλάθι

Το έργο το ξαναείδαμε το 1985-89 (και παραλλαγμένο το 2000-04). Λαοπρόβλητες κυβερνήσεις που περνούν δύσκολες στιγμές στην αρχή της 2ης τετραετίας. Η αντιπολίτευση δεν έχει προλάβει να πάρει τα πάνω της, ο λαός δεν ξεχνά άλλωστε (τη Δεξιά το '85, το σύστημα Πασόκ σήμερα). Αποτέλεσμα, η κυβερνητική φθορά (είτε λόγω λιτότητας είτε λόγω σκανδάλων) δεν φαίνεται να ενισχύει την αντιπολίτευση. Και τότε βγαίνουν στη φόρα οι τρίτοι πόλοι.

1985. Ο Κωστής Στεφανόπουλος παίρνει μαζί του μια ντουζίνα (περίπου) βουλευτές της ΝΔ και φτιάχνει τη ΔΗ.ΑΝΑ. Πανηγύριζαν οι πασοκοφυλλάδες ότι υπήρχε νομός (Πέλλα) στον οποίο η ΝΔ δεν είχε ούτε 1 από τους 5 βουλευτές. Ένα χρόνο πριν, ο μετέπειτα ΠτΔ είχε χάσει τη μάχη ηγεσίας από τον Μητσοτάκη - πήρε 40 βουλευτές από τους 111. Εξέφραζε το 1/3 του κόμματος, λοιπόν. Το 1985 η ΝΔ ήταν ακόμη "out". Στις εκλογές (σε όσες τόλμησε να κατέβει) η Δημοκρατική Ανανέωση κινήθηκε γύρω στο 1%, παρότι σε προσωπικό επίπεδο ο αρχηγός ήταν συμπαθής (και παρέμεινε και κατά τις 2 Προεδρικές του θητείες).

2008. Ο Βαγγέλης Βενιζέλος έχασε τη μάχη ηγεσίας, εκφράζοντας το 1/3 του κόμματος. Τι τον κάνει να πιστεύει ότι το νέο κόμμα (διότι ελάχιστα πιστευτό είναι ότι απλώς θέλει την δημιουργία ενός ομίλου για να ...προβληματίζεται μαζί με τον Κουκουλόπουλο) θα πιάσει αξιόλογα ποσοστά; Το προηγούμενο της ΔΗ.ΑΝΑ. ή αυτό του ΚΕΠ (Αβραμόπουλος); Το ότι ο Yorgos δεν τραβάει και ίσως να μην τραβήξει ποτέ; Οι συμμαχίες στον πόλεμο των ΜΜΕ; Η φιλοδοξία του και μόνο; Μήπως ξέρει κάτι που δεν αντιλαμβάνεται ο υπόλοιπος κόσμος; Ή μήπως πραγματικά κάτι αλλάζει τώρα, κάτι που θα ανατρέψει το δικομματικό σκηνικό όπως το γνωρίζουμε μετά το 1977; Και τι στο καλό είναι αυτό;

25 Ιαν 2008

Τοπικοί Ήρωες

Από φίλη έλαβα το παρακάτω σχόλιο σχετικά με την πρωτοβουλία ενός Toll-Buster νομάρχη της βόρειας Πελοποννήσου:

"Θέλει και αυτός να κάνει ένα δώρο στους πολίτες. Θέλει ίσως να εφαρμόσει το σύνταγμα της Ελλάδος διαφορετικά. Σύμφωνα με το σύνταγμα είμαστε όλοι ίσοι και έχουμε τα ίδια δικαιώματα και υποχρεώσεις, όμως οι εκλεγμένοι έχουν τα δωράκια τους π.χ. [δωρεάν] διόδια. Οπότε και αυτός ήθελε να κάνει τους πολίτες το δώρο που κάνει το κράτος για τους εκλεγμένους."

Το καλό χιούμορ είναι πάντα ευπρόσδεκτο.

Ακριβή μου Μωρία...

Το όνομα είναι οιωνός αλλά αυτό μπορεί να συμβεί κι απ' την ανάποδη. Έχω δύο δυσάρεστα παραδείγματα, πρόσφατα, σήμερα μάλιστα ξαναχτύπησαν. Το ένα είναι απ' αυτά που μπορώ και να αποφύγω - αν βοηθήσουν οι συγκυρίες. Το άλλο δυστυχώς είμαι υποχρεωμένος να το υποστώ μέχρι το (όποιο) πέρας.

Μην περιμένετε εδώ να δείτε κάποιο "Μωρίας εγκώμιον", ούτε να καταλάβετε και πολλά πολλά, παρά μόνο ότι υπάρχουμε για να αποδεικνύουμε, μεταξύ άλλων, ότι η βλακεία δεν είναι ανίκητη. Αν και υπάρχει άφθονη γύρω μας, σε τέτοια μάλιστα ποσότητα ώστε να τα σκεπάζει όλα. Φαινομενικά όμως, θέλω να πιστεύω. Διότι η "Ασοφία" (Νικόλας Κάλας) κάποια στιγμή μπορεί και πρέπει να διαλύεται.

19 Ιαν 2008

Burnout


Αναδημοσιεύω μια εικόνα από την ιστοσελίδα του δικτυακού φίλου Mike - εικόνα που ισοδυναμεί όχι με χίλιες αλλά με ένα εκατομμύριο λέξεις. Απεικονίζει την πόλη όπου μένω και την αρχαία οχυρωμένη της τοποθεσία. Το κοκκινωπό χρώμα (πάνω στον Ακροκόρινθο και σε μια ευρεία έκταση πίσω και αριστερά του) δείχνει την περιοχή που κάηκε το καλοκαίρι του 2007.

18 Ιαν 2008

Πρώτο (θ)αίμα

Την εφημερίδα αυτή την έχω αγοράσει πολλές φορές στα σχεδόν 3 χρόνια που κυκλοφορεί. Γιατί; Δεν είμαι σίγουρος. (Άβυσσος η ψυχή του blogger.) Ήταν καινούργια, ήταν πλούσια, ενίοτε είχε πλάκα, είχε φωτορεπορτάζ και ίντριγκα. Δεν με πήραν τα χρόνια αλλά νομίζω ότι είμαι αρκετά "παλιός" ώστε να μην "μασάω" με τις δήθεν αποκαλύψεις, να μην παρασύρομαι από τον εντυπωσιασμό και το κιτς, να σκέφτομαι το περιεχόμενο των όσων διαβάζω και να μη μένω στην εντύπωση των τίτλων. Είχε και αυτά το ΘΕΜΑ, δεν ήταν αυτό που λέμε "έγκριτη" τύπου "Καθημερινής".

Παρατηρώ ότι γράφω στον παρατατικό, αν και η εφημερίδα θα συνεχίσει να εκδίδεται. Τίποτα όμως δεν θα είναι όπως πριν. Η υπόθεση Ζαχόπουλου, στην οποία έμπλεξε και μάλιστα γερά η εφημερίδα, δεν έχει κλείσει. Οι δημοσιογράφοι-εκδότες απέχουν πολύ από αυτό με το οποίο ξεκίνησαν να γίνονται γνωστοί (και ενίοτε συμπαθείς). Ο Θ.Α. δεν είναι ο τριαντάρης που έγραφε τη Μαύρη Τρύπα και ο Μ.Τ. δεν είναι ο Ταρζάν του ραδιοφώνου και της γελοιογραφίας. Τα μάτια όλων θα είναι στις κυκλοφορίες που θα δηλωθούν την αμέσως επόμενη Κυριακή (20/1, του Αγ. Ευθυμίου ή Μάκη) αλλά και σε βάθος χρόνου.

11 Ιαν 2008

11144

Δεν εννοώ (με τον πενταψήφιο του τίτλου) κάποιο αριθμό πληροφοριών καταλόγου, ούτε τον ταχυδρομικό κώδικα των Πατησίων. Αν χωρίσουμε με καθέτους τους αριθμούς, δεν είναι τίποτε άλλο από μια "μαύρη ημερομηνία" για τον Πειραιά, την πόλη που μεγάλωσα. 11/1/1944 λοιπόν, η μέρα που από "φίλια πυρά", δηλαδή συμμαχικό βομβαρδισμό, η Ελλάδα και ιδιαίτερα το επίνειο της πρωτεύουσας υπέστη "παράπλευρες απώλειες". Σήμερα προβλήθηκε ιδιαίτερα το μνημόσυνο που έγινε από τον Δήμο Πειραιά στο νεκροταφείο της Ανάστασης. Ίσως να ξαναείχε γίνει παλιότερα. Εν πάση περιπτώσει, μπράβο! Είναι μια θλιβερή υπόμνηση ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στον Β' Π.Π. δεν περιορίστηκε στο ιστορικό "Alors c'est la guerre" (που στα ελληνικά, όπως ξέρετε, σημαίνει "Όχι!") αλλά στοίχισε εκατοντάδες χιλιάδες ζωές και σημαντική οπισθοδρόμηση. Λυπάμαι που η χώρα μου γιορτάζει μόνο την είσοδό της στον πόλεμο (και την εξάμηνη κατάληψη μιας ζώνης βάθους μερικών δεκάδων χιλιομέτρων στη Νότια Αλβανία - με σημαντικό ελληνικό πληθυσμό που όμως αργότερα ξαναβρέθηκε εκτός Ελλάδος και μάλιστα σε δύσκολες συνθήκες) και όχι και την λήξη του πολέμου όπως σχεδόν όλη η υπόλοιπη Ευρώπη...

Μήπως είστε Έλληνας και δεν το ξέρετε;

Ιδού η συνέχεια της επιτυχημένης σειράς άρθρων που εμφανίστηκε παλαιότερα στο www.laspi.gr. Ανακαλύπτουμε συμπατριώτες μας που δεν γνωρίζουν καν ότι είναι - τι τιμή! - Έλληνες.

ΜΕΡΟΣ ΙΙΙ: Αντώνης Κιντής (Anthony Kiedis), frontman των Red Hot Chili Peppers

Ξεχάστε τους "mythbusters" που σας απογοητεύουν ότι δήθεν ο πατέρας του Kiedis ήταν λιθουανός. Ακούστε, αντίθετα, αυτό που θα χαϊδέψει τ' αυτιά σας.

Το πραγματικό όνομα της οικογένειας είναι Κιντής. Το επώνυμο αυτό είναι συνηθισμένο στην Πελοπόννησο. Το σόι κατάγεται από τα Λαγκάδια αλλά έχει σκορπίσει και σε άλλα μέρη της Αρκαδίας καθώς και στην Ηλεία και Μεσσηνία - και φυσικά και στην πρωτεύουσα. Επιφανή μέλη των Κιντήδων έχουν διακριθεί στη δημόσια ζωή, καθώς περιλαμβάνουν έναν καθηγητή οικονομολόγο, έναν προοδευτικό δήμαρχο της ανατολικής Αθήνας και μια δημοσιογράφο.

Ο πατέρας του Αντώνη, Νίκος, ήταν από το παρακλάδι της Καλαμάτας. Ο παππούς Αντώνης κράτησε χαμηλό προφίλ στον Εμφύλιο (παρά τις αριστερές καταβολές της οικογένειας) και μεταπολεμικά άνοιξε "δουλειές με φούντες" με την Αμερική, στη μορφή εισαγωγών-εξαγωγών. Ο Νίκος, στα πλαίσια αυτής της επαγγελματικής απασχόλησης, ταξίδεψε συχνά στο Αμέρικα, μέχρι που "έμπλεξε" ερωτικά με μία Απάτσι και ξέμεινε.

Κάπως έτσι προέκυψε και το παιδί-θαύμα Αντώνης, που αργότερα απαρνήθηκε τις ελληνικές ρίζες του και πέρασε στο άλλο άκρο: αρνείται να φέρει το δημοφιλές συγκρότημα για συναυλία στην Ελλάδα. Δεν πειράζει όμως. Όπως θα λέγαμε και στα ελληνοαμερικάνικα, back has the pear the tail, ήτοι πίσω έχει η αχλάδα την ουρά. Θυμόμαστε πολύ καλά ότι εν έτει 1984 ο Τζωρτζ Μάικλ έλεγε ότι "δεν θεωρεί τον εαυτό του Έλληνα" διότι "εσείς οι Έλληνες έχετε πολύ κακό όνομα". Τώρα, στη φάση της παρακμής του, ήρθε παρακαλώντας για συναυλία στην Ελλάδα, και επί σκηνής θυμήθηκε την καταγωγή του. Αγαπητέ Αντώνη, να θυμάσαι πάντα ότι καιρός φέρνει τα cabbages, καιρός τα παρα-birds...

8 Ιαν 2008

Αμερικανικοί προβληματισμοί

Μπορεί να μοιάζει με εμμονή μου, αλλά επιμένω ότι ακόμη και αν ο Ομπάμα (και όχι Οσάμα) νικήσει στο προεκλογικό συνέδριο των Δημοκρατικών, για να εκλεγεί θα πρέπει να "ξεκλειδώσει" τις Νεμπράσκες και τα Μιζούρια που ψηφίζουν κατά πλειοψηφία Ρεπουμπλικάνους. Μπορεί ένας αφροαμερικανός (έστω και "ολίγον") να το καταφέρει; Θα βοηθηθεί άραγε όπως ο Κλίντον το '92 και '96 από την παρουσία κάποιου Ρος Περό (συζητιέται ο Μπλούμπεργκ) που θα κόψει από τους Ρεπουμπλικάνους αρκετά ώστε να φέρει στην 1η θέση σε πολλές πολιτείες τους Δημοκρατικούς;

Η δημοτικότητα της ...Μπίλαρυ φαίνεται να κλυδωνίζεται. Ο χρόνος θα δείξει αν αυτό είναι συγκυριακό, αν η electability της κας Κλίντον θα υπερισχύσει της κόπωσης από την υπερ-ενασχόληση με το τ. προεδρικό ζεύγος (ή μάλλον την οικογένεια, μια και στην εικόνα προστέθηκε η Τσέλσι, που τώρα μεγάλωσε, και η μαμά της υποψήφιας).

1 Ιαν 2008

Να την προσέχεις...

Η υπόθεση Ζαχόπουλου έχει πολλές πτυχές. Εμένα μου έμεινε στο μυαλό η φράση "Να προσέχεις τη μητέρα σου", που λέγεται ότι απηύθυνε ο τ. ΓΓ του Υπ. Πολιτισμού στον μοναχογιό του. Με ενόχλησε. Τον υιό Ζαχόπουλο δεν τον γνωρίζω, αλλά αν είναι σαν και τους περισσότερους από εμάς, σίγουρα δεν έχει ανάγκη τέτοιων παραινέσεων για να πράξει το αυτονόητο. Ειδικά όταν από πλευράς του αιτούντος υπάρχει τέτοια συμπεριφορά ("αναχώρηση" με ποικίλους τρόπους και συνεπώς "πάσα" των υποχρεώσεων και ευθυνών του ως "κληρονομιά" στον απόγονο). Μπορεί βέβαια να μην κρίνω τα αλλότρια με τον ενδεδειγμένο τρόπο και ο Ζαχόπουλος Jr να μην το βλέπει καθόλου έτσι. Το εύχομαι. Αρκετές δυσκολίες περνούν αυτός και η μητέρα του ούτως ή άλλως.