25 Απρ 2008

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Στην Wikipedia βρήκα τις διαφορετικές ονομασίες μιας ξεχωριστής μέρας, της Μεγάλης Παρασκευής (σήμερα 25/4/2008). Καλή, Άγια, Μεγάλη, Αγαπημένη, Θλιμμένη, ή και Μαύρη (όπως την αποκαλούν οι πέραν της Γευγελής γειτόνοι) - λυπάμαι που η δουλειά μου πολύ σπάνια με αφήνει να τη βιώσω όπως θα επέβαλλε η επικρατούσα θρησκευτική παράδοση...

Καλή Ανάσταση!

21 Απρ 2008

CAS flow

Στον σύνδεσμο που ακολουθεί μπορείτε να δείτε (είναι σε μορφή .pdf στα αγγλικά) την απόφαση του Αθλητικού Διαιτητικού Δικαστηρίου ή CAS σχετικά με την υπόθεση της συμμετοχής του ποδοσφαιριστή Βάλνερ στον "μοιραίο" (για την τύχη του ελληνικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος) αγώνα Καλαμαριάς-Ολυμπιακού.

http://www.tas-cas.org/recent-decision

Ξεφεύγοντας από τις διπλές "φιέστες", τα "δάχτυλα του Ρίμπο", τους "ηθικούς νικητές" και όλα αυτά τα όμορφα, θα θυμηθούμε ότι το ποδόσφαιρο ειδικά σήμερα (αλλά και παλιότερα) είναι υπόθεση πολλών χρημάτων, πάρα πολλών για να αφεθούν πράγματα στην τύχη τους.

20 Απρ 2008

...and the law(yer) won

Πρόσφατα κάποιος συνομιλητής μου παρατήρησε ότι υπάρχει υπερπληθώρα δικηγόρων "στην πιάτσα", οι οποίοι γεννούν δουλειές για τους εαυτούς τους, εκτρέφοντας μια βιομηχανία αγωγών.

Από τα χρόνια του σχολείου, θυμάμαι φιλολόγους να μέμφονται τη "δικομανία" αρχαίων τε και νέων Ελλήνων.

Το φετινό ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της χώρας μας θα κριθεί σε δικαστήριο.

Το job creation είναι συνήθης (αντιπαραγωγική συνολικά, αλλά ποιος νοιάζεται;) πρακτική όλων όσοι έχουν τη δύναμη να το κάνουν.

Στις διασκεδαστικές (και ταυτόχρονα τραγικές για συγκεκριμένα πρόσωπα) υποθέσεις της πρόσφατης επικαιρότητας, αδιαμφισβήτητοι πρωταγωνιστές είναι μεγαλοδικηγόροι (στα του doping, για παράδειγμα, έλαμψε ο κ. Δημητρακόπουλος), ενίοτε δε οι ζωές τους τροφοδοτούν τη θεματολογία των δελτίων ειδήσεων.

Κλείνοντας θα ήθελα να καταθέσω, παραφράζοντας τον Jason Donovan, ότι "some of my best friends are lawyers".

13 Απρ 2008

(ab)SURD ή το χάδι του ΧΑΔΑ

Πρόσφατα αρχίσαμε να βλέπουμε συχνά στα κανάλια την ακροστοιχίδα ΧΑΔΑ. Σημαίνει σκουπιδότοπος, χωματερή ή, ακριβέστερα, Χώρος Ανεξέλεγκτης Διάθεσης Απορριμμάτων (ή Αποβλήτων).

Εκπληκτική και αν δεν κάνω λάθος αποκλειστικά ελληνική η θεσμοθέτηση "εύληπτου" ονόματος για εγκαταστάσεις-ντροπή που πρέπει να εξαφανιστούν (έως το τέλος του 2008 εκτός αν δοθεί νέα παράταση, η αρχική προθεσμία ήταν το 2006).

Πρόκειται βεβαίως για πασοκιά. Η πρώτη γνωστή εμφάνιση της ορολογίας ήταν τον Φεβρουάριο του 2004.

Στα αγγλικά θα το λέγαμε SURD ή Space for Uncontrolled Refuse Disposal. Παράλογο, δηλαδή ab-surd...

Θυμίζει μια άλλη εκσυγχρονιστική έκφραση, την "παράνομη υπερωρία", που βέβαια ήταν νομιμότατη, μια και ονοματιζόταν έτσι στο Νόμο Γιαννίτση.

9 Απρ 2008

Καυτές πατάτες

OK, μαζικά συλλαλητήρια όπως τότε μπορεί να μη γίνονται, αλλά μου φαίνεται ότι την ξαναπατάμε βαφτίζοντας "διπλωματική νίκη" την (με ποια ανταλλάγματα;) ισοπαλία εκτός έδρας.

Όπως τότε, τον Δεκέμβρη 1991, που το (ελληνικό) σύμπαν πανηγύριζε επειδή πιστέψαμε ότι δεν θα υπάρξει χώρα με το όνομα "Μακεδονία" ή "παράγωγα αυτού". Τότε κάναμε την επικοινωνιακή πατάτα του συνθήματος "Macedonia is Greek". Σήμερα αντιδρούμε διότι κάποιοι αμερικανοί λένε ότι υπάρχει μακεδονική εθνότητα και γλώσσα. Αν ρωτήσεις έναν Έλληνα να σου πει γιατί αντιδρά, θα σου πει ότι δεν υπάρχει εθνότητα και δεν υπάρχει γλώσσα. Τέτοια ασχετοσύνη.

Το ότι κάποιες εθνότητες είναι νεώτερες ή πολύ νεώτερες από τη δική μας (κι ας μην ξεχνάμε ότι τα "εθνικά κράτη" είναι υπόθεση των τελευταίων 2 αιώνων, όχι παραπάνω), δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν. Το ότι κάποιες γλώσσες δεν είναι ανάδελφες όπως η δική μας αλλά προέκυψαν κάποτε "αποσχιζόμενες" από άλλες παλαιότερες (βλ. ολλανδικά από γερμανικά, αλλά και αφρικάανς από ολλανδικά), δεν σημαίνει ότι δεν είναι μια χαρά γλώσσες.

Οι αυτοαποκαλούμενοι makedonski είναι εθνότητα (όχι "κράμα βουλγάρων, αλβανών και γύφτων" όπως συχνά διαβάζω) και τα σλαβομακεδόνικα είναι γλώσσα και όχι διάλεκτος ή ντοπιολαλιά ή "ντόπικα" (καμία σχέση με την επίκαιρη και πάλι ντόπα). Και εν πάση περιπτώσει όπως μας θύμισαν οι αμερικανοί, η συζήτηση με τον Nimetz το όνομα της χώρας αφορά και όχι άλλα ζητήματα. Είπαμε, ναι στο βέτο αλλά λίγο κράτει στην ευφορία.

5 Απρ 2008

Ελλάδα, η σύγχρονη DDR


Δεν βιάζομαι να "καταδικάσω" κανένα πρόσωπο, σίγουρα όμως για τη χώρα που κάποτε μιλούσε για "μαζικό λαϊκό αθλητισμό" (βρε μπας και νοσταλγώ τον παπανδρεϊσμό ή μάλλον κάποιες συγκεκριμένες πτυχές του; Θα το κοιτάξω...) - και πάντα επικαλείται ολυμπισμούς και πράσσειν άλογα - είναι ντροπή (18 χρόνια μετά την αυτοκατάργηση της Ανατολικής Γερμανίας / DDR) να υπάρχουν και να βγαίνουν στη φόρα (και όχι για πρώτη φορά) θέματα όπως αυτό των 11 αρσιβαριστών της εθνικής ομάδας που βρέθηκαν, λέει, ντοπέ (οι υπόλοιποι προφανώς δεν ούρησαν).

3 Απρ 2008

Με αρκαδικές πινακίδες

Οι αριθμοί 7246 και 9255. Βολεμένοι πλιατσικολόγοι; Παρεξηγημένοι φτωχοδιάβολοι; Πάντως τα ημιφορτηγάκια ήταν φορτωμένα τίγκα. Και από μέσα έλειπαν μέχρι και πλακάκια.

1 Απρ 2008

(Α)διάφορα

Αν δεν είναι πρωταπριλιάτικο, είναι σίγουρα ενδιαφέρον. Τα ταχυδρομεία Δανίας και Σουηδίας ενοποιούνται. Δεν ξέρω αν οι χώρες έχουν συμβατούς μεταξύ τους ταχυδρομικούς κώδικες, πάντως το πείραμα είναι σίγουρα ενδιαφέρον. Αν ολόκληρη Αμερική (εννοώ τις ΗΠΑ) μπορεί να ζήσει με πενταψήφιο Τ.Κ. (συν βέβαια τα πρόσθετα 4 ψηφία που εξειδικεύουν τη διεύθυνση), σίγουρα υπάρχει περιθώριο για να μειωθεί η ευρωπαϊκή πανσπερμία.

Ακόμη κι αν μείνουμε στα ανεξάρτητα εθνικά συστήματα, θα υπήρχε περιθώριο ίσως για να μειώναμε τα ψηφία των ελληνικών κωδικών. Και, κάποια στιγμή, να προχωρούσαμε στην αντιστοιχία νομών και αριθμών. Διάβασα όμως ότι σύντομα ο ορισμός της λέξης νομός μπορεί να αλλάξει: υποτίθεται ότι συζητούνται αναδιατάξεις και ότι αναβιώνουν οι παλιές "Επαρχίες" (για όποιον τις θυμάται από το μάθημα γεωγραφίας) ώστε να αποτελέσουν τα όρια των ακόμη πιο διευρυμένων μετα-Καποδιστριακών Δήμων.

Sorry, αλλά θεωρώ ότι κανείς δεν ασχολείται σοβαρά. Δεν είναι δυνατόν, για παράδειγμα, να εξακολουθούμε να βλέπουμε τα Ιόνια Νησιά σαν μία αδιάσπαστη διοικητική ενότητα, μόνο και μόνο για πολιτιστικούς λόγους, βάζοντας στο ίδιο τσουβάλι μια Κέρκυρα που γειτονεύει με την Ήπειρο και τις Κεφαλλονιά-Ζάκυνθο που αγκυρώνονται στην Αχαιοήλιδα. Επίσης, είναι πέρα από κάθε αυτοδιοικητική λογική το αέναο τράβηγμα της διαχωριστικής γραμμής στο Πόρτο-Λάγος, αφήνοντας την Ξάνθη από τη μια μεριά και τη Ροδόπη από την άλλη, μη τυχόν και το 2250 μ.Χ. προκύψει Πομάκος Νομάρχης.

Α ναι, παρασύρθηκα πάλι και ομιλώ αντεθνικώς. Θα κλείσω λοιπόν με τη σβάστικα που κοτσάρισε ο Ατανάς Μπότεφ στην ελληνική σημαία. Κακόγουστο το βρίσκω, τόσο το εγχείρημα όσο και τις δηλώσεις που του αποδόθηκαν (δεν είναι λέει ο αγκυλωτός σταυρός αλλά ένα παλιό σύμβολο του ήλιου και της ζωής κ.λπ.). Εντάξει, Θανασάκο, καταλάβαμε.