25 Ιαν 2012

"Κόκκινα Φανάρια Νο. 2"

Ο μεγάλος σκηνοθέτης Αγγελόπουλος, όνομα γνωστό και σεβαστό και εκτός συνόρων (πράγμα δυσεύρετο για τη δεκαετία του 1980, που τον έμαθε όλος ο κόσμος, κι ας μην ήταν εύπεπτες οι ταινίες του), έχασε τη ζωή του στον "περιφερειακό του Πειραιά", τον (σχεδόν ελεύθερης ροής, με ελάχιστα φανάρια) δρόμο που σου επιτρέπει να πας δυτικά απ' το λιμάνι χωρίς να διασχίσεις (όπως χρειαζόταν παλιότερα) τα Ταμπούρια και τη βήτα Πειραιώς.

Διαβάζω ότι βρισκόταν εκεί για γύρισμα και διέσχιζε το δρόμο, αμέσως μετά από σήραγγα, αλλά τον παρέσυρε μοτοσικλέτα. Για το ποιος ακριβώς έφταιγε και πόσο, θα αποφασίσουν άλλοι. Ο άνθρωπος όμως δεν ζει πια. Και μάλιστα χάθηκε σε στιγμή δημιουργίας, στα εβδομήντα επτά του, ηλικία στην οποία πολλοί μετρούν ήδη είκοσι και πλέον χρόνια ως συνταξιούχοι.

Στη λάσπη, το 1995, είχαμε "συνδέσει" τον Αγγελόπουλο με τον Πειραιά, χωρίς να μπορούμε βέβαια να φανταστούμε ότι η πραγματικότητα θα γινόταν πιο κινηματογραφική από τις "χαζοεμπνεύσεις" μας. Γράφαμε συγκεκριμένα ότι μία από τις υποτιθέμενες "συμμορίες" του 2020 θα ήταν οι Rumba Kids:

Rumba Kids: Αναβιωτές της παλιάς παράδοσης της Τρούμπας (που μετονομάστηκε σε Ρούμπα κατ'εφαρμογή της Ευρωπαϊκής "ντιρεκτίβας" 2014/321 "Περί Επεμβάσεων Αισθητικής Αναβαθμίσεως"), οι προοπτικές τους όμως είναι αβέβαιες, μετά την δήλωση του υπέργηρου Θόδωρου Αγγελόπουλου ότι ενδιαφέρεται να εγκατασταθεί στην περιοχή με σκοπό να γυρίσει τα "Κόκκινα Φανάρια Νο. 2".

Χωρίς άλλα λόγια...

23 Ιαν 2012

"Αρμεναίοι είστε και φαίνεστε" είπε ο Tayyip, κι ας έγραφαν άλλα τα πανώ

Μακριά, όχι μόνο από τη Γαλλία, αλλά και από την ...αφαλοκρηπίδα μας, ΟΚ;

Taking on water,
Sailing a restless sea
From a memory,
A fantasy. [Ναι, να τις κόψεις τις φαντασιώσεις!]
The wind carries
Into white water,
Far from the islands. [Το καλό που σου θέλουμε]
Don't you know you're
Never going to get to France.
...



Βολικοί οι βρετανοί αλλά μην τους πολυσκοτίζετε

"Αν με ξαναδείτε εμένα Χριστούγεννα στην Αθήνα, να μου γράψετε", είπε ο Sir Winston στις 25/12/1944.

"Πιο καλά στην Κόρινθο", συμπλήρωσε ο Δαμασκηνός.


19 Ιαν 2012

The Beach Boys

Μετά από δύο μήνες Λουκά Παπαδήμο, μας έχει φάει το τέλμα και η βαρεμάρα.

Απαιτούμε να γυρίσουν πίσω αυτοί που μας λείπουν.

Στον καθένα τους θέλουμε να φωνάξουμε ό,τι και ο ιταλός λιμενάρχης στον καπετάν Σκετίνο (με Ε γράφεται, ΟΚ;):

TORNA A BORDO!

Γύρνα πίσω στο καράβι!

Να το πούμε ολοκληρωμένα όμως, όπως παλιότερα ο Μαλεζάνι, αν θυμάστε.

Αφιερωμένο λοιπόν...
















...στον έναν "παραλία"...















...και στον έτερο "παραλία"!

15 Ιαν 2012

Out, out, out!

Εξυπακούεται ότι θεωρώ σκοτεινές και φασιστικές τις επιθέσεις εναντίον πολιτικών με τον χυδαίο τρόπο που έχουν εκδηλωθεί ιδίως από την εμφάνιση των "αγανακτισμένων" και μετά. Χυδαία, βεβαίως, υπήρξε επί πολλά χρόνια η ίδια η πολιτική (όχι ως έννοια αλλά όπως εκφράστηκε και καθιερώθηκε) και τώρα πληρώνεται με όμοιο νόμισμα. Όσοι ήμασταν συστηματικά έξω από τις διεργασίες αυτής της κατ' όνομα πολιτικής, παραμένουμε και σήμερα ασυγκίνητοι από τη σκοτεινή πλευρά της. Θα θέλαμε να δούμε μια υγιή της μορφή ή και να συμμετάσχουμε σε αυτήν, ίσως μάλιστα και να συμμετέχουμε ήδη χωρίς να το ξέρουμε, συζητώντας και διαδίδοντας τις απόψεις μας με μέσα, μεθόδους και επίπεδο που δεν υπήρχαν παλιότερα. Σίγουρα δεν μας ενδιαφέρει το ψυχορράγημα των παλιών μορφών, που απεγνωσμένα προσπαθούν να διατηρηθούν στην επικαιρότητα. Ούτε όμως πιστεύουμε ότι είναι ποτέ δυνατόν το μέλλον της πολιτικής να είναι αυτό που πασάρεται τελευταία και ιδίως από το Νοέμβριο και μετά:

- Ο πρωθυπουργός που μπάη-δε-γουέη περνά και καμιά βόλτα από τη βουλή (χωρίς βέβαια να συγκρίνεται με εκείνους που την έκλειναν για καλοκαίρι από το ...Μάιο) ζητά χαμηλότερους μισθούς ώστε να αποφευχθεί η ανεργία. Μας κοροϊδεύει; Από τότε που διατυμπανίσαμε τα οικονομικά μας χάλια και μας την έπεσαν οι κερδοσκόποι, 400 χιλιάδες άνθρωποι έχουν προστεθεί στις επίσημες στατιστικές ανεργίας. Ωραία η τωρινή ευαισθησία, ολίγον εκβιαστική όμως και ολίγον υποκριτική. Οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα είναι ο εύκολος στόχος, η τροφή για τα κανόνια. Απολυμένο δημόσιο υπάλληλο, είδατε; Απλοϊκό και χιλιοειπωμένο, αλλά το ξαναλέω έτσι για να μην ξεχνιόμαστε, μια και εξακολουθεί να γίνεται λόγος για μεταρρυθμίσεις χωρίς όμως να αγγίζονται ιερές αγελάδες.

- Η ηθικολογία (όχι μόνο την τελευταία διετία, δείτε εδώ, αλλά κυρίως από το 2010), από τους διάφορους παρατρεχάμενους (ή αγνά συμπαθούντες, καλοπροαίρετους εκσυγχρονιστές, "χρήσιμους ηλίθιους" κ.λπ.), έδωσε και πήρε. Δίνει και παίρνει, μάλλον, μια και ακόμη ακούμε και διαβάζουμε πάσης φύσεως προτροπές. Πολλές απ' αυτές - αν όχι όλες - αναφέρονται σε αλλαγές νοοτροπίας και δομών που θα ήταν αυτονόητες για ένα κράτος και μια κοινωνία, ανεξάρτητα από οποιαδήποτε κρίση. Δεν μπορεί να γίνουν πειστικά τα παραδείγματα της Εσπερίας ή των υπερβορείων για το αυστηρό φορολογικό τους σύστημα (θυμήθηκα γελοιογραφία του τρομερού Ιωάννου, στο Ποντίκι του '85-'86, με τον Ανδρέα Παπανδρέου να λέει στους ιθαγενείς, γεμάτος θαυμασμό, πόσο τοις εκατό του μισθού του δίνει ο σουηδός στην εφορία) όταν διατυπώνονται ακριβώς την εποχή που το κράτος θέλει να μας τα αρπάξει - κι όταν η απελπισία του είναι τόσο φανερή που κάθε τόσο, ειδικά πρόσφατα, εφευρίσκει νέα επιβάρυνση, αναστατώνοντας οικογενειακό προϋπολογισμό αλλά και επιχειρηματικό κλίμα, ενώ σε όλες αυτές τις (ομολογουμένως πιο προηγμένες) χώρες βασικό γνώρισμα είναι (ή ήταν, συνήθως) η σχετική σταθερότητα του φορολογικού συστήματος.

- Μερικές ασθένειες, πάντως, είναι πανευρωπαϊκές. Τα δυτικοευρωπαϊκά κράτη πράγματι ήταν πιο πειθαρχημένα, ήδη από παλιότερα. Κι σε αυτά, ωστόσο, τα τελευταία χρόνια που η ρευστότητα μειώνεται, αρχίζει να πιπιλίζεται η καραμέλα της φορολογικής συνείδησης, του πόσο κακό είναι να βγάζουμε τις καταθέσεις μας στο Λουξεμβούργο κ.λπ. Προσωπικά αυτή τη στιγμή δεν έχω κανένα λογαριασμό εκτός Ελλάδος, δεν έχω λοιπόν να υπερασπιστώ κάποια προσωπική στάση. Όσοι όμως έχουν, με γεια τους και χαρά τους. Όπως όσοι έχουν ιδιοκτησία, λεφτά, ανθούσες επιχειρήσεις, προοπτικές, παιδεία, καλλιέργεια, υγεία, ευτυχία. Δεν καταλαβαίνω βάσει ποιας λογικής όλοι αυτοί είναι εξ ορισμού κλέφτες, ...όφαρδοι, ευνοημένοι, εκμεταλλευτές ή ...πετσωμένοι. Το τεκμήριο αθωότητας, δηλαδή, ισχύει για τους κουφοντιναίους και τους τσοχατζοπουλαίους και δεν ισχύει για όλο τον κόσμο;

Δεν θα επαναλάβω κοινότοπες διαπιστώσεις που μπορεί να έχουν δόση αλήθειας και που όλοι μας χρησιμοποιούμε, για την καταπίεση της επιχειρηματικότητας που έχει μέσα του, υποτίθεται, ο έλληνας. Η κρατικοδίαιτη πολιτική κόπτεται για τον εκσυγχρονισμό του κράτους αλλά στην πραγματικότητα θα ήθελε να κρατήσει τα (κακώς) κείμενα και να συνεχίσει την πελατειακή σχέση με τους πολίτες, χωρίς σοβαρή μείωση του κράτους (θυμίζω και πάλι, του κράτους που όλοι ξέρουμε, αυτού με τον ελλιπέστατο έλεγχο των στοιχειωδών, όπου π.χ. το 8-με-2 θεωρείται "κανονικό ωράριο") αλλά με αύξηση της συνεισφοράς των συνήθων κορόιδων, και χωρίς να λερώσει κανείς τα χέρια του ώστε να ξεχωρίσει αυτούς που παίζουν ηλεκτρονική (ή ζωντανή) πασιέντζα απ' αυτούς που δουλεύουν. Ο σοβαρός και αξιοπρεπής άνθρωπος, έλληνας ή μη, πρέπει να συνεχίσει να αντιδρά απέναντι σε όσους θέλουν να του κόψουν τα φτερά, να τον κάνουν να αισθανθεί ένοχος για πράγματα που δεν προκάλεσε και να πουλήσει φτηνά το τομάρι του, τη δουλειά του και το βιός του. Και, εννοείται, δεν πρέπει να δώσει ούτε μία ψήφο στο μέλλον στα κόμματα, τους βο(υ)λευτές και τους άλλους "άρχοντες" της συμφοράς. Να κάνει, δηλαδή, αυτό που κάποιοι από εμάς (που σίγουρα δεν είμαστε το "99%" που διατείνονται οι Occupy) κάνουμε συστηματικά. Πιστέψτε με, θα νιώσετε υπέροχα!

Καιρός για μια επιχείρηση-σκούπα. Διώχτε τους, το συντομότερο.


12 Ιαν 2012

2012: ψέμματα τέλος;

Η πολιτική στην Ελλάδα έχει πάρει αναστολή. Κι αυτό είναι πάρα πολύ κακό, διότι δε βοηθά στη διόρθωση του μεγάλου λάθους που έγινε το 2009 (και νωρίτερα), της υποκριτικής δηλαδή απόκρυψης της ζοφερής πραγματικότητας, τόσο απ' αυτούς που κυβερνούσαν (και ψέλλισαν μόλις τον τελευταίο μήνα ότι βουλιάζουμε) όσο κι απ' αυτούς που ανέρχονταν (και έταζαν τους συνήθεις λαγούς με πετραχήλια).

Η πολιτική έχει "φάει" αποβολή, διότι δεν μπορεί να θεωρείται πολιτική η διαδοχολογία του Πασόκ, ούτε οι κορώνες των συνδικαλιστικών οργανώσεων και οι συχνά ανούσιες κινητοποιήσεις. Και σίγουρα δεν είναι πολιτική η διαρκής αναβολή των εκλογών στις οποίες θα κληθούν όλοι να μιλήσουν πιο συγκεκριμένα από ποτέ. Ας αναμετρηθούν και ας κριθούν τόσο αυτοί που προσποιούνται ότι δεν είμαστε υπό χρεωκοπία και υπάρχει λύση (στις πολεμικές αποζημιώσεις που "μας χρωστούν", στον "αμύθητο" φυσικό πλούτο, στο δημόσιο χρήμα με "περικοπή σπατάλης", στο διαφορετικό "μίγμα") όσο κι αυτοί που θα αποδεχτούν αυτό που είχε πει ο Έκο στην Ιταλία - για άλλο θέμα βέβαια (ελεύθερη απόδοση): "Μάγκες, τη ...φάγαμε για μια δεκαετία" - και θα εκφραστούν στη γλώσσα της αλήθειας, προτείνοντας ο καθένας έναν (ή κάποιους) από τους διάφορους εφικτούς δρόμους:
- Του αυταρχισμού (πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, Notverordnung κ.ά.)
- Των θυλάκων (ΕΟΖ, όπου θα επωαστεί η επιχειρηματικότητα που δεν μπορεί πια να ευδοκιμήσει στην άρρωστη Ελλάδα)
- Της εξόδου από την ευρωζώνη ή/και άλλων ριζικών ανατροπών (με όσα αυτές συνεπάγονται)
- Της εκχώρησης περαιτέρω κυριαρχίας στην διαμορφούμενη Ευρωλάνδη (αν δεχτούμε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες Ευρώπης όντως κυοφορούνται)
- Άλλων "οδικών χαρτών", που τώρα δεν μπορούμε να σκεφτούμε (ή εγώ τουλάχιστον αγνοώ)

Ας δοθεί η ευκαιρία να βγουν μπροστά και όσοι ασφυκτιούν από την έως τώρα "πολιτική" των φθαρμένων κομμάτων. Τώρα, όσο ακόμη κρατιούνται τα βασικά στοιχεία που συνδέουν την κοινωνία, όσο δεν έχουμε κλειστεί στα κάστρα μας και (έστω κι επειδή είμαστε εγκλωβισμένοι) δεν έχουμε ακόμη επιλέξει να ρίξουμε μαύρη πέτρα σε έναν τόπο που, με τη σημερινή του κοινωνικο-οικονομική εικόνα, δεν μπορεί να είναι ελκυστικός για κανένα σοβαρό άνθρωπο.

Να δούμε...


11 Ιαν 2012

Enter Phoebos

Αν πιστέψουμε τα όσα διαβάζουμε, ένας από τους "δίπλα", δηλ. τους φέλλοου-μπλόγκερζ που διαρκώς προτείνω (αν και τελευταία δεν γράφει τόσο συχνά), προορίζεται για υψηλό πόστο στην ΕΡΤ. Δεν τον ξέρω προσωπικά αλλά εκτιμούσα την "πένα" του και τον άκουγα για αρκετά χρόνια στους ραδιοφωνικούς σταθμούς που είχε εργαστεί (συμπεριλ. αυτού της Lady Gianna). Ελπίζω να το σκεφτεί καλά και του εύχομαι κι εκείνου - όπως σε όλους μας - kalo kouragio...


8 Ιαν 2012

Υπέρ ημών κλώμενον

Πολλά πράγματα στην Ελλάδα έχουν κυρίως κακό όνομα. Οι μελέτες δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση. Έχω δουλέψει σε αρκετές, για τα προς το ζην, αποκτώντας χρήσιμες εμπειρίες και γνωρίζοντας ενδιαφέροντες ανθρώπους και τόπους - όπως θυμήθηκα πρόσφατα σε μια σύντομη ιδιωτική μου επίσκεψη στη Θεσσαλία. Χαίρομαι όποτε βλέπω κάποια ψήγματα αυτών των μελετών να υλοποιούνται. Ψήγματα όμως μόνο - αυτός είναι ο κανόνας. Σαν να μην έφτανε το μπαταχτσίδικο ελληνικό κράτος που του καθυστερεί τις πληρωμές, ο μελετητής έχει να αντιμετωπίσει την υπονόμευση της ουσίας της δουλειάς του, που πηγάζει από τον τρόπο με τον οποίο προκηρύσσονται οι μελέτες. Υποτίθεται ότι αυτές, στον τομέα μεταφορών-συγκοινωνιών, καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα αλληλοσυνδεόμενων αντικειμένων: οδική κυκλοφορία, στάθμευση, μέσα μαζικής μεταφοράς, προσφορά/ζήτηση μετακινήσεων, εμπορευματικές μεταφορές, πεζοί και ποδήλατα. Ο φορέας που προκηρύσσει τη μελέτη, ακόμη και μετά τους σταδιακούς εξορθολογισμούς του θεσμικού πλαισίου, είναι υπεύθυνος για ένα μέρος μόνο απ' τα αντικείμενα αυτά. Επίσης, στις μελέτες συνήθως δεν γίνεται γνωστός εξαρχής κάποιος περιορισμός προϋπολογισμού, αντίθετα οι μελέτες καταλήγουν σε κάποια ποσά που χρηαιμοποιούνται ως εργαλεία διεκδίκησης (π.χ. του δήμου από την κεντρική εξουσία και την Ε.Ε.). Γι' αυτούς και για άλλους λόγους, αυτό που τελικά υλοποιείται είναι αγνώριστο. Τα παραδοτέα των μελετών χρησιμοποιούνται α-λα-καρτ για να "τεκμηριώσουν" επιλογές που γίνονται με μη τεχνοκρατικά κριτήρια. Η αποσπασματική εφαρμογή οδηγεί σε πάσης φύσεως αλαλούμ. Στο τέλος πολύς κόσμος πιστεύει άδικα ότι αυτό το αλαλούμ οφείλεται στο μελετητή και καταλήγει στο κακό όνομα που προείπα.

"Ευτυχώς ή δυστυχώς", στην πόλη που μένω η εφαρμογή κυκλοφοριακών-συγκοινωνιακών μέτρων γίνεται με τόσο άθλιο τρόπο (ανασφαλείς και λειτουργικά ανολοκλήρωτοι ποδηλατόδρομοι, κυκλικές πλατείες αντί για σηματοδοτούμενους κόμβους, "περιφράξεις" οριοθέτησης έργων με ράβδους που "βγάζουν μάτι" - κυριολεκτικά -, καμία μέριμνα για οργανωμένο χώρο στάθμευσης κ.ά.) που ο συνάδελφος μελετητής μάλλον καθαρή θα τη βγάλει, κρατώντας τις αποστάσεις. Τελευταίο κρούσμα, η ετσιθελική κατάργηση δρομολογίων του ΚΤΕΛ, στα οποία θα διατηρηθούν τρεις γραμμές - από τις έξι, κι ας είχε προτείνει ο μελετητής και μια πρόσθετη κυκλική. Το δε ωράριο; Κρατηθείτε! Επτά με τρεις, Δευτέρα έως Παρασκευή! Εξυπηρετικότατο, προσαρμοσμένο στις ανάγκες του επιβατικού κοινού, μέγιστη προσφορά στο κοινωνικό έργο όπως απολαυστικά διατείνεται (περίπου στο δεύτερο λεπτό του βίντεο) ο προέδρος του ΚΤΕΛ κ. Μάρκελλος.

Δεν ξέρω γιατί θυμήθηκα την αφήγηση του πατέρα μου από το στρατό του '65. Ένας φουκαράς φαντάρος γκρίνιαζε για τη φασολάδα. Η απάντηση ενός καραβανά ήταν: Αυτά έχει η πατρίδα, αυτά προσφέρει! Μια απάντηση γεμάτη υποκρισία, διότι η πατρίδα, τότε και τώρα, ήξερε να προσφέρει άλλα σε όσους την είχαν "πιασμένη-από" (τελίτσες), κι άλλα (δηλ. τίποτα) σε αυτούς που δεν μπορούσαν να διαμαρτυρηθούν.

Όσοι ενδιαφέρονται για την υπόθεση της βιώσιμης κινητικότητας, αλλά και όσοι δεν βλέπουν το λόγο για να αναγκάζονται να παίρνουν αυτοκίνητο ή ταξί για να μετακινηθούν μέσα στην πόλη, οφείλουν με κάθε μέσο να αναγκάσουν την πατρίδα, όποια μάσκα κι αν φορά, να σοβαρευτεί λιγάκι.