30 Ιουν 2010

Εκτροχιασμός;

Υπάρχει χώρος για κοινή λογική; Πάντα θέλω να ελπίζω πως ναι, ακόμη και όταν ακούγονται ή προβάλλονται μόνο ακρότητες.

Ας πάρουμε το θέμα των ελληνικών σιδηροδρόμων ή, ακριβέστερα, μέσων σταθερής τροχιάς. "Να λειτουργήσει τραίνο" - ενίοτε γίνεται λόγος για "μετρό" (!) ή "τραμ" (!) - σε παλιές (μετρικές, δηλ. πλάτους 1 μ., τρικούπειες) γραμμές έχουν ζητήσει και προσπαθήσει πολλοί (μην ξαναλέμε ποιοι). Μιλάμε για γραμμές ξεπερασμένες, εγκαταλελειμμένες, συμπεριλαμβανομένων και κάποιων που αντικαταστάθηκαν από κανονικού εύρους γραμμές που ακόμη υπολειτουργούν (με προαστιακά τραίνα ανά 1 ώρα). Αν έχουν τη δυνατότητα, ας χρηματοδοτήσουν τέτοιες πολυτέλειες αυτοί που τις ζητούν. Όχι με τα λεφτά μας!

Στο άλλο άκρο, υπάρχουν φωνές που - ανάμεσα σε άλλα σωστά κατά τη γνώμη μου πράγματα, που συνοψίζονται στο "να λειτουργήσει η κύρια γραμμή Πάτρα-Αθήνα-Θεσσαλονίκη και τα άλλα να πάνε να πνιγούν" - βάζουν στο τσουβάλι και τις αστικές συγκοινωνίες.

Έμαθα να βλέπω το σύστημα συλλογικής μεταφοράς στις πόλεις ως κάτι ευρύτερης σημασίας από τα "λαδόξυδα" των οικονομικών στοιχείων κάθε ενός φορέα. Σαφώς και πρέπει να λειτουργούν υγιώς οι οργανισμοί και οι εταιρείες - αλλά η κερδοφορία δεν θα πρέπει να είναι αυτοσκοπός, αν συνυπολογίσουμε (και υπάρχουν τρόποι γι' αυτό) τα οφέλη (περιβαλλοντικά, παραγωγικού χρόνου κ.λπ.) που συνεπάγεται η αύξηση χρήσης λεωφορείων, (πραγματικών) μετρό, ακόμη και του πολύπαθου αθηναϊκού τραμ - εξαιτίας της αντίστοιχης μείωσης των συνεπειών από τη μετακίνηση με Ι.Χ.

Δεν συμφωνώ λοιπόν με την πρόταση κατάργησης του τραμ της Αθήνας - όπως και δεν συμφωνώ με τη διατήρηση του θλιβερά χαμηλού επιπέδου εξυπηρέτησης στις αστικές συγκοινωνίες επαρχιακών πόλεων (αλήθεια, γιατί να μην υπάρχουν λεωφορεία τις Κυριακές και αργίες στις περισσότερες πόλεις;).

29 Ιουν 2010

"Ανανεωτική";

Ο "καταγγελτισμός" του Σύριζα των Αλαβάνου-Τσίπρα σίγουρα έδιωξε πολλούς ψηφοφόρους και συμπαθούντες από τον πάλαι ποτέ "φορέα της ανανεωτικής αριστεράς" και συντέλεσε στο να δημιουργηθεί η κίνηση Κουβέλη. Και πολύ κράτησε το διάστημα συνύπαρξης των "μετριοπαθών" με αυτούς που δεν χάνουν ευκαιρία να αγκαλιάσουν την εξαρχειώτικη αλητεία.

Βιαστικά, σκέφτηκα ότι το στοίχημα του μειλίχιου δικηγόρου μπορεί να είναι η προσέλκυση κεντροαριστερών που, στην εποχή ΔΝΤ, ντρέπονται να δηλώσουν Πασόκοι. Ωστόσο, η ηπιότητα της Ανανεωτικής Δημοκρατικής Αριστεράς (Α.Δ.Α.) ίσως φανεί ξενέρωτη στον αγανακτισμένο (άνεργο, ψαλιδισμένο μισθολογικά - ή απλά γκρινιάρη), που θεωρώ πιθανότερο να καταφύγει στη σταθερή αξία του δοκιμασμένου, ιστορικού ΚΚΕ - ή στη νεανική μαχητικότητα του Τσίπρα. Το βρίσκω απίθανο να βρεθεί ο Κουβέλης στις πρώτες γραμμές διαδηλώσεων και να προσπαθεί να σπάσει τον αστυνομικό κλοιό - υπάρχει κίνδυνος να τσαλακώσει το σακάκι του. Περισσότερο θα του ταίριαζε να στηριχτεί σε μια πειστική ιδεολογική "πλατφόρμα".

Κι εκεί αρχίζουν τα δύσκολα. Ο Κουβέλης είναι πρώτα και κύρια γνωστός για τις θέσεις του - δεν εννοώ για το όραμα που (δεν) κομίζει, αλλά για τις θέσεις-πόστα που έχει καταλάβει (έστω, κερδίσει) κατά καιρούς. Το δυσκολότερο είναι ότι η παρούσα εποχή είναι αρκετά πιο ρευστή από αυτή στην οποία σχηματίστηκαν οι κύριες πολιτικές δυνάμεις της κεντρο-δεξιάς και -αριστεράς. Το καταλαβαίνουν αυτό οι "σιτεμένοι"/"σαλονάτοι" και τα παιδιά τους; Τι ακριβώς σημαίνει σήμερα (και όχι το 1984, που ελέω και ρητορείας Κύρκου έδινε 5% στις ευρωεκλογές) "ευρωπαϊ[στι]κή αριστερά" (τ. "ευρωκομμουνισμός"); Η υπεράσπιση ενός μοντέλου κοινωνικού κράτους που, σύμφωνα με αρκετές ενδείξεις (βλ. λαίλαπα "λιτότητας"), απέτυχε και πεθαίνει στην "παλιά Ευρώπη"; Μήπως είναι λιγάκι συντηρητικό, τελικά, αυτό; Μήπως τα "τσιπράκια" καταλαβαίνουν καλύτερα την πραγματικότητα, συντασσόμενα (στις καλές τους στιγμές) με διάφορα κινήματα "εναλλακτικού" προσανατολισμού;

Η πλειοψηφία των πολιτών μπορεί να μην έχει τη διάθεση ή/και την παιδεία που απαιτείται για θεωρητικές αναλύσεις. Παρ' όλα αυτά, σε μια εποχή που (θέλω να πιστεύω ότι) χάνει το νόημά της η προσκόλληση των ψηφοφόρων στον βο[υ]λευτή, υπάρχει χώρος για ιδέες που θα μας [συγ]κινήσουν. Γι' αυτό και ίσως είναι λάθος να "καταδικάζουμε" σε αποτυχία εγχειρήματα όπως του Κουβέλη (ή αύριο της Ντόρας) κρίνοντας μόνο από τον μικρό αριθμό στελεχών που φαίνεται να τους ακολουθούν αρχικά. Όπως εξήγησα παραπάνω, αλλού πιστεύω ότι πάσχει η Α.Δ.Α.

Όσο για τις μη αριστερές πρωτοβουλίες, αν συμβολίζονται από πρόσωπα συνδεδεμένα με την (είτε απροκάλυπτα μιζαδόρικη είτε όχι) corporate Ελλάδα, θεωρώ ότι ίσως έχουν ένα πρόβλημα εκπροσώπησης. Δεν λέω ότι ο Καρατζαφέρης είναι πιο πειστικός ως champion των μικρομεσαίων, των αυτοδημιούργητων και των "αγνών" υπέρμαχων της ελεύθερης αγοράς, αλλά η μονολιθική γερμανομάθεια μάλλον δεν αρκεί για να σε πάει πολύ μακριά.




















Για μια "νέα" Ελλ-Α.Δ.Α.

25 Ιουν 2010

Φουλαριστός τράβα doğru

Κι έτσι εκπληρώνεται το σύνθημα που φώναζαν οι αντίπαλοι της Γαλάζιας Γενιάς το '90 στα αμφιθέατρα:

Του χρόνου οι εκλογές
Να γίνουν στη Συγγρού
Να παίζουμε στην έδρα
Της Δαπ Νου Δου Φου Κου

Τώρα που αποκλείστηκε η Εθνική, ας ασχοληθούμε με το Θρύλο

Εκπρόσωπος της χώρας μας στο ΔΝΤ είναι ο πρώην υπουργός εθνικής οικονομίας Παναγιώτης Ρουμελιώτης. Ο κ. Ρουμελιώτης είχε παραπεμφθεί για το σκάνδαλο Κοσκωτά αλλά απέφυγε τη δίκη λόγω ευρωβουλευτικής ασυλίας.

Με την ίδια αναλογία (εξαιρουμένης της παραπομπής), έχω να προτείνω μια ενδιαφέρουσα υποψηφιότητα για τη θέση ποδοσφαιρικού προπονητή του Ολυμπιακού - τον κάτωθι εικονιζόμενο. (Οι ούγγροι άλλωστε ξέρουν από εποχές ΔΝΤ...)

23 Ιουν 2010

Τα παιδιά της μαύρης νύχτας

Πέστε με τρελό, αλλά εγώ την αγαπώ την Ελεάννα!

Ασχολήθηκε με το ταπεινό μου ιστολόγιο, που πράγματι δεν ξεπερνά τις 30-100 επισκέψεις την ημέρα - ίσως ξεκολλήσω λιγάκι με τη διαφήμιση που μου κάνει αυτή η εξέχουσα προσωπικότητα.

Με έκανε να νιώσω ότι επιτέλους ανήκω κάπου - και συγκεκριμένα, στη συμπαγή και ομοιογενή ομάδα ιστολογίων που "δεν ασκούν κριτική στην Κίνηση Πολιτών Δήμου Κορινθίων" (αλήθεια, και ο "πιτσιρίκος" ή η "τσαούσα", που ούτε αυτοί της ασκούν κριτική, εκεί εντάσσονται;).

Κι ακόμη, με ένα εντυπωσιακό χωροχρονικό άλμα, συσχέτισε τη δημιουργία του ιστολογίου μου - το οποίο υπάρχει (πολύ πριν γεμίσουμε βλαχο-μπλόγκερς...) από την εποχή που έμενα σε άλλη περιφέρεια - με την συγκεκριμένη παράταξη, μιας πόλης στην οποία δεν είμαι καν δημότης/ψηφοφόρος.

Ομολογώ ότι έκανα ένα "λάθος": έγραψα ότι ο επικεφαλής της Κίνησης Πολιτών, καθηγητής Χ. Κασίμης, είναι φίλος μου. Θα συμβούλευα λοιπόν τους σώφρονες κορινθίους να προσέχουν με ποιους κάνουν παρέα, αν δεν θέλουν να τους περιλάβει η Ιφιγένεια εν Μαύροις (credits: Δ. Ψαθάς).













Η Ελεάννα που όλοι αγαπήσαμε

14 Ιουν 2010

Απιθανόπουλοι

Ίσως ο κύριος Απιθανόπουλος (not his real name - από τους Ανθρωποφύλακες του Κοροβέση το δανείστηκα), προϊστάμενος απογευματινής βάρδιας στα ΕΛΤΑ Πειραιά στις 14/6/'10, να είναι ένας καταπιεσμένος Αϊνστάιν που αδικήθηκε από τη ζωή. Μπορεί να έχει εξαίσια μουσική παιδεία, να πιάνουν τα χέρια του ή να είναι καλός ψήστης και ευχάριστος στην παρέα. Πάντως, στη σύντομη (ομολογουμένως) επαφή μου μαζί του δεν τον "έκοψα" για τίποτε από τα παραπάνω. Δεν είμαι βέβαια και φυσιογνωμιστής και μπορεί να σφάλλω. Αυτό για το οποίο είμαι σίγουρος - και σκοπεύω να το επισημάνω σε πρώτη ευκαιρία στους ανωτέρους του (τη διοίκηση των ΕΛΤΑ και τον αρμόδιο υπουργό κ. Ρέππα) - είναι ότι ο κ. Α. σήμερα μου θύμισε το Δημόσιο που νόμιζα (ο αφελής) ότι είχαμε αφήσει πίσω εδώ και χρόνια.

Κάθε δίμηνο παραλαμβάνω από τα ΕΛΤΑ Πειραιά το επίδομα του ΟΓΑ για λογαριασμό της τρίτεκνης συζύγου μου. Η διαδικασία που ο Οργανισμός έχει προβλέψει για διευκόλυνση του πολίτη είναι η εξής: Στο πίσω μέρος της ειδοποίησης υπάρχουν κενά πλαίσια με τίτλους "Υπογραφή παραλήπτη", "Υπογραφή αντιπροσώπου" και "Στοιχεία ταυτότητας παραλήπτη ή αντιπροσώπου". Επειδή μένουμε στην Κόρινθο - και εγώ επισκέπτομαι την πρωτεύουσα κάθε βδομάδα - η γυναίκα μου υπογράφει και μου δίνει την ταυτότητά της, ώστε επιδεικνύοντάς την μαζί με τη δική μου να παραλάβω τα χρήματα.

Η διαδικασία αυτή πραγματοποιείται σχεδόν κάθε δίμηνο, χωρίς μέχρι τώρα κανένα πρόβλημα. Μέχρι που, σήμερα, η υπάλληλος αμφισβήτησε την γνησιότητα της υπογραφής της συζύγου μου. Ο κ. Α., στον οποίο απευθύνθηκε, επιβεβαίωσε ότι τα χρήματα δεν μπορούν να μου δοθούν, διότι η υπογραφή δεν είναι "ακριβώς ίδια" με την εμφανιζόμενη στο δελτίο ταυτότητας.

Το ότι αυτή τη διαδικασία την ακολουθούμε συνεχώς από το 2007, χωρίς κανένα πρόβλημα, δεν συγκίνησε τον κ. Α., ο οποίος με προέτρεψε να απευθυνθώ το επόμενο πρωί στον διευθυντή του υποκαταστήματος. Επειδή όλως τυχαίως είχα μάθει ότι αυτόν τον καιρό ο κ. διευθυντής έχει διάφορους μπελάδες (βλ. εδώ και εδώ) - και επειδή μέχρι αύριο, που λήγει η "άνετη" προθεσμία παραλαβής των χρημάτων (10 ολόκληρες ημερολογιακές μέρες), δεν θα προλάβω να βρω άκρη - δεν έκανα τον κόπο να συμπληρώσω το λευκό χαρτί (καλά που δεν ήταν χασαπόχαρτο...) που μου έδωσε ο κ. Α. (έντυπα παραπόνων δεν έχουν;) για να γράψω το παράπονό μου.

Πιο πολύ δεν με στενοχωρεί το ότι θα καθυστερήσουμε 2 μήνες να πάρουμε τα λεφτά (που δεν είναι για μας ζήτημα ζωής και θανάτου αλλά όλο και κάποια "τρύπα" κλείνουν). "Θλίβομαι" (που θα έλεγε και ο Σημίτης) από το ότι η υπάλληλος και ο κ. Α. υπονόησαν (μέχρι και για "γραφολόγο" μίλησαν!) ότι σήμερα το πρωί ο υπογράφων (που μπορεί να μεγάλωσε κοντά στη γούβα του Βάβουλα αλλά δεν είναι και κανένας κακοποιός) αποφάσισε:
- να βουτήξει την ταυτότητα της γυναίκας του - η οποία, παρεμπιπτόντως, είναι της προ Σταθόπουλου εποχής και αναφέρει, όπως και η δική του, ονοματεπώνυμο συζύγου (ούτε κι αυτό βέβαια συγκίνησε τα ΕΛΤΑ Πειραιά, αλίμονο),
- να πλαστογραφήσει την υπογραφή της και
- να πάει κρυφά στο ταχυδρομείο για να εισπράξει μερικές εκατοντάδες ευρώ - τα οποία μάλιστα αποτελούν οικογενειακό (!) επίδομα.

Ο κ. Α. απόψε υποθέτω ότι θα δει τον ποδοσφαιρικό αγώνα, θα πιει τη μπυρίτσα του και θα πάει για ύπνο, με ήσυχη τη συνείδηση ότι συνέβαλε στη βελτίωση της ταμειακής θέσης των ΕΛΤΑ. Ποιος  ξέρει, μπορεί να παίρνει και μπόνους γι' αυτή τη συμπεριφορά. Έτσι, αγαπητό Δημόσιο, ξέρω κι εγώ να τα μειώνω τα ελλείμματα και να επιτρέπω στον Υπουργό Οικονομικών να είναι αισιόδοξος.

Είναι μακρινή η μέρα που η εξυπηρέτηση του πολίτη θα γίνεται από τους best & brightest.


Κι εδώ βουβουζέλα ρε γμτ...  




Τα μάτια μας (στο) 'δεκατέσσερα

Στις εξαγγελίες έργων και, ακόμη περισσότερο, "παρεμβάσεων" πρέπει να είναι κανείς άκρως επιφυλακτικός, με όσα έχουν ακούσει τ' αυτιά μας (και δεν έχουν δει τα μάτια μας, διότι απλούστατα δεν υλοποιούνται). Πρόσφατες (υπουργία Σουφλιά) είναι οι ασκήσεις επί χάρτου που βαφτίστηκαν "χωροταξικό" ή κάπως έτσι. Το Αθήνα 2014 της Τίνας Μπιρμπίλη ακούγεται κάπως σαν την επετειακή (10ετίας) μεσολυμπιάδα του 1906 - ένα fake ξενέρωμα, αν σταθεί κανείς στον συμβολισμό του τίτλου. Θα πρέπει να περιμένει κανείς συγκεκριμένα έργα. Θετική πάντως κρίνεται η πρόθεση για ζεύγος μονοδρόμων Πατησίων και Αχαρνών - οι άξονες είναι αρκετά κοντά μεταξύ τους ώστε το ξεβόλεμα από υπάρχουσες συνήθειες να είναι μικρό, και η κυκλοφοριακή ικανότητα που θα απελευθερωθεί μπορεί όντως να είναι σημαντική (η ίδια λογική λειτουργεί επί χρόνια στη Θεσσαλονίκη με τις οδούς "Κέννεντυ"/Ανθέων και Βασ. Όλγας).

Τη στρουμφίσαμε τη θάλασσα!

Feeling blue...

Originals have always been sought after (vuvu-what?)

Στη χώρα του Σαλπιγγίδη δεν μιλάνε για ζουρνάδες

10 Ιουν 2010

Ου παντός, λέμε

"Θα φάω το καπέλο μου!" ανέκραξε ο Ρό(μ)παξ. "Κανείς δε μου είπε ότι εδώ είναι Αυλίδα και εκβάλλει ο ΠιΝιΟς!"

8 Ιουν 2010

Σιγά μην είναι κι ο Γιεκινί

Με τι διάθεση να υποστηρίξουμε το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα του δημοφιλέστερου (πανελλήνια και παγκόσμια) αθλήματος στην προσπάθεια που αρχίζει το Σάββατο 12/6 στη Νότια Αφρική;

Σαν να μην έφτανε η ευρωπαϊκή κρίση δημοσίου χρέους (και η ελληνική ανασφάλεια για κάθε τι οικονομικό), το "εσωτερικό μέτωπο" - η κατάσταση του οποίου θεωρείται καθοριστική για την έκβαση αναμετρήσεων σε πολεμικά πεδία ή αλλού - πλήττεται και από το χάλι αυτού που θεωρείται "αθλητισμός".

Πολλές οι αρνητικές παραστάσεις: Τα μπασκετικά πλέι-οφ που διακόπηκαν λόγω επεισοδίων. Η είδηση της σύλληψης άλλοτε κραταιού προέδρου ομάδας στη Λιβύη (που δεν είναι "ασφαλής" όταν εκκρεμεί σε βάρος σου διεθνές ένταλμα σύλληψης). Η λαϊκή εντολή ως κολυμβήθρα αναβάπτισης για πολιτικούς που έγιναν ήρωες "βολεύοντας" αθλητικά σωματεία. Τα κατεβασμένα βρακιά κρατικών λειτουργών που σε πανομοιότυπα αιτήματα οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης και ποδοσφαιρικών συλλόγων μαντέψτε ποιους σπεύδουν να εξυπηρετήσουν. Για να μην πει κανείς για τη φούσκα της ντόπας, που τώρα πια μας τελείωσε, με αποτέλεσμα οι συμμετοχές στα γκραν πρι του στίβου να μην έχουν πια (όπως και παλιότερα) ούτε για δείγμα έλληνα.

Ωστόσο, ακόμη κι αν μας περιτριγυρίζουν όλα αυτά τα νοσηρά, νομίζω ότι οφείλουμε να υποστηρίξουμε την Ελλάδα στο "Μουντιάλ" του 2010 με όλη την καρδιά μας, όχι από υποχρέωση αλλά για δύο κυρίως λόγους:
ΠΡΩΤΟΝ: Για να μειώσουμε την πιθανότητα να πραγματοποιήσει ο Ντιέγκο την απειλή του. Ποιος θέλει να τον δει γυμνό; Και ντυμένος ακόμη, δεν αντέχεται (βλ. φωτό). Ας μην του δώσουμε αμαχητί τους τρεις πόντους.
ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Για να τιμήσουμε αυτούς (προπονητή και κορμό παικτών - ελάχιστη η ανανέωση, συνταγή αποτυχίας αυτό, αλλά τέλος πάντων) που το 2004 με σκληρή δουλειά και λίγη τύχη κατάφεραν τον απίθανο άθλο που γράφτηκε και δεν ξεγράφει (δεν θα επαναληφθεί, αλλά τι μ' αυτό;)

Ας παίξουν λοιπόν κατενάτσιο χωρίς αναστολές τα καμάρια μας, για να σώσουν "οτιδήποτε αν σώζεται". Ήδη από γάλλο "χιουμορίστα" άκουσα ότι θα παίξουμε με το σύστημα "2-2-1" (διότι δεν έχουμε λεφτά για να κατεβάσουμε περισσότερους παίχτες, χο-χο). Ας μην επαναληφθεί τουλάχιστον το "4-4-2" (δηλ. 4 γκολ από Αργεντινή, 4 από Βουλγαρία και 2 από Νιγηρία) που ζήσαμε το 1994. Οι 2 στους 3 αντιπάλους είναι οι ίδιοι με τότε, αν μας λέει κάτι η ρήση για επανάληψη της ιστορίας.

2 Ιουν 2010

Γάμμα Σεπτεμβρίου

Ο Κώστας Σημίτης προσπάθησε να ταυτιστεί με την ένταξη στην ΟΝΕ, δηλ. την υιοθέτηση του Ευρώ.


























Η επιλογή αυτή, όσο κι αν εμείς οι τεχνοκράτες λέμε ότι ήταν για το καλό της χώρας, δεν αποδείχθηκε ιδιαίτερα δημοφιλής. Οι αετονύχηδες στρογγύλευσαν τις τιμές προς τα πάνω και εμείς οι large Έλληνες, αν και αδαείς ως προς το νέο νόμισμα, βάζαμε στην τσέπη τα "νέου τύπου" ρέστα χωρίς να κοιτάμε τι μας έδιναν. Κι έτσι ήρθε η "ακρίβεια"...

Σήμερα με την κρίση, πολλοί θεωρούν ότι θα ήταν καλό να έχουμε το δικό μας νόμισμα, ώστε να μπορέσουμε να υποτιμήσουμε. Την άμεση επίπτωση μιας υποτίμησης στην αξία των περιουσιακών μας στοιχείων ή στον πληθωρισμό δυσκολευόμαστε να την καταλάβουμε αν δεν είμαστε οικονομολόγοι (που δεν είμαστε) κι έτσι σπεύδουμε να υπερθεματίσουμε.

Οι πιο πρόσφατες φήμες θέλουν την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα να γίνεται από Σεπτέμβριο. Μια εύλογη απάντηση στο ερώτημα "γιατί τον Σεπτέμβριο;" θα ήταν το ότι τότε θα έχει τελειώσει το τουριστικό καλοκαίρι, κάθε κατεργάρης θα είναι στον πάγκο του και όλοι μαζί θα κλαίμε τη μοίρα μας πριν πάμε "παρακάτω". Σύμφωνα όμως με αποκλειστικές πληροφορίες, ο Σεπτέμβριος έχει επιλεγεί από το κυβερνών κόμμα κυρίως λόγω της επετειακής του σημασίας. Δεν είναι και λίγο, οι εγγονοί εξεχόντων πολιτικών (της εποχής στην οποία ταυτίστηκαν για πρώτη φορά τα δύο Δέλτα: Δραχμή και Δημοκρατία) να επαναφέρουν στις Τρεις (ή "Γ", όπως έγραφαν παλιά οι πινακίδες της ομώνυμης αθηναϊκής οδού) του Σεπτέμβρη το εθνικό μας νόμισμα, σε μια κίνηση συμβολική για την ανεξαρτησία μας (αλλά, φευ, και για μια νέα στρογγύλευση των τιμών, πάλι προς τα πάνω φυσικά - μην έχετε ψευδαισθήσεις ότι τα διατιμημένα μπουκαλάκια νερού από 0,5 Ευρώ, δηλ. 170 δρχ., δεν θα ανέβουν στο ευκολομνημόνευτο διακοσάρι).













(Εκτός) Ωρίων ωρυόμενος

Είναι ηλίου φαεινότερον ότι με τον επίμαχο όρο CABINET MAN δεν μπορεί να εννοείται ούτε το μέλος του υπουργικού συμβουλίου, ούτε ο επιπλοποιός.

Η απάντηση έχει δοθεί από το 1984, οπότε η εφημερίδα Ποντίκι απέδωσε τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό (ελληνιστί: ΚΑΜΠΙΝΕΔΑΡΧΗΣ) σε πολιτικό, γνωστής οικογένειας που τα ΜΜΕ συνδέουν και με την υπόθεση Siemens, κάτοχο σπιτιού με επτά αποχωρητήρια.