Τα μάτια μας (στο) 'δεκατέσσερα

Στις εξαγγελίες έργων και, ακόμη περισσότερο, "παρεμβάσεων" πρέπει να είναι κανείς άκρως επιφυλακτικός, με όσα έχουν ακούσει τ' αυτιά μας (και δεν έχουν δει τα μάτια μας, διότι απλούστατα δεν υλοποιούνται). Πρόσφατες (υπουργία Σουφλιά) είναι οι ασκήσεις επί χάρτου που βαφτίστηκαν "χωροταξικό" ή κάπως έτσι. Το Αθήνα 2014 της Τίνας Μπιρμπίλη ακούγεται κάπως σαν την επετειακή (10ετίας) μεσολυμπιάδα του 1906 - ένα fake ξενέρωμα, αν σταθεί κανείς στον συμβολισμό του τίτλου. Θα πρέπει να περιμένει κανείς συγκεκριμένα έργα. Θετική πάντως κρίνεται η πρόθεση για ζεύγος μονοδρόμων Πατησίων και Αχαρνών - οι άξονες είναι αρκετά κοντά μεταξύ τους ώστε το ξεβόλεμα από υπάρχουσες συνήθειες να είναι μικρό, και η κυκλοφοριακή ικανότητα που θα απελευθερωθεί μπορεί όντως να είναι σημαντική (η ίδια λογική λειτουργεί επί χρόνια στη Θεσσαλονίκη με τις οδούς "Κέννεντυ"/Ανθέων και Βασ. Όλγας).