30 Μαΐ 2012

Και ξανά, ξανά...

Όπως εύκολα μπορούσε να προβλέψει κανείς, τα μη εκπροσωπούμενα κόμματα - συνολικά 19% των ψήφων το Μάιο - πλήττονται (δημοσκοπικά προς το παρόν, κάτι που μάλλον θα επαληθευθεί και στην κάλπη) από την πόλωση δεξιάς-αριστεράς.

Για τα κόμματα του μεσαίου, μετά συγχωρήσεως, χώρου μεταξύ ΝΔ-Πασόκ έκανα πρόσφατα ιδιαίτερη μνεία. Τύχη θα είχαν μόνο αν συσσωματώνονταν. Ήδη η Ντόρα και διάφοροι ντορικοί πρώην βουλευτές εντάχθηκαν στη ΝΔ, με στόχο εν καιρώ να την αλώσουν - εκμεταλλευόμενοι αυτό που αντιλαμβάνονται ως κυριαρχία φιλελεύθερων στους γαλάζιους, τώρα που (υποτίθεται) οι λαϊκοδεξιοί διέρρευσαν σε Καμμένο και πέρα. Οι υπόλοιποι αποφάσισαν να συνεργαστούν. Κατά κάποιον τρόπο.

Κι αυτό ακριβώς, το ποιόν της συγκεκριμένης εκλογικής σύμπραξης, είναι το πιο απογοητευτικό στην κάθοδο του συνασπισμού μεταξύ Δημιουργία(ς) Ξανά (Τζήμερος) & Δράσης (Μάνος). Ο "ΓΑΤ" (Γλαύκος-Αθανάσιος είναι το μικρό του) μίλησε για άθροισμα. Θεωρεί ότι 2,2% (τα δικά του) + 1,8% (του Μάνου) > 3%, άρα θα μπει στη Βουλή. Τα "μαθηματικά" της κάλπης μπορεί να τον διαψεύσουν.

Διότι το άθροισμα όχι απλώς υπόκειται στη συμπίεση του διπολισμού, αλλά - το κυριότερο - δεν αποτελεί πολιτική πρόταση. Έχει δίκιο ο Τζήμερος να επισημαίνει ότι δεν είναι δυνατόν δύο κόμματα να συμφωνήσουν στα πάντα, όταν ακόμη και με το σύντροφό μας διαφωνούμε. Ωστόσο, παρόλο που ο χρόνος (μέχρι την ανακήρυξη των συνδυασμών) σίγουρα δεν επιτρέπει την κοινή ζύμωση θέσεων, το ελάχιστο που θα περίμενε κανείς από μία εκλογική σύμπραξη θα ήταν μια προσπάθεια για κοινή "πλατφόρμα" (έστω, ένα κοινό γράμμα σαν αυτό των ΚΚΕ-μλ-ΜΛ-ΚΚΕ). Όταν το Σύνταγμα δίνει χρονικό περιθώριο μερικών μόλις ημερών για σχηματισμό κυβέρνήσεων συνεργασίας σε κόμματα που μπορεί να είναι ακόμη πιο ετερόκλητα, το να μη μπορεί να βγει ένα μίνιμουμ (βασικό) κοινό πρόγραμμα μεταξύ ΔΞ-Δράσης ένα και μόνο μήνυμα περνά: ότι κυριαρχεί ο καιροσκοπισμός, ακόμη και στους μικρούς και (υποτίθεται) "υγιέστερους".

Την ίδια ώρα, ο Τζήμερος φρόντισε να υπονομεύσει αυτό το (όποιο) άθροισμα με τη δημοσιοποίηση (και υπερτονισμό) της διαφωνίας με το Βαλλιανάτο. Ταυτόχρονα, κάνει σχεδόν ό,τι μπορεί για να "αυτοπυροβοληθεί στο πόδι", όπως λένε και στο Αμέρικα. Ακόμη δεν βρισκόμαστε ούτε στα μισά της προεκλογικής περιόδου για τη 17η Ιουνίου, και ο ΓΑΤ-μαν πρόλαβε:

(1) Να "πάει στα δικαστήρια" τον Άκη Τσοχατζόπουλο, δείχνοντας ότι ακόμη και "χωρίς πολιτικούς" (όπως ο ίδιος συμβολικά καυχιέται) η πολιτική μπορεί να είναι γεμάτη λαϊκισμό.

(2) Να υποστηρίξει ότι "κάθε μετανάστης παίρνει τη θέση εργασίας ενός έλληνα" - ακόμη κι όταν εδώ και χρόνια (και ήδη από παλιότερα στις πιο προηγμένες χώρες) είναι γνωστό το φαινόμενο των χλιδάνεργων, των ντόπιων μορφωμένων που σνομπάρουν "υποδεέστερες" εργασίες. Η συγκεκριμένη του δήλωση πέραν των άλλων δείχνει και αναισθησία, μια και γίνεται αμέσως μετά από δύο απανωτούς φόνους [ΔΙΟΡΘΩΣΗ] απανωτές επιθέσεις εναντίον μεταναστών σε συρμούς του ΗΣΑΠ - ενώ, επίσης, αδικεί (κατά τη γνώμη μου) την προσέγγιση της ΔΞ στο μεταναστευτικό, που (αν και ακατέργαστη) έδειχνε μια ελπιδοφόρα διάθεση να ξεφύγει από τον ανεδαφικό ανθρωπισμό (της Αριστεράς και όχι μόνο).

(3) Να "αφιερώσει φαιά ουσία" για να απαντήσει στην καταγγελία χρυσαυγίτικων μπλογκ ότι δήθεν είναι μάρτυρας του Ιεχωβά, λες και το ακροατήριο στο οποίο στοχεύει ένας μετριοπαθής, ορθολογιστής, κεντρώος κ.λπ. αποτελείται από τους όμοιους της κυρίας Λουκά. Παρεμπιπτόντως, ένα μετριοπαθές, ορθολογιστικό, κεντρώο κ.λπ. κόμμα οφείλει να γνωρίζει ότι η Ορθοδοξία είναι μεν επικρατούσα θρησκεία, όπως λέει το Σύνταγμά μας, όχι όμως και επίσημη (sic), όπως μέχρι και σήμερα (30/5) υποστηρίζει η ιστοσελίδα της ΔΞ.

Πραγματικά, με αυτά και με αυτά, μου έρχεται να διαδώσω (έτσι για πλάκα) τη φήμη, ότι το ΞΑΝΑ δεν είναι τίποτε άλλο από το Τετραγράμματον, τη λέξη-ταμπού που στην Παλαιά Διαθήκη μεταφράστηκε ως "ο Κύριος" (ο ...υπεύθυνος για τη ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ, δηλαδή) και στα εβραϊκά, αν τολμούσαμε να την προφέρουμε, θα ακουγόταν ως YHWH ή ... σσσσστ!


29 Μαΐ 2012

Polaris(ed)

Μετά το 1989 ξεχάσαμε την ορολογία του ψυχρού πολέμου.

Στην εκπνοή εκείνης της εποχής, στην οποία μεγαλώσαμε και ενηλικιωθήκαμε - οι baby boomers της γενιάς "Πολυτεχνείου" κι εμείς της γενιάς Χ -, ο μέγας Μαργαρίτης τραγούδησε ένα κύκνειο άσμα της, για "τα όπλα τα πυρηνικά".

Η διεθνής αλλά και ελληνοκεντρική χρηματοοικονομική κρίση χτύπησε έναν εύκολο αδύναμο κρίκο, το ελληνικό πολιτικό σύστημα (και δυστυχώς όλους μας μια και αναγκαστικά κινούμαστε γύρω απ' αυτό). Η σημερινή πόλωση αρχίζει να θυμίζει τις παραταξιακές αναμετρήσεις του 2000 και του 1985, μόνο που τότε το "ρολόι" ήταν (ή τουλάχιστον έδειχνε) αρκετά μακριά από την ώρα μηδέν. Δεν μπορώ βέβαια να συγκρίνω με σιγουριά - ήμουν πολύ νεώτερος τότε, ίσως πιο αισιόδοξος και σίγουρα πιο αδιάφορος.

"Ρώτα κανέναν παλιότερο!" - θα μου πείτε. Κι αυτοί, νεώτεροι ήταν τότε, από διαφορετική οπτική γωνία τα έβλεπαν. Άσε που οι πολύ παλιότεροι έζησαν φτώχειες και πολέμους - σεβαστές οι συγκρίσεις που θα κάνουν, αλλά δε με βοηθούν να βγάλω άκρη.

Κι έτσι συνεχίζουμε να πορευόμαστε, πιστεύοντας κατά βάθος ότι "κάποιος" μας κάνει πλάκα, και μάλιστα κακόγουστη.
















Polaris είναι το λατινικό όνομα του πολικού αστέρα και ταυτόχρονα ενός τύπου αμερικάνικου πυρηνικού πυραύλου (και του υποβρυχίου απ' το οποίο εκτοξευόταν) απ' την εποχή του ψυχρού πολέμου. Η ρίζα είναι η ίδια με αυτή της πόλωσης (polarisation).

28 Μαΐ 2012

Αμφί

Ο φουσκομάγουλος Χανς Ντίτριχ Γκένσερ ήταν ο "αιώνιος" Υπ.Εξ. της Ομοσπονδιακής Γερμανίας. Το μικρό του κόμμα ήταν διαρκώς στην κυβέρνηση μεταξύ 1969 και 1998. Γιατί; Ήταν "κεντρώο" και συμμαχούσε με έναν, κάθε φορά, από τους δύο "μεγάλους". Αρχικά με τους σοσιαλδημοκράτες των Μπραντ και Σμιτ - και, από το 1982, με τους συντηρητικούς χριστιανο-κάτι* του Κολ.

Ο φουσκωτός Ευάγγελος Βενιζέλος δηλώνει ότι κυβέρνηση χωρίς το Πασόκ δεν γίνεται. Ως τύποις σοσιαλδημοκρατικό κόμμα κατ' αρχήν τοποθετείται στην κεντροαριστερά και ελπίζει να γίνει το υπεύθυνο αντίβαρο στον καλπάζοντα Τσίπρα. Στην ίδια γραμμή, η Άννα Διαμαντοπούλου μιλά για ριζοσπαστική σοσιαλδημοκρατία (!), χωρίς ωστόσο να παραλείπει να τονίσει ότι, παρόλη τη διαχρονική σημασία του διαχωρισμού δεξιάς-αριστεράς:

"Σήμερα, με τη χώρα σε βαθιά κρίση και πρώτη επιλογή την επιβίωσή της οι φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις συναντώνται στο κέντρο".

Με λίγα λόγια, το Πασόκ σήμερα δηλώνει "και με τον αστυφύλαξ, και με τον χωροφύλαξ"! Αν βγει πρώτη η Νέα Δημοκρατία, τότε ο Βενιζέλος θα τιμήσει τις υπογραφές του και θα συγκυβερνήσουν τα φιλοευρωπαϊκά coalition parties. Αν βγει πρώτος ο Σύριζα, τότε το Πασόκ θα συμπράξει με Τσίπρα και Κουβέλη, ώστε η "δημοκρατική προοδευτική πλειοψηφία" να επαναδιαπραγματευτεί τα μισθολογικά και μερικά ακόμη σημεία των Μνημονίων - για τα οποία, όπως είπαν Φώφη, Άννα κ.λπ., ευθύνονται η Μερκοζύ και ο Σαμαράς (και κανείς άλλος).

Έτσι ίσως εξηγείται και η, τουλάχιστον παράξενη, δήλωση του συνταγματολόγου, ότι το ποσοστό 13% - χαμηλότερο κι απ' αυτό του 1974 - αποτελεί "αφετηρία" για το Πασόκ. Με το Σαμαρά απασχολημένο, χρησιμοποιώντας Ανατολάκηδες και Πλεύρηδες, κυρίως με το να συμπιέσει τα "τέρατα" που ξεπήδησαν στα δεξιά του, στην Ιπποκράτους θεωρούν ότι ο χώρος του Κέντρου παραμένει "γήπεδο" του Κινήματος, ακόμη κι αν σ' αυτή τη συγκυρία "(συγ)κινεί" λιγότερους.

"Αφετηρία", λοιπόν, όχι απαραίτητα για ποσοτική άνοδο (αύξηση ψήφων και εδρών και επάνοδο στις θέσεις 1-2), αλλά για ποιοτική μεταβολή, που θα καλύπτει ένα ευδιάκριτο niche (άντε, segment), μερίδιο, του εκλογικού σώματος. Ο κίνδυνος του γκενσερισμού, φυσικά, είναι το κεντρώο κόμμα-μπαλαντέρ να αποκτήσει όλα τα κουσούρια του γερμανικού Φιλελεύθερου Κόμματος. Με την παρεξηγημένη λέξη δεν εννοώ να επιστρέψει στο Πασόκ ο γκέη ακτιβιστής Βαλλιανάτος (μετά τα νούμερα Τζήμερου) ως έλληνας Westerwelle**, αλλά τη μεταβολή του Κινήματος σε κόμμα-ασανσέρ, με ποσοστά κατά κανόνα μικρά, που έδωσαν παλιότερα στο Freie Demokratische Partei (FDP) το προσωνύμιο Fast Drei Prozent - "σχεδόν τρία τοις εκατό".














 *Το λαϊκό δεξιό κόμμα λέγεται χριστιανοδημοκρατικό στη λοιπή Γερμανία και χριστιανοκοινωνικό στη Βαυαρία.

**Ο δηλωμένος ομοφυλόφιλος γερμανός Υπ.Εξ., βασικό στέλεχος του σημερινού γκενσερικού κόμματος.

26 Μαΐ 2012

Κουλουβάχατα...

Update #1: Χθες 26/5 διάβασα στην έντυπη έκδοση της κεντροαριστερής Sueddeutsche (SZ) ένα "ποίημα του [νομπελίστα] Günter Grass" και έσπευσα μες στην καλή χαρά να το μεταφράσω, μια και δύσκολα ακούς τελευταία κολακευτικές κουβέντες για την Ελλάδα από Γερμανία μεριά.

Σήμερα διαβάζω στην κεντροδεξιά Frankfurter Allgemeine (FAZ) ότι το ποίημα είναι "μούφα" - μια πετυχημένη φάρσα του σατιρικού περιοδικού Titanic! Οι "φαρμακόγλωσσοι" της FAZ σχολιάζουν ότι μετά την ομολογία του, ότι στα νιάτα του υπήρξε μέλος των Waffen SS - γεγονός που ο ίδιος είχε αποκρύψει μέχρι το 2006 - ο Γκρας δεν θα έπρεπε να μιλά τόσο πολύ και τόσο αυτάρεσκα για το ηθικό χρέος των άλλων... Κατά την FAZ, η SZ "τσίμπησε", παρασυρμένη από τον "ντόρο" που προκάλεσε ένα πρόσφατο (και αμφιλεγόμενο) πολιτικό ποίημα του Γκρας για το Ισραήλ.


Η SZ, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές (απόγευμα της 27/5), έχει απενεργοποιήσει το σχολιασμό της σελίδας της με το ποίημα, αλλά ακόμη δεν την έχει αλλάξει - τριήμερο της Πεντηκοστής γαρ στη Γερμανία...


Και ξανά-μανά update, διότι γύρω στα μεσάνυχτα της 27 προς 28/5 διαβάζω στην ηλεκτρονική Καθημερινή ότι ο Γκρας επιβεβαιώνει: "Εγώ ο ίδιος έγραψα το ποίημα - Η FAZ είναι κακής ποιότητας και το δημοσίευμά της κακόβουλο!" Ενώ και κατά την αυστριακή Der Standard, το ποίημα είναι γνήσιο και άρα (λέω εγώ):
- η FAZ ειρωνεύεται (αλλά το κρύβει πολύ καλά)
- η SZ καλά κάνει και διατηρεί το ποίημα...
 
Για μια ακόμη φορά... δεν περιγράφω άλλο!

Για την ιστορία, το ποίημα λεγεται "Το Όνειδος της Ευρώπης". Ακολουθεί δική μου πρόχειρη μετάφραση - διορθώσεις δεκτές.

(Το πρωτότυπο, εδώ

Απομακρύνθηκες από τη χώρα, που Σου χάρισε το λίκνο,
κοντά στο χάος, ανάξια γαρ των αγορών.

Αυτό που η ψυχή Σου έψαχνε και πίστευες πως βρήκε
τώρα αποδομείται, αποτιμάται σαν τα παλιοσίδερα.

Δεμένη γυμνή στον πάσσαλο σαν οφειλέτης, υποφέρει μια χώρα
που Σου άρεσε να λες ότι της οφείλεις ευγνωμοσύνη.

Χώρα καταδικασμένη στη φτώχεια, που ο πλούτος της
κοσμεί περιποιημένα μουσεία, λεία που φυλάσσεται από Εσένα.

Όσοι εισέβαλαν με τα όπλα στην ευλογημένη νησιώτικη χώρα
με τη στολή τους φορούσαν τους γυλιούς με τον Hölderlin*

Χάνεις την υπομονή σου με αυτή τη χώρα, Εσύ που τους συνταγματάρχες της
κάποτε τους ανεχόσουν σαν εταίρους στη συμμαχία.

Χώρα της ανομίας, που η δύναμη του νόμιμου δυνάστη
της σφίγγει όλο και πιο στενά το ζωνάρι.

Αψηφώντας Σε, η Αντιγόνη φοράει μαύρα και σ' όλη τη χώρα
σκεπάζει η λύπη το λαό, που Σε φιλοξένησε.

Έξω απ' τη χώρα όμως η ακολουθία των συγγενών του Κροίσου
συσσώρευσε ό,τι λάμπει σαν χρυσάφι στα θησαυροφυλάκιά Σου.

Ρούφα, επιτέλους, ρούφα! Φωνάζουν οι κομισάριοι κλακαδόροι,
μα θυμωμένος Σου επιστρέφει ο Σωκράτης το γεμάτο κύπελλο.

Θα βλαστημήσουν εν χορώ οι Θεοί, κάτι που σ' Εσένα ταιριάζει,
που θέλημά Σου είναι να τους κλέψεις τον Όλυμπο.

Θα ξοδευτείς, χωρίς πνεύμα, χωρίς τη χώρα
που το πνεύμα της έπλασε Εσένα, Ευρώπη.

*γερμανός λυρικός ποιητής

25 Μαΐ 2012

Ημείς άδομεν

Δέκα χρόνια μετά την εξάρθρωση της 17Ν,
δέκα χρόνια μετά τη "Φώφη",


 
Ενα δύο τρία
Με λένε Βένιο
Σαν τον παππού μου τον Ευγένιο*
Αχ να με λέγανε Μιχάλη
Θα μ' έκανε πιο μερακλή
Αυτό το "χα" πριν απ'το "λη"

 
Τέσσερα πέντε έξι
Με λένε Αλέξη
Κι όσο κι αν φαίνεται τρελό
Μια μέρα, μια μέρα, μια μέ-ε-ρα
Θα σας κυβερνώ
Χα! Χα! Μη γελάς...

Α-α...
Α-α-α-α, Α-α...
Α-α-α-α, Α-α...
Α-α-α, Α-α-α-α 

* Ο Ευγένιος (Βένιος) Αγγελόπουλος, μάρτυρας υπεράσπισης του Αλέξανδρου Γιωτόπουλου ή "Μιχάλη Οικονόμου" (καταδικασμένου ως αρχηγού της 17 Νοέμβρη), είναι μέλος της Διοικούσας Επιτροπής του Σύριζα

22 Μαΐ 2012

Αποκλειστικό: Το νέο μεταβατικό νόμισμα της Ελλάδας δεν θα λέγεται GEURO αλλά...

Χθες 21/5/'12 είδαν το φως της δημοσιότητας πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες κάποιοι στην Ευρώπη προτείνουν ένα νόμισμα για την ομαλή έξοδο της Ελλάδας από το Ευρώ.

Το όνομα GEURO που κυκλοφόρησε για αυτό το ενδιάμεσο εθνικό μας νόμισμα δεν αποτελεί την οριστική πρόταση. Άλλωστε, η ιδέα (που εκφράστηκε χθες από πλευράς Deutsche Bank) είναι ακόμη σε αρχικό στάδιο και χρειάζεται περαιτέρω επεξεργασία.

Οι άνθρωποί μας στην καρδιά του Ευρωσυστήματος μάς αποκάλυψαν τις πιο προχωρημένες προτάσεις που σήμερα υπάρχουν ως προς την ονομασία και το σύμβολο της μεταβατικής μας λογιστικής μονάδας.

Το προτεινόμενο όνομα είναι GIAOURO (προφέρεται: "γκιαούρο"), ο δε συμβολισμός του επιλέγεται κατάλληλα για να συνθέτει τα βασικά στοιχεία μιας συλλογικής ψυχοσύνθεσης:

- Τα οθωμανικά μας κατάλοιπα (ημισέληνος και μεμονωμένο άστρο δεξιά, δηλ. ανατολικά, κατά τα πρότυπα του τουρκικού ayyıldız)

- Την ανολοκλήρωτη ευρωπαϊκή προοπτική (το ημικύκλιο των αστεριών στα αριστερά, δηλ. στη δύση)

- Την προσθήκη της κάτω δεξιάς "γωνίας" που συμβολίζει, ταυτόχρονα, τα εξής:

(1) Τους αριστερούς μας προσανατολισμούς (σφυροδρέπανο)

(2) Την εθνική μας ταυτότητα (γαλάζιο χρώμα)

(3) Την παρωδία του συμβόλου του € (γραμμή που τέμνει το μισοφέγγαρο)

(4) Το γράμμα G (Greece)

Προσεχώς λοιπόν, όλοι...

...GIAOURO!!!


21 Μαΐ 2012

Swing vote

Δεν είναι εξίσου υπεύθυνοι όλοι "οι πολιτικοί" για τη θλιβερή και επιζήμια επανάληψη των εκλογών. Η χώρα μας είναι σε ουσιαστική ακυβερνησία από το Φεβρουάριο του 2011 και έπρεπε, επιτέλους, να στείλει στον υπόλοιπο κόσμο ένα και μόνο μήνυμα: ότι κάτι αρχίζει πάλι να κινείται. Τα αποτελέσματα της 6ης Μαΐου επέτρεπαν σε τρία από τα κόμματα της Βουλής (μεταξύ των οποίων και το έχον τη σχετική πλειοψηφία) να βρουν το μεταξύ τους κοινό έδαφος και να στηρίξουν μια λίγο-πολύ "κεντρώα" κυβέρνηση. Για διαφορετικούς λόγους, και τα τρία υπονόμευσαν αυτή την προοπτική.

- Η ΝΔ έσπευσε να εξαντλήσει σε ένα απόγευμα (!) τις "προσπάθειες" και, σαν έτοιμη από καιρό, την επόμενη μέρα ανακοίνωσε ότι ηγείται αντιαριστερού "Μετώπου", αποσκοπώντας σε δεξιά συσπείρωση στα πλαίσια ενός νέου διπολισμού. Το ρίσκο του Σαμαρά είναι βέβαια να χάσει και να γίνει αξιωματική αντιπολίτευση με λιγότερους βουλευτές από τους "τωρινούς" 108.

- Το Πασόκ δηλ. ο Βενιζέλος (μια και "υπάρχει μόνο ο Πρόεδρος") προς το παρόν εκφράζεται ασυνάρτητα: όταν (όπως στην υπό τον Παπούλια σύσκεψη) υποστηρίζεις ότι η σύμπραξη ΝΔ-Πασόκ-ΔΗΜΑΡ των 168 εδρών "δεν θα είχε νομιμοποίηση" (;), δεν μπορείς μερικές αράδες μετά να μιλάς για τη δυνατότητα βιώσιμης κυβέρνησης με 120 βουλευτές ("ψήφος ανοχής" δηλ. προσυνεννοημένη αποχή συγκεκριμένων κομμάτων από την ψηφοφορία εμπιστοσύνης).

- Η ΔΗΜΑΡ δεν τόλμησε να φερθεί έμπρακτα ως "αριστερά της ευθύνης" και κρύφτηκε σαν μιξιάρικο πίσω από τα "φουστάνια" των πιο αποφασισμένων: των ΝΔ-Πασόκ που (μαζί με τον ΣΕΒ...) μίλησαν για "οικουμενική κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας" με τον Σύριζα μέσα - και του Τσίπρα, που εύλογα επέλεξε το ρόλο της αντιπολίτευσης σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Και στο κόμμα του Κουβέλη υπερίσχυσε προφανώς ο υπολογισμός, ότι το Πασόκ θα χάσει κι άλλη δύναμη, μέρος της οποίας μπορεί η ΔΗΜΑΡ να καρπωθεί "τώρα που γυρίζει".

ΝΔ και Πασόκ παίζουν "τα ρέστα τους", ελπίζοντας ότι το αποτέλεσμα της 6/5 ήταν συγκυριακό. Το 19% που δεν εκπροσωπήθηκε είναι πιθανό σε μεγάλο του μέρος να απορροφηθεί. Ο Σαμαράς ελπίζει ότι παίρνοντας δεξιούς αλλά και κεντρώους (Ντόρα, ΛΑΟΣ, κάποιους από Καμμένο και Χρυσή Αυγή που θα το ξανασκεφτούν, κάποιους φιλελεύθερους ή και Πασόκους που θα "τσιμπήσουν" στο δίλημμα "ή ευρώ, ή δεύρο έξω") θα μετριάσει τις εντυπώσεις της καθίζησης - που όμως είναι μεγάλη και δεν κρύβεται ούτε φτιασιδώνεται. Το Πασόκ, όλο σε κάτι θα ελπίζει κι αυτό, θα φανεί ίσως στη νέα προεκλογική περίοδο, αλλά τα δικά του "κατάγματα" φαίνονται συντριπτικά.

Η 6η Μαΐου ήταν μια φωτογραφία τοπίου σε καταιγίδα. Αποτύπωσε μια "στιγμή" που αποκλείεται να επαναληφθεί. Υπάρχουν τάσεις που οδηγούν από τον παλιό δικομματισμό σε ένα νέο διπολισμό, με αντίπαλες τις πιο ακατέργαστες και αδιαμόρφωτες (ακόμη) εκδοχές της "αριστεράς" και της "δεξιάς". Ο Σύριζα ευνοείται αυτή τη στιγμή από μια σειρά παραγόντων:

- Την ίδια τη δυναμική που καταγράφηκε στις 6/5 και ενισχύεται στις δημοσιευόμενες δημοσκοπήσεις. Ξεπέρασε το Πασόκ και μάλιστα σε "κάστρα" του - "άρα" δεν είναι ανέφικτο να μιμηθεί σε μαζικότητα το παλιό Κίνημα.
- Το bite (αιχμηρή διεισδυτικότητα, "δάγκωμα") που είχε το βασικό του μήνυμα: Αποφάσισαν (οι "μνημονιακοί") χωρίς εμάς, προχωράμε χωρίς αυτούς. Απλό - "αγγίζει".
- Τη νεαρή ηλικία του "sexy Alexi" - φαινόταν από το 2008 το πράγμα, η κάπως μεγάλη αναβολή που πήρε σχετίζεται οπωσδήποτε με τον "αντιπερισπασμό" των "Δεκεμβριανών" και την τελευταία ευκαιρία που έδωσε η κεντροαριστερά το 2009 στο βασικό της πόλο.
- Το ότι είναι "αντιμνημονιακό" και αριστερό κόμμα και εξ ορισμού "χαϊδεύει τα αυτιά" όσων θα πλήττονταν δομικά από τις μεταρρυθμίσεις (δημόσιοι, συνδικαλιστές, μεσάζοντες, κλειστοεπαγγελματίες και λοιποί βολεμένοι).
- Το ότι ο παλιός δικομματισμός "ψάχνεται", δεν ξέρει τι του γίνεται και έως τώρα είναι απρόθυμος, αν όχι ανίκανος, να αρθρώσει πολιτικό λόγο και να "περάσει" αντεπιχειρήματα κοινής λογικής.

Τι κι αν το περιεχόμενο του προγράμματος Σύριζα είναι σκέτη απελπισία, με απλοϊκές ουτοπικές διακηρύξεις; Τι κι αν οι περίφημοι καθηγητές και "πρεσβύτεροι" που "θα συγκρατήσουν" τον Τσίπρα, το Στρατούλη και τους σφυροδρεπανάκηδες με κάνουν, αντανακλαστικά, να προτιμώ την Κόκκινη Μηλιά (σκέψου...) από τον "κόκκινο" Μηλιό; Όταν ολόκληρος προφε-Σόρος "Μπαρουφάκης" εμμέσως πλην σαφώς είπε να στηρίξουμε Σύριζα, παρόλο που έχει "το πιο αντιπαθητικό πρόγραμμα", πώς περιμένουμε να σκεφτεί ο πιο απλός ψηφοφόρος και να αποφύγει να ψηφίσει (και πάλι...) αυτόν που του υπόσχεται την παράκαμψη της πραγματικότητας;

Να δούμε για πόσο καιρό θα περνά η μπογιά πολιτικών (εδώ αλλά και "έξω") που θα δηλώνουν "έκπληκτοι" όταν η πραγματικότητα ακυρώνει τις διακηρύξεις τους. Όπως ο ΓΑΠ το 2009, που τίποτε δεν είχε ψυλλιαστεί και του έφταιγαν τα Γκρηκ Στατίστιξ, έτσι κι ο ισπανός συντηρητικός Ραχόι (που υποσχέθηκε αυξήσεις συντάξεων κ.λπ.) δείχνει να διαψεύδεται σχετικά γρήγορα, ενώ ακόμη κι ο μεσιέ Ολάντ (που εσφαλμένα πιστεύουμε ότι δεν είναι υπέρ των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών) "ακόμη δεν ορκίστηκε" κι αναγκάζεται, ήδη, να επανεξετάσει τα αισιόδοξα πλάνα του.

Στο μεταξύ, η αδυναμία της Ελλάδας να κινηθεί (προς οποιαδήποτε κατεύθυνση) επιτείνει την αβεβαιότητα και την ανησυχία. Αρκετοί εκφράζουν σιγουριά για το ότι όσα διαβάζουμε για ελληνική έξοδο από το ευρώ είναι "μπλόφα". Όσο καιρό μάλιστα θα είμαστε με "υπηρεσιακή" κυβέρνηση, ακόμη και οι πολιτικοί "της ευθύνης" θα κρατιούνται βολικά στο παρασκήνιο, αποδίδοντας ό,τι στραβό συμβεί σε "υπέρτερες" δυνάμεις. Με άλλα λόγια, κούνια που μας κούναγε.


18 Μαΐ 2012

Δεν συζητιέται τυχαία η συγκεκριμένη ημερομηνία για τις εκλογές!

17 Ιουνίου*.

Ο λαός εξεγείρεται, αποκηρύσσει την ερυθρά προπαγάνδα και, στην κορυφή του αιώνιου ορόσημου της πρωτεύουσας, αντικαθιστά το μισητό σφυροδρέπανο με τη σημαία της μόνης δύναμης που πραγματικά τον προστατεύει: της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας.




















*1953

16 Μαΐ 2012

Τα έχει ...πεντακόσια

Εκτός από σύζυγος της Λούκας Κατσέλη, που με το 1% των ψήφων αναμένεται να πριμοδοτήσει το Σύριζα στις νέες εκλογές της 17/6, ο Γεράσιμος Αρσένης - πρόταση Τσίπρα για υπηρεσιακή πρωθυπουργία - υπήρξε διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος και Υπουργός Εθνικής Οικονομίας (αλλά και Οικονομικών αργότερα, ο πρώτος επονομασθείς Τσάρος) επί Ανδρέα Παπανδρέου.

Μέχρι το 2002, το όνομά του το βλέπαμε πολύ συχνά. Ήταν αποτυπωμένο στη μία από τις δύο υπογραφές που κοσμούσαν το πεντακοσάρικο εκδόσεως 1983. Για να μη μπερδεύεστε με ακριβοθώρητα χαρτονομίσματα άλλης λογιστικής μονάδας, εννοώ το πράσινο "χαρτί" των 500 δραχμών, για το οποίο μάλιστα είχε γίνει και ένας κάποιος ντόρος. Ο λόγος: κάτω από την υπογραφή του Αρσένη ήταν μια σειρά συμβόλων που, σύμφωνα με αρκετούς, σχετίζονται με "τη μασονία": η χειραψία, το φίδι που τρώει την ουρά του, και (;) το βιβλίο επισκεπτών.

Περίπου οι μισοί από τους ψηφοφόρους του Σύριζα στις 6/5 προέρχονται, σύμφωνα με έρευνα, από αυτούς που διάλεξαν Πασόκ και Παπανδρέου του 2009. Η στόχευση του Αλέξη Τσίπρα είναι προφανής. Αντί για τον τραπεζίτη του ευρώ και του μνημονίου, Λουκά Παπαδήμο, συμβολικά φέρνει στο προσκήνιο τον ομόλογό του από το δραχμικό παρελθόν. Κι ας υποστηρίζει, κατά τα άλλα, την "παραμονή στο ευρώ". Κι ας συνδέει τα δικά του, σημαντικά ομολογουμένως, εκλογικά κέρδη με την (απείρως ευρύτερη) πτώση του δικομματισμού, που μεταξύ άλλων συμβολίζει και αποδοκιμασία της οικογενειοκρατίας - χαρακτηριστικό δείγμα της οποίας είναι ο Αρσένης, με ενταγμένα στην πολιτική και τους κρατικούς μηχανισμούς κάμποσα μέλη του οικογενειακού του περιβάλλοντος (μεταξύ των οποίων η ηθοποιός Νόρα Κατσέλη και ο αδελφός Βικέντιος της Ελληνικής Βιομηχανίας Όπλων).

Θα είχε ενδιαφέρον πάντως να δούμε αν ο Πάνος Καμμένος θα συνεχίσει να αναζητά "αντιμνημονιακή συμμαχία" με ένα κόμμα όπως ο Σύριζα, που όλο και περισσότερο στρέφεται προς τον προδομένο παπανδρεϊσμό (ακόμη κι αν παραβλεφθούν οι υπαινιγμοί για τη "σχέση" Αρσένη με τεκτονισμό, που συγκινούν σημαντικό μέρος του ακροατηρίου της σκληροδεξιάς). Προς το παρόν ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων έχει άλλες "πιλάλες", χάρη στο non-paper.











14 Μαΐ 2012

Μια ψυχή που είναι να βγει...

Με αυτά που διαβάζω εδώ κι εκεί, κοντεύω να ξεχάσω την αριθμητική (και τα ελληνικά) που ξέρω. Αφορμή, τα όσα ισχυρίζονται διάφοροι "ερμηνευτές" του εκλογικού αποτελέσματος.

Διάβασα για "αριστερή αντιμνημονιακή πλειοψηφία". Και κάνω τη σούμα:
Σύριζα 16,8 + ΚΚΕ 8,5 + Ανταρσύα 1,2 + Λούκα 1,0 + (Γ)Καζάκης 0,9 + Δεν Πληρώνω 0,9: Σύνολο 29,3%. Δυνατό ποσοστό, δε λέω, αλλά από πού κι ως πού (απόλυτη) "πλειοψηφία";

Να βάλουμε και τον Κουβέλη, παρά την ασάφεια της ΔΗΜΑΡ; Πάμε στο 35,4%. Φινίτο.

Ο δικομματισμός από μόνος του είναι στο 32,0%. Τι άλλο υπάρχει;

Αντιμνημονιακή δεξιά: Καμμένος και Χρυσή Αυγή, σύνολο 17,6%. Να βάλουμε και το ΛΑΟΣ μέσα (παρόλο που ο Καρατζαφέρης είναι κι αυτός του "ναι και όχι"); Πάμε στο 20,5%.

Το υπόλοιπο είναι οι "3 φιλελεύθεροι" με άθροισμα 6,5%, οι Οικολόγοι με 2,9% (δύσκολο να τους κατατάξεις οπουδήποτε) και το 2,7% διαφόρων σκόρπιων.

Οι ξεκάθαροι "αντιμνημονιακοί" πήραν λοιπόν σχεδόν 47%.
Οι μη αντιτιθέμενοι στα μνημόνια πήραν 38,5%.
Οι επαμφοτερίζοντες είναι όλοι οι υπόλοιποι με προεξάρχοντες τους ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΟΙΚ-ΠΡ: 11,9%.

Όχι μόνο κοινοβουλευτικά, αλλά και με όρους λαϊκής ψήφου, με δεδομένο ότι οι "αντιμνημονιακοί" διαφωνούν σχεδόν στα πάντα μεταξύ τους, το μόνο σχήμα που έχει νόημα είναι μια "κεντρώα" σύμπραξη. Πυρήνας θα έπρεπε να είναι ΝΔ, Πασόκ και ΔΗΜΑΡ (που εκπροσωπούνται στη βουλή). Υποστήριξη θα έπρεπε να ζητήσει απ' όλους τους φιλελεύθερους και όλους τους επαμφοτερίζοντες, με μια "ατζέντα" που δεν είναι αδύνατο να οριστεί. Με τον τρόπο αυτό θα έχει λαϊκή ψήφο 50,4% και 168 έδρες στη Βουλή.

Τίποτε άλλο δεν έχει νόημα.

Just do it.


12 Μαΐ 2012

Οι μάγκες; Τους πάτησε το τραίνο!

Όλοι μαζί οι φιλελεύθεροι (μαζί και τα κρητικά ή αγραφιώτικα ντοράκια) μετρηθήκαμε και βγήκαμε στο 6 και κάτι τοις εκατό. Όσο περίπου και ο Κουβέλης και σίγουρα λιγότερο από τους ακροδεξιούς (αν στη Χρυσαυγή προσθέσουμε το ΛΑΟΣ).

Επειδή είμαστε και μάγκες, κατεβήκαμε σε τρεις περίπου ισοδύναμους συνδυασμούς - δεν μας έφτανε ένας - με αποτέλεσμα να μείνουμε εκτός κοινοβουλίου, να μας καλοπιάνουν οι απελπισμένοι πρώην κραταιοί του δικομματισμού και να ασχολούνται μαζί μας μόνο κάτι ξένοι σε αγγλόφωνη έκδοση εφημερίδας. Όπως περίπου με τον Παναγιώτη Κανελλόπουλο που, τις μέρες του Πολυτεχνείου, έκανε "βαρυσήμαντες" δηλώσεις κατά της χούντας, τις οποίες φιλοξένησε η ...Athens News.

Ο χώρος είναι μάλλον χαμένος από χέρι. Αν γίνουν εκλογές, πιθανότατα θα συνθλιβεί στην πίεση του νέου διπολισμού. Αν έστω και τελευταία στιγμή συγκυβερνήσουν ΝΔ, Πασόκ και ΔΗΜΑΡ, μπορεί να διασπαστεί, καθώς σε μεμονωμένα άτομα ή παρέες του θα προσφερθούν κομματάκια εξουσίας - άλλωστε ένα τέτοιο "κεντρώο" σχήμα θα είναι γενικά σύμφωνο με τις επιδιώξεις των φιλελευθέρων ή έστω "μη χείρον".

Άρα: Χαιρετίσματα. Εκτός αν...


11 Μαΐ 2012

Συνέλθετε... ΜΗΝ ξεπεζεύετε!

Ένα είναι βέβαιο...

...Με ΚΑΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ δεν πρόκειται να σταματήσουμε τις κορινθιακές ποδηλατάδες.

Έτσι, στα πλαίσια της Πανελλαδικής (ή Πανελλήνιας, το ίδιο είναι!) Ποδηλατοπορείας, την Κυριακή 13 Μαΐου μαζευόμαστε, στις 11:30 το πρωί, στην Πλατεία Περιβολάκια.

Η διαδρομή που λέμε να ακολουθήσουμε είναι φιλόδοξη και γι' αυτό δεν συνιστάται για μικρά παιδιά.

Λεπτομέρειες στην ιστοσελίδα της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ: ΣΤΗΝ ΚΟΡΙΝΘΟ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ.

Σας περιμένουμε και ...έπονται και άλλες βόλτες!

Κι αν τυχόν το σκέφτεστε... Δώστε μια "διερευνητική εντολή" στο ποδήλατο. Το αξίζει. Εδώ άλλοι κι άλλοι...


Heroism addicts

Μπλοφάρουν, σου λέω!


8 Μαΐ 2012

Συνελ(θ)όντι ειπείν

"Να συνέλθει ο κύριος Τσίπρας, που θέλει να συγκροτήσει αριστερό αντιευρωπαϊκό μέτωπο. Να ξέρει ότι απέναντί του θα βρει το Ευρωπαϊκό Κεντροδεξιό Μέτωπο." 
















"Κάτι ξέρουμε κι εμείς από Μέτωπα, Πρόεδρε."
"Γι' αυτό κι εγώ το είπα με κεφαλαίο, Υπουργέ μου."


Erective default

 Election day... (ψήφισον μεν...)


















Erection night... (...εγέρθητι δε)

Λεύκωμα πολιτικής ανθρωπολογίας

Φυλές της ελληνικής πολιτικής...

HOMO SINISTER. Ο α-δέξιος (gauche) άνθρωπος, δηλ. ο μη δεξιός. Θύμωσε - και με τη δυνατή φωνή του, πήρε τα πάνω του.



















HOMO HABILIS (στα νεοελληνικά: ΧΑμπιλις). Ο επι-δέξιος άνθρωπος. Δηλαδή όχι απλά δεξιός αλλά κάτι παραπάνω ("επί" = επιτα[κ]τικό). Από τις πιο πρωτόγονες μορφές (Blut und Boden, αίμα και χώμα).




















HOMO ERECTUS. Ο όρθιος άνθρωπος, δηλ. ο "εγέρθητος". Κυριάρχησε στους habilis, όταν σηκώθηκε στα δυο του πόδια (και φάνηκε ψηλότερός τους).


















HOMO σάπιος.




















HOMO-sexual.

















HOMO-phobic.














(H)OMO-λόγιος. Σοφός άνθρωπος, που παρακολουθεί ομόλογα και άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα.

















HOMO-geneous. Ομογενής - και πανέξυπνος (genius), όπως δείχνει η επιλογή του να κοσμήσει το ψηφοδέλτιο επικρατείας του Βενιζέλου.



















(H)OMO-θυμαδόν. Θύμωσαν κι αυτοί - αλλά όλοι μαζί, συντεταγμένα (όχι σε συνιστώσες).















HOMO-galacticus. Οι ομογάλακτοι της Βοστώνης. Εκσφενδονίστηκαν σε μακρινούς γαλαξίες. Στο καλό, και να μας γράφουν.




7 Μαΐ 2012

Όχι στις κυβερνήσεις του ενός τρίτου!

Το πρώτο βήμα έγινε.

Νέα Δημοκρατία και Πασόκ, αθροιστικά, είναι γύρω στο 33%.

Τους ψήφισε δηλαδή μόνο ένας στους τρεις. Μπράβο στους πολίτες που, ανατρέποντας τα προγνωστικά (όχι μόνο τα δικά μου ή παρόμοια, αλλά και τα πιο επιφυλακτικά), ακολούθησαν την καρδιά τους και το μυαλό τους (αυτό που ο καθένας έχει, τέλος πάντων) και όχι την πεπατημένη. Κανείς δεν είναι αρκετά δυνατός για να κυβερνήσει μόνος του. Τα κόμματα ας ιδρώσουν λίγο να βρουν τρόπο να κυβερνήσουν τη χώρα. Θα πρέπει να τα καταφέρουν. Αν ξαναπάμε σε εκλογές είμαστε για τα μπάζα.

Το δεύτερο βήμα θα είναι η καθιέρωση ενός αναλογικού εκλογικού νόμου.

Σε ανύποπτο χρόνο (επί Παπαδήμου) ο ΓΑΠ είχε θέσει ζήτημα τροποποίησης αλλά συνάντησε αντιδράσεις.

Η αλλαγή μπορεί να γίνει από τη νέα βουλή, ώστε να ισχύσει στις αμέσως επόμενες εκλογές, αν ψηφιστεί από τα 2/3 των βουλευτών.

Κι εκεί νομίζω ότι μπορεί να παιχτεί ένα ενδιαφέρον πολιτικό παιχνίδι, μια και η πρόβλεψη του μπόνους των 50 εδρών εξυπηρετούσε τον παλιό δικομματισμό αλλά με τα σημερινά αποτελέσματα μοιάζει "γκροτέσκ".

Η αλλαγή εκλογικού νόμου επί το αναλογικότερο, ανεξάρτητα από τις σκοπιμότητες του καθενός (και τη διγλωσσία του Πασόκ, που εξαπάτησε και στο θέμα αυτό), θα σημάνει μια πραγματική βελτίωση της αντιπροσωπευτικότητας - και, εν τέλει, και της βιωσιμότητας των κυβερνήσεων, μια και πλέον θα πρέπει να έχουμε όλοι καταλάβει ότι δεν αρκούν τα κοινοβουλευτικά "κουκιά".

ΝΔ και Πασόκ, με το 1/3 των ψήφων, έφτασαν κοντά στην κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αυτό δεν έχει γίνει ποτέ. Παρά λίγο να γινόταν τώρα. Το βρίσκω σχεδόν εξίσου τρομακτικό με την "ακυβερνησία".

Θα γίνει η αλλαγή;

Η ΝΔ σήμερα παίρνει το μπόνους και όσο είναι πρώτο κόμμα (έστω και με κάτω του 20%!) αναμένεται να αντιδράσει στην κατάργησή του. Ακόμη και αν οι βουλευτές όλων των άλλων κομμάτων συμμαχήσουν, ο Σαμαράς (όσο ξεπερνά τις 100 έδρες) έχει τη δύναμη να μπλοκάρει την αλλαγή.

Ο Σαμαράς λοιπόν, έστω και με βραχεία κεφαλή, έχει αυτές τις μέρες τον πρώτο λόγο - και όχι μόνο στο θέμα του σχηματισμού κυβέρνησης. Οι εξελίξεις τρέχουν...


4 Μαΐ 2012

Προγνωστικά

Εξακολουθώ να μην αποκλείω τα δύο μεγάλα κόμματα να συσπειρώσουν την τελευταία στιγμή περισσότερο κόσμο απ' όσο αφήνουν να εννοηθεί οι προβλέψεις των "στοιχηματζήδων", που τους δείχνουν να μην ξεπερνούν μαζί το 50%.

Ίσως το 35-25 να μοιάζει ουτοπικό, αλλά ένα 30-20 δεν είναι απίθανο. Η διαφορά ΝΔ-Πασόκ μπορεί να είναι παρόμοια, από την ανάποδη, με αυτή μεταξύ Πασόκ-ΝΔ το 2009.

Ο Σύριζα και το ΚΚΕ πιστεύω ότι θα είναι κοντά στο 10% ο καθένας, ενώ ο Κουβέλης και ο Καμμένος μπορούν να ελπίζουν σε ένα πεντάρι έκαστος.

Όλοι οι άλλοι νομίζω ότι είναι στο όριο. Ακούω ότι η Χρυσή Αυγή έχει μεγαλύτερο "ρεύμα" από τον Καρατζαφέρη και ο Μάνος δυνατότερο ...Φί.Συμμα. από τη Ντόρα. Δεν τα παίρνω τοις μετρητοίς. Μπορεί όλοι τους να μπουν στη Βουλή, μπορεί οι δύο από τους 4, μπορεί και κανένας.

Οι Οικολόγοι-Πράσινοι είναι αουτσάιντερ, οι Καστανίδης-Κατσέλη είναι μάλλον να τους κλαίνε οι ρέγγες, και κάπου εκεί τελειώνουμε.

Η νύχτα των εκλογών θα είναι μακρά, γιατί από τα ακριβή ποσοστά των "μικρών" θα εξαρτηθεί το ποιοι "παίζουν" για παρτεναίρ του Σαμαρά στην επόμενη ελληνική κυβέρνηση.

Λεπτομέρεια: Με πανσέληνο και πάλι οι εκλογές, όπως το 2009. Blame it on the moon...


2 Μαΐ 2012

Ποιος άλλος μπαίνει;

"Όποιος μετανάστης θέλει να νομιμοποιηθεί, ας έρθει να του δώσω εγώ χαρτί, να κάνει ...απλικέησο..."
















"...μην πάτε όμως στον άλλο το διεκπεραιωτή.... Μυρίζει κοπριά..."















"Εμείς οι ομογενείς δεν μασάμε... Αλέκα... κοίτα μπάρες που σηκώνουμε εδώ..."














"Ας μην είχατε τον υπαρκτό στη Χειμάρα, και θα σου έλεγα εγώ... Εγώ, που ακόμα και στο κάρο, το σύντροφο τσεκάρω..."














"Έχετε όλοι ξεφύγει... Και κυρίως εσείς, κύριε Βενιζέλε..."















"...Τράτζικ..."













"Hey, Benny!"
















"Τι μπαίνει;"













"(Κάτι άλλο θα απαντούσα, αλλά έχε χάρη που είμαι ευπρεπής)... Η Δημοκρατική Αριστερά - μπαίνει, στη Βουλή!"















"Μπένυ... You're a tax machine..."


Τελευταία μου 'πες και αυτό, πως θα πας στον οδοντογιατρό...

Κάνουμε το λάθος να θεωρούμε δεδομένη τη μετεκλογική συνεργασία των "coalition parties". Την ίδια ώρα που ο Βενιζέλος, κάθε μέρα που περνά, (έχω την αίσθηση ότι) μεγαλώνει κατά 0,5 με 1 μονάδα την εις βάρος του Πασόκ διαφορά από τη ΝΔ, αρχίζουν να αυξάνονται οι πιθανότητες να αναζητηθεί "παραταξιακή" πλειοψηφία. Ο Σαμαράς, την ίδια ώρα που υιοθετεί "φιλελεύθερη" (και όχι κρατικίστικη) ρητορεία, στο ίδιο σποτ "κλείνει το μάτι" στον πατριωτισμό, "πετώντας" σε ανύποπτο χρόνο μια παλιά απεικόνιση της Αγια-Σοφιάς με σταυρό και χωρίς μιναρέδες. Μου φαίνεται ότι η μετεκλογική περίοδος μπορεί να είναι λιγότερο σύντομη - και ίσως περισσότερο τρομακτική - από την προεκλογική. Ο Θεός να φυλάει...

Γλωσσάριο:
Dentist (αγγλ.) = οδοντίατρος  
Hai (γερμ.) = καρχαρίας
Irredentist (αγγλ.) = αλυτρωτιστής