30 Μαΐ 2008

ΠΑΣΥΝ

ΠΑΣΥΝ έχει αποκληθεί κατά καιρούς το θεωρητικό άθροισμα του Πασόκ με τον Συνασπισμό. Στο περιοδικό του FLASH, γύρω στο 1991 ήταν η πρώτη φορά που θυμάμαι να είδα τον όρο αυτό. Ήταν και πάλι μια περίοδος ηγεμονίας της δεξιάς. Οι ηττοπαθέστεροι εκ των ηττημένων είχαν και πάλι σπεύσει να οραματιστούν συνεργασίες. Η πρόσφατη δημοσκοπική άνοδος του Σύριζα (λόγω Αλέξη Τσίπρα) γέννησε εκ νέου συζητήσεις οι οποίες (ευτυχώς) δεν κάνουν χρήση παρωχημένης ορολογίας ("δημοκρατική προοδευτική πλειοψηφία", π.χ.). Αναφέρονται όμως σε μια "ένωση συνόλων" (μαθηματικός ο όρος) που, με το ισχύον εκλογικό σύστημα και τους τωρινούς συσχετισμούς, δεν είναι πλειοψηφική.

Θα αλλάξει το εκλογικό σύστημα επί το αναλογικότερο; Δύσκολο. Τον εκλογικό νόμο τον αλλάζει η εκάστοτε κυβέρνηση, και μάλιστα για τις μεθεπόμενες εκλογές. Ακόμη κι αν η ΝΔ δει ότι χάνει, δεν έχει λόγο να ψηφίσει απλή αναλογική, διότι θα ισχύει μετά από 2 αναμετρήσεις - γιατί να χαντακώσει ενδεχόμενο μελλοντικό της comeback; Ένα αυτοδύναμο Πασόκ ως κυβέρνηση, αν κρίνουμε από την ιστορία του, λογικά θα "ξεχάσει" τους αριστερούς συνεταίρους όπως έκανε και παλιότερα. Συμφωνίες "κυρίων" δεν προβλέπονται.

Τα πράγματα θα αποκτήσουν ενδιαφέρον αν το Πασόκ έρθει πρώτο χωρίς αυτοδυναμία, δηλ. νικήσει με "βραχεία κεφαλή" και με ποσοστά γύρω στο 40%. Για όλα υπάρχει καιρός. Από την προηγούμενη αναμέτρηση δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος. Δίνω τόση έμφαση στα ποσοστά και τα συστήματα, διότι αυτά και όχι η γενικότερη βούληση-επιθυμία θα καθορίσουν το αν υπάρχει ανάγκη συνεργασίας. Καταλαβαίνω ότι κανένα από τα 2 κόμματα δεν θέλει να δείξει ότι υπάρχει μόνο και μόνο για να συνεργάζεται με το άλλο. Θα άξιζε όμως να δουν (όπως έκαναν παλιά σε επίπεδο συνδυασμών τοπικής αυτοδιοίκησης) το ενδεχόμενο κοινών ομάδων διαλόγου, εργασίας σε θεματικές ενότητες. Χωρίς φανφάρες, εντυπωσιασμούς, χάπενινγκ... Έτσι ώστε, αν η συγκυρία το φέρει, η συγκυβέρνηση Πασόκ-Σύριζα να μην εξαντληθεί σε μοίρασμα θέσεων (ή μάλλον καρεκλών) αλλά να έχει και ολίγη ουσία.

28 Μαΐ 2008

The great British invention - τώρα και στην Κόρινθο;

Δεν περιμένω την κυκλοφοριακή μελέτη. Σπεύδω να προτείνω την κατασκευή δειγμάτων της "μεγάλης βρετανικής εφεύρεσης", ήτοι κυκλικών κόμβων ή εις την κυπριακήν, roundabouts, στα εξής σημεία της Κορίνθου:

1. Στην πύλη του στρατοπέδου.

2. Στις 2-3 ισόπεδες διασταυρώσεις του παράπλευρου που συνδέει τον προαστιακό με τον κόμβο Αρχαίας Κορίνθου. (Πλην των 2 ισόπεδων στις παρυφές του αυτοκινητοδρόμου Κόρινθος-Τρίπολη, όπου απλώς χρειάζεται σήμανση.)

3. Ενδεχομένως στην διασταύρωση της Γ. Παπανδρέου με την Πατρών, αν και εκεί ίσως είναι καλύτερη (και για τους πεζούς) μια απλή σηματοδότηση.

4. Στη διχάλα για Ποσειδωνία - Νοσοκομείο.

Δεν στοιχίζουν πολύ, δεν είναι "μεγάλα έργα" και μπορούν να μετριάσουν την εικόνα παρακμής που δίνει ένα μάλλον πλούσιο αλλά παρατημένο οδικό δίκτυο.

Αν είναι καλή η ιδέα μου δεν έχω πρόβλημα να μου την κλέψουν. Αν την έχουν ήδη σκεφτεί κι άλλοι (πράγμα πολύ πιθανό, εγώ νεοφερμένος εξακολουθώ να είμαι), μπράβο τους και γίνομαι οπαδός τους. Αν και το μεγάλο μπράβο θα ανήκει σε αυτόν που θα υλοποιήσει κάποια στοιχειώδη μέτρα.

26 Μαΐ 2008

Επιστροφή στη γη;

"Στην Ελλάδα είμαστε τυχεροί, διότι ακόμη ζει μια γενιά που ξέρει να σπέρνει." Μ' αυτά τα λόγια, ένας φίλος προσπαθούσε να με πείσει ότι η Ελλάδα μπορεί να κάνει μια επιστροφή στο αγροτικό της παρελθόν, για να γίνει ξανά μια χώρα που θα παράγει...

Εγώ ανήκω σε μια νεώτερη γενιά. Η "γενιά που ξέρει να σπέρνει" δεν είναι συμπαγής. Πολλοί από τους σημερινούς 55άρηδες (αυτούς εννοούσε ο φίλος) γεννήθηκαν στις πόλεις ή μετανάστευσαν μικροί, οικογενειακώς σ' αυτές. Ακόμη και να ξέρουν από αγροτικές εργασίες, είναι αβέβαιο ότι θα θελήσουν να γυρίσουν σ' αυτές (τώρα που περιμένουν να βγουν στη σύνταξη ή ενδεχομένως είναι ήδη εκεί, με πρόωρη ή εθελουσία), έχουν "κακομαθημένα" παιδιά των πόλεων (όπως εγώ) ως απογόνους που δεν ενδιαφέρονται να μάθουν για τη γη, στερούνται ίσως (παρά τις επισκέψεις που ως φόρο τιμής αποτίουν στην ιδιαίτερη πατρίδα, για το μάζεμα της ελιάς, τον τρύγο, τα καπνά κ.λπ.) της ικανότητας να διδάξουν, και ακόμη κι αν διδάξουν αυτό ίσως θα αφορά μια γεωργία όπως την ήξεραν "τότε".

Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που παρέμειναν αγρότες, μπολιασμένοι από κάποιους βαλκάνιους που μετά το '91 κατά γενική ομολογία "έδωσαν ζωή" σε ξεχασμένες περιοχές, μπερδεμένοι ίσως - τώρα που αντιλαμβάνονται ότι βρισκόμαστε στο μεταίχμιο ανάμεσα στην γαλλογενή κουλτούρα των επιδοτήσεων και στο αβέβαιο αύριο που συνεχώς για πολιτικούς λόγους αναβάλλεται.

Η συζήτηση στην οποία αναπόφευκτα μπαίνεις είναι η εξής: Μεταμορφώθηκε όλα αυτά τα χρόνια η Ελλάδα, από χώρα με 50% αγρότες σε χώρα ανταγωνιστική στην παροχή υπηρεσιών; Θέλει να γίνει κάτι τέτοιο; Τι κάνει γι' αυτό; Ή μήπως δεν θέλει; Και τότε τι ακριβώς θέλει; Πολλοί επικαλούνται το (μη αμελητέο πράγματι) πλεονέκτημα της διατήρησης μιας κοινωνίας ανθρώπινης, ζεστής, αλληλέγγυας ως άλλοθι για να συντηρούνται αντιπαραγωγικές πρακτικές και νοοτροπίες. Φοβάμαι ότι το να συγχαίρουμε τους εαυτούς μας, το να αυτοθαυμαζόμαστε ("πόσο μάγκες είμαστε!") είναι λανθασμένο και μας κάνει ζημιά. Βολεύει την επανεκλογή του Καραμανλή, τις θεαματικότητες του Λαζόπουλου και την κυκλοφορία του Πρώτου Θέματος αλλά ταυτόχρονα σπρώχνει τα προβλήματα κάτω απ' το χαλί.

Η συζήτηση για το μέλλον της αγροτικής οικονομίας είναι πάντα επίκαιρη σε μια χώρα που πριν 50 χρόνια δεν ήξερε και πολλά άλλα πράγματα και που ακόμη πουλάει λάδι, γαλακτοκομικά και οπωροκηπευτικά ανά τον κόσμο. Τη γεωργία και την κτηνοτροφία δεν μπορούμε να τις πετάξουμε ούτε να τις απαρνηθούμε. Αυτό που δεν ξέρω είναι αν θέλουμε, αν μπορούμε και αν τελικά αξίζει να τις αγκαλιάσουμε περισσότερο.

23 Μαΐ 2008

Yassou

Γεια σου, γεια σου
ποιος σου έκλεψε ας ξέραμε τη χαρά σου
Γεια σου, γεια σου
ας μπορούσα για λίγο να μπω στην καρδιά σου
Γεια σου, γεια σου, γεια σου γεια σου

Ο πιο καλός καλός τραγουδιστής
μες στα αστέρια εχάθη
και κανείς δε θα μάθει
από λάθος αν χάθηκε ή αν το ήθελε αυτός

Γεια σου, γεια σου
ποιος σου έκλεψε ας ξέραμε τη χαρά σου
Γεια σου, γεια σου
ας μπορούσα για λίγο να μπω στην καρδιά σου
Γεια σου, γεια σου, γεια σου γεια σου

Όλο το σύμπαν, σύμπαν άκουσε
τα τραγούδια του τότε
τα τραγούδια που λέγαν
πως η αγάπη είναι ό,τι χρειάζεσαι εσύ και γω

Γεια σου...

22 Μαΐ 2008

Let him eat ηλιέλαιο

Ας καταναλώσει όσο ηλιέλαιο θέλει ο κ. Φώλιας. Κάτι θα ξέρει άλλωστε από την μακρά ενασχόλησή του με επιτυχημένη εταιρεία μαζικής, ταχείας εστίασης. Σε περίπτωση ανάγκης (να χτυπήσουμε ξύλο), είμαι σίγουρος ότι δεν θα κακοπέσει. Ακόμη και η ιδιαίτερη πατρίδα του έχει μέσω της Εγνατίας γρήγορη πρόσβαση στα ιδιωτικά μεγαλονοσοκομεία της Θεσσαλονίκης. Αλίμονο στους νησιώτες, στους πραγματικά ορεινούς και στους ταλαίπωρους - ειδικά αυτούς (εμάς) των πόλεων, που έχουν (έχουμε) ξεμάθει και δεν ξέρουμε καν να ξεχωρίζουμε το ηλιέλαιο (επιμολυσμένο ή μη) από άλλα είδη μαγειρικών λαδιών.

21 Μαΐ 2008

Παίζοντας τις καθυστερήσεις

Η ανάγκη γεννά πολλά πράγματα. Ακολουθείς κάτι που δεν είναι απαραίτητα το όνειρό σου, πλην όμως υπερτερεί από άλλες διαθέσιμες λύσεις. Μετά προσπαθείς να αγαπήσεις αυτό που ακολούθησες - και δεν σου βγαίνει. Και όχι μόνο αυτό, αλλά βιώνεις αναπόφευκτα και τις άσχημες πλευρές του. Θέλεις να φύγεις. Νομίζεις ότι ξεφεύγεις. Με διάφορα μέσα. Υπνωτίζεσαι, ντοπάρεσαι ή μάλλον ναρκώνεσαι. Βλέπεις το αδιέξοδο αυτής της ψευδαίσθησης, συγκεντρώνεις τις δυνάμεις σου και σπεύδεις για απεξάρτηση, αποτοξίνωση, φυγή, λήθη. Φεύγεις, και κάνεις το φευγιό ιδεολογία σου. Νομίζεις ότι δραπέτευσες, μέχρι που κάποιο χέρι σε τραβάει (με λουρί περασμένο απ' το λαιμό σου). Διαμαρτύρεσαι, ψελλίζεις αυτά που θεωρείς "όρους" σου, θεωρείς ότι πέτυχες κάτι σπουδαίο όταν βλέπεις να τους αποδέχονται - δεν γνωρίζεις ότι εκείνοι είναι διπλά ανακουφισμένοι που σε έπεισαν με τη μπλόφα τους. Εκεί κάπου το έχασες το παιχνίδι. Αργείς να το καταλάβεις, δεν ήταν δα και το δυνατό σου σημείο η σπιρτάδα. Διαπίστωσες με οδυνηρό τρόπο ότι, εκεί που πίστευες ότι είχες δικές σου δυνάμεις, αυτή η πεποίθηση ήταν απατηλή - σε βρήκαν και πάλι στην ανάγκη.

Ανάγκα και θεοί πείθονται... Έτσι έλεγαν οι αρχαίοι. Μιλάμε όμως για κάτι το οποίο πρωτίστως στο μυαλό μας είναι, το αντιλαμβανόμαστε, δεν ζυγίζει όμως "Χ κιλά", δεν το πιάνουν τα χέρια μας, δεν είναι πάντα αυτό που φαίνεται. Να το επαναπροσδιορίσουμε; Χρειάζεται. Μεγαλώσαμε. Το παιχνίδι αυτό τελειώνει. Παίζουμε τις καθυστερήσεις. Το πρωτάθλημα συνεχίζεται, πάμε γι' άλλα. Περιμένοντας το σφύριγμα, προσπαθούμε να μη σκεφτόμαστε το αποτέλεσμα αλλά "τον δρόμο για την Ιθάκη", άλλωστε θέαμα προσέφεραν και οι δύο πλευρές. Το κοινό δεν γκρινιάζει. Τραγουδάει, για να ζεστάνει τον αέρα που επηρεάζεται από τη βραδινή ψύχρα, καθώς οι μη φανατικοί νοικοκυραίοι αδειάζουν σιγά-σιγά την κερκίδα οδεύοντας προς το παρκαρισμένο τους αυτοκίνητο δυόμισι χιλιόμετρα παραπέρα.

20 Μαΐ 2008

Ερώτηση πολλαπλών απαντήσεων

Στη χθεσινή του συνέντευξη με τον Υπ. Πεχωδέ, ο Ι. Πρετεντέρης τουλάχιστον δύο φορές απευθύνθηκε στον Γ. Σουφλιά μιλώντας του στον ενικό. Επειδή είναι η δεύτερη τουλάχιστον φορά που του συμβαίνει αυτό (η πρώτη ήταν πριν από χρόνια με τον Κ. Σημίτη), φαίνεται ότι δεν είναι τυχαίο.

Για ποιο λόγο γίνεται αυτό;

(Α) Έχει τόση οικειότητα με αυτούς (και πόσους ακόμα) πολιτικούς;

(Β) Τα αφήνει να του ξεφύγουν, για να δείξει ότι έχει μεν οικειότητα αλλά συγκρατείται;

(Γ) Του ξεφεύγουν "φροϋδικά" ως γλώσσα λανθάνουσα (επειδή κατά βάθος θα ήθελε να έχει την οικειότητα);

(Δ) Ανήκει στην σχολή Ζουράρι που θεωρεί (όχι άδικα...) ξενόφερτο τον πληθυντικό;

16 Μαΐ 2008

Η δωδεκάδελτος

Ομολογώ ότι αδίκησα την Μυάνμαρ. Κατ' αρχήν, δεν την απεκάλεσα με το συνταγματικό της όνομα. Το κάνουμε συχνά εμείς οι έλληνες το λάθος αυτό. Επειδή δεν θέλω να μπλέξω με κάποιο ιερό τέρας (ή απλό τέρας) συνταγματολογίας, διορθώνω και καλώ τον Τομ Γουέιτς να πράξει το ίδιο (καθώς και όσες εγκυκλοπαίδειες τολμούν ακόμη να υποστηρίζουν ότι ο αλλοτινός Γ.Γ. του ΟΗΕ, Ου Θαντ, ήταν με το συμπάθιο βιρμανός).

Αφετέρου, διάβασα ότι η κυβέρνηση της εν λόγω χώρας απαγόρευσε σε επίτροπο της ΕΕ να επισκεφθεί πληγείσες περιοχές από τους κυκλώνες στο δέλτα του Ιραουάντι. Ο μπαμπάς μου, θεός σχωρέστον, μου είχε πει πως οι επιτροπές και οι επίτροποι είναι γενικώς κακά πράγματα, οπότε η κοινή λογική λέει ότι (αν και δικτάτορες) μάλλον καλώς ενήργησαν εν προκειμένω οι μυανμαρινοί ιθύνοντες. Υποθέτω μάλιστα ότι και ο Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ σκέφτεται να κάνει το ίδιο με κάποιον άλλο γνωστό και μη εξαιρετέο επίτροπο, ο οποίος σχεδιάζει να επισκεφθεί τα δέλτα των δώδεκα πιο μολυσμένων ποταμών της Ελλάδας (που ενέπνευσαν περιβαλλοντόφιλο δικαστή να γράψει για την "Δωδεκάδελτο" του Περιβάλλοντος) για να δει πού ακριβώς αναφύεται το ρυπογόνο ζιζάνιο της παπαρολογίας (ή κοινώς παπαριάς) που κατά τον κ. Σουφλιά ευθύνεται για την συντελούμενη οικολογική καταστροφή.

Επειδή βέβαια η εξουσία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής υπερβαίνει την εθνική τοιαύτη, θα δυσκολευτεί λίγο η κυβέρνηση να εφαρμόσει την απαγόρευση στον κ. Δήμα, αλλά εδώ τάζουμε σε μία-ακόμη-από-τις-συντεχνίες-που-μας-στηρίζουν ότι θα αγνοήσουμε κοτζάμ ντιρεκτίβα για τα επικίνδυνα φορτία στις σήραγγες, στο άλλο θα κολλήσουμε;

15 Μαΐ 2008

Να γεμίσεις μ' ένα ΝΑΙ, γαλανέ μας ουρανέ

Στη Βιρμανία (συγγνώμη, εγώ έτσι την έμαθα στο σχολείο - μήπως ο Tom Waits άλλαξε τον τίτλο του "Burma Shave";) είχαν δημοψήφισμα στο οποίο το "ΝΑΙ" (δηλ. η φιλοκυβερνητική ψήφος) έφτασε το 92%.

Τα αυταρχικά καθεστώτα σπάνια χαρακτηρίζονται από πρωτοτυπία. Χάθηκε ο κόσμος να ανακοινώσουν ένα 78άρι ποσοστό (όπως ο Παπαδόπουλος το '73);

Όταν βέβαια πιέζεσαι από (την αγωνία για το πώς θα κρατήσεις το πάνω χέρι διαχειριζόμενος) μια τεράστια φυσική καταστροφή, δεν υπάρχει καιρός για πειραματισμούς.

Τώρα τρέχουμε

Αφού τους ευχηθώ καλά και ανέφελα ταξίδια στις σήραγγες (όπου φημολογείται ότι θα επιτρέπεται η διέλευσή τους, ως αντάλλαγμα για την παύση των κινητοποιήσεων), θα ήθελα να ευχαριστήσω τους μέχρι πριν λίγο απεργήσαντες βυτιοφορείς, γιατί για πρώτη φορά εδώ και δέκα χρόνια με έκαναν να σκεφτώ ότι τα ρημάδια τα αυτοκίνητα καίνε και ότι το "50 έβαζα, 50 βάζω" είναι κακός σύμβουλος διότι δεν σε μαθαίνει να κάνεις οικονομία. Και γιατί πέτυχαν, το σημαντικότερο μποτιλιάρισμα μιας "φουλ" καθημερινής μέρας να μην είναι στην έξοδο της Αθηνών-Λαμίας αλλά σε κάποια άγνωστη οδό της Νέας Ιωνίας όπου κάποιοι (πολλοί) στήθηκαν εναγωνίως στην ουρά για λίγη βενζίνη. Τραβώντας στην άκρη την κουρτίνα της καθημερινότητας, μας άφησαν να δούμε για λίγο ότι υπάρχει και κάτι άλλο, πέρα από τη συνήθη πραγματικότητα που μας κάνει όλους να "τρέχουμε". Με έκαναν να τρομάξω για τα περίπου 100.000 χιλιόμετρα που έχω διανύσει σε ελληνικούς δρόμους τον τελευταίο ενάμιση χρόνο (χωρίς ατύχημα έως τώρα αλλά για πόσο μπορώ, στατιστικά, να παραμείνω τυχερός;). Και η οικονομία μας δεν "παρέλυσε" - σερνόταν πάντοτε, άρα μικρή η διαφορά. Από την "επόμενη μέρα" αναμένω τα ΜΜΕ να μας πρήξουν με την "ομαλοποίηση", και όχι "εξομάλυνση", της κατάστασης - ήδη όμως νιώθουμε το κενό που ενέπνευσε τον Καβάφη να αποφανθεί ότι οι βάρβαροι ήταν μια κάποια λύσις.

13 Μαΐ 2008

Μην το "κουράζετε"...


Διάβασα ότι προ ημερών, θέλοντας να εντυπωσιάσουν αλλά και να ξυπνήσουν στερεότυπα και μνήμες ("οι γερμανοί είναι φίλοι μας!"), συνδικαλιστές στο Σύνταγμα σχεδίασαν έναν αγκυλωτό σταυρό σε σημαία με κίτρινο, κόκκινο και μαύρο χρώμα.

Ατυχώς, η σημαία της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας (κράτος ιδρυθέν 4 χρόνια μετά την πτώση του ναζισμού) δεν είναι η μόνη με αυτό το χρωματικό συνδυασμό. Τα ίδια χρώματα, με άλλη σειρά και με κάθετες αντί για οριζόντιες ρίγες, τα έχει και η βελγική.
Μαντέψτε ποια σημαία επέλεξαν οι αγεωγράφητοι πατριωταράδες για να διαμαρτυρηθούν για την συμφωνία μεταξύ του ΟΤΕ και της γερμανικής εταιρείας τηλεπικοινωνιών Deutsche Telekom!
(Η φωτογραφία από την ιστοσελίδα της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ.)

9 Μαΐ 2008

Και ο μήνας είχε εννιά...


Μήπως είστε Έλληνας και δεν το ξέρετε; (Συνέχεια)

Η γνωστή, επιτυχημένη σειρά συνεχίζεται.
ΣΗΜΕΡΑ: Φράνκ Ζάππα (Φραγκούλης Ζάππας)

Ένα από τα γνωστότερα κοινωνικά φαινόμενα του νοτιοευρωπαϊκού μεσαίωνα, η αλβανική διασπορά προς νότια Ελλάδα και Ιταλία, κρύβεται πίσω από την ιστορία του δημοφιλούς καλλιτέχνη.

Τα κακοτράχαλα βουνά της βόρειας Ηπείρου λειτούργησαν σαν μαζικός ανθρωποδιώχτης από πολύ παλιά. Πολύ πριν σμιλευτούν οι εθνικές συνειδήσεις, τον καιρό που όλα τα εδάφη της περιοχής ανήκαν στην οθωμανική αυτοκρατορία, κάποιοι άνθρωποι - που μπορεί να μιλούσαν αρβανίτικα ή βλάχικα και έκαναν το σταυρό τους με τα τρία δάχτυλα - έφευγαν σε αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης.

Λαμβάνοντας υπόψη, σε μια στενή θεώρηση των πραγμάτων, μόνο το σημείο αναχώρησης πριν την άφιξη στο Ellis Island, οι ιταλοαμερικανοί θεωρούν "δικό τους" τον διάσημο Frank Zappa. Εμείς ως έλληνες δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τη συγγένεια της σικελικής, άρα βλαχο-αρβανιτογενούς, οικογένειας με αυτή του ελληνόψυχου εθνικού ευεργέτη Ευαγγέλη Ζάππα (βλ. Ζάππειο Μέγαρο).

Θα αποκαλύψουμε μάλιστα ότι τα μικρά ονόματα σε -λης, όπως Φραγκούλης (από το οποίο προέρχεται το Frank) και Ευαγγέλης (όχι Ευάγγελος), συνηθίζονται στη συγκεκριμένη περιοχή που σήμερα "ατυχώς κατέχεται από τους σφετεριστές του δικέφαλου αετού" (δεν εννοούμε τους μαυροβούνιους).

8 Μαΐ 2008

Quiz

Υπάρχουν αδιάφορα μέρη. Υπάρχουν άσχημα μέρη. Υπάρχει και η ... (Μου το έλεγαν και δεν το πίστευα, μέχρι που την επισκέφτηκα.)

Προφανώς το θρυλικό τρομακτικό λιοντάρι δεν ήταν τίποτε άλλο από τον συμβολισμό του πόσο απωθητική (θα) ήταν (και) η αρχαία πόλη.

Ένας κεντρικός δρόμος που θα μπορούσε να βρίσκεται κάπου στην Τουρκία (μακριά από τα τουριστικά παράλια). Μια τερατώδης κυκλική πλατεία στο πουθενά. Ένα κέντρο χωρίς ταυτότητα.

Υποθέτω ότι αν δεν ήταν τα αμπέλια και οι ιδιοκτησίες, κανείς δεν θα επέλεγε να ζήσει εκεί. Τα κρασιά πάντως, για να είμαστε δίκαιοι, είναι καλά. Και οι άνθρωποι πρέπει να είναι άξιοι, για να αντέχουν να βλέπουν γύρω τους αυτό το χάλι. Έχω ένα φίλο που κατάγεται από την κωμόπολη αυτή, πιστέψτε με είναι καλό παιδί.

6 Μαΐ 2008

Ταμπού

Ο εύκολος στόχος των ημερών, ο "αντιπεριβαλλοντικός σαρακατσάνος" (το πρώτο συζητιέται αλλά το δεύτερο δεν ισχύει, διότι η καταγωγή είναι βλάχικη) υπουργός Πεχωδέ, έθιξε μεταξύ άλλων ένα ελληνικό ταμπού της τελευταίας 30ετίας (τουλάχιστον), την πυρηνική ενέργεια.

Όταν ήμασταν πιτσιρίκια ακούσαμε για το Τσερνόμπυλ, μάθαμε ότι ταυτίζεται με την Άψινθο της Αποκαλύψεως και ούτως ή άλλως εκ προδιαθέσεως ήμασταν αντιιμπεριαλιστές και άρα εναντίον της πυρηνικής ενέργειας εν γένει. "A-ka-we? Nee, nee!", που έλεγαν και τα γερμανόφωνα φρικιά.

Επίσημα χείλη είχαν αποφανθεί ότι η σεισμογενής Ελλάδα - σε αντίθεση με τη γεμάτη πυρηνικούς αντιδραστήρες, σεισμογενέστερη Ιαπωνία - θα ήταν αδιανόητο να επενδύσει σε σταθμούς παραγωγής ατομικής ενέργειας.

Αρκετές ευρωπαϊκές χώρες όπως η "φίλη" Γαλλία είχαν από καιρό στηριχθεί στη συγκεκριμένη μορφή ενέργειας. Αυτή η πραγματικότητα παρέμεινε σχετικά άγνωστη στη συλλογική συνείδηση του μέσου νεοέλληνα, που συνέχιζε να βασανίζεται από τον εφιάλτη της Χιροσίμα.

Το μόνο πειστικό αντεπιχείρημα κατά τη γνώμη μου ήταν και παραμένει η διάθεση των αποβλήτων, η οποία αν κρίνουμε από τη ντροπή των ΧΑΔΑ και των μπαζωμένων εξοχών θα αποτελούσε μάλλον την αχίλλειο πτέρνα του εγχειρήματος εν Ελλάδι.

Οι αντιπολιτευόμενες και "φίλιες" δευτερολογίες ήταν αναμενόμενα κοινότοπες. "Όχι ευχαριστώ" είπε ο ανιψιός του κοζανίτη Μιχαλάκη, αντιγράφοντας τα κλισέ των στίκερ της δεκαετίας του '80. Κάτι ανάλογο στο πιο αγωνιστικό ακούστηκε από τον Σύριζα. Και ο κορίνθιος "επίτροπας" δήλωσε ότι η πυρηνική ενέργεια δεν είναι ανανεώσιμη, λες και ο λαρισαίος είχε ισχυριστεί το αντίθετο. Φυσικά η σοβαρή συζήτηση επί του θέματος αναβάλλεται επ' αόριστον, προέχουν άλλα τώρα και η χώρα παραμένει δεμένη στο άρμα του πετρελαίου και των παραγώγων αυτού (κάποια στιγμή θα γράψω και για τους "οικολόγους" που δεν γουστάρουν τις ανεμογεννήτριες).

4 Μαΐ 2008

Τι μάθαμε;

Δεν έτυχε να περάσω από τις καμένες εκτάσεις της Ηλείας μετά τον περασμένο Αύγουστο. Πριν λίγες μέρες βρέθηκα στην περιοχή. Δεν ήμουν σε "αποστολή" κι έτσι η εικόνα μου δεν ήταν πλήρης: δεν είδα τον Κρόνιο Λόφο και δεν πέρασα καν από τα χωριά όπου πέθανε η πλειονότητα των 60+ θυμάτων της περιόδου 24-28/8/'07. Όπως μου είπε άνθρωπος που κατάγεται από τη Βαρβάσαινα - ένα χωριό ανάμεσα στον Πύργο και την Ολυμπία - οι συνέπειες βορείως του Αλφειού (αν ξεχάσουμε για μια στιγμή τον συμβολισμό και τις απτές ζημιές στον τουρισμό) δεν είναι τίποτε μπροστά στα όσα συνέβησαν στα μέρη ανατολικά από τον Καϊάφα και τη Ζαχάρω.

Τα είδαμε, σπεύσαμε να δώσουμε ένα συμβολικό ποσό ή και να κινηθούμε εθελοντικά, αλλά ο χρόνος περνά και οι αλλεπάλληλες καθημερινότητες άμβλυναν την ανάμνηση. Ίσως αθόρυβα να γίνεται αρκετή ουσιαστική δουλειά που περνά απαρατήρητη, το ελπίζω. Θα ήθελα όμως να μάθω τα εξής:
(1) Έγινε ουσιαστική διερεύνηση από πλευράς Πυροσβεστικού Σώματος ή/και Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας για τις αιτίες που μια σειρά από θερινές πυρκαγιές στοίχισαν τη ζωή σε συνανθρώπους μας; Για τις αιτίες εκδήλωσής τους, εξάπλωσής τους, εγκλωβισμού ανθρώπων από φλόγες, τυχόν ολιγωριών και παραλείψεων.
(2) Εξαντλείται η αυτοκριτική στην αλλαγή ηγεσίας του Π.Σ.; Θα υπάρξουν ποινικές ή διοικητικές κυρώσεις; Τι έγιναν τα χρήματα;
(3) Το σημαντικότερο (διότι "ο γέγονε γέγονε" αλλά τι μας λέει ότι αύριο δεν θα καούν άλλα δάση, άλλα σπίτια, άλλοι χώροι ειδικού ενδιαφέροντος ή άλλοι άνθρωποι;): τι μάθαμε από αυτήν την καταστροφή; Πώς αναδιοργανώνονται οι δυνάμεις πρόληψης, πυρόσβεσης και ανθρωπιστικής βοήθειας; Πώς ενημερώνονται οι πολίτες για το τι πρέπει να κάνουν και τι ν' αποφεύγουν;