ΠΑΣΥΝ

ΠΑΣΥΝ έχει αποκληθεί κατά καιρούς το θεωρητικό άθροισμα του Πασόκ με τον Συνασπισμό. Στο περιοδικό του FLASH, γύρω στο 1991 ήταν η πρώτη φορά που θυμάμαι να είδα τον όρο αυτό. Ήταν και πάλι μια περίοδος ηγεμονίας της δεξιάς. Οι ηττοπαθέστεροι εκ των ηττημένων είχαν και πάλι σπεύσει να οραματιστούν συνεργασίες. Η πρόσφατη δημοσκοπική άνοδος του Σύριζα (λόγω Αλέξη Τσίπρα) γέννησε εκ νέου συζητήσεις οι οποίες (ευτυχώς) δεν κάνουν χρήση παρωχημένης ορολογίας ("δημοκρατική προοδευτική πλειοψηφία", π.χ.). Αναφέρονται όμως σε μια "ένωση συνόλων" (μαθηματικός ο όρος) που, με το ισχύον εκλογικό σύστημα και τους τωρινούς συσχετισμούς, δεν είναι πλειοψηφική.

Θα αλλάξει το εκλογικό σύστημα επί το αναλογικότερο; Δύσκολο. Τον εκλογικό νόμο τον αλλάζει η εκάστοτε κυβέρνηση, και μάλιστα για τις μεθεπόμενες εκλογές. Ακόμη κι αν η ΝΔ δει ότι χάνει, δεν έχει λόγο να ψηφίσει απλή αναλογική, διότι θα ισχύει μετά από 2 αναμετρήσεις - γιατί να χαντακώσει ενδεχόμενο μελλοντικό της comeback; Ένα αυτοδύναμο Πασόκ ως κυβέρνηση, αν κρίνουμε από την ιστορία του, λογικά θα "ξεχάσει" τους αριστερούς συνεταίρους όπως έκανε και παλιότερα. Συμφωνίες "κυρίων" δεν προβλέπονται.

Τα πράγματα θα αποκτήσουν ενδιαφέρον αν το Πασόκ έρθει πρώτο χωρίς αυτοδυναμία, δηλ. νικήσει με "βραχεία κεφαλή" και με ποσοστά γύρω στο 40%. Για όλα υπάρχει καιρός. Από την προηγούμενη αναμέτρηση δεν έχει περάσει ούτε ένας χρόνος. Δίνω τόση έμφαση στα ποσοστά και τα συστήματα, διότι αυτά και όχι η γενικότερη βούληση-επιθυμία θα καθορίσουν το αν υπάρχει ανάγκη συνεργασίας. Καταλαβαίνω ότι κανένα από τα 2 κόμματα δεν θέλει να δείξει ότι υπάρχει μόνο και μόνο για να συνεργάζεται με το άλλο. Θα άξιζε όμως να δουν (όπως έκαναν παλιά σε επίπεδο συνδυασμών τοπικής αυτοδιοίκησης) το ενδεχόμενο κοινών ομάδων διαλόγου, εργασίας σε θεματικές ενότητες. Χωρίς φανφάρες, εντυπωσιασμούς, χάπενινγκ... Έτσι ώστε, αν η συγκυρία το φέρει, η συγκυβέρνηση Πασόκ-Σύριζα να μην εξαντληθεί σε μοίρασμα θέσεων (ή μάλλον καρεκλών) αλλά να έχει και ολίγη ουσία.