Δεν βιάζομαι να "καταδικάσω" κανένα πρόσωπο, σίγουρα όμως για τη χώρα που κάποτε μιλούσε για "μαζικό λαϊκό αθλητισμό" (βρε μπας και νοσταλγώ τον παπανδρεϊσμό ή μάλλον κάποιες συγκεκριμένες πτυχές του; Θα το κοιτάξω...) - και πάντα επικαλείται ολυμπισμούς και πράσσειν άλογα - είναι ντροπή (18 χρόνια μετά την αυτοκατάργηση της Ανατολικής Γερμανίας / DDR) να υπάρχουν και να βγαίνουν στη φόρα (και όχι για πρώτη φορά) θέματα όπως αυτό των 11 αρσιβαριστών της εθνικής ομάδας που βρέθηκαν, λέει, ντοπέ (οι υπόλοιποι προφανώς δεν ούρησαν).
2 σχόλια:
Προφανώς υπάρχει μεγάλη υποκρισία. Ο αθλητισμός (ή μάλλον ο πρωταθλητισμός) είναι εμπόριο και show. Πολύ πιθανόν να ήταν έτσι και παλιά. Οι άνθρωποι δεν έχουν αλλάξει από τότε, η επιστήμη και τα μεγέθη έχουν όμως σίγουρα αλλάξει. Κάποτε μπορεί να αρκούσε ένα καλό παπούτσι, ένα πρωτοποριακό πρόγραμμα προπόνησης, μία ειδική διατροφή, ή η μετάγγιση αίματος πριν από τον αγώνα για να φέρουν ένα μετάλλιο ή ένα ρεκόρ. Σήμερα ψάχνει κανείς πιο βαθειά για να πάει πιο ψηλά, πιο μακριά, πιο δυνατά. Το βέβαιο είναι ότι όλοι οι πρωταθλητές κάτι παίρνουν, από βιταμίνες έως ισχυρά αναβολικά. Είμαι σίγουρος ότι εάν τα εν λόγω φάρμακα ήταν απολύτως ακίνδυνα και προσιτά, τότε θα τα παίρναμε όλοι μας και δε θα υπήρχε κανένα πρόβλημα. Τελικά τι έχει σημασία; ότι κάποιος κάνει κακό στην υγεία του, ότι δημιουργείται αθέμιτος ανταγωνισμός όποτε ανακαλύπτεται ένα νέο φάρμακο που δεν το ξέρουν άλλοι, ή ότι δίνουμε λάθος πρότυπα στα παιδιά μας;
Το μόνο που έχει σημασία για όσους εμπλέκονται είναι η κονόμα και η διασημότητα (είδες ποιον έχει δικηγόρο ο Ιακώβου;).
Dopey
Δημοσίευση σχολίου