14 Ιουν 2009

Monkey business

Σάββατο 6:30 το πρωί. Εμείς οι white collars πάμε στα κρεβάτια μας Παρασκευή βράδυ, με την ελπίδα ότι θα αναπληρώσουμε το χαμένο ύπνο των καθημερινών. Ο εργολάβος της διπλανής οικοδομής είχε άλλη γνώμη. Την ώρα που προανέφερα (επαναλαμβάνω: Σάββατο 6:30πμ) άρχισαν τα γκαπ και γκουπ. Δειλά διαμαρτυρήθηκε και ένας γείτονας. Δεν ίδρωσε κανενός το αυτί. Τον χάσαμε τον ύπνο μας. Με τέτοιες αντικοινωνικές συμπεριφορές αναρωτιέται κανείς ποιο είναι το σωστό. Να αρχίσεις τις καταγγελίες με όλα όσα συνεπάγονται; Να αναζητήσεις τον κ. Πίθηκο και να προσπαθήσεις - απέναντι στις δικαιολογίες και το "έλα μωρέ" - να του εξηγήσεις τι σημαίνει κοινή ησυχία; (Γιατί, αυτός όταν αποφάσισε να δουλεύει όπως δουλεύει, ήρθε να μας βρει να μας εξηγήσει τι και γιατί θα κάνει;) Να γίνεις χούλιγκαν και να αρχίσεις να αφήνεις τα σκουπίδια σου στην οικοδομή; Ή απλά να πεις τον πόνο σου; Αυτό το τελευταίο κάνω, προς το παρόν. Για μετά, βλέπουμε...

1 σχόλιο:

Βασίλης Βλάχος είπε...

H αρχή του ΑΜΟΙΒΑΙΟΥ σεβασμού είναι αδιαπραγμάτευτη. Δε μπορώ να δεχτώ την "κατανόηση" της απρόκλητης ενόχλησης, εκτός -ίσως- μόνο σε αυστηρά χριστιανικό πλαίσιο, όπου γυρνάμε και το άλλο μάγουλο στο χαστούκι που δεχόμαστε... Σαφώς η απάντηση πρέπει να είναι καταγγελία. Ο γείτονας έτσι κι αλλιώς δε δείχνει να καταλαβαίνει και να σας "γράφει", οπότε δε νομίζω να χαλάσει περισσότερο η άποψή του για εσάς μετά την καταγγελία, ίσως μάλιστα να αναγκαστεί να σας σέβεται περισσότερο, "the hard way"...