12 Νοε 2016

Εκλογές ΗΠΑ

Δεδομένα 4 μέρες μετά τις αμερικανικές εκλογές:

-1- Ψήφισε περισσότερος κόσμος απ' ό,τι το 2012. 
-2- Ο Τραμπ πήρε περισσότερες ψήφους απ' ό,τι ο Ρόμνεϊ το 2012.
-3- Η Κλίντον κερδίζει τη λαϊκή ψήφο αλλά μάλλον με κάτω από 50% ποσοστό. 
-4- Η Κλίντον ενδέχεται να ξεπεράσει τις ψήφους του Ομπάμα το 2012, αλλά αυτό θα εξαρτηθεί από ψήφους που δεν έχουν ακόμη καταμετρηθεί. Προς το παρόν υπολείπεται.
-5- Οι "μικροί" πήραν σχεδόν 5% - ανέβηκαν πολύ, για τα αμερικανικά δεδομένα. Στο μεγαλύτερο μέρος τους οι ψήφοι αυτές πήγαν σε κόμματα "αρχών" - με συναπτά έτη πολιτικής παρουσίας - και όχι κάποιον εφήμερο σταρ (άλλωστε ο σταρ φέτος ήταν σε μεγάλο κόμμα!).
-6- Η Κλίντον και οι Δημοκρατικοί δεν έθεσαν θέμα εκλογικού νόμου και λογικά η καμπάνια τους θα ήταν στοχευμένη στο να κερδίσουν τους 270 εκλέκτορες (το οποίο και μετράει) και όχι να πλειοψηφήσουν στο λαό - άρα δεν είναι οι "πραγματικοί νικητές" και όλα τα άλλα όμορφα που ακούγονται. Θέμα εκλογικού νόμου είχε τεθεί στο παρελθόν - με δικομματική υποστήριξη στη σχετική πρόταση - αλλά ανεπιτυχώς, καθώς υπήρχαν αντιδράσεις και από τα δύο κόμματα, ιδίως από πολιτείες μεσαίου μεγέθους που ήθελαν να διατηρήσουν το ειδικό τους βάρος αμείωτο. 
-7- Η καμπάνια Τραμπ επανέφερε την κυριαρχία του ρεπουμπλικανικού μπλοκ στο νότο και τις μεσοδυτικές πολιτείες. Ο Ομπάμα είχε σπάσει αυτήν την κάποτε θεωρούμενη ως "κλειδωμένη πλειοψηφία". Οι λεγόμενες πολιτείες-κλειδιά κρίθηκαν καθαρά, χωρίς περιπτώσεις όπως η Φλόριντα του 2000 που έδωσε τη συνολική νίκη στον Μπους Τζούνιορ. 
-8- Τα γκάλοπ όπως συνοψίζονταν έδειχναν μέχρι τις τελευταίες μέρες μια τάση ελαφρά υπέρ της Κλίντον. Τόσο στη λαϊκή ψήφο όσο και σε επίπεδο πολιτειών-κλειδιών. Η Πενσυλβανία π.χ. δύσκολα φαινόταν ότι θα πάει στον Τραμπ. Η απόκλιση από την πραγματικότητα μπορεί να σημαίνει κρυφή ψήφο υπέρ Τραμπ, μπορεί και ατέλειες της δειγματοληψίας σε επίπεδο πολιτείας. Πάντως το συνολικό προβάδισμα τις τελευταίες κάμποσες μέρες ήταν σαφώς στα όρια του στατιστικού σφάλματος. 
-9- Έχει κάτι το παράδοξο ο χαρακτηρισμός της ψήφου στον επιχειρηματία που πήρε το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων ως "αντισυστημικής". Τα ΜΜΕ των ΗΠΑ από δεκαετίες θεωρούνται ότι γέρνουν υπέρ των Δημοκρατικών - φέτος δεν έγινε κάτι πολύ διαφορετικό. [Το 1992 θυμάμαι που ο Μπους (πατήρ) ζητούσε από τους πολίτες να τον επανεκλέξουν για να τη σπάσουν στα μέσα ενημέρωσης.] Φέτος ο Ομπάμα έκανε (οικογενειακώς) τέτοια εκστρατεία υπέρ της Δημοκρατικής υποψηφίου που κανένας άλλος πρόεδρος δεν έχει κάνει στο παρελθόν για τον υποψήφιο του κόμματός του. Και η Κλίντον μπορεί να κέρδισε όσους δεν ήθελαν Τραμπ αλλά μάλλον δεν της έδωσε θετικούς πόντους το ότι είναι σύζυγος του παλιού προέδρου, που άλλωστε κι αυτός ποτέ δεν πήρε πάνω από 50% στο λαό. Ωστόσο οι βαρύγδουποι χαρακτηρισμοί θέλουν προσοχή. Η επανάκαμψη των Ρεπουμπλικάνων με ψήφο "αγανάκτησης" (που υποτίθεται ότι χαρακτηρίζει επιλογές ορισμένων χαρακτηριστικών δημογραφικών ομάδων όπως οι "λευκοί χωρίς πτυχίο") έχει ξαναγίνει στο παρελθόν χωρίς να χαρακτηριστεί τόσο επαναστατική. Η εναλλαγή συντηρητικών-φιλελεύθερων (το αμερικανικό ανάλογο του "δεξιός-αριστερός") είναι ένα χαρακτηριστικό της υγιούς δημοκρατίας.  

Δεν υπάρχουν σχόλια: