Ανήμερα της οκτω(νοεμ)βριανής επανάστασης

Το εκλογικό σώμα φέρθηκε μάλλον προβλέψιμα στις αυτοδιοικητικές εκλογές της 7/11/2010. Δεν ανέδειξε κανέναν σοβαρό τρίτο πόλο απέναντι στο δικομματισμό, δεν απείχε τόσο μαζικά ώστε να τεθεί θέμα "ηθικής (μη) νομιμοποίησης" των αποτελεσμάτων, ουσιαστικά δεν άλλαξε τους συσχετισμούς. Νομίζω ότι δικαιώνονται οι εκτιμήσεις που έγιναν σε αυτό το ιστολόγιο τον περασμένο Ιούλιο. Η κυβέρνηση, παρά την φαινομενική παλινωδία όσον αφορά τη σημασία που (δεν) θα έδινε στις τοπικές εκλογές (κίνηση που κι αυτή μάλλον λειτούργησε ευεργετικά στο τέλος, σαν κοφτή "τιμονιά" που πέταξε έξω τον αττικό Δημαρά), θα πρέπει να βλέπει με ανακούφιση τα εξής:
- Πρώτον, το γεγονός ότι οι εκλογές φεύγουν -χωρίς μεγάλες "πληγές"- νωρίς από τη μέση, πριν να ξύσουμε -όπως αναμένεται- τον πάτο ως χώρα όσον αφορά τα οικονομικά
- Δεύτερον, το ότι σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη οι κυβερνητικοί υποψήφιοι δείχνουν να έχουν μια ελπίδα για το δεύτερο γύρο, για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια

Ο γλυκούλης ελληνικός λα(γ)ός, που υποτίθεται ήταν τόσο απογοητευμένος από το πολιτικό προσωπικό της χώρας, έμεινε για μια ακόμη φορά στη γκρίνια, αποφεύγοντας ανατροπές. Θα τιμωρούσε όσους μας έφτασαν εδώ, όσους είπαν ψέματα για να εκλεγούν, όσους (και καλά) καταστρατήγησαν το Σύνταγμα... Ναι, καλά - λέμε και καμιά κουταμάρα για να περνά η ώρα! Σιγά μη σκιστεί το περιτύλιγμα.