Δεν βλέπω πολλή ελληνική τηλεόραση κι έτσι δεν είχα ιδέα για τα τηλεοπτικά σποτ των Jumbo (δες εδώ: 1, 2, 3), την τροποποίηση των οποίων ζήτησε πρόσφατα το Συμβούλιο Ελέγχου Επικοινωνίας.
Είχα ακούσει μερικές φορές τη διαφήμιση στο ραδιόφωνο. Όπως και άλλες παλιότερες, προσωπικά δεν τη βρήκα κακή. Πιο πολύ με ενοχλούσε το "μπλα μπλα" που ακολουθούσε και που διαφήμιζε "εξυπνακίστικα" και πολυλογάδικα τα κατά τόπους (ή τα νέα) καταστήματα της αλυσίδας παιχνιδιών.
Το ΣΕΕ έκρινε, ύστερα από σχετική καταγγελία, ότι τόσο το σύνθημα (που θυμίζει το "ε ρε ξύλο που σας χρειάζεται") όσο και η εικόνα της σανίδας που "ρίχνει ξύλο" στους υποτιθέμενους αισχροκερδείς επαγγελματίες (και ο αντίστοιχος ήχος στο κλείσιμο της ραδιοφωνικής διαφήμισης, που σε μένα - που δεν είχα δει τα τηλεοπτικά - ομολογώ ότι δεν έκανε το σχετικό συνειρμό) "περιέχουν στοιχεία που μπορεί να οδηγήσουν σε βίαιη συμπεριφορά" και ως εκ τούτου παραβιάζεται ο κώδικας διαφημιστικής δεοντολογίας.
Η καταγγελία έγινε από την Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), αφού είχε βέβαια προηγηθεί ως συνήθως αρκετή συζήτηση σε ιστοσελίδες και αλλού σχετικά με την αισθητική των σποτ. Μαθαίνω ότι και ο σύνδεσμος καταστημάτων εστίασης/διασκέδασης αντέδρασε στην τηλεοπτική διαφήμιση που αναφέρεται στο (σύνηθες, δυστυχώς) φαινόμενο υπερβολικών χρεώσεων σε ελληνικές καφετέριες.
Θεμιτή η προσφυγή των συνεργαζόμενων "μικρών ψαριών" σε μέσα που τους επιτρέπουν να χτυπήσουν τα "μεγαλύτερα". Κατά τη γνώμη μου όμως, η υποκρισία καλά κρατεί. Για τη βία (φυσική/σωματική αλλά και ψυχολογική/λεκτική) που κατακλύζει την ελληνική τηλεόραση όσο τη θυμόμαστε (και που ολοένα γίνεται περισσότερη) δε βλέπω να γίνονται και πολλά. Στ' αλήθεια μπορεί να πιστέψει κανείς ότι η εικόνα μιας (βρεγμένης ή στεγνής) σανίδας μπορεί να παροτρύνει σε κακοποίηση παιδιών ή σε πράξεις βανδαλισμού και αυτοδικίας; Αν είναι έτσι, γιατί εξακολουθεί να προβάλλεται ταινία με τίτλο "Το Ξύλο Βγήκε Απ' Τον Παράδεισο" και γιατί μας αφήνουν να τραγουδάμε στα μικρά μας παιδιά το "Αχ Κουνελάκι, Κουνελάκι (Ξύλο Που Θα Το Φας)";
Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι άλλο είναι αυτό που ενοχλεί. Η προσφυγή της ΕΣΕΕ έρχεται χέρι-χέρι με την "πάγια" αντίθεσή της στο κυριακάτικο άνοιγμα καταστημάτων, μια ενοχλητική "ιερή αγελάδα" που με τη σειρά της συγγενεύει με παρόμοια άρρωστα φαινόμενα (πέραν του "εμπορικού κόσμου"), βλ. άνοιγμα των περισσότερων αρχαιολογικών χώρων μεταξύ ...7:00πμ και 3:00μμ.
Πρόσφατα η αγαπημένη Σάμος τόλμησε να πάει κόντρα στο ρεύμα, επιτρέποντας την κυριακάτικη λειτουργία εμπορικών καταστημάτων στη διάρκεια της θερινής περιόδου - και στέλνοντας το παρήγορο μήνυμα, ότι κάποιοι εκτός από τη διεκδίκηση θυμούνται και το τι σημαίνει δουλειά.
Η παρατεταμένη οικονομική ύφεση έχει πλήξει (ή κλείσει) πολλά μικρά μαγαζιά. Για αυτή την κατηγορία επιχειρήσεων η "κρίση" άρχισε νωρίτερα. Δεν θα έπρεπε ίσως να μιλάμε για κρίση αλλά για ευρύτερες, "δομικές" αλλαγές στις καταναλωτικές συνήθειες όλων μας - μάθαμε να ψωνίζουμε αραιότερα, μαζικότερα και με το αυτοκίνητο. Οι κοινωνικές παράμετροι (οικογενειακός χαρακτήρας πολλών μικρών επιχειρήσεων, ωράρια εργαζομένων) δεν μπορούν να παραβλέπονται. Το "άρρωστο" για μένα είναι η ακαμψία και ο προστατευτισμός, όταν έρχονται να καλύψουν όχι μόνο τις ατυχίες και (υπαρκτές) αδικίες και ανάγκες αλλά - στην ίδια "ομπρέλα" - και τη συχνή έλλειψη αρετών που είναι συνυφασμένες με το επιχειρείν (προσαρμοστικότητα/ευελιξία, εφευρετικότητα/καινοτομία κ.λπ.).
Μάλλον όμως ζητά πολλά όποιος θα περίμενε διαφορετική στάση από συλλόγους και επιμελητήρια που αποτελούν εφαλτήρια για πολιτική καριέρα σε μια χώρα ζυμωμένη από δεκαετίες κρατισμού και προστατευτισμού...
Είχα ακούσει μερικές φορές τη διαφήμιση στο ραδιόφωνο. Όπως και άλλες παλιότερες, προσωπικά δεν τη βρήκα κακή. Πιο πολύ με ενοχλούσε το "μπλα μπλα" που ακολουθούσε και που διαφήμιζε "εξυπνακίστικα" και πολυλογάδικα τα κατά τόπους (ή τα νέα) καταστήματα της αλυσίδας παιχνιδιών.
Το ΣΕΕ έκρινε, ύστερα από σχετική καταγγελία, ότι τόσο το σύνθημα (που θυμίζει το "ε ρε ξύλο που σας χρειάζεται") όσο και η εικόνα της σανίδας που "ρίχνει ξύλο" στους υποτιθέμενους αισχροκερδείς επαγγελματίες (και ο αντίστοιχος ήχος στο κλείσιμο της ραδιοφωνικής διαφήμισης, που σε μένα - που δεν είχα δει τα τηλεοπτικά - ομολογώ ότι δεν έκανε το σχετικό συνειρμό) "περιέχουν στοιχεία που μπορεί να οδηγήσουν σε βίαιη συμπεριφορά" και ως εκ τούτου παραβιάζεται ο κώδικας διαφημιστικής δεοντολογίας.
Η καταγγελία έγινε από την Εθνική Συνομοσπονδία Ελληνικού Εμπορίου (ΕΣΕΕ), αφού είχε βέβαια προηγηθεί ως συνήθως αρκετή συζήτηση σε ιστοσελίδες και αλλού σχετικά με την αισθητική των σποτ. Μαθαίνω ότι και ο σύνδεσμος καταστημάτων εστίασης/διασκέδασης αντέδρασε στην τηλεοπτική διαφήμιση που αναφέρεται στο (σύνηθες, δυστυχώς) φαινόμενο υπερβολικών χρεώσεων σε ελληνικές καφετέριες.
Θεμιτή η προσφυγή των συνεργαζόμενων "μικρών ψαριών" σε μέσα που τους επιτρέπουν να χτυπήσουν τα "μεγαλύτερα". Κατά τη γνώμη μου όμως, η υποκρισία καλά κρατεί. Για τη βία (φυσική/σωματική αλλά και ψυχολογική/λεκτική) που κατακλύζει την ελληνική τηλεόραση όσο τη θυμόμαστε (και που ολοένα γίνεται περισσότερη) δε βλέπω να γίνονται και πολλά. Στ' αλήθεια μπορεί να πιστέψει κανείς ότι η εικόνα μιας (βρεγμένης ή στεγνής) σανίδας μπορεί να παροτρύνει σε κακοποίηση παιδιών ή σε πράξεις βανδαλισμού και αυτοδικίας; Αν είναι έτσι, γιατί εξακολουθεί να προβάλλεται ταινία με τίτλο "Το Ξύλο Βγήκε Απ' Τον Παράδεισο" και γιατί μας αφήνουν να τραγουδάμε στα μικρά μας παιδιά το "Αχ Κουνελάκι, Κουνελάκι (Ξύλο Που Θα Το Φας)";
Δεν θέλει και πολύ μυαλό για να καταλάβει κανείς ότι άλλο είναι αυτό που ενοχλεί. Η προσφυγή της ΕΣΕΕ έρχεται χέρι-χέρι με την "πάγια" αντίθεσή της στο κυριακάτικο άνοιγμα καταστημάτων, μια ενοχλητική "ιερή αγελάδα" που με τη σειρά της συγγενεύει με παρόμοια άρρωστα φαινόμενα (πέραν του "εμπορικού κόσμου"), βλ. άνοιγμα των περισσότερων αρχαιολογικών χώρων μεταξύ ...7:00πμ και 3:00μμ.
Πρόσφατα η αγαπημένη Σάμος τόλμησε να πάει κόντρα στο ρεύμα, επιτρέποντας την κυριακάτικη λειτουργία εμπορικών καταστημάτων στη διάρκεια της θερινής περιόδου - και στέλνοντας το παρήγορο μήνυμα, ότι κάποιοι εκτός από τη διεκδίκηση θυμούνται και το τι σημαίνει δουλειά.
Η παρατεταμένη οικονομική ύφεση έχει πλήξει (ή κλείσει) πολλά μικρά μαγαζιά. Για αυτή την κατηγορία επιχειρήσεων η "κρίση" άρχισε νωρίτερα. Δεν θα έπρεπε ίσως να μιλάμε για κρίση αλλά για ευρύτερες, "δομικές" αλλαγές στις καταναλωτικές συνήθειες όλων μας - μάθαμε να ψωνίζουμε αραιότερα, μαζικότερα και με το αυτοκίνητο. Οι κοινωνικές παράμετροι (οικογενειακός χαρακτήρας πολλών μικρών επιχειρήσεων, ωράρια εργαζομένων) δεν μπορούν να παραβλέπονται. Το "άρρωστο" για μένα είναι η ακαμψία και ο προστατευτισμός, όταν έρχονται να καλύψουν όχι μόνο τις ατυχίες και (υπαρκτές) αδικίες και ανάγκες αλλά - στην ίδια "ομπρέλα" - και τη συχνή έλλειψη αρετών που είναι συνυφασμένες με το επιχειρείν (προσαρμοστικότητα/ευελιξία, εφευρετικότητα/καινοτομία κ.λπ.).
Μάλλον όμως ζητά πολλά όποιος θα περίμενε διαφορετική στάση από συλλόγους και επιμελητήρια που αποτελούν εφαλτήρια για πολιτική καριέρα σε μια χώρα ζυμωμένη από δεκαετίες κρατισμού και προστατευτισμού...
2 σχόλια:
Κατάθεση εμπειρίας: Όσο πηγαίνω στην Ερέτρια, δηλαδή γύρω στα 28 χρόνια, τα καταστήματα τροφίμων, Σ/Μ κλπ λειτουργούν κανονικά τις Κυριακές, μέχρι το μεσημέρι. Ανάγκη που προέκυψε, όπως είναι αναμενόμενο, από την τουριστική κίνηση και τους επισκέπτες του Σαββατοκύριακου. Τόσο μπροστά, λοιπόν, οι Ερετριείς; Και να φανταστείς ότι τους χλευάζω σε κάθε ευκαιρία...
Ευχαριστώ Βασίλη για το σχόλιο. Τα καταστήματα τροφίμων, σ/μ κ.λπ. και σε άλλα μέρη, τουριστικά ή παραθεριστικά (αλλά όχι μόνο), λειτουργούν και Κυριακές. Τα λεγόμενα "εμπορικά" (ένδυση, υπόδηση, συσκευές κ.ά.) είναι τα πιο δύσκαμπτα αν και ομολογώ ότι δεν μου είναι πλήρως κατανοητοί οι "κανόνες" (σε ποιο βαθμό δηλαδή αποτελούν απόφαση εμπορικού συλλόγου ή υποχρέωση από νόμο).
ΥΓ- Τα γυναικοχώρια δεν τα χλευάζουμε! :)
Καλό καλοκαίρι!
Δημοσίευση σχολίου