7 Φεβ 2016

Από το παράθυρό μου

Γηράσκω αεί διδασκόμενος. Ο επικεφαλής μας στο γραφείο, πενηντάρης και βάλε, δεν ντρέπεται να πει ότι παρακολουθεί σεμινάρια. Αλλού ακούς ακόμη τη φράση "πάλι στα θρανία". Η αλήθεια είναι ότι ζηλεύω λίγο τα παιδιά που πρέπει να γράψουν εκθέσεις. Να, θα ήθελα, στο εξ αποστάσεως μάθημα που κάνω αυτό το σαββατοκύριακο, να συμπεριλαμβανόταν και ένα απλοϊκό εκθεσιακό θέμα, ας πούμε "Η θέα από το παράθυρό μου".

Μπορεί να μη βλέπω πια σε καθημερινή βάση τον Ακροκόρινθο - τον μοναδικό αυτόν Βράχο δεν τον χορταίνεις, αλλά δεν έχεις και να πεις κάτι πρωτότυπο, όταν υπάρχει ολόκληρο ποίημα του Σικελιανού αφιερωμένο. Το τοπόσημο που βλέπω από εδώ που βρίσκομαι τώρα, είναι εντελώς ανθρωπογενές, καθόλου αρχαίο αλλά κατά κάποιον τρόπο κλασικό.

Το μέγαρο Lisinski δεν διαφημίζει στην ιστοσελίδα της ιστορίας του την εκδήλωση που το πρόβαλε (ίσως για μοναδική φορά;) ζωντανά σε διεθνές τηλεοπτικό κοινό εκατοντάδων εκατομμυρίων: το διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision του 1990. Ο συναυλιακός χώρος δείχνει να έχει τέτοια αξία για τη μουσική της χώρας του (και όχι μόνο) ώστε να μη χρειάζεται το λούστρο μιας διοργάνωσης που, στο κάτω-κάτω, από άλλη χώρα - την ενιαία Γιουγκοσλαβία - είχε φιλοξενηθεί τότε.

Μάλιστα, μόλις 8 μέρες αργότερα, και όχι πολύ μακριά από την αίθουσα Lisinski - καμιά δεκαριά στάσεις του τραμ ανατολικότερα - η χώρα αυτή έζησε την πρώτη γεύση του εμφυλίου που θα τη διέλυε. Στο στάδιο Maksimir (γνωστό από την πρόσφατη εποποιία του "Θρύλου") οι οπαδοί του σέρβικου Ερυθρού Αστέρα και της κροάτικης Ντινάμο ενεπλάκησαν σε βίαια επεισόδια. Ένας από τους πρωταγωνιστές έγινε στη συνέχεια (πριν τη δολοφονία του) πασίγνωστος από κατηγορίες για εγκλήματα πολέμου.

Η λήθη για το ανάλαφρο φεστιβάλ τραγουδιού του ΄90, τουλάχιστον εδώ στο Ζάγκρεμπ, δεν πρέπει λοιπόν να είναι άσχετη με τη συγκυρία. Ούτε και στην Ελλάδα βέβαια θέλει να θυμάται κανένας την ερμηνεία του Χρήστου Κάλλοου, που με την (κατά πολλούς) ερασιτεχνική και αδιάφορη εμφάνισή του (βοηθούντος και του ίδιου του τραγουδιού) λες και βάλθηκε να αποδείξει ότι nomen est omen - callow σημαίνει άβγαλτος, το δε τραγούδι λεγόταν "Χωρίς Σκοπό", τωόντι.

Είμαι περίεργος ωστόσο να δω αν θυμάται κανείς κάποια αντίδραση στο βέλγικο τραγούδι, που ο δημιουργός του θέλησε να αφιερώσει στην, εξ Αχρίδος καταγομένη, γυναίκα του. Το Macédomienne - λογοπαίγνιο που σημαίνει "Μακεδονίτισσά μου" - εμφανίστηκε αμέσως μετά το ελληνικό κομμάτι και πήγε πολύ καλύτερα. Στα χρόνια που ακολούθησαν, έως και σήμερα, ένας τέτοιος τίτλος θα γινόταν αντικείμενο διπλωματικών διαβημάτων - ή και συλλαλητηρίων, αν σκεφτούμε τη μετέπειτα δημοτικότητα του διαγωνισμού. Τότε όμως τα πράγματα μάλλον δεν ήταν τόσο φορτισμένα: το Lisinski ήταν γιουγκοσλάβικο και ο δρόμος που περνά μπροστά του ήταν επί δεκαετίες αφιερωμένος στην Προλεταριακή Ταξιαρχία και όχι σε μια πολύπαθη παραδουνάβια πόλη.

Άλλες εποχές, παλιές - όπως τότε που γράφαμε σχολικές εκθέσεις για τη θέα από το παράθυρό μας.


2 σχόλια:

panosvar είπε...

Αρχικά διακρίνω μια νοσταλγία προς τον ...βράχο. Όμως αν αυτό που βλέπω στην φωτογραφία που δημοσιεύεις είναι αυτό που βλέπεις από το παράθυρο σου τότε πρέπει το ελάχιστο να είσαι μαζοχιστής. Αν πάλι είσαι πράγματι τόσο .. σεβνταλής για τον τόπο σου τότε σου προτείνω να πας να παρακολουθήσεις στο μέγαρο Lisinski τη μουσική παράσταση from Bach to sevdah. Θα ξεχαστείς για λίγο και ίσως μας γράψεις μια καλλιτεχνική ανταπόκριση από το Ζάγκρεμπ. Επίσης γιατί όχι μπορείς να δώσεις μια νέα δυναμική στο μπλογκ γράφοντας για την ίδια την πόλη.

Yank_o είπε...

Εντυπωσιάζομαι από τις μουσικές σας γνώσεις αγαπητέ panosvar.

Ιδού: http://www.lisinski.hr/en/events/from-bach-to-sevdah/
Φαντάζομαι σε αυτό θα αναφέρεστε.

Κρατάω επίσης την εξαιρετική ιδέα σας για ένα θεματικό μπλογκ και μάλιστα στην αγγλική γλώσσα. Ελπίζω να βρω το χρόνο και την όρεξη.

Ο Βράχος δεν νομίζω ότι είναι τόσο άσχημος και η νοσταλγία υπάρχει αλλά δεν νομίζω ότι αποτελεί κυρίαρχο στοιχείο του κειμένου. Τουλάχιστον δεν υπήρχε τέτοια πρόθεση. Η δε θέα (του Ζαγκρεμπιανού σπιτιού) στην πραγματικότητα είναι πολύ πιο πλούσια, ειδικά αν βγει κανείς στο μπαλκόνι. Είστε ευπρόσδεκτοι :)