Είναι αυτός που χαρακτηρίζεται από πρεμούρα για την εξουσία.
Με άλλα λόγια είναι αυτός που, σαν έτοιμος από καιρό, δεν περιμένει τη βίωση του πένθους. Κι όχι λόγω της ψυχραιμίας που χαρακτηρίζει την ιδιοσυγκρασία του, αλλά επειδή, όπως με αρκετή ειλικρίνεια λέει, δεν εκφράζει μόνο τον εαυτό του αλλά ένα ρεύμα. Που ήδη εκδηλώνεται καταλυτικά και, κοινώς ειπείν, δεν κρατιέται.
Είναι ο ίδιος, ο μόνος που το 2000, την ώρα που οι αντίπαλοί του πανηγύριζαν προσωρινά, έσπευδε να εξηγήσει σε τηλεοπτικό πάνελ της αιτίες της ήττας. Μιας ήττας που τελικά δεν ήρθε.
Το ότι καραδοκούσε έκανε νιάου-νιάου, όπως και το ότι ο αρχηγός του έκανε καθοριστικά λάθη, όχι μόνο στην προεκλογική εκστρατεία εξπρές που τον έπιασε στον ύπνο αλλά και σε όλη τη μέχρι τώρα θητεία του. Λάθη που τώρα, πολύ αργά πια, τα παραδέχεται. Οι εξελίξεις αυτή τη στιγμή τρέχουν και συνεπώς οτιδήποτε άλλο γραφτεί θα είναι πρόωρο.
2 σχόλια:
Μπάρμπα - Γιάννη Μακρυγιάννη δεν μας τα ‘γραψες καλά. Δες ο Έλληνας τι κάνει για να ανέβει πιο ψηλά. Μπάρμπα - Γιάννη Μακρυγιάννη δεν μας τα ‘γραψες σωστά. Το φιλότιμο δε φτάνει για να πάει κανείς μπροστά.
Δεν είδα χτύπημα στο δικομματισμό. Δεν είδα αριστερή στροφή. Πάνω κάτω τα ίδια ή τι είχαμε τι χάσαμε, πσολέο σε ξεχάσαμε. Μια μείωση πραγματική καταγράφηκε. Του Γιώργου. Απίστευτο κι όμως πολιτικό. Η αντιπολίτευση χάνει προς τα αριστερά, προς την αποχή και δεν κερδίζει ούτε ψηφοφόρο από την κυβέρνηση. Δε μου βγαίνει από το μυαλό ότι αυτό δεν ερμηνεύεται πολιτικά. Είναι αδύνατον να συμβεί, να το δεχθώ. Ερμηνεύεται όμως παραπολιτικά. Ήταν απλά στημένο.
Τελικά μας έπεισαν. Ο Γιώργος δεν έχει επαφή με την ελληνική πραγματικότητα, δεν μπορεί να μιλήσει, σκέφτεται αγγλικά, σουηδικά, καλιφορνέζικα, ουκρανικά και καμποτζιανά αλλά ποτέ ελληνικά, πάει για τζόκιν και έχει λάπτοπ (δηλαδή ξενέρωμα) δεν είναι ατακαδόρος όπως ο Καραμανλής και φυσικά δεν είναι κατάλληλος για πρωθυπουργός, δεν ελέγχει το κόμμα του, δεν κάνει ανανέωση και ταυτόχρονα κάνει λάθος που διώχνει τον ιστορικοσυμβολικό Κίμωνα (θα ανησυχούσα αν με αγαπούσαν τόσο οι νεοδημοκράτες), η κίνηση Καραχασάν δεν δείχνει προοδευτικότητα (γυναίκα, μουσουλμάνα –τώρα που το γράφω το βρίσκω σχεδόν επαναστατικό) αλλά ότι δεν ξέρει που πατά και που πηγαίνει κλπ κλπ
Αγαπητέ μου yanko έφτιαξαν, έβγαλαν και διατηρούν στην πρωθυπουργία μια μεγάλη πολιτική φούσκα και ταυτόχρονα αποφασίζουν για τον επόμενο αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Τα γκάλοπ έτοιμα, σαρωτικά, καθοδηγούν δεν αποτυπώνουν – πλύση εγκεφάλου λέγεται – τα στελέχη δασκαλεμένα σπεύδουν το ένα μετά το άλλο να φιλήσουν το χέρι του διαδόχου. Και πίσω από αυτά ο Σημίτης που μιλά για κρίση στο ΠΑΣΟΚ*. Είναι να γελάει κανείς...
Προχωρώ παραπέρα.
Δύο μέρες πριν τις εκλογές πρώτη είδηση ότι ο Σημίτης τηλεφώνησε στον Γιώργο και του είπε «να μην με ανακατεύεις στα σχέδιά σου». Ποιος εκτέθηκε; Ο Γιώργος. Ποιος την έδωσε την είδηση. Πάντως όχι ο Γιώργος. Ποιός έχασε; Το ΠΑΣΟΚ
Δέκα μέρες πριν τις εκλογές η Φώφη φαίνεται ότι θα τοποθετηθεί επικεφαλής του επικρατείας, Ποιος δε μιλάει. ‘Ολοι. Ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος και οι λοιποί περισπούδαστοι που στην συνέχεια μάσαγαν τα λόγια τους αντί να υποστηρίξουν τον Γιώργο. Και μένα σμπάρο τρώνε δύο τριγώνια, δηλαδή και την Φώφη η οποία έχει υπερκομματικά χαρακτηριστικά και όνομα.
Να ρωτήσω για την Πατουλίδου ή περιττεύει;
Να ρωτήσω πότε βγήκε σε κανάλια, συνεντεύξεις εφημερίδες περιοδικά, στο δρόμο, στη βουλή, στους δημοσιογράφους ο λαλίστατος, ο όλα τα ξέρω και τα κουλαντρίζω Βενιζέλος; Πότε βγήκε ο Σημίτης; Πότε στήριξαν, πραγματικά το Γιώργο. Ποτέ (ακόμα και όταν του έδωσε το δαχτυλίδι**). Άφησαν μόνο τον Λαλιώτη να θεωρηθεί μέρος της ήττας και να τους αδειάσει τη γωνιά.
Και αποδείχθηκε ότι τον Γιώργο τον στήριξαν ελάχιστοι. Μάλλον τάραξε πολλά λιμνάζοντα ύδατα και οι μηχανισμοί δεν τα δέχονται αυτά. Του τη στήσανε.
Διότι δεν μπορώ να δεχθώ ότι οι 4 μονάδες ήταν επειδή ο Καραμανλής είναι τόσο καλύτερος ή η πολιτική του προσφέρει σταθερότητα. Δεν μπορώ να δεχθώ ότι ο υπουργός εξωτερικών που χειρίζεται μαεστρικά του Τούρκους, βάζει την Κύπρο στην ΕΟΚ, χαράζει με τον Σημίτη μεθοδικά μια στροφή στην εξωτερική πολιτική (από το ‘99 και τους σεισμούς) η οποία αλλού θα στριμώξει την Τουρκία (υφαλοκριπήδα) αλλού θα πάει να λύσει τα άλυτα (Λουκέρνη) και πάνω από όλα θα εξασφαλίσει με την αμοιβαία μείωση των εξοπλισμών το περίφημο «πλεόνασμα ειρήνης», είναι ανίκανος.
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι έχει όραμα ο Καραμανλής που στο προηγούμενο ντιμπέιτ ρώταγε για το ματς του παναθηναϊκού και όχι ο Γιώργος ο οποίος είναι πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς (ας σημειώσω ότι δεν πρόκειται για έναν συνασπισμό κομμάτων πχ λαικά κόμματα αλλά τη ζωντανή ιστορία-συνέχεια ιδεών και ιδεολογιών που έδωσαν στους λαούς πολλά από αυτά που σήμερα απολαμβάνουν).
Δεν μπορώ να δεχθώ ότι δεν εξυπηρετεί τη χώρα ο Γιώργος που γύρισε 3 φορές την υφήλιο για να πετύχει Ολυμπιακή Ειρήνη και να γράψει ιστορία στο σύγχρονο πολιτισμό και να αναβαπτίσει πραγματικά και όχι στα λόγια τους εμπορευματοποιημένους Αγώνες.
Αλλά ακόμα και προγραμματικά, ας δει κάποιος, στην ιστοσελίδα του ΠΑΣΟΚ το πρόγραμμα ανασυγκρότησης που προτείνει για τις καμένες περιοχές και μέσα θα βρει και σχέδιο και όραμα και μέθοδο.
Λογικά λοιπόν η διαφορά 4% ή καλύτερα η διαφορά 4% με τέτοια πτώση του ΠΑΣΟΚ δεν αποτυπώνει αυτό που εγώ αντιλαμβάνομαι. Η μόνη εξήγηση; Το στήσιμο. Από μέσα. Γιατί μόνο με το χαμηλότερο ποσοστό που ποτέ πήρε το ΠΑΣΟΚ θα έφευγε ο Γιώργος. Αν έχανε με μικρή διαφορά ή με μεγάλη χωρίς πτώση δύσκολα θα αμφισβητούνταν καθολικά, άμεσα, απόλυτα.
Τον έστησαν. Και την πάτησε. Θα τον θυμηθούμε τον Γιώργο. Σε 20-30 χρόνια. όταν ο αγρότης θα έχει το laptop του και θα κάνει e-banking από το θερμοκήπιο με τη βιολογική του καλλιέργεια. Αλλά πριν ας βεβαιωθούμε ότι θα φαγωθεί γιατί μαζί του ίσως να πρέπει να δύσει και ο πράσινος ήλιος αφού ΠΑΣΟΚ και Παπανδρέου είναι έννοιες ταυτόσημες.
ΥΓ1. Κάτι μου θυμίζει η ιστορία, Τί άραγε; Α, ναι μωρέ. Τον Άκη. Που παρουσιαζόταν λίγο πολύ ως κρετίνος. Ως ανόητος και ανεπαρκής. Μήπως ήταν τότε που έπρεπε να βγει ο Σημίτης; Μήπως τώρα πρέπει να βγεί ο Βενιζέλος; Τι δεν έκανε ο Γιώργος που το έχει κάνει ήδη ο Βαγγέλης. Μήπως τα έχει βρει με αυτούς που τον βρήκαν;
ΥΓ2. Ο σπουδαρχίδης μπορεί να έχει πρεμούρα αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι ικανός και αποτελεσματικός. Το ερώτημα είναι ηθικής τάξεως και το μεγαλύτερο ερώτημα είναι αν υπάρχει ηθική τάξη στην πολιτική.
*1996: Η χρονιά που ο Σημίτης καταφέρνει εν μέσω κρίσης να αποσπάσει (όχι φυσικά ο ίδιος αλλά οι Άκης, Λαλιώτης, Λιβάνης και Παπούλιας αν θυμάμαι καλά) την παραίτηση του Ανδρέα μέσα από το Ωνάσειο, να πετάξει από τον δεύτερο γύρο της εκλογής στην κοινοβουλευτική ομάδα τον κύριο αντίπαλό του – τον Αρσένη, να κερδίσει συνέδριο και εκλογές. Η χρονιά που το ΠΑΣΟΚ χορεύει «τσάρλεστον» μπροστά στον μηχανισμό του «κινέζου» και η χώρα υποκλίνεται.
**2004: Ο Σημίτης θα χάσει, αλλά δεν θα χρεωθεί την ήττα, μόνο αόριστα μια πολιτική που δεν έσκυψε στην καθημερινότητα και κυριαρχήθηκε από σκάνδαλά (χρηματιστήριο, εξοπλισμοί) αλλά και λοιπές πρόσκαιρες κατηγορίες, που συνηθίζει η δεξιά να προσάπτει στους αντιπάλους - εξάλλου πάντα έρχεται στην εξουσία ως καθαρτήρια δύναμη, από την εποχή του Τρικούπη, δηλαδή του Σημίτη του προπερασμένου αιώνα - αφού η ιστορία θα γράψει ΟΝΕ, έργα, Ολυμπιακοί Αγώνες, αλλά και taxis, ΚΕΠ, ΑΣΕΠ, Καποδίστριας, εκσυγχρονισμός. Η ήττα καταγράφεται στον Γιώργο ο οποίος πριν ακόμα χαρεί για το ρεύμα που αποκτά, έρχονται οι εκλογές και χάνει πανηγυρικά.
Αγαπητέ bruce, κατά την ταπεινή μου γνώμη η καμήλα πρέπει πρώτα απ' όλα να κοιτά την καμπούρα της. Ο ΓΑΠ έχασε πρωτίστως από δικά του λάθη. Δεν έχασε επειδή τον σαμποτάρανε ή από κάποια ασύμμετρη απειλή.
Ναι, δεν ήταν ολόψυχα όλοι μαζί του. Ναι, ο Νεονάκης έδωσε το Ρέθυμνο πεσκέσι. Ναι, τα γκάλοπ και οι δηλώσεις και οι υπογραφές είναι ενορχηστρωμένα.
Αλλά επίσης: Ναι, ο Γιώργος δεν έπεισε τον μέσο ψηφοφόρο που είναι ο μπάρμπας μου, που τόσα χρόνια ένιωθε ότι υπάρχει ένα σύστημα Πασόκ και επίσης ποτέ δεν μπόρεσε να πειστεί ότι ο ΓΑΠ σκέφτεται στα ελληνικά όταν ανοίγει το στόμα του και λέει "είμαι συγκινημένος ότι..." - και τέλος, δεν πείθεται για την αδήριτη ανάγκη να εκλεγεί τουρκόφωνη υπερνομάρχης σε μια ακριτική περιοχή.
Ναι, ο ΓΑΠ είναι αυτός που βάφτισε συμμετοχική δημοκρατία και ελεύθερη εκλογή αρχηγού το όλο κόλπο του 2004. Και στο κάτω κάτω δεν ήταν υποχρεωμένος το 2004 να κάτσει και να χρεωθεί αυτός την ήττα του Σημίτη. Το έκανε όμως. "Του τη στήσανε"; Μάλλον. Αυτός όμως τόσο αφελής είναι; Και στο θέμα της (overrated) Φώφης ποιος περίμενε ότι θα του κάνει τον νομικό σύμβουλο; Ο βασικός του εσωκομματικός αντίπαλος;
Δυστυχώς οι τολμηρές ή "κουλές" (διαλέγετε και παίρνετε) επιλογές προσώπων (Ματσούκες, Μαριλίζες, Νεοφιλελεύθεροι, Γενιά Πολυτεχνείου, Ραγκούσηδες κ.λπ.) έμειναν στον πολύ κόσμο ως ένας αχταρμάς. Δεν άξιζαν τέτοιας τύχης, ίσως, αλλά για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται ότι οι καλές προθέσεις δεν αρκούν.
Δημοσίευση σχολίου