9 Δεκ 2007

Nomen est omen

Αρκετοί βαπτίζουν τα παιδιά τους τηρώντας μεν την οικογενειακή παράδοση (όνομα παππού ή γιαγιάς) αλλά γιορτάζοντάς τα στη μνήμη κάποιου νεομάρτυρα ή άλλου, "άγνωστου" Αγίου ή Οσίου. Αυτό είναι ενδιαφέρον αν και κοινωνικά μπορεί να γίνει άχαρο. Π.χ. "Χρόνια πολλά ρε Νικόλα!" - "Ευχαριστώ, αλλά ξέρεις, δεν γιορτάζω σήμερα, γιορτάζω εννιά Μαΐου του εν Βουναίνοις επειδή έτσι με γιόρταζε η μάνα μου" - "?!?".

Δεν είναι κακό τέλος πάντων. Για μένα άλλο είναι το άσχημο. Η πεισματική άρνηση κάποιων self-important ιερέων να δίνουν στα παιδιά όνομα που δεν υπάρχει στο εορτολόγιο της εκκλησίας ή του μυαλού τους. Λες και τα ονόματα ανήκουν σε κάποιο index. Γιατί δηλαδή να μη βαπτίσεις κάποιον με ένα αρχαίο ή και ξένο όνομα και να μην του δώσεις τη δυνατότητα, αν ποτέ γίνει άγιος, να το κάνει ιερό αυτό το όνομα; Πώς δηλαδή έγιναν οι άγιοι και οι όσιοι που αναγνωρίζονται έως σήμερα; Κοίταξε ο παπάς στον κατάλογο πριν τους βαφτίσει;

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Θίγεις ένα ΠΟΛΥ καυτό ζήτημα, τη σχέση κράτους – εκκλησίας. Μακάρι να υπήρχε ο χρόνος να το συζητήσουμε σε βάθος… Από τη στιγμή που για να αποκτήσουν τα παιδιά μας όνομα (στην Ελλάδα του σήμερα) πρέπει να περάσουμε από θρησκευτικές διαδικασίες/μυστήρια, καλά λοιπόν κάνει και ο όποιος παπάς να μας ορίζει και περιορίζει την επιλογή του ονόματος. Εμείς του δίνουμε το δικαίωμα!
Θα μπορούσαμε να μπούμε στη λογική της άρνησης (από τη μεριά των γονέων) της βάπτισης, αλλά πέρα από τα όποια θρησκευτικά αισθήματα του καθενός, μπαίνουν και διαδικαστικές τρικλοποδιές (στην Ελλάδα του σήμερα, επιμένω) που νομίζω ότι κανένας γονιός δεν θέλει να ‘κληρονομήσει’ στα παιδιά του.

Yank_o είπε...

Εδώ και πολλά χρόνια, οι γονείς έχουν το δικαίωμα να δώσουν στα παιδιά τους όνομα από την πρώτη μέρα, όπως ισχύει και σε άλλες πολιτισμένες χώρες. Όσοι βαφτίζουν αργότερα, συνήθως δεν κάνουν χρήση αυτού του δικαιώματος. Άρα δεν σχετίζεται με το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας. Απλά με το τι κουβαλάει στο μυαλό του ο κάθε παπάς. Και η δυσάρεστη αλήθεια είναι ότι τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάστηκαν οι παπάδες-φρούτα που θεωρούν ότι μπορούν να ορίσουν το τι όνομα θα πάρει ένα παιδί, λες και είναι οι γραφειοκράτες της Αλβανίας του Hoxha που όριζαν το index επιτρεπτών ονομάτων (γι' αυτό και η Αλβανία γέμισε Elton & Ronaldo).