"Νιάου νιάου στα κεραμίδια" κάνει η χρονική σύμπτωση της πρωτοβουλίας επίλυσης του ζητήματος "όνομα της χώρας που αποκαλεί εαυτήν Μακεδονία και εμείς ΠΓΔΜ" με την διακήρυξη ανεξαρτησίας του Κοσόβου. Το "πακέτο" των ΗΠΑ απευθύνεται κατά κύριο λόγο στις ανησυχίες των Σκοπίων, δεδομένου ότι η περιοχή περί το Τέτοβο (με σημαντικό αλβανικό εθνοτικό πληθυσμό) συνορεύει άμεσα με την "Αλβανία ΙΙ" (γνωστή και ως Unmikistan από το όνομα της εκεί αποστολής του ΟΗΕ). Δώστε κάτι στην Ελλάδα κι εμείς εγγυώμαστε την ακεραιότητά σας, παρότι δώσαμε φτερά στον δικέφαλο του Σκεντέρμπεη (με αντάλλαγμα την ευρωπαϊκή προοπτική της Σερβίας).
Σίγουρα η (κάθε) ελληνική κυβέρνηση θα προτιμούσε να αφήσει το πρόβλημα να σέρνεται όπως εδώ και 16 χρόνια, παρά να αναγκαστεί να συναινέσει σε συμβιβαστική λύση που (απ' ό,τι φαίνεται) δεν θα γίνει ασμένως αποδεκτή από την κοινή γνώμη. Από ελληνοκεντρική σκοπιά, είναι μεγάλος ο πειρασμός να θεωρήσουμε ότι ο "διεθνής παράγοντας" παίρνει τη ρεβάνς του από την Ελλάδα, από την οποία "εξαπατήθηκε" το 2004, με την ένταξη της Κύπρου στην Ε.Ε. χωρίς αποδοχή του σχεδίου Αννάν. Τα πράγματα βέβαια δεν είναι έτσι απλοϊκά, αλλά παραμένει γεγονός ότι τότε η Ελλάδα (ως έθνος) πέτυχε πράγματα που σίγουρα δεν πιστώνονται στην Ντόρα ή τον Πέτρο Μολυβιάτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου