Πυρ το ενδότερον

Έως τώρα δεν έχουν αναφερθεί νεκροί από το κύμα πυρκαγιών σε Αττική και αλλού. Σε σχέση με το τι συνέβη στην Πελοπόννησο (καμιά εβδομηνταριά χαμένες ζωές) πριν από ακριβώς δύο χρόνια, αυτό είναι παρήγορο - αν και δύσκολα θα το χαρακτήριζε κανείς ως "πρόοδο".

Λυπάμαι για όσους υφίστανται ζημιές - δεν είναι όλοι αυθαίρετοι, πλούσιοι, αδιάφοροι, καταπατητές. Ακόμη κι αν καταφεύγουν στις γνωστές ευκολίες (τηλεφωνώ στον ραδιοσταθμό και όχι στην Πυροσβεστική - ζητάω "ένα αεροπλάνο να ρίξει νερό στο σπίτι μου" - καταγγέλλω το κράτος κ.λπ.), διστάζω να τους κακολογήσω διότι δεν ξέρω πώς θα αντιδρούσα αν έζωναν εμένα οι φλόγες.

Πιο πολύ όμως λυπάμαι για όμορφες και αγαπημένες γωνιές (όπως αυτή της φωτογραφίας, στο Προσήλι δίπλα στο Πόρτο Γερμενό), που όχι απλά ασχημαίνουν αλλά και καταστρέφονται περιβαλλοντικά.