Ας θυμηθούμε πάλι τα βασικά. Δεν υπάρχει τζάμπα γεύμα (ή "ο τζάμπας πέθανε" επί το ελληνικότερον). Ένα έργο υποδομής έχει το κόστος του, που για να καλυφθεί υπάρχουν πολλές μέθοδοι, καμία από τις οποίες δεν είναι μονόδρομος. Οι πολιτικοί σε πολλές χώρες (και όχι μόνο στην υποτιθέμενη "μπανανία" μας αλλά και στη Γερμανία π.χ.) δείχνουν μια προτίμηση σε σχήματα "συμβάσεων παραχώρησης" που έχουν προφανή οφέλη γι' αυτούς: γρήγορη ολοκλήρωση του έργου, με δάνεια που εκταμιεύονται "τώρα" και αποπληρώνονται σε βάθος δεκαετιών. Θα εμπόδιζε κανείς την εφαρμογή πιο νοικοκυρεμένων, λιγότερο large λύσεων, που ταιριάζουν ίσως καλύτερα στην μικρή, χρεωμένη μας χώρα; Λύσεων που συνοψίζονται στο "κάνουμε λίγο-λίγο αυτά που μπορούμε και που κατά προτεραιότητα χρειαζόμαστε"; Ναι! Θα την εμπόδιζαν (για την ακρίβεια την έχουν συστηματικά εμποδίσει) όλοι ανεξαιρέτως οι τοπικοί πολιτικοί και λοιποί παράγοντες - αυτοί που "μας εκπροσωπούν" κοπτόμενοι για την περιφερειακή ανάπτυξη. Όταν διαμορφωνόταν ο βασικός σχεδιασμός των μεγάλων έργων, πόσοι τόλμησαν να πουν ότι, για παράδειγμα, η Ελλάδα δεν χρειάζεται 4λώριδο αυτοκινητόδρομο για τούρκικα αυτοκίνητα (μια Hochstrasse θα αρκούσε και θα στοίχιζε λιγότερο), δεν χρειάζεται αυτοκινητόδρομο για Καρδίτσα και άλλες πόλεις που δεν τον "σηκώνουν" λόγω χαμηλής κίνησης; Πόσοι δηλαδή αντιστάθηκαν στον γιγαντισμό; Όσοι και στους Ολυμπιακούς Αγώνες - το "γραφικό 3%".
Στο τέλος του 2010 στην Ελλάδα τείνουμε στο φαινόμενο, "κάθε σύλλογος που σέβεται τον εαυτό του", κάθε "δημοφιλής δημοσιογράφος", ΜΚΟ, ο Σάββας Κωφίδης, συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα διάφορα Κουκουέ-Μπουλκουμέ, να αισθάνονται την ανάγκη να βροντοφωνάξουν το μεγάλο (che fece!) OXI στα διόδια. Η γραφικότητα των επιχειρημάτων (σύγκριση αβοκάντο με πορτοκάλια) όπως και των ίδιων των διαμαρτυρομένων είναι κάτι που δεν χρειάζεται σχολιασμό, φαίνεται από τα πρώτα δευτερόλεπτα των διάφορων βίντεο που κυκλοφορούν. Όλοι αυτοί τόσα ξέρουν, τόσα λένε - και είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να πουλάει τρέλα όταν εκφράζεται. Όμως, οι ειλικρινείς μου απορίες (για την υποκρισία του να είσαι υπέρ των έργων αλλά κατά της χρηματοδότησής τους, δεν έχω απορία πια...) είναι οι εξής:
(1) Οι βουλευτές που το 2007 υπερψήφισαν, χωρίς επιφυλάξεις, τους κυρωτικούς νόμους των συμβάσεων παραχώρησης στη Βουλή, με τι μούτρα βγαίνουν και λένε ότι διαφωνούσαν με τα διόδια (αυτό το λένε αρκετοί πασόκοι συμπεριλαμβανομένου, παρακαλώ, και αρμόδιου μέλους του υπουργικού συμβουλίου!) ή ότι δεν κατάλαβαν (!) τι ακριβώς ψήφισαν "εκείνη τη νύχτα";
(2) Πώς έχουμε αποδεχτεί ως κοινωνία, να φωνασκούν οι διάφοροι μάγκες (νομάρχες, δημοσιογράφοι όπως ο "έγκυρος" και "προοδευτικός" Βασίλης Λυριτζής) και να προτρέπουν τον κόσμο σε μια ενέργεια παράνομη όπως η μη πληρωμή των διοδίων επειδή απλά δεν "γουστάρουμε"; Αν θέλουν να είναι συνεπείς, γιατί δεν προτρέπουν το ίδιο για κάθε χρηματική συναλλαγή του πολίτη;
Μέχρις ενός σημείου, αυτή η συζήτηση ανήκει σε άλλο γήπεδο. Τα "αφεντικά" μας είναι "μεγάλα παιδιά" και, αν μέχρι τώρα δεν έχουν αντιδράσει έντονα σε ένα κράτος και μια κοινωνία που δείχνει να τους θεωρεί "γερμανοτσολιάδες", είναι δική τους υπόθεση.
Ωστόσο, στις εταιρείες υλοποίησης και διαχείρισης των μεγάλων έργων απασχολούνται μερικές χιλιάδες άνθρωποι πολλών ειδικοτήτων. Είμαι ένας απ' αυτούς και βρίσκω αισχρό, προσβλητικό, έως και κολάσιμο, το να βομβαρδιζόμαστε από δήθεν "ψαγμένες" διακηρύξεις που μιλούν για κλέφτες και πουλημένα τομάρια. Οι εργαζόμενοι στις παραχωρήσεις, την Εγνατία και παρόμοιες εταιρείες δεν είναι και δεν ανέχονται να χαρακτηρίζονται κλεπταποδόχοι. Πολλοί απ' αυτούς χτες βράδυ με το χιόνι καθάριζαν το δρόμο, όχι μόνο για να διαψεύσουν αυτούς που λένε ότι η Ελλάδα είναι άχρηστη, ότι "δεν υπάρχει κράτος" ούτε και υπεύθυνος ιδιώτης - αλλά πρώτα και κύρια γιατί αγαπάνε αυτό που κάνουν και δεν θα αφήσουν κανέναν λαϊκιστή να τους το πληγώσει.
Το "αστειάκι" πρέπει να σταματήσει. Είναι καιρός.
3 σχόλια:
Με από αυτό το δημοσίευμα αισθάνομαι λιγότερο μόνος (στην Πελοπόννησο τουλάχιστον) μετά τον βομβαρδισμό που υφιστάμεθα υπέρ του τζάμπα.
Όπως γνωρίζεις, δεν εργάζομαι ούτε έχω άλλους δεσμούς με τις εταιρείες κατασκευών. Είμαι, όμως, φανατικός υπέρμαχος του "Ο Νόμος είναι Νόμος" και οφείλουμε να τον σεβόμαστε. Όποιος διαφωνεί με το Νόμο ας αγωνιστεί να τον αλλάξει, αναλαμβάνοντας κόστος και συνέπειες. Τα λοιπά είναι, όπως σωστά γράφεις, γραφικά έως παντελώς γελοία.
Κύριε Σπινθάκη, ο "βομβαρδισμός" θέλω να ελπίζω ότι είναι συγκυριακός.
Βασίλη, γραφικοί αισθάνομαι δυστυχώς ότι φαινόμαστε εμείς που μιλάμε για Νόμο, όπως μιλούσαν κάποιοι φωτισμένοι αρχαίοι, που μας μετέφεραν τα λόγια τους οι φιλόλογοι κι εμείς τα λέμε στα παιδιά μας (και όπου αλλού εκφραζόμαστε).
Δημοσίευση σχολίου