Όταν πήραμε "την Κλειώ", επί πρωθυπουργίας Σημίτη και πλανηταρχίας Κλίντον, ο θρύλος έπαιρνε ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα μετά από πολλά χρόνια καθώς και τον πρώτο του μπασκετικό ευρωπαϊκό τίτλο. Έτσι, παρόλο που η προτίμησή μας ήταν το πράσινο κυπαρισσί, το άμεσα διαθέσιμο κόκκινο χρώμα δεν με χάλασε καθόλου (δεν μπορώ να πω το ίδιο για την πανάθα γυναίκα μου).
Το Ρενώ Clio μας συντρόφεψε σε όσες γειτονιές ζήσαμε έκτοτε (Καλλιθέα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Κόρινθο), στα ταξίδια μας στην ηπειρωτική χώρα και κάμποσα νησιά, σε βόλτες και δουλειές, μέχρι και στολισμένο σε low-budget γάμο αξιωθήκαμε να το δούμε.
Άντεξε αυτοκινητόδρομο, χωματόδρομο, παρκαρίσματα στο τσίμα-τσίμα σε μεγαλουπόλεις, κουβάλημα μετακομίσεων, μία θραύση κρυστάλλων (από κλεφτρόνι που "κονόμησε" μια φωτογραφική μηχανή, αν θυμάμαι καλά), μέχρι κι ένα ξώφαλτσο τρακάρισμα (ευτυχώς χωρίς τραυματισμό) εξαιτίας μιας απρόσεκτης κυρίας λίγα χιλιόμετρα από τον τάφο του Παϊσίου.
"Άκουσε" παιδικές φωνές και τραγούδια, φιλοξένησε αγκαλιές αλλά και καυγάδες, "έφαγε" ήλιο, άμμο και βροχόνερο. Το τελευταίο, το "αποτελείωσε". Λίγο πριν κλείσει τα 17, έχοντας ξεπεράσει τα 150.000 χιλιόμετρα, παίρνει το δρόμο της απόσυρσης. Αν είχε φωνή, θα έφευγε με ένα παράπονο: που δεν αξιώθηκε να βγει από τα σύνορα της χώρας, με μεγαλύτερο πλησίασμα σε αυτά το 1999, σε μια μοναχική βόλτα στη Δοϊράνη.
Το "Κλιουδάκι" θα μας λείψει.
Το Ρενώ Clio μας συντρόφεψε σε όσες γειτονιές ζήσαμε έκτοτε (Καλλιθέα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και Κόρινθο), στα ταξίδια μας στην ηπειρωτική χώρα και κάμποσα νησιά, σε βόλτες και δουλειές, μέχρι και στολισμένο σε low-budget γάμο αξιωθήκαμε να το δούμε.
Άντεξε αυτοκινητόδρομο, χωματόδρομο, παρκαρίσματα στο τσίμα-τσίμα σε μεγαλουπόλεις, κουβάλημα μετακομίσεων, μία θραύση κρυστάλλων (από κλεφτρόνι που "κονόμησε" μια φωτογραφική μηχανή, αν θυμάμαι καλά), μέχρι κι ένα ξώφαλτσο τρακάρισμα (ευτυχώς χωρίς τραυματισμό) εξαιτίας μιας απρόσεκτης κυρίας λίγα χιλιόμετρα από τον τάφο του Παϊσίου.
"Άκουσε" παιδικές φωνές και τραγούδια, φιλοξένησε αγκαλιές αλλά και καυγάδες, "έφαγε" ήλιο, άμμο και βροχόνερο. Το τελευταίο, το "αποτελείωσε". Λίγο πριν κλείσει τα 17, έχοντας ξεπεράσει τα 150.000 χιλιόμετρα, παίρνει το δρόμο της απόσυρσης. Αν είχε φωνή, θα έφευγε με ένα παράπονο: που δεν αξιώθηκε να βγει από τα σύνορα της χώρας, με μεγαλύτερο πλησίασμα σε αυτά το 1999, σε μια μοναχική βόλτα στη Δοϊράνη.
Το "Κλιουδάκι" θα μας λείψει.
