Η επόμενη μέρα

Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος τη Δευτέρα στην εξουσία παραμένει μια κυβέρνηση που διατηρεί τη δεδηλωμένη για όσο καιρό η συμπολίτευση μετρά πάνω από 150 βουλευτές.

Και με δεδομένη πια τη συμπαράταξη της Χρυσής Αυγής, τυχόν διαρροές από "λιγόψυχους" Σύριζα και Ανέλ θα μπορούν να καλύπτονται σε ψηφοφορίες. Σε ό,τι βέβαια θα τίθεται σε ψηφοφορία, διότι προβλέπω να πήξουμε στην πράξη νομοθετικού περιεχομένου.

Οι καταστάσεις θα είναι αρκετά δύσκολες γιατί η οικονομία βρίσκεται σε τραγικό σημείο. Προβλέπω μεγάλη δυσαρέσκεια (και ελπίζω στα λιγότερα δυνατά παρατράγουδα, πάσης φύσεως) από τις πρακτικές δυσκολίες, διότι μόνο ένας βλαξ θα πίστευε ότι θα εφαρμοστεί το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης (!) ή ότι δεν θα έχουμε βαριά ύφεση φέτος τουλάχιστον (μετά, βλέπουμε). Θα νοσταλγούμε τη "σταθεροτυρόπιτα" των μνημονίων (λυπάμαι που το λέω).

Το ΝΑΙ αξίζει τον κόπο, έστω και ως ψήφος αποδοκιμασίας ώστε να πιεστεί η κυβέρνηση να σταματήσει τον κατήφορο της εθνικής χρεωκοπίας και να συνεννοηθούν ευρύτερες πολιτικές δυνάμεις για να μαζέψουν τα κομμάτια της χώρας. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά.

Με το "όχι", οι συμπολιτευόμενοι θα έχουν την ψευδαίσθηση ή το πρόσχημα της εν λευκώ εξουσιοδότησης για να μας οδηγήσουν σε ένα αύριο, που αόριστα υπόσχονται ότι θα είναι καλύτερο από το προβληματικό σήμερα, αλλά που ακόμη δεν έχουν περιγράψει και δεν έχουν θέσει στην κρίση και στην ψήφο μας.