Μια από τις πιο ενοχλητικές εμμονές του υποτιθέμενου δημοσίου διαλόγου στην Ελλάδα είναι οι διαρκείς προτάσεις αναθεώρησης του Συντάγματος.
Οι προτάσεις αυτές φαίνονται να αποτελούν συνεπή προσπάθεια job creation, απασχόλησης δηλαδή για τους ουκ ολίγους συνταγματολόγους και συναφείς επαγγελματικούς κλάδους. Ανακαλύπτοντας δήθεν αδήριτες ανάγκες αλλαγών, οι εν λόγω ειδικοί δεν διαφέρουν από άλλες ομάδες μεγάλης επιρροής που επιβάλλουν τη δική τους ατζέντα σε πείσμα των πορισμάτων μιας ψύχραιμης ανάλυσης.
Δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος ότι οι θεσμικές αδυναμίες που ταλανίζουν τη χώρα είναι απόρροια ανεπαρκών προνοιών ενός Συντάγματος που έχει αναθεωρηθεί πλείστες όσες φορές. Συχνά τα προβλήματα δεν είναι καν θέμα νόμων, αλλά ανεπαρκούς εφαρμογής τους.
Χωρίς να μπαίνω σε λεπτομέρειες επιστημονικών πεδίων που δεν γνωρίζω, η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι τόσο η προβολή της πρωτοβουλίας Μητσοτάκη όσο και η παλιότερη (ξεχασμένη) απόπειρα του Σαμαρά, πριν πέσει λόγω μη εκλογής Δήμα στην Προεδρία, δεν αποτελούν παρά σπασμωδική ανταπόκριση σε συνταγματολόγους του καφενείου, που έχουν καταφέρει να πείσουν πολύ κόσμο ότι το πρόβλημα της χώρας είναι η μεταπολίτευση του '74.
Οι - συνήθως εκ δεξιών και μάλιστα ακροδεξιών - απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για "τους 300" (που "πρέπει" να γίνουν 200 αύριο το πρωί), τους υπαλλήλους της Βουλής και τα προνόμιά τους, το δήθεν ανήκουστο φαινόμενο των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών κ.λπ. δείχνουν να κρύβονται πίσω από τις βαρύγδουπες πρωτοβουλίες Σαμαρά και τώρα Μητσοτάκη.
Βάλτε από κοντά και το Εθν-όΣ (νέο κόμμα Καρατζαφέρη, το τονίζω στη λήγουσα για να δείξω τη συνέχεια με το Λα-όΣ) και βλέπετε μια συνειδητή προσπάθεια να χτυπηθεί η λαϊκίστικη "τέρμα" δεξιά, όχι με την άμεση καταδίκη των φασιστών, ρατσιστών και ξενόφοβων (αυτά είναι γι' αριστερούς) αλλά διά της ενσωματώσεως.
Συνειδητή και απελπισμένη. Και μάλλον καταδικασμένη σε αποτυχία. Εκτός αν ο Κυριάκος και οι συν αυτώ ξέρουν κάτι που δεν ξέρω.
Οι προτάσεις αυτές φαίνονται να αποτελούν συνεπή προσπάθεια job creation, απασχόλησης δηλαδή για τους ουκ ολίγους συνταγματολόγους και συναφείς επαγγελματικούς κλάδους. Ανακαλύπτοντας δήθεν αδήριτες ανάγκες αλλαγών, οι εν λόγω ειδικοί δεν διαφέρουν από άλλες ομάδες μεγάλης επιρροής που επιβάλλουν τη δική τους ατζέντα σε πείσμα των πορισμάτων μιας ψύχραιμης ανάλυσης.
Δεν είμαι καθόλου πεπεισμένος ότι οι θεσμικές αδυναμίες που ταλανίζουν τη χώρα είναι απόρροια ανεπαρκών προνοιών ενός Συντάγματος που έχει αναθεωρηθεί πλείστες όσες φορές. Συχνά τα προβλήματα δεν είναι καν θέμα νόμων, αλλά ανεπαρκούς εφαρμογής τους.
Χωρίς να μπαίνω σε λεπτομέρειες επιστημονικών πεδίων που δεν γνωρίζω, η ταπεινή μου γνώμη είναι ότι τόσο η προβολή της πρωτοβουλίας Μητσοτάκη όσο και η παλιότερη (ξεχασμένη) απόπειρα του Σαμαρά, πριν πέσει λόγω μη εκλογής Δήμα στην Προεδρία, δεν αποτελούν παρά σπασμωδική ανταπόκριση σε συνταγματολόγους του καφενείου, που έχουν καταφέρει να πείσουν πολύ κόσμο ότι το πρόβλημα της χώρας είναι η μεταπολίτευση του '74.
Οι - συνήθως εκ δεξιών και μάλιστα ακροδεξιών - απαξιωτικοί χαρακτηρισμοί για "τους 300" (που "πρέπει" να γίνουν 200 αύριο το πρωί), τους υπαλλήλους της Βουλής και τα προνόμιά τους, το δήθεν ανήκουστο φαινόμενο των εξωκοινοβουλευτικών υπουργών κ.λπ. δείχνουν να κρύβονται πίσω από τις βαρύγδουπες πρωτοβουλίες Σαμαρά και τώρα Μητσοτάκη.
Βάλτε από κοντά και το Εθν-όΣ (νέο κόμμα Καρατζαφέρη, το τονίζω στη λήγουσα για να δείξω τη συνέχεια με το Λα-όΣ) και βλέπετε μια συνειδητή προσπάθεια να χτυπηθεί η λαϊκίστικη "τέρμα" δεξιά, όχι με την άμεση καταδίκη των φασιστών, ρατσιστών και ξενόφοβων (αυτά είναι γι' αριστερούς) αλλά διά της ενσωματώσεως.
Συνειδητή και απελπισμένη. Και μάλλον καταδικασμένη σε αποτυχία. Εκτός αν ο Κυριάκος και οι συν αυτώ ξέρουν κάτι που δεν ξέρω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου