Porque podemos!

Παλιά, όταν έβαζες μαζί τα λήμματα Ιγκλέσιας και βίλλα, η ηλεκτρονική αναζήτηση σου έδινε χλιδή ή και σκάνδαλα για έναν από τους διάσημους τραγουδιστές, πατέρα ή γιο. Αυτή τη βδομάδα προστέθηκε ένας ακόμη συνεπώνυμος: ο Πάμπλο, ηγέτης των αριστερών Ποδέμος, που αγόρασε σπίτι αξίας 615 χιλιάδων ευρώ με στεγαστικό.

Οι Ποδέμος είναι μέρος της υστερίας που συγκίνησε την Ελλάδα αλλά και μέρος της Ευρώπης στο παλαβό πρώτο μισό του 2015. Θυμόμαστε με συμπάθεια αρκετούς Έλληνες και κυρίως Ελληνίδες που έλιωσαν στην εικόνα δύο νέων πολιτικών, άφθαρτων από διακυβέρνηση, που σήκωναν μαζί τα χέρια στην προεκλογική ομιλία του Τσίπρα στο Σύνταγμα. Αμέσως μετά τα νούμερα των δικών μας, ξεφούσκωσαν κάπως και οι Ισπανοί εναλλακτικοί αριστεροί. Παραμένουν ωστόσο υπολογίσιμες πολιτικές δυνάμεις σε μια Ευρώπη που ψάχνεται, δεδομένων και των ορίων της σοσιαλδημοκρατίας και των ΚΚ και λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν διαθέτει ακόμη κάθε χώρα τον δικό της Μακρόν (ούτε είναι βέβαιο ότι θα τον αποκτήσει).

Οι τιμές στη Μαδρίτη και τα περίχωρά της είναι ψηλότερες από της Αθήνας, άρα αν μεταφράσουμε την αγορά στα δικά μας δεδομένα, θα ήταν σαν να έδινε 350 χιλιάρικα - σήμερα (όχι το 2008). Σκανδαλώδες, δεν το λες - όταν μάλιστα έχει δημοσιοποιήσει τα εισοδήματά του, τα οποία περιλαμβάνουν μέρος της βουλευτικής αποζημίωσης που δικαιούται, μια και περίπου το 40% πάει υπέρ του κόμματος (παίρνει επίσης κάποια λεφτά ως σχολιαστής ιρανικού καναλιού, μαθαίνουμε εδώ).

Ωστόσο, 615 χιλιάδες ευρώ είναι 615 χιλιάδες ευρώ. Είναι λεφτά που ο μη προνομιούχος Ισπανός, Έλληνας, Ευρωπαίος - τον οποίο υπερασπίζεται πολιτικά (παντού και πάντα) η εναλλακτική Αριστερά - δεν τα μαζεύει εύκολα και που ισοδυναμούν με χίλιους περίπου βασικούς μισθούς (για να χρησιμοποιήσουμε τις αναλογίες που καταλαβαίνει εύκολα αυτό το ακροατήριο). Ο κ. Ιγκλέσιας πήρε ένα στεγαστικό εξ ημισείας με τη σύντροφό του, που παρεμπιπτόντως είναι η εκπρόσωπος του κόμματός του (συνηθίζεται σε αυτά τα κόμματα να βολεύονται αμφότερα τα μέλη ζευγαριών, το βλέπουμε και στην Ελλάδα), και φεσώθηκαν από κοινού για το 90% περίπου της αξίας του ακινήτου.

Μπράβο τους που το δημοσιοποίησαν (αν και θα έπρεπε να είναι αυτονόητο για πολιτικούς), αλλά δεν μπορούμε να μη σημειώσουμε ότι η αναλογία του πόσα βάζω έναντι πόσα χρωστάω είναι εντυπωσιακή - θυμίζει αυτά που κάναμε πριν λίγα χρόνια στην Ελλάδα, πριν φάμε τη σφαλιάρα. Άραγε να σχετίζεται με την -εναλλακτική αριστερή- άποψη ότι τα χρέη (χωρών και ατόμων) είναι για να διαγράφονται εν τέλει; Σίγουρα δεν σχετίζεται με σωστή οικονομική διαχείριση. Και ναι μεν δεν μας πέφτει λόγος να σχολιάζουμε τα οικονομικά του κ. Ιγκλέσιας, αλλά ο ίδιος ο κ. Ιγκλέσιας έχει κάνει τον τιμητή άλλων. Αφενός χωρών - μια και οι Ποδέμος είναι το κόμμα που αντιτίθεται στις πολιτικές λιτότητας - και αφετέρου ατόμων: Πριν λίγα μόλις χρόνια, είχε επικρίνει τον τότε υπουργό οικονομικών επειδή αγόρασε (σε εποχή που οι αξίες βρίσκονταν ψηλότερα μάλιστα) ένα πολυτελές δώμα (penthouse) αξίας 600 χιλιάδων ευρώ. Σε τουίτ το 2012 ο κ. Ιγκλέσιας αναρωτήθηκε αν οι πολίτες θα "εμπιστεύονταν την οικονομική πολιτική της χώρας" σε κάποιον που έκανε μια τέτοια αγορά. Το ερώτημα λοιπόν αντιστρέφεται σήμερα: εμπιστεύεσαι τον πολιτικό που δανείζεται πέρα από εκεί που φτάνει το χέρι του, για να αγοράσει ένα σπίτι 250 τετραγωνικών, σε οικόπεδο 2 στρεμμάτων, με πισίνα;

Εμφανίστηκαν βέβαια οι υποστηρικτές του, με πιο επιφανή μία από τις Ελληνίδες που συγκινήθηκαν από τον νέο με την αλογοουρά. Η "επί σειρά ετών" ανταποκρίτρια της ΕΡΤ στη Μαδρίτη, κα Μακρή, προσπαθεί να δικαιολογήσει την αγορά λέγοντας διάφορα επιχειρήματα, τα οποία τα τραβάει κάπως - ποντάροντας στο ότι δεν θα τα ψάξουν και πολλοί. Έχουμε και λέμε λοιπόν:
1. Ο κ. Ιγκλέσιας αγόρασε σπίτι σε "χωριό". Το Γκαλαπαγκάρ έχει πάνω από 30 χιλιάδες κατοίκους και είναι μακρινό προάστιο της Μαδρίτης, με καλή σύνδεση μέσω προαστιακού και αυτοκινητοδρόμου. Μη φανταστείτε ότι ο αρχηγός θα μένει σε κάποια στέππα με νυσταλέες αγελάδες.
2. Δεν έγινε και τίποτα που έχει πισίνα, "όλες οι πολυκατοικίες της Μαδρίτης έχουν πισίνες". Ελπίζω αυτά να μην τα πει κανείς σε Μαδριλένο του κέντρου, γιατί θα πέσει γέλιο (αν όχι και ξύλο).
3. Την χρειάζεσαι την πισίνα, διότι η κοντινότερη θάλασσα είναι στα "500 χιλιόμετρα". Η Βαλένθια είναι στα τετρακόσια, αλλά δεν βλάπτει να τσοντάρουμε ένα 25% για να το κάνουμε να δείχνει πιο εντυπωσιακό.
4. Ο αριστερός "έχει παρεξηγηθεί ως αυτός που κοιμάται κάτω από γέφυρα, είναι άπλυτος και ντύνεται χάλια". Σύμφωνοι, αλλά με την gauche caviar (αριστερά του χαβιαριού), από την εποχή Κωστόπουλου και μετά, πάμε στο άλλο άκρο, δεν νομίζετε; Χάθηκε ο ίσιος δρόμος;

Ή μήπως αποτελεί επιχείρημα το ότι "πρέπει να αυξηθούν οι αποδοχές των Ισπανών", ώστε "να μπορούν όλοι" να αγοράζουν σπίτια τέτοιου τύπου; (Τα λόγια του κ. Ιγκλέσιας είναι αυτά. Του Πάμπλο, όχι του Χούλιο ή του Ενρίκε.)

Για να το κλείσουμε. Ένας πολιτικός που λέει πως μάχεται για τα συμφέροντα του "απλού πολίτη" δεν κερδίζει πόντους (στα δικά μου μάτια τουλάχιστον) όταν εκμεταλλεύεται στο έπακρο αυτά που μπορεί. Είτε πρόκειται για προαστιακή βίλλα, είτε πρόκειται για παράθυρα που μετατρέπουν έναν δάσκαλο πληροφορικής σε διδακτικό προσωπικό Πολυτεχνείου. Εκτός αν εκεί ακριβώς έγκειται η ειρωνεία του ονόματος Ποδέμος. (Το κάνουμε, γιατί) Μπορούμε...