Η συζήτηση για την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού είναι δύσκολο, για κάποιους, να γίνει με πολιτισμένους όρους.
Αυτοί οι κάποιοι δεν είναι ανώνυμοι, άχρωμοι και χαμένοι στον ωκεανό. Είναι πολύ συγκεκριμένοι και τοποθετημένοι πολιτικά, στο σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πολλοί από αυτούς εκδηλώνουν φανατισμό έως και έχθρα απέναντι σε όσους ζητούν τη διευκόλυνση ψήφου για τη διασπορά. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Ο Σύριζα δεν είναι δυνατός στο εξωτερικό. Αντίθετα από ό,τι μας έκαναν να πιστέψουμε κάποιοι ηχηροί οπαδοί του στη Βρετανία, η απήχησή του στο σύνολο της σημερινής ΕΕ είναι εξαιρετικά χαμηλή σε σχέση με το εθνικό του ποσοστό. Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι η διαφορά αυτή δεν ενισχύει τη Νέα Δημοκρατία (η οποία στην ΕΕ έχει περίπου ίδια ποσοστά με εντός επικρατείας) αλλά το ΚΚΕ - το οποίο είναι δυνατό κυρίως στη Γερμανία και -λόγω του χωριού Μπελογιάννης- στην Ουγγαρία.
Λυσσαλέοι Συριζαίοι, από κακομοίρηδες δημοσιογράφους έως επιφανείς μεταφραστές, έχουν επιστρατεύσει όλη τους την ενέργεια, αφενός για να χλευάσουν τους Έλληνες του εξωτερικού - που "έφυγαν, άρα δεν δικαιούνται διά να ομιλούν" - και αφετέρου για να δείξουν την περιφρόνησή τους στην πρόβλεψη του άρθρου 51 του Συντάγματος.
Η υπόθεση όμως της ψήφου των Ελλήνων εξωτερικού κινδυνεύει να χαντακωθεί και από αυτούς που υποτίθεται ότι την υποστηρίζουν. Ίσως ως ανταπόκριση σε ασαφώς διατυπωμένες πρωτοβουλίες (τύπου "ψηφισμάτων"), γίνεται εδώ και καιρό λόγος για ψήφο "της ομογένειας", ενός θεωρητικά μεγάλου δηλαδή αριθμού ατόμων ελληνικής καταγωγής στο οποίο θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν έως και 7 εκατομμύρια άνθρωποι σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις.
Το αν η Ελλάδα θέλει επίσημα να δώσει ισότιμη συμμετοχή στην πολιτική ζωή της χώρας -ή θεσμικό συμβουλευτικό ρόλο- στο "απόδημο / αλύτρωτο Έθνος" είναι ένα ερώτημα άλλης κλίμακας. Μια άλλη συζήτηση.
Το πρακτικό ζήτημα της παρούσης είναι η διευκόλυνση αυτών που είναι ήδη εκλογείς και βρίσκονται στο εξωτερικό.
Η λύση των πρεσβειών, όπως εφαρμόζεται στις ευρωεκλογές, είναι σαφέστατα μία δυνατότητα, που όμως δεν μπορεί να εφαρμοστεί αυτούσια. Ο λόγος: οι ψήφοι στις εθνικές εκλογές αφορούν εκλογικές περιφέρειες. Ο φάκελος του ψηφοφόρου λοιπόν θα πρέπει όχι απλά να μεταφερθεί στο Υπουργείο Εσωτερικών αλλά και να ταξινομηθεί στη σωστή περιφέρεια, στην οποία και θα προσμετρηθεί.
Η επιστολική ψήφος είναι μια δυνατότητα που την αναφέρει ρητά το Σύνταγμα και την εφαρμόζουν αρκετές χώρες της ΕΕ μέσω των Ταχυδρομείων τους. Με λίγο νωρίτερη έναρξη διαδικασιών είναι κάλλιστα εφαρμόσιμη και αυτή η διαδικασία. Όπως επίσης και ένας συνδυασμός των δύο (Πρεσβεία ή Ταχυδρομείο).
Τέλος, από τη στιγμή που οι τράπεζες (δηλ. εκεί που μιλάμε για λεφτά!) εφαρμόζουν χρόνια τώρα ηλεκτρονικά συστήματα ταυτοποίησης με διπλή επαλήθευση, με ταυτόχρονη δυνατότητα εξασφάλισης του απορρήτου, είναι οπωσδήποτε εφικτή τεχνικά και η ηλεκτρονική ψήφος για όσους απουσιάζουν από τον τόπο ψηφοφορίας.
Είναι ακατανόητο γιατί χώρες με πολύ μικρότερη δημοκρατική και κοινοβουλευτική παράδοση από τη δική μας (βλ. πρώην "ανατολική Ευρώπη") να εφαρμόζουν χωρίς κανένα πρόβλημα διαδικασίες διευκόλυνσης και η Ελλάδα να κάνει τη δύσκολη.
Η ψήφος είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα το οποίο, όχι μόνο στις χώρες της ΕΕ (που μπορείς να τις πεις "επέκταση του σπιτιού μας") αλλά και οπουδήποτε υπάρχει ελληνική διπλωματική παρουσία (πρακτικά, παντού), θα έπρεπε με χαρά ή τουλάχιστον με αίσθηση καθήκοντος να εξυπηρετείται από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές.
[Δυστυχώς έχει υπάρξει και περιστατικό απόπειρας bullying προς Έλληνα πολίτη που απηύθυνε ερώτημα σε πρεσβευτική/προξενική αρχή σχετικά με την ενημέρωση ως προς τις διαδικασίες και προθεσμίες των ευρωεκλογών. Η δε γκάφα της αρχικής ανακοίνωσης, ότι οι Έλληνες πολίτες (μόνοι αυτοί από την ΕΕ) δεν θα είχαν δικαίωμα ψήφου στις ευρωεκλογές από τη Μεγάλη Βρετανία, ευτυχώς διορθώθηκε - θα μπορούσε όμως να είχε αποφευχθεί εντελώς με μια καλύτερη οργάνωση.]
Εύχομαι η συζήτηση και η κοινοβουλευτική διαδικασία -που απαιτεί συναίνεση και ψήφο από τα 2/3 των βουλευτών- να μείνει απλή και εντός θέματος. Είναι στοιχειώδες ζήτημα πολιτικού πολιτισμού και δεν έχει να κάνει με κανένα άλλο κριτήριο, σαν αυτά τα ανεκδιήγητα που έχουν θέσει ορισμένοι. Το ζητούμενο είναι:
- Διευκόλυνση σε όλους όσοι είναι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι
- Διευκόλυνση χωρίς διακρίσεις - το Σύνταγμα είναι σαφές (ψηφίζουμε όλοι εκτός αν είμαστε κάτω του ορίου ηλικίας, ή ανίκανοι προς δικαιοπραξία ή έχουμε συγκεκριμένες καταδίκες που μας απαγορεύουν να ψηφίσουμε)
- Ψηφίζουμε ανεξαρτήτως ΑΦΜ, περιουσίας, εισοδήματος, προτιμήσεων, καταβολών, δείκτη νοημοσύνης κ.λπ. Ψηφίζουμε "με το φανελάκι" και με αποδεικτικό ταυτότητας. Σαν να ήμασταν στην Ελλάδα. Τελεία και παύλα.
Περάστε το, κυρίες και κύριοι βουλευτές. Με 300 ψήφους, ει δυνατόν. Φέτος!
Αυτοί οι κάποιοι δεν είναι ανώνυμοι, άχρωμοι και χαμένοι στον ωκεανό. Είναι πολύ συγκεκριμένοι και τοποθετημένοι πολιτικά, στο σημερινό κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Πολλοί από αυτούς εκδηλώνουν φανατισμό έως και έχθρα απέναντι σε όσους ζητούν τη διευκόλυνση ψήφου για τη διασπορά. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Ο Σύριζα δεν είναι δυνατός στο εξωτερικό. Αντίθετα από ό,τι μας έκαναν να πιστέψουμε κάποιοι ηχηροί οπαδοί του στη Βρετανία, η απήχησή του στο σύνολο της σημερινής ΕΕ είναι εξαιρετικά χαμηλή σε σχέση με το εθνικό του ποσοστό. Το πολύ ενδιαφέρον είναι ότι η διαφορά αυτή δεν ενισχύει τη Νέα Δημοκρατία (η οποία στην ΕΕ έχει περίπου ίδια ποσοστά με εντός επικρατείας) αλλά το ΚΚΕ - το οποίο είναι δυνατό κυρίως στη Γερμανία και -λόγω του χωριού Μπελογιάννης- στην Ουγγαρία.
Λυσσαλέοι Συριζαίοι, από κακομοίρηδες δημοσιογράφους έως επιφανείς μεταφραστές, έχουν επιστρατεύσει όλη τους την ενέργεια, αφενός για να χλευάσουν τους Έλληνες του εξωτερικού - που "έφυγαν, άρα δεν δικαιούνται διά να ομιλούν" - και αφετέρου για να δείξουν την περιφρόνησή τους στην πρόβλεψη του άρθρου 51 του Συντάγματος.
Η υπόθεση όμως της ψήφου των Ελλήνων εξωτερικού κινδυνεύει να χαντακωθεί και από αυτούς που υποτίθεται ότι την υποστηρίζουν. Ίσως ως ανταπόκριση σε ασαφώς διατυπωμένες πρωτοβουλίες (τύπου "ψηφισμάτων"), γίνεται εδώ και καιρό λόγος για ψήφο "της ομογένειας", ενός θεωρητικά μεγάλου δηλαδή αριθμού ατόμων ελληνικής καταγωγής στο οποίο θα μπορούσαν να συμπεριληφθούν έως και 7 εκατομμύρια άνθρωποι σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις.
Το αν η Ελλάδα θέλει επίσημα να δώσει ισότιμη συμμετοχή στην πολιτική ζωή της χώρας -ή θεσμικό συμβουλευτικό ρόλο- στο "απόδημο / αλύτρωτο Έθνος" είναι ένα ερώτημα άλλης κλίμακας. Μια άλλη συζήτηση.
Το πρακτικό ζήτημα της παρούσης είναι η διευκόλυνση αυτών που είναι ήδη εκλογείς και βρίσκονται στο εξωτερικό.
Η λύση των πρεσβειών, όπως εφαρμόζεται στις ευρωεκλογές, είναι σαφέστατα μία δυνατότητα, που όμως δεν μπορεί να εφαρμοστεί αυτούσια. Ο λόγος: οι ψήφοι στις εθνικές εκλογές αφορούν εκλογικές περιφέρειες. Ο φάκελος του ψηφοφόρου λοιπόν θα πρέπει όχι απλά να μεταφερθεί στο Υπουργείο Εσωτερικών αλλά και να ταξινομηθεί στη σωστή περιφέρεια, στην οποία και θα προσμετρηθεί.
Η επιστολική ψήφος είναι μια δυνατότητα που την αναφέρει ρητά το Σύνταγμα και την εφαρμόζουν αρκετές χώρες της ΕΕ μέσω των Ταχυδρομείων τους. Με λίγο νωρίτερη έναρξη διαδικασιών είναι κάλλιστα εφαρμόσιμη και αυτή η διαδικασία. Όπως επίσης και ένας συνδυασμός των δύο (Πρεσβεία ή Ταχυδρομείο).
Τέλος, από τη στιγμή που οι τράπεζες (δηλ. εκεί που μιλάμε για λεφτά!) εφαρμόζουν χρόνια τώρα ηλεκτρονικά συστήματα ταυτοποίησης με διπλή επαλήθευση, με ταυτόχρονη δυνατότητα εξασφάλισης του απορρήτου, είναι οπωσδήποτε εφικτή τεχνικά και η ηλεκτρονική ψήφος για όσους απουσιάζουν από τον τόπο ψηφοφορίας.
Είναι ακατανόητο γιατί χώρες με πολύ μικρότερη δημοκρατική και κοινοβουλευτική παράδοση από τη δική μας (βλ. πρώην "ανατολική Ευρώπη") να εφαρμόζουν χωρίς κανένα πρόβλημα διαδικασίες διευκόλυνσης και η Ελλάδα να κάνει τη δύσκολη.
Η ψήφος είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα το οποίο, όχι μόνο στις χώρες της ΕΕ (που μπορείς να τις πεις "επέκταση του σπιτιού μας") αλλά και οπουδήποτε υπάρχει ελληνική διπλωματική παρουσία (πρακτικά, παντού), θα έπρεπε με χαρά ή τουλάχιστον με αίσθηση καθήκοντος να εξυπηρετείται από τις αρμόδιες ελληνικές αρχές.
[Δυστυχώς έχει υπάρξει και περιστατικό απόπειρας bullying προς Έλληνα πολίτη που απηύθυνε ερώτημα σε πρεσβευτική/προξενική αρχή σχετικά με την ενημέρωση ως προς τις διαδικασίες και προθεσμίες των ευρωεκλογών. Η δε γκάφα της αρχικής ανακοίνωσης, ότι οι Έλληνες πολίτες (μόνοι αυτοί από την ΕΕ) δεν θα είχαν δικαίωμα ψήφου στις ευρωεκλογές από τη Μεγάλη Βρετανία, ευτυχώς διορθώθηκε - θα μπορούσε όμως να είχε αποφευχθεί εντελώς με μια καλύτερη οργάνωση.]
Εύχομαι η συζήτηση και η κοινοβουλευτική διαδικασία -που απαιτεί συναίνεση και ψήφο από τα 2/3 των βουλευτών- να μείνει απλή και εντός θέματος. Είναι στοιχειώδες ζήτημα πολιτικού πολιτισμού και δεν έχει να κάνει με κανένα άλλο κριτήριο, σαν αυτά τα ανεκδιήγητα που έχουν θέσει ορισμένοι. Το ζητούμενο είναι:
- Διευκόλυνση σε όλους όσοι είναι εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι
- Διευκόλυνση χωρίς διακρίσεις - το Σύνταγμα είναι σαφές (ψηφίζουμε όλοι εκτός αν είμαστε κάτω του ορίου ηλικίας, ή ανίκανοι προς δικαιοπραξία ή έχουμε συγκεκριμένες καταδίκες που μας απαγορεύουν να ψηφίσουμε)
- Ψηφίζουμε ανεξαρτήτως ΑΦΜ, περιουσίας, εισοδήματος, προτιμήσεων, καταβολών, δείκτη νοημοσύνης κ.λπ. Ψηφίζουμε "με το φανελάκι" και με αποδεικτικό ταυτότητας. Σαν να ήμασταν στην Ελλάδα. Τελεία και παύλα.
Περάστε το, κυρίες και κύριοι βουλευτές. Με 300 ψήφους, ει δυνατόν. Φέτος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου