Την ώρα που γράφω αυτές τις γραμμές δεν ξέρω τίποτα για τον Διεθνή Μαραθώνιο του 2007 στην λεγόμενη κλασική διαδρομή της Αθήνας: ούτε ποιος νίκησε, ούτε αν έγινε καν (από μήνυμα ενός φίλου κατάλαβα ότι μάλλον διεξήχθη κανονικά). Αποφεύγω να γράψω κάτι για τον σημερινό μαραθώνιο, από φόβο μήπως την πατήσω όπως ο ανταποκριτής του '40 που θρυλείται ότι έστειλε ανταπόκριση τον 15αύγουστο λέγοντας ότι "όλα καλώς και εφέτος στην Τήνο" – χωρίς να έχει καν μεταβεί στο νησί, δεν γνώριζε τίποτα για τον τορπιλισμό της "Έλλης". Δεν ξέρω πολλά ούτε για τους προηγούμενους μαραθωνίους – τις μέρες της διεξαγωγής τους η κύρια φροντίδα μου ήταν οι κυκλοφοριακές ρυθμίσεις. Δεν γνωρίζω πόσα χρόνια "μετρά" η διοργάνωση και δεν θυμάμαι ούτε έναν από τους προηγούμενους νικητές (μόνο κάποιον ιάπωνα ονόματι Ίτο τη δεκαετία του '80, τη μόνη φορά που είχα πάει στο Παναθηναϊκό Στάδιο για τον τερματισμό, αν και έχω την εντύπωση ότι κάποιοι από τους συν-θεατές μου θυμούνται πολύ καλά την προβολή που είχε εισπράξει ο Κίμων Κουλούρης, πολύ μεγαλύτερη από αυτή του γιαπωνέζου).
Ίσως να φταίει η ψυχική αποστασιοποίηση που έχω για τον στίβο μετά το '90 – λιγότερο λόγω των σκανδάλων ντόπινγκ και περισσότερο επειδή βαρέθηκα πια να απομνημονεύω ονόματα και επιδόσεις. (Θαυμάζω έναν, άλλο, φίλο που μάλλον έχει απεριόριστο capacity και εξακολουθεί να συγκρατεί αυτά που εγώ δεν μπορώ.) Δεν άκουσα βέβαια και πολλά (στα ΜΜΕ) για τον μαραθώνιο. Στο απλοϊκό μου μυαλό φωλιάζουν – για τον μαραθώνιο όπως και για τόσα άλλα – αφελείς απορίες:
- Γιατί να μην είναι γεγονός διεθνούς εμβέλειας; (Και εννοώ πέρα από τους φαν του στίβου.)
- Γιατί να μην είναι ένα μεγάλο, πολύχρωμο πανηγύρι όπως, π.χ., στο Λονδίνο (που το έζησα από πρώτο χέρι το '93), στη Βοστώνη και αλλού; (Και μάλιστα όταν η δική μας διαδρομή είναι και ιστορική, και δύσκολη κ.λπ.)
- Γιατί η πληροφόρηση που είχα για τον αθηναϊκό μαραθώνιο προήλθε μόνο από τα VMS (ηλεκτρονικές πινακίδες) των αθηναϊκών αρτηριών, που προειδοποιούσαν για τις κυκλοφοριακές επιπτώσεις; (Καλά, εδώ μάλλον φταίει η επαγγελματική μου διαστροφή.)
- Γιατί δεν με ικανοποιεί η απάντηση που συνήθως λαμβάνω συζητώντας τέτοιες ανησυχίες; (Ήτοι: "Είμαστε χώρα με μικρές δυνατότητες" και "Η Ελλάδα δεν είναι hub", δηλ. δεν είναι κόμβος.)
3 σχόλια:
- Γιατί να μην είναι γεγονός διεθνούς εμβέλειας; (Και εννοώ πέρα από τους φαν του στίβου.)
Εδώ και τόσα χρόνια έχουμε παλέψει σκληρά για να καταφέρουμε να τον κάνουμε να μην είναι γεγονός εθνικής εμβέλειας, να μην πω ούτε καν αθηναϊκής, κι εσύ ονειρεύεσαι διαθνείς φιέστες; Προσγειώσου φίλε...
- Γιατί να μην είναι ένα μεγάλο, πολύχρωμο πανηγύρι όπως, π.χ., στο Λονδίνο (που το έζησα από πρώτο χέρι το '93), στη Βοστώνη και αλλού; (Και μάλιστα όταν η δική μας διαδρομή είναι και ιστορική, και δύσκολη κ.λπ.)
Γιατί αν ήταν παζάρι θα είχε τσολιαδάκια, σουβλάκια και θα παρίστατο όλο το βασίλειο της νεοελληνικής κακογουστιάς. Συνυπολόγισε και το πόσοι Καρατζαφέρηδες θα έσπευδαν να καπηλευθούν τον εθνικοπατριωτικοθρησκευτικοαρχαϊκό χαρακτήρα του event και πίστεψέ με ότι μέχρι την Καρδιτσομαγούλα θα έφτανες για να μην είσαι θεατής.
- Γιατί η πληροφόρηση που είχα για τον αθηναϊκό μαραθώνιο προήλθε μόνο από τα VMS (ηλεκτρονικές πινακίδες) των αθηναϊκών αρτηριών, που προειδοποιούσαν για τις κυκλοφοριακές επιπτώσεις; (Καλά, εδώ μάλλον φταίει η επαγγελματική μου διαστροφή.)
Το είπες και μόνος σου: προφανώς είσαι ο μοναδικός που τους δίνει σημασία. Get a life, φίλε, η ζωή αρχίζει και τελειώνει στο Star Channel, όχι στα VMS.
- Γιατί δεν με ικανοποιεί η απάντηση που συνήθως λαμβάνω συζητώντας τέτοιες ανησυχίες; (Ήτοι: "Είμαστε χώρα με μικρές δυνατότητες" και "Η Ελλάδα δεν είναι hub", δηλ. δεν είναι κόμβος.)
Διότι είσαι ρομαντικός, αιθεροβάμων και φιλλέληνας. Ξάπλωσε και περίμενε να σου περάσει.
Μερικά ‘επειδή’ στα ‘γιατί?’ που έθεσες …
Επειδή 1ο: Νοέμβριος 2003, Μαραθώνιος Αθήνας, και η ‘ΑΘΗΝΑ 2004’ (στην οποία εργαζόμουν) ήταν συνδιοργανώτρια του αθλητικού γεγονότος (το είχαμε δει ως test event)…
… έχει τερματίσει μεγάλος αριθμός αθλητών, υπάρχει πρόνοια (αποκλεισμένη λωρίδα κατά μήκος της διαδρομής και όχημα της διοργάνωσης μαζί με ασθενοφόρο που ακολουθεί τον τελευταίο αθλητή) για τους υπόλοιπους και αρχίζουμε να μαζεύουμε μεταλλικά κιγκλιδώματα από την Βασ. Κών/νου για να δοθεί ο δρόμος στην κυκλοφορία …. Λόγω ‘καλής’ επικοινωνίας της διοργάνωσης με την τροχαία, την ώρα που μάζευα τα τελευταία, σήκωσα (κατά λάθος) το κεφάλι μου και είδα ΟΛΗ την κυκλοφορία του δρόμου ΜΠΡΟΣΤΑ μου… χωρίς κανένα τροχονόμο, χωρίς κανέναν να τους έχει σταματήσει…. αλλά μόνο την καλή μου τύχη….
Επειδή 2ο: Στον χθεσινό Μαραθώνιο είχαμε έναν αθλητή (από ξένη χώρα… ο άνθρωπος ταξίδεψε για να τρέξει στην κλασσική διαδρομή – ο άτυχος!) ο οποίος σε κάποιο σημείο δεν ακολούθησε τη διαδρομή (προφανώς έτρεχε χωρίς χάρτη) και σήμερα είναι διασωληνωμένος επειδή τον χτύπησε το Τραμ…
Όρεξη να έχουμε και μπορούμε να πούμε πολλά επειδή στα ‘γιατί’…
> drifter,
Το πανηγύρι μπορεί και να μην είναι παζάρι, να είναι απαλλαγμένο από το κιτς. Ανήκω στο ~3% που δεν γούσταρε Ολυμπιακούς Αγώνες στην Ελλάδα (άρα μάλλον όχι και τόσο "φιλέλληνας";) αλλά ομολογώ ότι ορισμένα τελετουργικά τον Αύγουστο 2004 (και κυρίως η απουσία της τριάδας Demis Roussos, Vicky Leandros von Ruffin & Nana Mouskouri) με έκαναν να νιώσω ότι εκφράζουν την πραγματικότητα (με την καλή της όψη) και όχι την επίπλαστη εικόνα που τόσα χρόνια εκτρέφαμε.
Ξάπλωσα πάντως και περιμένω...
> my way,
Δηλαδή η βασική αιτία (όπως προκύπτει από τα εντυπωσιακά παραδείγματα που παραθέτεις) είναι ότι "δεν ξέρουμε να διοργανώνουμε"; Με μια τέτοια γενίκευση δυσκολεύομαι να συμφωνήσω. Νομίζω ότι άμα θέλουμε, ξέρουμε - άρα μάλλον δεν το θέλουμε αρκετά. Η συζήτηση για το "γιατί δεν θέλουμε;" θα είχε ενδιαφέρον.
y.
Δημοσίευση σχολίου