5 Δεκ 2007

Μη μου τους κύκλους...

Φορτισμένο το θέμα της Ολυμπιακής, αν και έχω την εντύπωση ότι ο συναισθηματισμός χρησιμοποιείται έντεχνα από δύο, κυρίως, πλευρές: (1) Τις οργανώσεις εργαζομένων που προσπαθούν (αναμενόμενα) να εξασφαλιστούν, και (2) Όσους για τους δικούς τους λόγους δεν θέλουν να αλλάξει τίποτα.

Εθνικό είναι το αληθές. Στη σημερινή εποχή απελευθέρωσης, ο "εθνικός" αερομεταφορέας είναι ένας πανάκριβος μύθος. Η ΟΑ του Ωνάση κρατικοποιήθηκε επί "πρώτου ελληνικού σοσιαλισμού" (μεταδικτατορική κυβέρνηση Καραμανλή). Επί Πασόκ, το κράτος και το κόμμα διαχύθηκαν έτσι ώστε να χαθεί κάθε έννοια χρηστής διοίκησης στην εταιρεία αυτή. Εδώ και αρκετά χρόνια υπάρχουν ανταγωνιστές σε πολλές γραμμές εσωτερικού. Η Ε.Ε. έχει τραβήξει πολλές φορές το αυτί της Ελλάδας. Όσο για τις παρεχόμενες υπηρεσίες: Βλ. τη φράση "ολυμπιακή ταλαιπωρία" του Χάρρυ Κλυνν.

Υπήρχε μια καλή φήμη ασφάλειας. Αλλά ας μην υπερβάλλουμε, δεν ήταν η ασφαλέστερη του κόσμου. Έγιναν μερικά τραγικά δυστυχήματα στην ιστορία και της ΟΑ. Βλ. την πτώση στο βουνό Κέρκης της Σάμου, και παλιότερα τον πιλότο που έριξε το αεροπλάνο στη θάλασσα στην περιοχή της Βούλας.

Αν το ζητούμενο είναι να υπάρχει κάθε μέρα αεροπλάνο για νησιά όπως το Καστελλόριζο και η Αστυπάλαια, αυτό μπορεί να λυθεί και χωρίς να υπάρχει "εθνικός" αερομεταφορέας. Αρκεί να υπάρχει "εθνική" βούληση και να συμφωνήσουμε ως λαός ότι ειδικά αυτού του είδους οι πτήσεις θα επιδοτούνται από τον οβολό μας (ανεξάρτητα από το ποια εταιρεία θα τις κάνει). Για όλα τα υπόλοιπα (πλην ίσως των πενηντάρηδων ανέργων που ενδέχεται να αφήσει πίσω της μια λύση "λουκέτου") δεν υπάρχει κανένας λόγος να πληρώνει ο έλληνας (και ο ευρωπαίος) φορολογούμενος.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

* 29 Οκτωβρίου 1959: Ένα Douglas DC-3 της Ολυμπιακής Αεροπορίας συνετρίβη κοντά στην Αθήνα, Ελλάδα. Όλοι οι 18 επιβάτες και πλήρωμα (15 επιβάτες και 3 μέλη πληρώματος) χάθηκαν.
* 8 Δεκεμβρίου 1969: Ένα Douglas DC-6 της Ολυμπιακής Αεροπορίας συνετρίβη κοντά στην Κερατέα Αττικής. Όλοι οι 90 επιβάτες και πλήρωμα (85 επιβάτες και 5 μέλη πληρώματος) χάθηκαν.
* 18 Φεβρουαρίου 1972: Ένα Learjet 25 της Ολυμπιακής Αεροπλοϊας συνετρίβη έξω από τις ακτές του Μόντε Κάρλο. Και τα δύο μέλη πληρώματος που επέβαιναν σκοτώθηκαν.
* 21 Οκτωβρίου 1972: Ένα NAMC YS-11A της Ολυμπιακής Αεροπορίας συνετρίβη στις ακτές της Βούλας Αττικής. 37 επιβάτες και πλήρωμα (36 επιβάτες και 1 μέλος πληρώματος) πνίγηκαν, ενώ 16 επιβάτες και 3 μέλη πληρώματος κατάφεραν να σωθούν φτάνοντας στην ακτή.
* 23 Νοεμβρίου 1976: Ένα NAMC YS-11A της Ολυμπιακής Αεροπορίας συνετρίβη κοντά στην Κοζάνη, Ελλάδα. Και οι 46 επιβάτες και 4 μέλη πληρώματος χάθηκαν.
* 3 Αυγούστου 1989: Ένα Shorts 330 της Ολυμπιακής Αεροπλοϊας συνετρίβη κοντά στο αεροδρόμιο της Σάμου, Ελλάδα. Και οι 31 επιβάτες και 3 μέλη πληρώματος χάθηκαν.

Ανώνυμος είπε...

Αυτά περί "ασφάλειας" της Ολυμπιακής και για όσους την μπερδεύουν με την Quantas.

Ανώνυμος είπε...

Qantas:) Την μπερδεψα με το Quanto!

Ανώνυμος είπε...

Κατά τον κ. Πέππα προφανώς για κάτι τέτοια θα έφταιγε "η κακιά η ώρα"...