Έμαθα κι εγώ ότι το νεοδημοκρατικό στέλεχος (ΕΒΕΑ κ.λπ.) με το όνομα Κωνσταντίνος Μίχαλος (δεν διαφημίζει ότι) είναι γιος ενός Χρίστου (εξ Αχαιοήλιδος) που διετέλεσε υπουργός μεταξύ '67-'74 (και είχε μάλιστα κατέβει και σε δημοτικές εκλογές στην Αθήνα το '86, όπου και πάτωσε).
Δεν έχουμε ψευδαισθήσεις για το ποιες θα είναι οι πραγματικές απόψεις του υιού Μίχαλου σε μια σειρά από θέματα και θα το έχουμε υπόψη μας αν κάποτε ζητήσει την ψήφο μας. Δεν μπορούμε όμως να τον καταδικάσουμε για το ότι ο μπαμπάς του πίστεψε στον Παπαδόπουλο και τον στήριξε ενεργά. Όπως αποδεχτήκαμε στην πολιτική ζωή τον εγγονό του δικτάτορα Πάγκαλου, νομίζω ότι μπορούμε να αποδεχτούμε και τον γιο του χουντικού (μη στρατιωτικού, μη κινηματία και άρα απαλλαγέντος λόγω "στιγμιαίου") υπουργού.
Α, και για όσους ξενίζονται που λέμε τον (τότε) Πάγκαλο δικτάτορα: Κινήματα στην Ελλάδα δεν έκαναν μόνο οι δεξιοί/βασιλόφρονες. Ο βενιζελο-πλαστηρισμός σε μεγάλο βαθμό στηρίχτηκε στην ενεργό ανάμειξη στρατιωτικών στην πολιτική ζωή. Η χούντα του '67 ήταν της "άλλης πλευράς" αλλά ο εξωραϊσμός των αυταρχικών καθεστώτων της republican/"δημοκρατικής" παράταξης συνεχίζεται και σήμερα, ευκαιρίας δοθείσης, και αυτό το βρίσκω πλέον κουραστικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου