Άκουγε πολλή Χαρούλα Αλεξίου στη φυλακή ο εργατολόγος. Είναι αλήθεια ότι και τα ομορφότερα τραγούδια (όπως αυτό που, με σωστή γενικά φωνή, τραγούδησε ενώπιον των ΜΜΕ κατά την αποφυλάκισή του σήμερα 11/7/08), επαναλαμβανόμενα μπορεί να σου μαυρίσουν την ψυχή και ακόμη και να σε οδηγήσουν σε αυτοκτονικό ιδεασμό.
Οι στίχοι είναι του Βαρδή και το τραγούδι είναι απλό κι αγαπημένο. Διαβάστε το και τραγουδήστε το (από μέσα σας, διότι η φωνή σας μπορεί να υπολείπεται του Νικολιτσόπουλου). Μην το παρακάνετε πάντως...
Κάποτε έχτιζα ένα όνειρο τη μέρα,
τώρα η στράτα μου δεν πάει παραπέρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Κάποτε κοίταζα τον ήλιο μες στα μάτια
κι αυτό τον ήλιο μου τον κάνανε κομμάτια,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Τώρα ο ουρανός δε με φοβίζει όσο κι αν βρέχει,
τώρα η ελπίδα μου ταυτότητα δεν έχει,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Φεύγω, φεύγω και παίρνω την καρδιά μου,
κι ένα τραγούδι συντροφιά μου, φεύγω, φεύγω.
Φεύγω, κι αφήνω πίσω μου συντρίμμια,
αρρωστημένους και αγρίμια, φεύγω, φεύγω,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Δεν το αντέχω να βουλιάζω μες στο ψέμα,
τώρα κατάλαβα πως ήμουν ένα δέμα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Θέλω να ζήσω τη ζωή μου έξω απ' τα μέτρα,
τώρα που σκλήρυνε η καρδιά μου σαν την πέτρα,
φεύγω, τώρα φεύγω.
Τώρα ο κόσμος και οι φωνές δε με τρομάζουν,
τώρα τα χέρια μου ένα σύνθημα χαράζουν,
φεύγω, τώρα φεύγω,
φεύγω, τώρα φεύγω.
*Ο τίτλος (που αν δεν κάνω λάθος σημαίνει "έκαψα τα καράβια μου") από το ρεφρέν της τουρκικής απόδοσης του "Τρελή κι αλλοπαρμένη". Όνομα τραγουδιού Maskeli Balo, εκτέλεση από τους Athena.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου