Έχει ο Θεός;

Η κρίση είναι καταιγίδα ή σεισμός; Χειμώνας ή πόλεμος; Μάθημα ή τιμωρία;

"Πληρώνουν" άραγε μόνο οι λιγότερο ικανοί και λιγότερο προνοητικοί; Μπορείς με ευκολία να λες "καλά να πάθουν"; Όσο κι αν συμμερίζομαι τη συντηρητική προσέγγιση - ότι δεν δικαιούμαστε να μην συνυπολογίζουμε το ρίσκο των αποφάσεών μας - δυστυχώς οι επηρεαζόμενοι από την κρίση (δηλαδή όλοι) δεν ξεκινάμε από την ίδια αφετηρία, ούτε παίζουμε με ίσους όρους. Κι αυτές οι διαφορές ως ένα σημείο μόνο αντικατοπτρίζουν το πόσο προσπαθεί ο καθένας μας.

Ωστόσο, κέρδος θα είναι για την κοινωνία, αν συνειδητοποιήσουν όσο το δυνατόν περισσότεροι ότι "δεν μας χρωστά ο Θεός". Άραγε ο "παραδειγματισμός" (από ιστορίες "καταστροφής") είναι ο μόνος αποτελεσματικός τρόπος; Ή θα αρκέσει σε πολλές περιπτώσεις ο φόβος - αυτός ο ίδιος για τον οποίο πριν λίγο καιρό (http://yankogohome.blogspot.com/2008/12/blog-post_03.html) έγραφα ότι επιταχύνει την έλευση της κρίσης;