Μετά το δελφινάριο

Πριν 2 χρόνια, όταν το Πασόκ βρισκόταν σε παρόμοια κατάσταση με της ΝΔ σήμερα, είχα γράψει ότι η ΝΔ είχε μελλοντικό ηγέτη, σε αντίθεση με το Πασόκ που δεν είχε.

Εννοούσα τη Ντόρα. Προηγείται στα γκάλοπ αλλά το αποτέλεσμα δεν είναι τελειωμένο. Νομίζω ότι ο μακρύς δρόμος μπορεί να ευνοήσει τον Σαμαρά, παρόλο που υπήρξε ο αποστάτης του '93 και παρά την απουσία flashy υπογραφών υποστήριξής του. Η Δεξιά δεν αποκλείεται τελικά να προτιμήσει αρχηγό που (άσχετα με το τι είναι και το τι θα πράξει) θα δείχνει και θα ακούγεται για "καθωσπρέπει δεξιός" και όχι για "new age", "τίποτα" ή "καραγκιόζης".

Ο ίδιος μακρύς δρόμος κάνει σίγουρα κακό στη ΝΔ, που δεν δείχνει (αν δεχτούμε ότι είναι "ζωντανός οργανισμός") να στενοχωριέται για τον χαμένο χρόνο. Ίσως θεωρεί ότι δεν μπορεί να τα πάει χειρότερα από το Πασόκ, που σχεδόν όλο το 2008 ήταν σε σοβαρή δημοσκοπική κάμψη. Έχει όμως να καλύψει μια διαφορά 10 μονάδων από τον εξ αριστερών αντίπαλό της.


Άρα, όποιος κι αν γίνει πρόεδρος της ΝΔ, εν όψει 2013 θα πρέπει, ρεαλιστικά, να απευθυνθεί και πάλι στο μεσαίο χώρο. (Νομίζω κανείς δεν θα θεωρήσει ως κατόρθωμα την απορρόφηση του ΛΑΟΣ αν δεν συνοδευτεί από επιστροφή της παράταξης στο 40% και άνω, κι αυτό δεν γίνεται χωρίς κεντρώους.) Η Μπακογιάννη και ο Αβραμόπουλος το έχουν καταφέρει στις δημοτικές εκλογές της Αθήνας. Ο Σαμαράς, αν γίνει αρχηγός, θα χρειαστεί σοβαρό λίφτινγκ. Ακατόρθωτο δεν είναι πάντως.