10 Ιαν 2010

Τρίγωνα, χωρίς κάλαντα

Στις σχέσεις μεταξύ ανθρώπων ή ομάδων, το τρίγωνο είναι ένα βασικό και ενδιαφέρον σχήμα. Δεν έχω διαβάσει Ίψεν αλλά έχω συγκρατήσει φράση έλληνα λαϊκού ψυχολόγου, που μιλούσε για σχέσεις τριών ποδών. Δηλαδή, όταν ο ένας έχει "και τα δύο πόδια μέσα στη σχέση" και ο άλλος μόνο το ένα - με αποτέλεσμα ενδιαφέρουσες καταστάσεις.

Γιατί ενδιαφέρουσες; Διότι το μυαλό μας καταλαβαίνει καλύτερα τα δίπολα. Ορμούζ και Αριμάν. Αρετή και Κακία. Συντήρηση και Πρόοδος. Η πραγματική ζωή είναι απείρως πολυπλοκότερη. Όσο κι αν τη συμπυκνώσουμε, οι συνιστώσες συχνά υπερβαίνουν τις δύο. Συνήθως δεν πέφτουμε κάτω από τις τρεις. Για να μετατραπεί αυτό το σχήμα στο κατανοητό και θεαματικό δίπολο, συμμαχούν οι 2 εναντίον του τρίτου. Interesting situations.

Ας πάρουμε το παράδειγμα του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Τα μεγάλα μπλοκ ήταν τρία. Η αναμέτρηση κρίθηκε όταν οι ρώσοι και οι αγγλοσάξονες συμμάχησαν εναντίον των γερμανών. Με τον ψυχρό πόλεμο το δίπολο άλλαξε. Και στο ελληνικό υποσύνολο αυτής της αναμέτρησης, οι παππούδες μας έζησαν μεταξύ 1944-1946 την εντυπωσιακή "τράμπα": οι ταγματασφαλίτες συνασπίστηκαν με τους νομιμόφρονες, εναντίον των κομμουνιστών.

Έκτοτε, η "δεξιά" και η "αριστερά" (όχι μόνο στην Ελλάδα) προσπαθούν να μοιράσουν την πίτα της επιρροής, προσαρμόζοντας ανάλογα το λόγο τους. Σήμερα η "δεξιά" φλερτάρει με στοιχεία της ιδεολογίας "αίματος και γης", με διάφορα συγκυριακά προσχήματα (π.χ. λαθρομετανάστευση), η δε "αριστερά" πελαγοδρομεί μεταξύ επανάστασης, μπάχαλου και οικολογικού ανθρωπιστικού ρεφορμισμού - χωρίς απ' όλα αυτά να προκύπτει ένα αξιόλογο αντίβαρο. Η φύση ως γνωστόν απεχθάνεται τα κενά.

Τα κενά τα απεχθάνεται και ο άνθρωπος. Για πολλούς, τα καλύτερα τρίγωνα είναι (όχι τα κενά αλλά) τα γεμιστά με κρέμα, τα γνωστά και ως Πανοράματος (Θεσσαλονίκης). Με ενέπνευσαν κι εμένα - όταν τελειώσει η δημοσίευση σε σειρές του Ασανσέρ (βλ. και σύνδεσμο παραπλεύρως), θα ανεβάσω και το δεύτερο μυθιστόρημα με τίτλο Τρίγωνα Πανοράματος. Όρεξη να 'χετε.


Δεν υπάρχουν σχόλια: