Δεν έχω τον χρόνο να κάνω μια πλήρη, τεκμηριωμένη αναφορά στον κυκλοφοριακό δακτύλιο της Αθήνας - ένα διαχειριστικό μέτρο που κλείνει σύντομα 30 χρόνια ζωής και που ήδη θεωρείται ξεπερασμένο, χωρίς όμως να έχει βρεθεί και ο διάδοχός του.
Θα μείνω σε ένα βασικό του ελάττωμα: Ο δακτύλιος δεν είναι πραγματική περιφερειακή διαδρομή. Για διάφορους λόγους δεν διαμορφώθηκε ως σύνθεση διαδρομών ελεύθερης ροής, με εξαίρεση κάποιες περιορισμένες ανισόπεδες (Χαμοστέρνας κυρίως). Η κυκλοφορία διοχετεύτηκε από δρόμους (ενίοτε) "γειτονιάς", κατά κανόνα στενούς, με το παρκάρισμα να επιδεινώνει την κατάσταση. Τα ζητήματα ασφάλειας - αλλά και περιβαλλοντικής υποβάθμισης - από τέτοιες ρυθμίσεις δεν είναι αμελητέα.
Σε επαρχιακές πόλεις της Ελλάδας η τάση είναι να επαναλαμβάνονται τα ίδια λάθη. Στην Κόρινθο, για παράδειγμα, με την πεζοδρόμηση μέρους της κεντρικής λεωφόρου της πόλης (Εθνικής Αντίστασης), εκ των πραγμάτων επιχειρείται να χρησιμοποιηθεί ένας "δακτύλιος" με εξίσου ακατάλληλη όδευση (μέσω ενός ζεύγους μονοδρόμων με φουλ στάθμευση, που μεταθέτουν την κυκλοφορία στην παράλληλη οδό Εθνικής Ανεξαρτησίας).
Άραγε "έτρεξε" κάποιο κυκλοφοριακό μοντέλο ώστε να εκτιμηθεί η κυκλοφοριακή επίπτωση; Έλαβε κανείς υπόψη την αυξημένη πιθανότητα τροχαίων ατυχημάτων; Μήπως κάτι "ξέφυγε"; Ή μήπως κάτι μου διαφεύγει; Διότι σίγουρα δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχει σχεδιασμός που ποντάρει στο χάος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου