Άντε γεια!

Με πατροπαράδοτες δηλ. (ανδρεο)παπανδρεϊκές μεθόδους, ο πρωθυπουργός προσπέρασε τον κρίσιμο κάβο που λέγεται ψήφιση μεσοπρόθεσμου + εφαρμοστικού. Όχι όμως μόνο ο πρωθυπουργός αλλά το σύνολο αυτού που αποκαλούμε πολιτικό σύστημα, ή τουλάχιστον ο δικομματισμός. Η ψηφοφορία τόσο για την εμπιστοσύνη όσο και για τους επώδυνους νόμους έδειξε ότι τα μεν μεγάλα μαντριά είναι υπό σχεδόν πλήρη έλεγχο, τα δε μικρά δεν έχουν δυνατότητα παρέμβασης, όχι μόνο λόγω της μικρότερης κοινοβουλευτικής δύναμής τους αλλά κυρίως διότι, αμήχανα μπροστά στις εξελίξεις, δεν ξέρουν τι θέση να πάρουν. Οι ετερόκλητοι αγανακτισμένοι ναι μεν κέρδισαν τις εντυπώσεις με την αποφυγή (τον περισσότερο καιρό) βίας και αταξίας και την φιλοξενία διαλόγων και προβληματισμών, αλλά δεν μπόρεσαν να αρθρώσουν ουσιαστικό πολιτικό λόγο. Η ζωή συνεχίζεται, οι πολιτικοί έχουν πάρει απόφαση ότι για ένα διάστημα (που "θα περάσει κι αυτό") θα κρατήσουν χαμηλό προφίλ, η κοινωνία μαθαίνω ότι δηλώνει πως πείθεται όλο και λιγότερο από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ (καιρός ήταν, θα έχει όμως διάρκεια αυτό;), οι διάφορες ομάδες εκτίθενται όλο και περισσότερο καθώς γίνεται προφανές ότι γκρινιάζουν για τα προνόμια που χάνουν (και όχι για τις επιφαινόμενες αδικίες), δυστυχώς η κόπωση πολλών από μας είναι τέτοια που δεν έχουμε διάθεση να φωνάξουμε για το αυτονόητο, δηλ. ότι δεν μπορεί να φορολογείται το ίδιο εισόδημα δύο και τρεις φορές (με φόρο εισοδήματος, έκτακτη εισφορά, κεφαλικά τέλη). Μ' αυτά και μ' αυτά, ο λαός θα ξεκινήσει τα μπάνια του, ό,τι κι αν λένε οι επαγγελματίες μπαχαλάκηδες, και μετά, "έχει" ο Θεός (εμείς βέβαια "δεν έχουμε", αλλά...).