Αυτές τις μέρες μού έχει "κολλήσει" ένα τραγούδι, το Hurricane ("Τυφώνας") του Ντύλαν για την ακρίβεια. Έτυχε να ακούσω δύο φορές μέσα στο ίδιο βράδυ αυτό το οκτάλεπτο έπος, τόσο σε ένα ωραίο παραλιακό μπαρ της Κορινθίας με θέα (και φεγγαρόφωτο), όσο και στο ραδιόφωνο, την ώρα που έφευγα.
Το θεϊκό βιολί της Σκάρλετ Ριβέρα σε κάνει να ξεχνάς ότι το τραγούδι αναφέρεται σε έναν μεγάλο μποξέρ (Κάρτερ) που ενεπλάκη σε δικαστική περιπέτεια (και πολυετή φυλάκιση) για δολοφονίες που έγιναν στο New Jersey (την αμερικάνικη Κορινθία, κατά κάποιο τρόπο, μια και έχει Ατλάντικ Σίτυ - όπως Λουτράκι -, διυλιστήρια, περιβόλια κι είναι κοντά στη μεγαλούπολη).
Εν τέλει, μετά από εφέσεις, ο "Τυφώνας" Κάρτερ απελευθερώθηκε. Κατά καιρούς ειπώθηκε πως οι στίχοι ήταν υπερβολικά "αγιογραφικοί", πως ο πυγμάχος δεν ήταν και κανένα αγγελούδι. Το τραγούδι όμως έμεινε - κι ας ανέβηκαν κι έπεσαν οι κυβερνήσεις και οι Κάρτερ.
Αυτόν τον καιρό στα μυαλά μας παίζουν (και κατά κανόνα έχουν, ομοίως, "κολλήσει") διάφορα τραγούδια. Το βιολί της η κάθε άλικη Σκάρλετ. Ο βασιλιάς των εγχόρδων με πονοκεφάλιασε, το χαμήλωμα της έντασης δεν βοηθά στη σκέψη. Προτιμώ να αλλάξω σταθμό, δηλαδή θεματολογία, για λίγο καιρό. Μέχρι τα μέσα Ιουνίου, για την ακρίβεια.
Δεν έχει νόημα να σχολιάσω άλλο θέσεις, "προγράμματα", δηλώσεις, παρουσίες και όλα όσα θα χρησιμοποιηθούν μέχρι τη μέρα των νέων εκλογών (17/6). Ο καθένας μας έχει την άποψή του, όχι μόνο για τους υποψηφίους, αλλά και για το κατά πόσον η ίδια η αναμέτρηση είναι κρίσιμη ή χρήσιμη. Προτιμώ να θυμάμαι ότι σήμερα ξεκίνησε ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού. Η ζωή είναι (και) αλλού. Η "πολιτική" έκφραση, προς το παρόν, κλείνει με ένα μήνυμα-δάνειο (τι πρωτότυπο...) από την επαγγελματική μου απασχόληση.
Το θεϊκό βιολί της Σκάρλετ Ριβέρα σε κάνει να ξεχνάς ότι το τραγούδι αναφέρεται σε έναν μεγάλο μποξέρ (Κάρτερ) που ενεπλάκη σε δικαστική περιπέτεια (και πολυετή φυλάκιση) για δολοφονίες που έγιναν στο New Jersey (την αμερικάνικη Κορινθία, κατά κάποιο τρόπο, μια και έχει Ατλάντικ Σίτυ - όπως Λουτράκι -, διυλιστήρια, περιβόλια κι είναι κοντά στη μεγαλούπολη).
Εν τέλει, μετά από εφέσεις, ο "Τυφώνας" Κάρτερ απελευθερώθηκε. Κατά καιρούς ειπώθηκε πως οι στίχοι ήταν υπερβολικά "αγιογραφικοί", πως ο πυγμάχος δεν ήταν και κανένα αγγελούδι. Το τραγούδι όμως έμεινε - κι ας ανέβηκαν κι έπεσαν οι κυβερνήσεις και οι Κάρτερ.
Αυτόν τον καιρό στα μυαλά μας παίζουν (και κατά κανόνα έχουν, ομοίως, "κολλήσει") διάφορα τραγούδια. Το βιολί της η κάθε άλικη Σκάρλετ. Ο βασιλιάς των εγχόρδων με πονοκεφάλιασε, το χαμήλωμα της έντασης δεν βοηθά στη σκέψη. Προτιμώ να αλλάξω σταθμό, δηλαδή θεματολογία, για λίγο καιρό. Μέχρι τα μέσα Ιουνίου, για την ακρίβεια.
Δεν έχει νόημα να σχολιάσω άλλο θέσεις, "προγράμματα", δηλώσεις, παρουσίες και όλα όσα θα χρησιμοποιηθούν μέχρι τη μέρα των νέων εκλογών (17/6). Ο καθένας μας έχει την άποψή του, όχι μόνο για τους υποψηφίους, αλλά και για το κατά πόσον η ίδια η αναμέτρηση είναι κρίσιμη ή χρήσιμη. Προτιμώ να θυμάμαι ότι σήμερα ξεκίνησε ο πρώτος μήνας του καλοκαιριού. Η ζωή είναι (και) αλλού. Η "πολιτική" έκφραση, προς το παρόν, κλείνει με ένα μήνυμα-δάνειο (τι πρωτότυπο...) από την επαγγελματική μου απασχόληση.
2 σχόλια:
Διακρίνω μια κόπωση για τα πολιτικά δρώμενα. Λογικό να βρίσκεσαι στη λογική του "άντε να τελειώνουμε" και νομίζω το πλείστον των ψηφοφόρων βρίσκονται σ' αυτή τη φάση. Keep walking my friend!!
"Άντε να τελειώνουμε", αλλά μάλλον τώρα αρχίζουν τα "όργανα". Γι' αυτό και η ανάπαυλα, για να έχουμε δυνάμεις για μετά. Keep commenting :)
Δημοσίευση σχολίου