That's me in the KO(RN)E(R), ή παιχνίδι κέντρου;

Θα την προσέξατε χθες στα Προπύλαια τη σημαιούλα της κομμουνιστικής συνιστώσας ΚΟΕ του Σύριζα.

Το σφυροδρεπανάκι είναι όπως πάντα στην κάτω δεξιά γωνία, να μην πολυφαίνεται. Μόνο που στις ζωντανές συνδέσεις δεν χωρά επεξεργασία εικόνας.


Την ίδια ώρα, από το πλήθος λέγεται ότι ακούστηκε το σύνθημα "ΕΑΜ, ΕΛΑΣ, ΕΠΟΝ, ο δρόμος των λαών".

Λίγα μέτρα παρακάτω είναι ο πεζόδρομος της Κοραή, όπου το ΕΑΜ είχε εγκαταστήσει το αρχηγείο του λίγο πριν τα Δεκεμβριανά, στο "επιταγμένο" κτίριο της Εθνικής Ασφαλιστικής (βλ. ασπρόμαυρη φωτό από το 1944, αρετουσάριστη νομίζω).

Πέρυσι τέτοιο καιρό, μαζί με τα αιτήματα για κρεμάλες και τις απόπειρες εισβολής στο κοινοβούλιο, δεν έλειψαν (και δεν έπαψαν μέχρι πρόσφατα) οι φωνές που παρομοίαζαν τις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας με τα προεόρτια της "λαϊκής" (βλ. αριστερής) εξέγερσης.

Η στοιχειώδης άμυνα θα ήταν η διακωμώδηση, που βέβαια απευθύνεται σε ανθρώπους που σκέφτονται  και όχι σε όχλους. Οι ακρότητες γέννησαν κι άλλες ακρότητες, το ζούμε αλλά αμφιβάλλω αν το καταλαβαίνουμε. Πόσο αφελής μπορεί να είναι κάποιος που πίστευε ότι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής θα "διόρθωναν" την ψήφο τους στις 17/6 επειδή δεν είχαν συνειδητοποιήσει ότι ανέδειξαν π.χ. τον "Καιάδα" με το παρεφθαρμένο "εγέρθητε"; [Συντρόφισσα, άλλη ψήφο είδα να "διορθώνουν", ρίχνοντας το ΚΚΕ στο 4,5%!]

Τα αποτελέσματα της 17/6 (κι αυτό γράφεται πριν να μάθουμε τι κυβέρνηση θα προκύψει) δεν αποτελούν "θρίαμβο του κέντρου" αλλά τουλάχιστον σηματοδοτούν την επιβίωση των μετριοπαθών δυνάμεων.

Οι δυνάμεις δεν περισσεύουν. Ο ΓΑΠ, όσο ακόμη είχε ηγεμονία, θα μπορούσε να είχε κάνει την αρχή (αμφίπλευρη συμμαχία με Ντόρα και Κουβέλη), πήγε κατευθείαν στο Σαμαρά, αλλά ήδη είχαν ξεκινήσει "οι πλατείες", τη συνέχεια τη θυμούνται όλοι καλύτερα (Παπαδήμος κ.λπ.). Ο ΓΑΠ κατά τα φαινόμενα "έπρεπε" να πληρώσει για το "λεφτά υπάρχουν". Το "πάτημα" των "αγανακτισμένων" ήταν ότι καταμεσής της κυβερνητικής θητείας έγινε στροφή 180 μοιρών. Τα ποσοστά της 17/6 αν μη τι άλλο δείχνουν ότι εν γνώσει του (τώρα πια) "ο λαός":
- Έδωσε την κεφαλή και τις +50 έδρες στη ΝΔ ως "μη χειρότερη", προσθέτοντάς της (στο 19% του Μαΐου) τα 3/4 των φιλελεύθερων ψήφων (περίπου 5%) συν άλλο τόσο όφελος από "αδελφούς" δεξιούς (Καμμένος, Καρατζαφέρης).
- Κράτησε σχεδόν σταθερό (σε σχέση με το Μάιο) το Πασόκ και τη Δημάρ, που από κοινού συγκεντρώνουν μια σοσιαλδημοκρατική "μαγιά" (μίγμα 2 προς 1) λίγο κάτω από το 20%.
- Προίκισε το Σύριζα με συγγενή "αμάζευτα" (Λούκα, Καζάκη κ.ά.) συν άλλες 6 μονάδες από ΚΚΕ και Οικολόγους - χωρίς όμως να "αποτελειώσει" την κεντροαριστερά.

Το άθροισμα των μετριοπαθών δυνάμεων (ενισχυμένο λιγάκι σε σχέση με το Μάιο) είναι ετερόκλητο αλλά φρέσκο και άρα "με νομιμοποίηση". Δεν ξέρω πού θα καταλήξει η συνεννόησή τους, δεν τρέφω και μεγάλες ελπίδες. Πάντως, κατά τη γνώμη μου, αυτή τη στιγμή (πέρα από τη μέριμνα για εξασφάλιση ρευστότητας, μείωση ανεργίας και πολλές άλλες "πυροσβεστικές" ενέργειες, που ασφαλώς έχουν προτεραιότητα) οφείλει να συνθέσει ένα κοινό πρόγραμμα με στόχο, όχι μόνο να "περνά" νομοσχέδια από τη Βουλή ή να εντυπωσιάζει με "αναδιαπραγματεύσεις", αλλά κυρίως να αποτελέσει τη "φωνή" της ελληνικής κυβέρνησης, προς τα έξω αλλά και προς τα μέσα, αντιτάσσοντας επιχειρήματα, ψυχραιμία, τάξη και κυρίως πολιτικό λόγο σε αυτούς (δεξιά κι αριστερά) που επιλέγουν να "διαλέγονται" με αποκλεισμούς, ποτήρια, γιαούρτια, σκαμπίλια, μαχαίρια και άλλα όπλα.