Όσοι θυμούνται παλαιότερες βίαιες ενέργειες τσετσένων, όπως εκείνη του Σεπτεμβρίου 2004 στο Μπεσλάν της Βόρειας Οσετίας (που πέρασε στα ψιλά εδώ, καθώς επισκιάστηκε από την ταπεινωτική ήττα των θριαμβευτών της Λισαβώνας, ήτοι της Εθνικής μας, από -άκουσον, άκουσον- την Αλβανία), δυσκολεύονται να δουν τις δύο βόμβες (αυτοσχέδιες, σε χύτρες ταχύτητας) των πιτσιρικάδων αδελφών Τσαρνάγιεφ ως ηχηρό μήνυμα του τσετσένικου εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος.
Και ορθώς δυσκολεύονται, όπως θα δείτε.
Όλα δείχνουν ότι οι άρτζι-μπούρτζι εκρήξεις στον τερματισμό του μαραθωνίου της Βοστώνης (που παρόλα αυτά σκότωσαν 3 ανθρώπους και τραυμάτισαν πολλούς ακόμη) ήταν απλώς το προανάκρουσμα για ένα μεγαλύτερο χτύπημα - που απετράπη την τελευταία στιγμή.
Όλα δείχνουν, επίσης, ότι αντίθετα με όσα κατάλαβε ο πολύς κόσμος, οι δράστες δεν ήταν ακριβώς τσετσένοι - δεν είχαν ζήσει σχεδόν καθόλου στην Τσετσενία και τα περί της καταγωγής τους "μας τα μασάνε" λιγάκι οι διαδικτυακές πηγές, μιλώντας μέχρι και για κεντρική Ασία, Κιργισία κ.λπ.
(Α, και κάτι άλλο: Ούτε τσέχοι ήταν φυσικά, όπως έσπευσαν να αποφανθούν διάφοροι "έξυπνοι" πλην αγεωγράφητοι του διαδικτύου, που έβγαλαν από τα ρούχα του τον καημένο τον τσέχο πρέσβη στην Ουάσιγκτον.)
Οι αδελφοί Ταμερλάν και Τζοχάρ Τσαρνάγιεφ, πριν τους πάει η οικογένειά τους στην Αμερική για μια καλύτερη ζωή, είχαν ζήσει στο Νταγκεστάν. Παρακαυκάσια αυτόνομη δημοκρατία κι αυτή, αλλά όχι Τσετσενία.
Μια ματιά στην εθνογραφική σύνθεση του Νταγκεστάν αποκαλύπτει ότι η σχετική πλειονότητα του πληθυσμού είναι Άβαροι. Το συγκλονιστικό δεν είναι τόσο αυτό όσο το ότι υπάρχουν ακόμη Άβαροι.
Ο λαός αυτός στα μεσαιωνικά χρόνια είχε τεράστια δύναμη στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου και μάλιστα το 626 μ.Χ. προχώρησε σε αιφνιδιαστική πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, την εποχή που οι βυζαντινές ένοπλες δυνάμεις ήταν αφοσιωμένες σε πόλεμο εναντίον των Περσών.
Οι Άβαροι έκαναν μάλιστα απόβαση στον Κεράτιο και κατέλαβαν την Παναγία των Βλαχερνών, βρέθηκαν δηλαδή στην καρδιά της Πόλης. Η Βασιλεύουσα σώθηκε χάρη στον ηρωισμό των υπερασπιστών της, αλλά η απόκρουση των εισβολέων αποδόθηκε στη συνδρομή της Παναγίας (και του ανεμοστρόβιλου που αναστάτωσε τους επιτιθέμενους).
Σε ανάμνηση εκείνων των γεγονότων ψάλλεται ακόμη κάθε χρόνο στους τελευταίους Χαιρετισμούς, δύο εβδομάδες πριν τη Μεγάλη Παρασκευή, ο Ακάθιστος Ύμνος. Φέτος, η μέρα αυτή ήταν η προχθεσινή Παρασκευή, 19/4.
Αυτή ακριβώς τη μέρα φαίνεται ότι είχαν διαλέξει οι, μάλλον Άβαροι, αδελφοί Τσαρνάγιεφ, για το μεγάλο τους χτύπημα - που δεν ήταν άλλο από την αναπαράσταση της αιφνίδιας εισβολής στο Βυζάντιο, ένα είδος δηλαδή συμβολικής εκδίκησης.
Το προάστιο Γουότερταουν της Βοστώνης ήταν το ιδανικό μέρος για την ενέργεια αυτή. Έχει ορθόδοξο ναό (των Ταξιαρχών) και, το κυριότερο, βρίσκεται δίπλα στον πλωτό ποταμό Charles, που επιτρέπει την ακόμη πειστικότερη αναπαράσταση της αβαρικής εισβολής.
Να γιατί ο Τζοχάρ Τσαρνάγιεφ, ακόμη και μετά το φόνο του αδελφού του, παρέμεινε σε βάρκα. Σκοπός του, όπως όλα πια δείχνουν, ήταν ένας και μοναδικός: να αποβιβαστεί στην "πόλη του νερού" - τη μικρή Κωνσταντινούπολη της Μασαχουσέτης, αν κάνουμε την "υπέρβαση" και παρομοιάσουμε τον ποταμό Charles με το Βόσπορο - και να καταφέρει το μοιραίο χτύπημα στην ορθόδοξη εκκλησία των Ταξιαρχών.
Ανήμερα του Ακαθίστου Ύμνου.
Εσείς τώρα, καθήστε και αναλύστε τον τσετσένικο εθνικισμό, τον Ταμερλάνο (συνωνυμία), τον Πούτιν (παρασχοληθήκαμε τελευταία), τον τοπικό ηγέτη Ντουντάγεφ (Τζοχάρ κι αυτός) και πάει λέγοντας.
Και ορθώς δυσκολεύονται, όπως θα δείτε.
Όλα δείχνουν ότι οι άρτζι-μπούρτζι εκρήξεις στον τερματισμό του μαραθωνίου της Βοστώνης (που παρόλα αυτά σκότωσαν 3 ανθρώπους και τραυμάτισαν πολλούς ακόμη) ήταν απλώς το προανάκρουσμα για ένα μεγαλύτερο χτύπημα - που απετράπη την τελευταία στιγμή.
Όλα δείχνουν, επίσης, ότι αντίθετα με όσα κατάλαβε ο πολύς κόσμος, οι δράστες δεν ήταν ακριβώς τσετσένοι - δεν είχαν ζήσει σχεδόν καθόλου στην Τσετσενία και τα περί της καταγωγής τους "μας τα μασάνε" λιγάκι οι διαδικτυακές πηγές, μιλώντας μέχρι και για κεντρική Ασία, Κιργισία κ.λπ.
(Α, και κάτι άλλο: Ούτε τσέχοι ήταν φυσικά, όπως έσπευσαν να αποφανθούν διάφοροι "έξυπνοι" πλην αγεωγράφητοι του διαδικτύου, που έβγαλαν από τα ρούχα του τον καημένο τον τσέχο πρέσβη στην Ουάσιγκτον.)
Οι αδελφοί Ταμερλάν και Τζοχάρ Τσαρνάγιεφ, πριν τους πάει η οικογένειά τους στην Αμερική για μια καλύτερη ζωή, είχαν ζήσει στο Νταγκεστάν. Παρακαυκάσια αυτόνομη δημοκρατία κι αυτή, αλλά όχι Τσετσενία.
Μια ματιά στην εθνογραφική σύνθεση του Νταγκεστάν αποκαλύπτει ότι η σχετική πλειονότητα του πληθυσμού είναι Άβαροι. Το συγκλονιστικό δεν είναι τόσο αυτό όσο το ότι υπάρχουν ακόμη Άβαροι.
Ο λαός αυτός στα μεσαιωνικά χρόνια είχε τεράστια δύναμη στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου και μάλιστα το 626 μ.Χ. προχώρησε σε αιφνιδιαστική πολιορκία της Κωνσταντινούπολης, την εποχή που οι βυζαντινές ένοπλες δυνάμεις ήταν αφοσιωμένες σε πόλεμο εναντίον των Περσών.
Οι Άβαροι έκαναν μάλιστα απόβαση στον Κεράτιο και κατέλαβαν την Παναγία των Βλαχερνών, βρέθηκαν δηλαδή στην καρδιά της Πόλης. Η Βασιλεύουσα σώθηκε χάρη στον ηρωισμό των υπερασπιστών της, αλλά η απόκρουση των εισβολέων αποδόθηκε στη συνδρομή της Παναγίας (και του ανεμοστρόβιλου που αναστάτωσε τους επιτιθέμενους).
Σε ανάμνηση εκείνων των γεγονότων ψάλλεται ακόμη κάθε χρόνο στους τελευταίους Χαιρετισμούς, δύο εβδομάδες πριν τη Μεγάλη Παρασκευή, ο Ακάθιστος Ύμνος. Φέτος, η μέρα αυτή ήταν η προχθεσινή Παρασκευή, 19/4.
Αυτή ακριβώς τη μέρα φαίνεται ότι είχαν διαλέξει οι, μάλλον Άβαροι, αδελφοί Τσαρνάγιεφ, για το μεγάλο τους χτύπημα - που δεν ήταν άλλο από την αναπαράσταση της αιφνίδιας εισβολής στο Βυζάντιο, ένα είδος δηλαδή συμβολικής εκδίκησης.
Το προάστιο Γουότερταουν της Βοστώνης ήταν το ιδανικό μέρος για την ενέργεια αυτή. Έχει ορθόδοξο ναό (των Ταξιαρχών) και, το κυριότερο, βρίσκεται δίπλα στον πλωτό ποταμό Charles, που επιτρέπει την ακόμη πειστικότερη αναπαράσταση της αβαρικής εισβολής.
Να γιατί ο Τζοχάρ Τσαρνάγιεφ, ακόμη και μετά το φόνο του αδελφού του, παρέμεινε σε βάρκα. Σκοπός του, όπως όλα πια δείχνουν, ήταν ένας και μοναδικός: να αποβιβαστεί στην "πόλη του νερού" - τη μικρή Κωνσταντινούπολη της Μασαχουσέτης, αν κάνουμε την "υπέρβαση" και παρομοιάσουμε τον ποταμό Charles με το Βόσπορο - και να καταφέρει το μοιραίο χτύπημα στην ορθόδοξη εκκλησία των Ταξιαρχών.
Ανήμερα του Ακαθίστου Ύμνου.
Εσείς τώρα, καθήστε και αναλύστε τον τσετσένικο εθνικισμό, τον Ταμερλάνο (συνωνυμία), τον Πούτιν (παρασχοληθήκαμε τελευταία), τον τοπικό ηγέτη Ντουντάγεφ (Τζοχάρ κι αυτός) και πάει λέγοντας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου