Οι καταλανοί και η Αθήνα

Εκτός από τις μακεδονικές αρχαιολογικές αναζητήσεις, τα μυθιστορήματα του Yank_o έχουν καταπιαστεί και με άλλο ένα ζήτημα που αυτό το φθινόπωρο θα απασχολήσει την επικαιρότητα.

Στο Τάμα (Ασανσέρ) την τιμητική τους έχουν οι καταλανοί. Σήμερα αναζητούν την ανεξαρτησία τους με ειρηνικά μέσα. Στις πιο σκοτεινές, αλλά σχετικά πρόσφατες, εποχές των μεσογειακών δικτατοριών, είχαν εξεταστεί κι άλλοι "τρόποι δράσης".

Στο βιβλίο, η Αθήνα φιγουράρει με έναν απροσδόκητο τρόπο ως συνδετήριος κρίκος ανάμεσα στους μεσαιωνικούς πολεμιστές Αλμογκάβερς και τους σύγχρονους, υπόγειους τότε (1969-1973) αυτονομιστές.

Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα (από τη δημοσίευση που είχε γίνει προ πενταετίας περίπου, σε συνέχειες από ένα "αδελφό" ιστολόγιο).

***

Ο Παντελής κοίταξε το ρολόι του. Ήταν δύο το πρωί – ξημέρωμα Σαββάτου, δεκαεφτά του Νοέμβρη. Μέσα σε όλες τις ιστορικές αναζητήσεις, ένα βασικό ερώτημα είχε μείνει χωρίς απάντηση:

Τι γύρευαν όλοι αυτοί μαζεμένοι εκεί;

Πιο αναλυτικά: Γιατί τον είχε φωνάξει η Εύα στη δήθεν διάλεξη περί των μεσογειακών σπουδών; Πώς έτυχε να ανακαλύψουν ο Σωκράτης με το Γρηγόρη την είσοδο στο δαιδαλώδες υπόγειο δίκτυο διαδρομών της Αθήνας; Τι δουλειά είχαν οι δυο τους μαζί με τους αγέρωχους καταλανούς της Φροντιέρρα; Ήταν τυχαίο που όλα αυτά συνέπεσαν, στον ίδιο χρόνο και τον ίδιο τόπο; Και μάλιστα τη μέρα της μεγάλης διαδήλωσης, ή μάλλον της εξέγερσης;

Μόνο η Εύα μπορούσε να εξηγήσει τι έγινε. Και πράγματι, η αρχαιολόγος ξεκίνησε να μιλάει για τις πληροφορίες που είχε από τον Κώστα. Τον Κωστάλα, που ως Υφυπουργός – έστω και στο μακρινό Ηράκλειο – γνώριζε αρκετά πράγματα εκ των προτέρων για τις εξελίξεις που προμηνύονταν, και που συνδέονταν με την αντίδραση αρκετών φανατικών της Επαναστάσεως, που δυσφορούσαν βλέποντας τη ριπάμπλικ να μετατρέπεται σε ντιμόκρασι, την κυβέρνηση να πολιτικοποιείται, τις εκλογές να πλησιάζουν.