27 Ιαν 2015

ΑνΟρθόδοξα

Η έκπληξη των εκλογών αναμφισβήτητα ήταν ο Πάνος Καμμένος. Επικοινωνιολόγοι αλλά και αδαείς αναγνωρίζουν τη συμβολή των ευρηματικών διαφημιστικών στην επιτυχία των ΑνΕλ, που όχι μόνο μπήκαν στη Βουλή (κάτι που εθεωρείτο αβέβαιο μετά από το 3,5% των ευρωεκλογών και την αίσθηση ότι φυλλορροούσαν) αλλά ξεπέρασαν και το λαβωμένο Πασόκ, προσεγγίζοντας το 5%. Με τον τρόπο αυτό, διαψεύδεται ευτυχώς η πρόβλεψή μου ότι θα είχαμε κυβέρνηση του ενός τρίτου. Ο ΣύΡιζΑ και οι δεξιοί σύμμαχοί του βρίσκονται στο 41% της λαϊκής ψήφου. Δεν είναι αντιπροσωπευτικό όσο η απλή αναλογική, τουλάχιστον όμως είναι παραπλήσιο των συνηθισμένων "πλειοψηφιών" της μεταπολιτευτικής περιόδου. Επίσης, ανάγκα, αποτελεί ένα ακόμη βήμα στο δύσκολο δρόμο των κυβερνήσεων συνεργασίας και συμβιβασμών, στον οποίο δεν ήμασταν μαθημένοι.

Ο Τσίπρας στα 40 του μπορεί να είναι, ουσιαστικά, ο νεώτερος έλληνας πρωθυπουργός ever (τυπικά το ρεκόρ το έχει ένας Δεληγιώργης που κράτησε το πόστο για δύο ολόκληρα 15ήμερα το 1865), όμως κι ο Καμμένος είναι της "νέας" γενιάς, ούτε καν 50άρης. Ας πούμε ότι κυβερνά η Generation X. Για το νεοδημοκρατικό παρελθόν του αρχηγού των ΑνΕλ και το προσωπικό/οικογενειακό του υπόβαθρο δεν θα γράψω, το διαδίκτυο είναι γεμάτο πληροφορίες και δεν έχω να προσθέσω κάτι καινούργιο. Θα κάνω μια (εκτεταμένη) αναδρομή - με τη βοήθεια παλιότερων αναρτήσεων σε αυτό εδώ το ιστολόγιο - στα τρία χρόνια του κόμματος που από σήμερα αποτελεί τον μικρό κυβερνητικό εταίρο.

11/2/'12 - "Ωχ, το μάτι (του κυκλώνα)": Το "μνημόνιο Παπαδήμου" πρόκειται να ψηφιστεί από ΝΔ-Πασόκ με όρους κομματικής πειθαρχίας. Τα 2 τότε μεγάλα κόμματα αποχαιρετούν την πολυσυλλεκτικότητα και τα μεγάλα ποσοστά - μεταξύ των διαγραφέντων της ΝΔ ήταν και ο πυρήνας των μετέπειτα ΑνΕλ. Το Πασόκ δεν συνήλθε (και εγένετο ΣύΡιζΑ). Η ΝΔ μερικώς επανήλθε, αλλά με πληγές που δεν κλείνουν και τις περιέγραφα τότε ως "λαϊκο- και ακροδεξιά".

19/3/'12 - "WIND of change": Με τον όρο σκληροδεξιά περιγράφω το νέο κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, οι οποίοι - σε αντίθεση με προγενέστερα κόμματα-αποθήκες δυσαρεστημένων - "θα μπορούσαν [...] να αποτελέσουν την αρχή για κάτι δυνατότερο και πλησιέστερο στο λεπενικό Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας".

Στις 7/4/'12 το Economist λέει ότι ο Καμμένος υποστηρίζει τη Ρωσία του Πούτιν ως πιθανό χρηματοδότη της Ελλάδας και φιλοδοξεί να αντικαταστήσει τον ηγούμενο Εφραίμ ως τον καλύτερο φίλο των Ρώσων στην Ελλάδα.

Στο μεταξύ προκηρύσσονται εκλογές για το Μάιο και ο αρχηγός του ΣύΡιζΑ Τσίπρας κάνει τη δήλωση-σοκ στις 27/4/'12: "Με τον κ. Καμμένο έχουμε πολύ σημαντικές πολιτικές και ιδεολογικές διαφορές. Οι ιδεολογικές είναι γνωστές και η διαδρομή των χώρων είναι γνωστή. [...] Εάν, όμως, παρόλα αυτά, εμείς, ως Αριστερά, καταθέσουμε την πρότασή μας και χρειαζόμαστε πέντε ψήφους του Καμμένου και έρθει να μας τις δώσει ως ανοχή ή ως στήριξη δε θα τον πετάξουμε, δε θα του πούμε δεν τις θέλουμε".


Μετά τις διπλές εκλογές, ΣύΡιζΑ και ΑνΕλ συνυπάρχουν στην αντιπολίτευση, μαζί με τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή που σε αμφότερες τις αναμετρήσεις πλησιάζει το 7%. Στην ανάρτηση με τίτλο "Τα μάτια σας, 7+7" (28/8/'12) υποστηρίζω ότι ΑνΕλ και Χ.Α. - παρότι σαφώς διακριτοί χώροι - αποτελούν ένα continuum που μπορεί να φούσκωσε με την κρίση αλλά προϋπήρχε, εκδηλωνόταν όποτε έβρισκε ευκαιρία και αποτελεί προϊόν συγκίνησης λόγω ταύτισης κι όχι μόνο λόγω αντίδρασης.

Ένα χρόνο μετά τις εκλογές (και αφού η συγκυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου αποδυναμώνεται μετά την υπόθεση ΕΡΤ και την αποχώρηση ΔημΑρ), ο Τσίπρας παίζει ξύλο με την Frankfurter Allgemeine για χάρη του Καμμένου, πετώντας έξω από συνέντευξη τον δημοσιογράφο Μάρτενς επειδή του προσέβαλε τους ΑνΕλ, αποκαλώντας τους semi-fascist, ημιφασιστικό κόμμα (τέλος Ιουλίου 2013).

Λίγο αργότερα (Σεπτέμβριος 2013) ξεκίνησε η συζήτηση για τη "σοβαρή ακροδεξιά", που τερματίστηκε εν τη γενέσει της μετά τη δολοφονία Φύσσα και τις μαζικές συλλήψεις των ηγετικών στελεχών της Χρυσής Αυγής.


Πριν τις ευρωεκλογές του 2014 έθεσα μεταξύ άλλων το εξής ερώτημα: "Ο full ή semi φασίστας πώς ακριβώς αντιλαμβάνεται την Ευρώπη και τι κοινό έχει με τον, ενδεχομένως ανθέλληνα, ευρωσκεπτικιστή ακροδεξιό;" Ιδιαιτέρως πήρα μια πολύ ενδιαφέρουσα απάντηση από έλληνα θαυμαστή του γαλλικού Εθνικού Μετώπου (Λεπέν), που μου εξηγούσε ότι οι συγκεκριμένοι ευρωσκεπτικιστές δεν είναι ανθέλληνες, αλλά ανοιχτά φιλορώσοι. Οι ΑνΕλ τότε ήταν στα κάτω τους κι έτσι ο ελληνικός συντηρητισμός, κατά το συνομιλητή μου, παρέμενε χωρίς αντιπροσωπευτική πολιτική έκφραση.

Τέλος όταν ο ΣύΡιζΑ πέτυχε να μπλοκάρει την προεδρική εκλογή, συμβάλλοντας στις πρόωρες εκλογές που τελικά κέρδισε με το εντυπωσιακό 36%, η Μαρίν Λεπέν έσπευσε να πει ότι, παρά τις διαφορές (και) της γαλλικής ακροδεξιάς με το ΣύΡιζΑ, εύχεται η Αριστερά να βγει νικήτρια στις ελληνικές εκλογές.


"Παρά τις διαφορές", τι είναι τελικά αυτό που ενώνει;

Η βούληση για φυγή από το μονόδρομο του μνημονίου είναι κοινή και έχει σοβαρό έρεισμα. Στις 12/11/'13 ("Αρβύλες, γόβες, Birkenstock...") έγραψα μεταξύ άλλων: "Τι κι αν ο Σύριζα ή κάποιες συνιστώσες του εκφράζονται λιγότερο πατριωτικά απ' τον Καμμένο στο θέμα της ΠΓΔΜ; Τι κι αν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες δεν δηλώνουν ότι θα αγκαλιάσουν τους μετανάστες ή τους γκέη όπως κάνουν οι προοδευτικοί; Αυτά ξεπερνιούνται, μπροστά στο μείζον αφήγημα της κεϋνσιανής μεγέθυνσης, της προστασίας των κεκτημένων, της δουλειάς για περισσότερους και της (έστω φαινομενικής, μερικής) επαναφοράς της "εθνικής κυριαρχίας". Τα παραπάνω στοιχεία ενώνουν Σύριζα και ΑνΕλ, είναι κατανοητά από πολύ κόσμο ("απλό" κόσμο) και μπορούν να συγκινήσουν, ειδικά αν είσαι άνεργος, ζημιωμένος ή απαισιόδοξος και δυσκολεύεσαι να δεις το φως στο τούνελ".

Μεσολάβησε η χρονιά (2014) που θα διώχναμε την τρόικα επειδή θα ερχόταν η ανάπτυξη, άρα (άπαξ και αποτύχαμε) τα παραπάνω ισχύουν στο ακέραιο. Και είναι εύλογο να φέρνουν στην εξουσία το μπλοκ των βασικών "αντιμνημονιακών" δυνάμεων, μετά το εντυπωσιακό φίνις του Καμμένου, που έβαλε τέρμα σε σενάρια "συριζοπόταμου", "συριζοπασοκοπόταμου", "συριζοκουκουέ" ή ακόμη και "συριζονουδού" (όλα τα είχαμε ακούσει). Better the devil you know, ειδικά αν έχει όχι "πέντε [κοινοβουλευτικές] ψήφους" αλλά ολόκληρο 13άρι.

Το ερώτημα που πρέπει κάποια στιγμή να απαντηθεί είναι αν, πέρα από την "κοινωνική σωτηρία" (που, όχι τυχαία, επικαλέστηκαν στις αρχικές δηλώσεις ΣύΡιζΑ και ΑνΕλ πριν μαθευτεί, νυχτιάτικα, η κυβερνητική συνεργασία), υπάρχει και μια παράπλευρη ατζέντα με φόντο τους διεθνείς συσχετισμούς.


Δεν υπάρχουν σχόλια: