Στα Βαλκάνια γνωρίζουμε καλά ότι η κοινή θρησκευτική πίστη της πλειοψηφίας 2 λαών, και δη η χριστιανική ορθοδοξία, δεν αρκεί για να διατηρηθούν καλές σχέσεις. Το ίδιο και στη σχέση Ρωσίας-Γεωργίας, χωρών αμφοτέρων με ορθόδοξη πλειοψηφία. Το αγκάθι που υπάρχει από το 1992 συνίσταται στην αυτονόμηση 2 επαρχιών της Γεωργίας (Αμπχαζία και Νότια Οσετία), με ισχυρό σύμμαχο των εδαφών αυτών τη Ρωσία (και με επακόλουθο, την ουσιαστική ομηρία της Γεωργίας).
Για τους Οσετούς κάποτε είχε ακουστεί ότι κατάγονται από τους Σκύθες, για τους οποίους δεν γνωρίζουμε βέβαια και πάρα πολλά. Στην πραγματικότητα συγγενεύουν με τους ιρανούς αλλά είναι κυρίως ορθόδοξοι και ρωσόφιλοι. Άλλο ένα ανάδελφο έθνος (μικρό αλλά διακριτό) στην παγκόσμια σαλάτα.
Σε ό,τι αφορά τους αγωγούς καυσίμου - θέμα που συζητείται έντονα τα τελευταία χρόνια - η μεν Γεωργία εντάσσεται στο "αμερικανικό" σύστημα (μαζί με Τουρκία και Αζερμπαϊτζάν), η δε Ρωσία θέλει να προωθήσει το δικό της. Η συντήρηση του "αγκαθιού" μπαίνει λοιπόν μέσα σε αυτό το νέο γεωπολιτικό-ψυχροπολεμικό πλαίσιο.
Το ποιος ήρξατο χειρών αδίκων είναι πάντα κάτι δυσεξιχνίαστο σε αυτές τις περιπτώσεις. Την κλιμάκωση φαίνεται να την ξεκίνησε η (σχετικώς) μικρή Γεωργία. Χωρίς "διαβεβαιώσεις", άραγε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου