Σε όσους ζήσαμε το ελληνικό 1988 το όνομα της κινέζικης εταιρείας Cosco, που ανέλαβε (με 35ετή παραχώρηση) τη διαχείριση του σταθμού εμπορευματοκιβωτίων στο Ικόνιο του Πειραιά, θυμίζει λιγάκι τον εύσωμο, ατυχήσαντα μεγιστάνα της εποχής. Στην πραγματικότητα η Κόσκο είναι ένας ιδιότυπος οργανισμός "κρατικού καπιταλισμού" (στις προ-κρίσεως εποχές αυτός ήταν αρκετά ευδιάκριτος από τον ιδιωτικό καπιταλισμό, αλλά τελευταία άρχισαν όλα να μπλέκονται) με την απαραίτητη κρατική/κομματική "μπέρτα". Για παράδειγμα, στην πολιτική ασφαλείας τους και αλλού, οι της Κόσκο επικαλούνται τους τρεις πυλώνες ή represents που σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα κινεζικά δόγματα οφείλουν να εκπροσωπούνται στο Κ.Κ. της Κίνας:
(1) Τις προωθημένες κοινωνικές παραγωγικές δυνάμεις
(2) Το προωθημένο πολιτιστικό επίπεδο
(3) Τα συμφέροντα της συντριπτικής πλειοψηφίας - που πλέον δεν ταυτίζονται με το πάλαι ποτέ προλεταριάτο, αλλά ενσωματώνουν και την επιχειρηματική τάξη.
Την πολυπληθέστερη χώρα του πλανήτη δεν δικαιούται κανείς να την αγνοεί. Η παρουσία ενός κινέζου προέδρου στην Ελλάδα, ακόμη κι αν δεν είναι μια από τις θρυλικές φιγούρες του παρελθόντος, είναι γεγονός σημαντικό - και ας επισκιάζεται από την "έκπληξη" που δοκίμασαν, λέει, οι βουλευτάδες μας επειδή δεν καταδέχτηκε να τους μιλήσει ο ηγούμενος-businessman.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου