8 Οκτ 2009

Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη...

"Αποχαιρετώντας" τις εκλογές, που σχεδόν μονοπώλησαν το ενδιαφέρον αυτής της ιστοσελίδας, ιδού μερικά τελευταία (πιστεύω) σχόλια:

(1) Δεν ξέρω πόσο χρήσιμο είναι για τη ΝΔ να διατηρεί για ένα μήνα, ως μεταβατικό αρχηγό, τον άνθρωπο που την κατέβασε στο αρνητικό της ρεκόρ (λίγο παραπάνω από το 1/3 των εγκύρων ψηφοδελτίων!).

(2) Η δουλειά της κυβέρνησης είναι ένα άλλο κεφάλαιο που τώρα μόλις ανοίγει, πάντως η αναδιάρθρωση των υπουργείων είναι επί το ορθολογικότερον - αν και θα μπορούσε να είχε γίνει με λιγότερο βαρύγδουπους τίτλους.

(3) Η πρόταση σε στέλεχος των Οικ.-Πρ. να αναλάβει το υπουργείο περιβάλλοντος είχε πολλαπλό ενδιαφέρον.
- Η Βασιλάκου, λειτουργώντας (αν κατάλαβα καλά) συλλογικά και όχι αριβίστικα, συμβουλεύτηκε το κόμμα και έτσι η πρόταση ναυάγησε. Κάποιοι παραλλήλισαν την πρόταση με την περίπτωση Γκέιτς (ρεπουμπλικάνου υπουργού αμύνης που κράτησε ο Ομπάμα) αλλά υπάρχουν φυσικά διαφορές. Αφενός, στην Αμερική η κομματική ταυτότητα έχει "θεσμικό" χαρακτήρα - μεγάλο ποσοστό των πολιτών είναι καταγεγραμμένοι (registered) ως δημοκρατικοί ή ρεπουμπλικάνοι, χωρίς να αναμένεται από αυτούς κομματική πειθαρχία, και εν γένει κομματική συμπεριφορά, με την έννοια που ξέρουμε στην Ελλάδα. Αφετέρου, τα μεγέθη είναι ανόμοια...
- Η πρόταση έγινε σε στέλεχος και όχι στο κόμμα. Το Πασόκ δηλ. είπε στους Οικ.-Πρ., εμμέσως πλην σαφώς, "Δεν συζητώ μαζί σας ως φορέα". Προσβλητικό, για ένα κόμμα που μπήκε στην ευρωβουλή και διεκδίκησε με αξιώσεις την είσοδο στο ελληνικό κοινοβούλιο. Ο Χρυσόγελως* θα είχε σίγουρα κάτι να πει γι' αυτήν την σαφέστατη κίνηση διεμβολισμού. Όμως την πάτησε, διότι (επίσης αν κατάλαβα καλά) έσπευσε να βγάλει ολόκληρη ανακοίνωση (!) απαντώντας σε τηλεφωνική φάρσα του "κακού παιδιού" Θ. Λάλα - ο οποίος δήθεν εκ μέρους του Πασόκ ζητούσε συνεργασία με τους Οικ.-Πρ. ως κόμμα! Κι έτσι η ουσία χάθηκε, διότι η συζήτηση από εκεί και πέρα ήταν περί όνου σκιάς: τόσο η επιχειρηματολογία των συμπαθούντων το Πασόκ (παρόμοια αυτής που έχει χρησιμοποιηθεί απέναντι στο Συνασπισμό), ήτοι "αφήστε τη θεωρία και ελάτε να κυβερνήσουμε" - όσο και το οικοπράσινο παράπονο περί "ελλείψεως προγραμματικών συμφωνιών" (μάλλον τραβηγμένο ως έκφραση, όταν προέρχεται από τους εκπροσώπους του 2,5%).

(4) Κάτι για το μέλλον: Αργά ή γρήγορα, οι σχετικές (δηλ. οι μη απόλυτες, οι κάτω του 50%+1) πλειοψηφίες - όπως αυτές που κυβερνούν την Ελλάδα από το 1977 και μετά, με το σύντομο ιντερλούδιο της "ιδιαίτερης", από κάθε άποψη, περιόδου '89-'90 - έρχονται αντιμέτωπες με την αντικειμενική πραγματικότητα: το ότι βασίζονται σε πολιτικές δυνάμεις που δεν εκπροσωπούν την πλειοψηφία του λαού. Νομίζω ότι, ειδικά τώρα που μας τελείωσαν (και ευτυχώς) οι πολιτικοί-"μύθοι", η λεγόμενη "φθορά" μιας κυβέρνησης είναι πολύ πιο εύκολο να επέλθει όταν είναι μειοψηφία στο λαό. Δυστυχώς οι επόμενες εκλογές θα γίνουν με ακόμη μεγαλύτερη "παραμόρφωση" (μπόνους 50 εδρών αντί για 40). Μένει να δούμε ποια παραλλαγή του, σχεδόν απολύτως αναλογικού, γερμανικού συστήματος (κάπως έτσι ήταν η υπόσχεση) θα προταθεί από το Πασόκ.

* Ετυμολογικά/ιστορικά, αυτή θα ήταν η σωστή ορθογραφία

1 σχόλιο:

Ευ .Σπινθάκης είπε...

κ. Δημητρόπουλε βρίσκω ενδιαφέρουσα την ανάλυσή σου και χρήσιμη για μας τους ΟΠ. Προφανώς ως νεοφώτιστοι της πολιτικής έχουμε πολλά να μάθουμε ακόμη για το πως παίζεται αυτό το παιχνίδι. Βέβαια υπάρχουν και άλλα ερωτηματικά που μάλλον δεν πρόκειται να απαντηθούν ποτέ. πχ Ο Λάλας ενήργησε απλώς αυτοβούλως? Μάλλον ναι, αλλά ποιος παίρνει όρκο σε αυτές τις δύσκολες ώρες? Εμείς οι ΟΠ είχαμε πολλές κρούσεις ανεπίσημες απο ανεθυνουπεύθυνους του ΠΑΣΟΚ την Δευτέρα. Τα μμε κραύγαζαν πως το ΠΑΣΟΚ έκανε πρόταση στους ΟΠ και εκείνη την ώρα κανείς από το ΠΑΣΟΚ στα τηλέφωνήματά μας δεν ήταν διατεθειμένος σε κλήσεις των ΟΠ να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει αυτό το ενδεχόμενο. Και η ώρα περνούσε ... Οπότε οι ΟΠ κάνανε αυτή την όχι τόσο επιτυχημένη δήλωση για να ακολουθήσει ο ορυμαγδός, χωρίς αντιλογο πλέον, πως οι ΟΠ αρνήθηκαν την συνεργασία. Ακουλούθησαν σχόλια από καλοπροαίρετους πολίτες και κακοπροαίρετους δημοσιογράφους. "τόσο καιρό έλεγαν για συνεργασία και όταν προσφέρεται η ευκαιρία την αποφεύγουν". Μαλλον βγήκαμε χαμένοι επικονωνιακά. Τι να κάνουμε όμως? Η ιστορία αυτή πιθανώς να δείχνει το πως το ΠΑΣΟΚ επιχειρεί να δημουργήσει πολιτικές συμμαχίες όπως έκανε ο αριστοτέχνης Αντρεάς τόσα χρόνια με την Αριστερά. Ποιος βεβαίως πασόκος τώρα, συνεπαρμένος από την "νέα εποχή" θεωρεί ότι το ΠΑΣΟΚ απαξιώνει έναν πολιτικό σχηματισμό που την ίδια στηιγμή δηλώνει πως είναι κοντά του? Πως θα πάει αύριο σε συμμαχίες? Τι δείχνει αυτό για το πώς σκέφεται ο Παπανδρέου ή το ΠΑΣΟΚ να κυβερνήσει αυτό τον τόπο?