"Κόκκινα Φανάρια Νο. 2"

Ο μεγάλος σκηνοθέτης Αγγελόπουλος, όνομα γνωστό και σεβαστό και εκτός συνόρων (πράγμα δυσεύρετο για τη δεκαετία του 1980, που τον έμαθε όλος ο κόσμος, κι ας μην ήταν εύπεπτες οι ταινίες του), έχασε τη ζωή του στον "περιφερειακό του Πειραιά", τον (σχεδόν ελεύθερης ροής, με ελάχιστα φανάρια) δρόμο που σου επιτρέπει να πας δυτικά απ' το λιμάνι χωρίς να διασχίσεις (όπως χρειαζόταν παλιότερα) τα Ταμπούρια και τη βήτα Πειραιώς.

Διαβάζω ότι βρισκόταν εκεί για γύρισμα και διέσχιζε το δρόμο, αμέσως μετά από σήραγγα, αλλά τον παρέσυρε μοτοσικλέτα. Για το ποιος ακριβώς έφταιγε και πόσο, θα αποφασίσουν άλλοι. Ο άνθρωπος όμως δεν ζει πια. Και μάλιστα χάθηκε σε στιγμή δημιουργίας, στα εβδομήντα επτά του, ηλικία στην οποία πολλοί μετρούν ήδη είκοσι και πλέον χρόνια ως συνταξιούχοι.

Στη λάσπη, το 1995, είχαμε "συνδέσει" τον Αγγελόπουλο με τον Πειραιά, χωρίς να μπορούμε βέβαια να φανταστούμε ότι η πραγματικότητα θα γινόταν πιο κινηματογραφική από τις "χαζοεμπνεύσεις" μας. Γράφαμε συγκεκριμένα ότι μία από τις υποτιθέμενες "συμμορίες" του 2020 θα ήταν οι Rumba Kids:

Rumba Kids: Αναβιωτές της παλιάς παράδοσης της Τρούμπας (που μετονομάστηκε σε Ρούμπα κατ'εφαρμογή της Ευρωπαϊκής "ντιρεκτίβας" 2014/321 "Περί Επεμβάσεων Αισθητικής Αναβαθμίσεως"), οι προοπτικές τους όμως είναι αβέβαιες, μετά την δήλωση του υπέργηρου Θόδωρου Αγγελόπουλου ότι ενδιαφέρεται να εγκατασταθεί στην περιοχή με σκοπό να γυρίσει τα "Κόκκινα Φανάρια Νο. 2".

Χωρίς άλλα λόγια...