Ο Σύριζα βρήκε προσωρινά ταβάνι. Όλες οι δημοσκοπήσεις (χωρίς τις πονηρές "αναγωγές" αναποφάσιστων κ.λπ.) τον δίνουν στο 20 και κάτι τοις εκατό. Δύο πιθανές ερμηνείες:
(α) Στην κοινή γνώμη υπάρχει ακόμη ελπίδα ότι φέτος κάτι θα αλλάξει. Ανθρώπινο, το να ελπίζεις ακόμη κι όταν όλα τα γύρω σημάδια είναι αποθαρρυντικά: Προβλέψεις για ύφεση -5% φέτος, -1,5% του χρόνου και ανάκαμψη από το 2015! Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών: Καλά, ευχαριστώ, εσείς; Ανεργία (όπως είναι φυσικό), ασταμάτητη.
(β) Στο υποσύνολο της κοινής γνώμης, που κάποτε στήριζε Πασόκ και σήμερα νιώθει εξίσου μακριά από ΝΔ και Σύριζα, υπάρχει μια άλλου είδους ελπίδα: ότι ο "χώρος" δεν μπορεί παρά να εκφραστεί από μια ενιαία πολιτική δύναμη.
Ποια πολιτική δύναμη; Ο Βενιζέλος πρότεινε "άθροισμα" (με ...πολλαπλασιαστή) Πασόκ-Δημάρ. Για τα αθροίσματα (όταν ανακοινώνονται για εντυπωσιασμό χωρίς προεργασία), είναι πάντα χρήσιμη (παρά τη μικρότερή της κλίμακα) η πρόσφατη εμπειρία του Τζήμερου. Ο κεντροαριστερός χώρος μοιάζει σήμερα με τη μορφή που είχε μεταξύ 1958-1961. Έχουν ιδρυθεί "κινήσεις" που δεν είναι σίγουρο αν θα προλάβουν να δοκιμαστούν εκλογικά. Δεν είναι σίγουρο αν είναι και προς το συμφέρον του "χώρου" κάτι τέτοιο. Η κεντροαριστερά έφαγε ήδη το (διπλό) στραπάτσο του 2012. Το Πασόκ είναι εγκλωβισμένο στην ηγεσία του και θα μείνει άτολμο. Η ΔΗΜΑΡ με οποιαδήποτε ηγεσία θα είναι εξίσου "προσεκτική". Μάλλον όλοι περιμένουν μια χαρισματική ηγεσία που, ενδεχομένως υπό την πίεση κάποιας εκλογικής αναμέτρησης (με τις ευρωεκλογές σε 15 μήνες, ίσως, ή μήπως νωρίτερα;), "σαν έτοιμη από καιρό" θα έρθει σαν ένας νέος Γεώργιος (παππούς) Παπανδρέου να ενώσει την παράταξη και να δώσει διέξοδο σε έναν κόσμο που (ακόμη - για πόσο;) παραμένει απρόθυμος να πάει στη νέα ΕΔΑ και (παρά το χάρισμα, το "knack" του Τσίπρα) δυσκολεύεται να δει τους Στρατούληδες, Παπαδημούληδες, Μηλιούς, Σταθάκηδες (και πολύ περισσότερο τις γυναικείες "μορφές" του Σύριζα) ως τη φυσική συνέχεια της σοσιαλδημοκρατίας που, χαλαρά, στήριζε πάντα.
Πιθανός frontman της ενωμένης κεντροαριστεράς; Έχει ...knack; (Αν δεν τον αναγνωρίζετε, τόσο το καλύτερο, ας κρατηθεί στο παρασκήνιο για να μην "καεί")
(α) Στην κοινή γνώμη υπάρχει ακόμη ελπίδα ότι φέτος κάτι θα αλλάξει. Ανθρώπινο, το να ελπίζεις ακόμη κι όταν όλα τα γύρω σημάδια είναι αποθαρρυντικά: Προβλέψεις για ύφεση -5% φέτος, -1,5% του χρόνου και ανάκαμψη από το 2015! Ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών: Καλά, ευχαριστώ, εσείς; Ανεργία (όπως είναι φυσικό), ασταμάτητη.
(β) Στο υποσύνολο της κοινής γνώμης, που κάποτε στήριζε Πασόκ και σήμερα νιώθει εξίσου μακριά από ΝΔ και Σύριζα, υπάρχει μια άλλου είδους ελπίδα: ότι ο "χώρος" δεν μπορεί παρά να εκφραστεί από μια ενιαία πολιτική δύναμη.
Ποια πολιτική δύναμη; Ο Βενιζέλος πρότεινε "άθροισμα" (με ...πολλαπλασιαστή) Πασόκ-Δημάρ. Για τα αθροίσματα (όταν ανακοινώνονται για εντυπωσιασμό χωρίς προεργασία), είναι πάντα χρήσιμη (παρά τη μικρότερή της κλίμακα) η πρόσφατη εμπειρία του Τζήμερου. Ο κεντροαριστερός χώρος μοιάζει σήμερα με τη μορφή που είχε μεταξύ 1958-1961. Έχουν ιδρυθεί "κινήσεις" που δεν είναι σίγουρο αν θα προλάβουν να δοκιμαστούν εκλογικά. Δεν είναι σίγουρο αν είναι και προς το συμφέρον του "χώρου" κάτι τέτοιο. Η κεντροαριστερά έφαγε ήδη το (διπλό) στραπάτσο του 2012. Το Πασόκ είναι εγκλωβισμένο στην ηγεσία του και θα μείνει άτολμο. Η ΔΗΜΑΡ με οποιαδήποτε ηγεσία θα είναι εξίσου "προσεκτική". Μάλλον όλοι περιμένουν μια χαρισματική ηγεσία που, ενδεχομένως υπό την πίεση κάποιας εκλογικής αναμέτρησης (με τις ευρωεκλογές σε 15 μήνες, ίσως, ή μήπως νωρίτερα;), "σαν έτοιμη από καιρό" θα έρθει σαν ένας νέος Γεώργιος (παππούς) Παπανδρέου να ενώσει την παράταξη και να δώσει διέξοδο σε έναν κόσμο που (ακόμη - για πόσο;) παραμένει απρόθυμος να πάει στη νέα ΕΔΑ και (παρά το χάρισμα, το "knack" του Τσίπρα) δυσκολεύεται να δει τους Στρατούληδες, Παπαδημούληδες, Μηλιούς, Σταθάκηδες (και πολύ περισσότερο τις γυναικείες "μορφές" του Σύριζα) ως τη φυσική συνέχεια της σοσιαλδημοκρατίας που, χαλαρά, στήριζε πάντα.
Πιθανός frontman της ενωμένης κεντροαριστεράς; Έχει ...knack; (Αν δεν τον αναγνωρίζετε, τόσο το καλύτερο, ας κρατηθεί στο παρασκήνιο για να μην "καεί")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου