Φίλοι που έρχονται, φίλοι που φεύγουν

Η Μ. και ο Χ. με τα τρία τους παιδιά, μετά από σχεδόν 10 χρόνια στην Ελλάδα, έφυγαν (με πόνο ψυχής) για την Καταλονία. Θα μείνουν σε ένα μικρό χωριό που εξυπηρετεί από πλευράς μετακίνησης στη δουλειά, θέλουν όμως να βρουν έναν τρόπο να κάνουν μαθήματα ελληνικών για να μην τα ξεχάσουν οι ίδιοι αλλά κυρίως τα μικρά (που έμαθαν να σκέφτονται και στη γλώσσα μας). Μας λείπουν.

Σε αντίστροφη κίνηση, ο Μ. (χωρίς την Γ.), μετά από περιπλάνηση σε τουλάχιστον 3 ηπείρους, ξαναβρέθηκε στην παλιά μας γειτονιά. Χτες 9/9 ήταν η "μέρα του", πέρασα από πολλά μέρη που μου τον θύμιζαν, και στο τέλος συνάντησα απρόσμενα και τον ίδιο. Πέρασα από τον κόμβο της Εθνικής (κοντά στα γραφεία που κάποτε δούλευε), από την Πατησίων (την αθηναϊκή του συνοικία), από την Καλλιδρομίου (τον γιατρό που του είχαμε κάποτε συστήσει, τον χρειάστηκα κι εγώ χτες), οδηγώντας και ακούγοντας διάφορα τραγούδια, κυρίως REM (που ξέρω ότι τους συμπαθούσε ακόμη περισσότερο απ' ό,τι εγώ). Μένει (προσωρινά;) στο παλιό διαμέρισμα της οικογένειάς του, εκεί όπου βρισκόμασταν τόσες και τόσες φορές για παιχνίδια στην Amiga, για μουσικές συναντήσεις ή απλή παρέα.